Παίζεις ποδόσφαιρο με τους φίλους σου σε ένα όμορφο γηπεδάκι 5x5, τα πας καλά, ντριμπλάρεις, πασάρεις, σκοράρεις, περνάς καλά κι έρχεται ένας τύπος και σου λέει «σε θέλω να παίξεις την Κυριακή βασικός σε ματς Super League». Πας; Όχι, βέβαια. Θα ξεφτιλιστείς με όλους τους επαγγελματίες γύρω σου.

Αντίστοιχα, παίζεις μπάσκετ με τους φίλους σε ένα όμορφο γηπεδάκι 3x3, τα πας καλά, ντριμπλάρεις, πασάρεις, σκοράρεις, περνάς καλά κι έρχεται ένας τύπος και σου λέει «σε θέλω να παίξεις την Κυριακή βασικός σε ματς της Basket League». Πας; Όχι, βέβαια. Θα ξεφτιλιστείς με όλους τους επαγγελματίες γύρω σου.

Αν όμως έρθει αυτός ο τύπος και σου πει «σε θέλω να παίξεις το ΠΣΚ σε ένα τουρνουά πόκερ», πας; Ώπα, τώρα. Ξέρω να παίζω πόκερ, έχω παίξει πάρα πολλές ώρες με τους φίλους μου, έχω δει άπειρες ώρες βίντεο στο Youtube, περνάω καλά όταν παίζω, γιατί όχι; Πόσο διαφορετικό θα είναι; Σωστά; Περίπου…

Το τριήμερο που μας πέρασε είχα την ευκαιρία να παίξω στο Novibet Poker Series 3 στο Regency Casino της Θεσσαλονίκης κι επιτρέψτε μου να σας πω, πως πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι το χάσμα του επιπέδου μου, σε σύγκριση με όλους τους επαγγελματίες γύρω μου, ήταν περίπου σαν να πήγαινα να παίξω ποδόσφαιρο σε αγώνα Super League. Άντε, όχι τόσο πολύ, αλλά το χάσμα υπήρχε και ήταν μεγάλο.

Προτού μοιραστώ τις εμπειρίες μου από το τουρνουά, πρέπει πρώτα απ’ όλα να πω το εξής: είχα πολύ καιρό να περάσω τόσο καλά. Μπορεί να κράτησε λιγότερο απ’ όσο υπολόγιζα (κακώς βέβαια υπολόγιζα ότι θα κρατήσει περισσότερο, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα), όμως το καταευχαριστήθηκα. Η διοργάνωση, ο χώρος, οι παίκτες, οι dealers, οι μάρκες, όλα τριγύρω μου ήταν ακριβώς όπως τα φανταζόμουν κι ακόμα καλύτερα. Πραγματικά ένιωθα ότι παίζω σε κανονικό τουρνουά πόκερ σαν κι αυτά που βλέπω στην τηλεόραση, γιατί έπαιζα όντως σε ένα τέτοιο. Ήταν κάτι που ήθελα να σβήσω από την bucket list μου και το έσβησα με διθυραμβικό τρόπο. Ήταν ό,τι ήλπιζα κι ακόμα περισσότερο! Πάμε τώρα στα του τουρνουά.

Όσοι δεν έχουν ζήσει ένα ζωντανό τουρνουά πόκερ από κοντά, δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο κουραστικό είναι. Αλήθεια, δεν είχα ιδέα. Δεν με είχε προετοιμάσει κανείς, δεν το φανταζόμουν, αλλά η πραγματικότητα με χτύπησε πολύ γρήγορα κι έπρεπε να προσαρμοστώ. Τα κατάφερα; Ξανά, περίπου…

Τα πρώτα levels ήταν αναγνωριστικά. Τα πρώτα δύο 45λεπτα ανάθεμα κι αν είδα χέρι. Άπειρα fold, όχι αναγκαστικά γιατί δεν είχα χέρι, αλλά γιατί μου πήρε χρόνο να προσαρμοστώ στα pre-flop raises. Χωρίς να γνωρίζω τους ανθρώπους στο τραπέζι μου, προσπαθούσα να διαβάσω τον τρόπο παιχνιδιού τους. Το θέμα, βέβαια, είναι πως εκείνοι πρέπει να με διάβασαν στα πρώτα πέντε λεπτά. Οπότε ήταν από νωρίς ένα παιχνίδι γάτας-ποντικού. Και ναι, φυσικά ήμουν το ποντίκι.

Να πω βέβαια εδώ, ότι ήμουν και λίγο άτυχος. Έτυχε από τα κοντά είκοσι τραπέζια της ημέρας μου, να κάθομαι στο ίδιο με τον Βασίλη Παπαδανιήλ που εντέλει τερμάτισε τρίτος στο τουρνουά, τον Δημήτρη Μπαλλά που τερμάτισε τέταρτος στο τουρνουά και τον Στάθη Καβούκη που στο τέλος της ημέρας μας ήταν ο chip leader όλων. Εγώ, ένας ερασιτέχνης παίκτης από τα τοπικά, έπρεπε να αντέξω κόντρα στον Φορτούνη, τον Μάνταλο και τον Ιωαννίδη. Ε, θα λύγιζα κάποια στιγμή.

Συνυπολογίστε και την κούραση, αυτό που δεν περίμενα να με χτυπήσει. Κάθεσαι πολλές ώρες σε ένα τραπέζι. Πάνω από οκτώ, αν αντέξεις να φτάσεις μέχρι το τέλος της ημέρας. Κι από αυτές τις οκτώ ώρες, μάξιμουμ παίζεις την μία. Τις υπόλοιπες απλά κάθεσαι, παρατηρείς και υπολογίζεις. Ναι, δεν είναι εύκολο. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Κι αν προκριθείς στη δεύτερη μέρα, άλλες οκτώ ώρες. Κι αν φτάσεις μέχρι την τελευταία ημέρα, άλλες πόσες μέχρι να φτάσουμε στο τέλος. Κι όλες αυτές τις ώρες πρέπει να κρατάς το μυαλό σου σε εγρήγορση, προσπερνώντας τα πιασίματα του κορμιού σου και την… βαρεμάρα που κάποια στιγμή θα έρθει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι εκεί, συγκεντρωμένος, όλη την ώρα. Θέλει προπόνηση αυτό το πράγμα. Θα έπρεπε να το έχω σκεφτεί, δεν είχα όμως…

Όταν κάποια στιγμή προσαρμόστηκα στα δεδομένα, προσπάθησα να εμπλακώ στο τραπέζι. Έψαχνα καλές ευκαιρίες με decent χέρια και όχι τρελά pre-flop raises. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα ήθελαν να με ζυγίσουν και οι υπόλοιποι στο τραπέζι. Υπολόγιζα ότι θα με κυνηγούν για να δουν τι θα κάνω. Μπήκα σε κάποια χέρια, κέρδισα δυο-τρία. Ένα ζευγάρι άσοι και μία κέντα που έσκασε στο river βοήθησαν να είμαι στις μάρκες που ξεκίνησα, όταν ήρθε το πρώτο διάλειμμα. Μετά από τρεις ώρες…

Στη Θεσσαλονίκη ανεβήκαμε τρεις φίλοι από το Gazzetta. Ο Αντώνης είχε ξαναπαίξει σε Novibet Series. Εγώ και ο Κώστας ήμασταν rookies. Στόχος και των τριών ήταν να αντέξουμε την πρώτη ημέρα και να παίξουμε και τη δεύτερη. Δεν το συζητάγαμε να μπούμε στη χρηματική φούσκα - αυτό ήταν πολύ μακρινό όνειρο. Θα μας αρκούσε να το ζήσουμε για δεύτερη μέρα.

Στο πρώτο διάλειμμα, λοιπόν, εγώ είχα τις περισσότερες μάρκες από τους τρεις. Αναπτερώθηκαν κάπως οι ελπίδες μου. Κακώς. Όταν γυρίσαμε στα τραπέζια, οι επαγγελματίες γύρω μου ανέβασαν το επίπεδο. Ήταν πιο επιθετικοί, στόχευαν τις θέσεις στο τραπέζι. Εγώ προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ το button, έστω τα big blinds για να βλέπω flops. Τακτική rookie, που πολύ γρήγορα την μάσησαν. Raises από under the gun και ανελέητο κυνήγι. Οι μάρκες μου ήταν το ορεκτικό τους και τις ήθελαν.

Δεν θα πω ποτέ, ότι στάθηκα άτυχος. Δεν μπήκα σε χέρι που στράβωσε π.χ. στο river. Έκανα λάθη, όμως, που ήταν ξεκάθαρα θέμα απειρίας και τα καταλάβαινα κι εκείνη την ώρα. Δεν κρατούσα τις θέσεις μου κι έκανα fold καλά χέρια με 2-1 πιθανότητες. Φοβήθηκα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε, όμως εκείνη την ώρα είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις το κεφάλι σου νηφάλιο.

Τώρα που τα σκέφτομαι, σίγουρα θα έπαιζα πολλά χέρια πολύ καλύτερα, όμως τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Foldαρα ομόχρωμα Q10 ενώ στο flop είχα flush draw, γιατί φοβήθηκα το raise. Εκεί έπρεπε να κάνω εγώ raise με τη σειρά μου, όμως δεν έκανα. Σε ένα χέρι, ήθελα να κάνω raise (και βαρύ raise, πάνω από three bet), όμως ξέχασα να το πω και ο dealer (σωστά) θεώρησε την κίνησή μου call. Πολύ rookie λάθος, αλλά εκείνη την ώρα δεν είχα το μυαλό να κοντρολάρω τα συναισθήματά μου.

Το τέλος μου ήρθε έπειτα από 5,5 ώρες στο τραπέζι και ναι, έφυγα πρώτος από τους τρεις μας. Είχα μείνει με δέκα big blinds περίπου, έσκασε ΑΚ και πήγα all-in. Με είδε ένας με 66, δηλαδή είχα πολύ καλές πιθανότητες, όμως άνοιξε 6 στο flop. Αντίο, αν και στο turn είχε κάτω 10J και μπορεί να έσκαγε τρελή κέντα στο river, αλλά δεν ήρθε.

Όταν σηκώθηκα όμως από το τραπέζι, ένιωθα καλά. Ούτε στεναχωρημένος, ούτε νευριασμένος, γιατί το έζησα και πέρασα πάρα πολύ καλά. Για κάποιον που του αρέσει το πόκερ και δεν έχει παίξει ποτέ σε τουρνουά, τα Novibet Poker Series είναι πραγματικά ένα τέλειο μέρος για να το ζήσει. Όλοι είναι πολύ φιλικοί, η διοργάνωση είναι άψογη και ακόμα και οι αντίπαλοί σου, μόλις καταλάβουν ότι είσαι rookie (στο πρώτο πεντάλεπτο δηλαδή), σε βοηθούν. Ναι, προφανώς, ξέρουν ότι δεν είσαι καμία σοβαρή απειλή και ότι κάποια στιγμή θα σε καταπιούν, όμως δεν νιώθεις άσχημα. Κι αν καταφέρεις να ξεπεράσεις σχετικά γρήγορα το μάγκωμα και απελευθερωθείς, τότε ίσως μπορείς να αντέξεις τις επιθέσεις. Αυτό τουλάχιστον θα προσπαθήσω να κάνω εγώ στο επόμενο.

21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ:ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ