Το "όχι" των Γερμανών

Εβδομάδες τώρα παρακολουθώ την εξέλιξη της διαμάχης ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων και την γερμανική ποδοσφαιρική λίγκα σχετικά με τα επιπλέον μέτρα που αποφάσισε, τελικώς, αυτή να λάβει για την πρόληψη φαινομένων βίας, ανάμεσα στα οποία είναι ο μεγάλος περιορισμός των μετακινήσεων των οπαδών.

Στη διάρκεια των τελευταίων τριών αγωνιστικών, οι οπαδοί όλων των γερμανικών ομάδων τρέχουν την “12:12” καμπάνια, η οποία παίρνει το όνομά της από τον κόσμο, τον περιβόητο δωδέκατο παίκτη της ομάδας. Τι έκαναν μέχρι τώρα; Εμεναν σιωπηλοί στη διάρκεια των πρώτων 12' λεπτών σε κάθε γήπεδο της Μπουντσεσλίγκα, ή έκαναν ειρηνική εισβολή στον αγωνιστικό χώρο για να διαδηλώσουν με αυτό τον τρόπο κατά της εφαρμογής του “Safe Stadium Experience paper”, το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, επιτρέπει στην γηπεδούχο ομάδα να διαθέτει λιγότερο από το καθιερωμένο – μέχρι σήμερα – 10% των εισιτηριών στους οπαδούς της φιλοξενούμενης ομάδας. Ο νέος κανονισμός που ψήφισε με απόλυτη πλειοψηφία την Τετάρτη η γερμανική λίγκα δίνει σε κάθε ομάδα το δικαίωμα να χαρακτηρίσει ως “υψηλού κινδύνου” έναν αγώνα στην έδρα της και, με τη σύμφωνη γνώμη της λίγκας, να μειώσει ή και να εξαφανίσει το ποσοστό των εισιτηρίων που θα διαθέσει στους οπαδούς της φιλοξενούμενης ομάδας.

Τι σκοπεύουν να κάνουν οι Γερμανοί ποδοσφαιρόφιλοι; Θα συνεχίσουν με κάθε τρόπο τις διαδηλώσεις, παρ' όλο που γνωρίζουν ότι όλες οι διοικήσεις των συλλόγων έχουν συμφωνήσει με τη λήψη των νέων μέτρων.

Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτή η κουβέντα στη Γερμανία αφορά το ίδιο το ποδόσφαιρο και όχι τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς και την Αστυνομία. Η μετακίνηση των οπαδών είναι εσωτερικό ζήτημα του ποδοσφαίρου και όχι απόφαση ενός γενικού γραμματέα ή ενός υφυπουργού Αθλητισμού ή ενός αστυνομικού περιφερειάρχη. Το μόνο που έκαναν οι πολιτικοί ήταν να ζητήσουν από το ποδόσφαιρο να πληρώσει περισσότερα για την αστυνομική δαπάνη στα γήπεδά του. Ολα ζυμώνονται εντός ποδοσφαίρου. Και οι ποδοσφαιρόφιλοι, που τώρα νιώθουν ότι έμειναν έξω από την διαδικασία λήψης της απόφασης, διεκδικούν με πολιτισμένο και συντονισμένο τρόπο το δικαίωμά τους να συνεχίσουν να κάνουν το κέφι τους, δηλαδή να ταξιδεύουν ανά τη χώρα τους για να παρακολουθήσουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα.

Στην υπόθεση που μελετάω ζηλεύω περισσότερο από όλα την ενότητα των ποδοσφαιρόφιλων. Η υπόθεση των μετακινήσεων δεν γίνεται παιχνίδι σκοπιμοτήτων που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης μεγάλης ομάδας. Εχει γίνει ζήτημα όλων, “εθνικό”, και προσπαθούν να το λύσουν μαζί, με συντονισμένη δράση και πολιτισμένη συμπεριφορά. Πιθανόν γι' αυτό και να έχουν τύχη να “επιβάλλουν” στη DFL, τη γερμανική λίγκα, την επιθυμία τους να συνεχίσουν να μετακινούνται μαζικά. Και σίγουρα γι' αυτό έχουν πετύχει να παρακολουθούν οργανωμένο, πολιτισμένο, πλούσιο, ακριβό ποδοσφαιρικό θέαμα. Επειδή το απαίτησαν με τη στάση, τη δράση και τη συμπεριφορά τους. Κι επειδή επιβράβευσαν με την παρουσία τους την οργανωμένη προσπάθεια της γερμανικής ποδοσφαιρικής αγοράς να παράξει καλύτερο ποδοσφαιρικό προϊόν, με πληρότητα γηπέδων που φτάνει το 86.1%, μέσο όρο εισιτηρίων 42,257 και 55 ματς στα οποία έχει γίνει sold out μέχρι σήμερα.