Καλύτερος βαδίζοντας σε πράσινο μονοπάτι

Καλύτερος βαδίζοντας σε πράσινο μονοπάτι

Καλύτερος βαδίζοντας σε πράσινο μονοπάτι
Με αφορμή την ανανέωση του Ντόρσι για τα επόμενα δύο χρόνια, ο Σπύρος Καβαλιεράτος και ο Θανάσης Ασπρούλιας ρίχνουν το βλέμμα του στο άμεσο (όχι μόνο όμως) μέλλον κρίνοντας την στρατηγική του Ολυμπιακού

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Κάθε χρόνο και καλύτερος...

Βάλτε κάτω το ρόστερ του Ολυμπιακού. Ηδη οι ερυθρόλευκοι μετρούν 12 παίκτες και ψάχνουν για άλλους τρεις. Και από τους 12, μόνο ένας είναι μεταγραφή. Ο Δημήτρης Μαυροειδής. Δηλαδή συνεχίζουν 11 από την περυσινή ομάδα, οι 11 που πραγματικά ήθελε ο Μπαρτζώκας. Αυτοί που με άλλα λόγια άξιζαν να μείνουν.

Κάνε εγγραφή στην betfair και πάρε μπόνους έως 200 ευρώ

Με κάθε σεβασμό προς τους Βασιλόπουλο, Κέσελ, Πελεκάνο, Γλυνιαδάκη και Λάζαρο, είναι ξεκάθαρο πως δεν συνεχίζουν όσοι δεν μπορούν να προσφέρουν άλλο. Ο Βασιλόπουλος ταλαιπωρείται από το γόνατό του και θα χάσει όλη τη χρονιά, ο Κέσελ είχε πολλές ευκαιρίες όμως δεν ήταν σταθερός, ο Πελεκάνος και ο Γλυνιαδάκης δεν υπολογίζονταν, ο Παπαδόπουλος έχει πάψει εδώ και χρόνια να ανήκει στο πιο υψηλό επίπεδο. Αρα αποχώρησαν πέντε παίκτες που δεν γινόταν να δώσουν κάτι περισσότερο.

 

Εμεινε, λοιπόν, ο Τζόι Ντόρσεϊ και ο Ολυμπιακός έχει πετύχει το απόλυτο. Κράτησε αυτούς που πραγματικά ήθελε, δίχως καμία εξαίρεση. Και για πρώτη φορά, μια ομάδα ενθουσιάζει, μόνο και μόνο επειδή κράτησε σε μεγάλα βαθμό το ίδιο ρόστερ. Και δεν μιλάμε για οποιαδήποτε ομάδα, αλλά για τον Ολυμπιακό, που οι οπαδοί του ζουν και αναπνέουν για το καλοκαίρι. Ζουν και αναπνέουν για μεταγραφές, όχι για ανανεώσεις.

Κι όμως. Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Ο κόσμος λάτρεψε την ομάδα που επανήλθε στην κορυφή και του έφτανε να την ξαναδεί με λίγες προσθαφαιρέσεις στο παρκέ. Είναι μια άκρως μπασκετική προσέγγιση απ' όλους όσοι ασχολούνται με τους ερυθρόλευκους. Από τη διοίκηση, τους προπονητές, τους ίδιους τους παίκτες που έκαναν τα πάντα για να μην χάσουν τους... συμπαίκτες τους. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι μισοί κάνουν διακοπές μαζί και οι άλλοι μισοί έπαιρναν τηλέφωνο τους υπόλοιπους για να ανανεώσουν. Προσθέστε και τον κόσμο, που ουδέποτε πίεση για μεταγραφές, όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Η ψυχολογία στον μπασκετικό Ολυμπιακό έχει αλλάξει μια και καλή και πλέον μόνο καλύτερη μπορεί να γίνει αυτή η ομάδα.

Και θα γίνει αν αποκτηθούν ο Στράτος Περπέρογλου και ο Βασίλης Καββαδάς. Και εκτός από παρόν, ο Ολυμπιακός θα έχει και μέλλον. Ενα σύνολο 10 Ελλήνων και 5 ξένων, που δεν είναι ομάδα μια χρήσης. Αν εξαιρέσουμε τον Σπανούλη και τον Αντιτς που λήγει το συμβόλαιό τους και τον Παπανικολάου που έχει οψιόν για το ΝΒΑ το επόμενο καλοκαίρι, οι υπόλοιποι δεν θα μπουν στη διαδικασία διαπραγμάτευσης... Ο Ολυμπιακός δεν φροντίζει μόνο για τη σεζόν 2012-13, αλλά και τις επόμενες. Να γιατί ο Ντόρσεϊ υπέγραψε για δύο χρόνια.

Περπέρογλου και Καββαδάς, λοιπόν, παίρνουν σειρά και σύντομα θα ξέρουμε τι θα γίνει. Ο Περπέρογλου έχει πάρει τον δρόμο για τον Πειραιά, την ίδια κατεύθυνση έχει και ο Καββαδάς. Μαζί με τον Μαυροειδή είναι τρεις πολύ σημαντικές προσθήκες, που θα βοηθήσουν πολύπλευρα. Και μπασκετικά, αλλά και στην ατμόσφαιρα της ομάδας. Είναι και καλοί παίκτες και καλοί χαρακτήρες. Τι άλλο θέλει ο Μπατζώκας;

Φυσικά το ότι ο Ολυμπιακός θα έχει καλύτερο ρόστερ από πέρυσι, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα πετύχει τα ίδια ή περισσότερα τούτη τη σεζόν. Το 2012 ήταν έτος θαυμάτων, το 2013 οι ερυθρόλευκοι μπαίνουν δίχως άγχος και πίεση για να διατηρήσουν τα κεκτημένα στην Α1 και να κάνουν καλή σεζόν στην Ευρωλίγκα...

Με τον τρόπο, βέβαια, που συνεχίζουν να κτίζονται, είναι σαφές ότι θα είναι πρωταγωνιστές για πολλά χρόνια ακόμα. Ο Ολυμπιακός φτιάχνεται πλέον σε γερά θεμέλια, με σωστή μπασκετική φιλοσοφία. Το κυριότερο; Με πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ομως τα λεφτά δεν είναι το παν στον αθλητισμό. Το καταλάβαμε όλοι πέρυσι...


ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Θρύλος με ...πράσινη συνταγή!

Το ταμείο, όπως πάντα γίνεται στο τέλος. Εκεί στέφονται, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες, εκεί αποκαθηλώνονται κιόλας. Πριν φτάσουμε όμως, στο φινάλε, καλό θα ήταν να μπούμε σε διαδικασία να σχολιάσουμε αν οι κινήσεις που γίνονται, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση ή όχι. Είναι ξεκάθαρο ότι φέτος (ίσως για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια), ο Ολυμπιακός και ο προπονητής του κινούνται σε μία πολύ σωστή κατεύθυνση.

Η απόφαση παραμονής του Ντόρσεϊ για τα επόμενα δύο χρόνια, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν αποκτήσει τον Μαυροειδή και ...αγγίζουν τους Περπέρογλου-Καββαδά ισχυροποιεί, όχι μόνο το φετινό κορμό τους, αλλά και το μέλλον τους. Αμέσως μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας ο Μπαρτζώκας αποδεικνύει ότι έχει στοχεύσει σε κάτι το οποίο διέκρινε τον Παναθηναϊκό μέχρι πρότινος.

Τη διατήρηση της χημείας στην ομάδα του, του βασικού κορμού κι εν συνεχεία να κάνει τις απαραίτητες μεταγραφές που θα καλύψουν τα υπάρχοντα κενά. Αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι στη θέση του Λο δε θα μπορούσε να βρει κάτι καλύτερο ο πρωταθλητής Ευρώπης, οφείλουμε όλοι να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας στηρίζει το "Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει". Κι αυτό, είτε το θέλουμε, είτε όχι, ειδικά στο μπάσκετ είναι η αρχή και το τέλος της επιτυχίας, όπως μας δίδασκε ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς επί χρόνια.
Ο Ολυμπιακός, έχοντας μάθει πια και βάζοντας στον πάγκο του έναν προπονητή που είναι έξυπνος και ικανός, επιχειρεί να χτυπήσει τους πράσινους, εκεί που έχανε τις μάχες επί χρόνια.


Θα επαναλάβω όμως, ότι η φετινή χρονιά για τον Ολυμπιακό είναι τελείως διαφορετική από την περσινή. Και οι απαιτήσεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Ο Θρύλος είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης και σε κάθε ευρωπαϊκή έδρας, σε κάθε γήπεδο που θα επισκέπτεται στην Ελλάδα θα συναντά δώδεκα παίκτες σκυλιασμένους να τον λυγίσουν, να αισθανθούν ότι επικράτησαν του Βασιλιά της περσινής σεζόν.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι καθόλου εύκολη και απαιτεί χαρακτήρα. Μετά την (ας είμαστε ειλικρινείς) απρόσμενη κατάκτηση του τίτλου πέρσι στην Ευρωλίγκα, φέτος οι αντίπαλοι θα είναι πιο έτοιμοι, πιο οργισμένοι, πιο αποφασισμένοι απέναντι στον Ολυμπιακό. Και το μείζον ζητούμενο για να κριθεί η χρονιά που έρχεται για τον Ολυμπιακό είναι να ορίσει τους στόχους. Να βαφτίσει το ελάχιστο όριο της επιτυχίας και μέγιστο της αποτυχίας. Με βάση αυτά θα κριθεί.

Αν ο στόχος του Ολυμπιακού είναι να κατακτήσει και πάλι την Ευρωλίγκα, ή έστω να πάει στο Φάιναλ Φορ, θεωρώ ότι η ...ζέση με την οποία έσπευσε να κλείσει τους δύο Αμερικάνους του, ίσως να μην του βγει σε καλό. Μπορεί και να διαψευστώ όμως κι εύχομαι να διαψευστώ! Ο Ντόρσι είναι ένας σούπερ αμυντικός παίκτης, αυτός που από την πρώτη στιγμή (όταν τον είδα να παίζει) υποστήριξα άλλαξε την ισορροπία της σχέσης του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό.

Από την άλλη πλευρά όμως, μου δείχνει ότι είναι ένας δύσκολος χαρακτήρας και ιδιοτροπίες, που είναι δεδομένο ότι θα εμφανιστούν στο νέο κόουτς και πλέον πέφτει πάνω του το βάρος να τις διαχειριστεί. Δεν είναι κακό παιδί, ούτε κακός συμπαίκτης. Ισως όμως το μυαλό του και η φιλοδοξία του ταξιδεύει λίγο πιο μακριά από την πραγματικότητα. Οσο για τον Λο, είναι πολύτιμο εργαλείο στο πλευρό του Σπανούλη, έχει κότσια και σθένος όπως απέδειξε και στο Φάιναλ Φορ, αλλά δεν είμαι πεπεισμένος ότι εκεί ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη από κάτι περισσότερο. Θα φανεί στην πορεία. Υπάρχει όμως και κάτι που είναι αδιαπραγμάτευτο.

Τη στιγμή που όλες οι υπόλοιπες ομάδες χτίζονται κι αρκετές μάλιστα από την αρχή, ο Ολυμπιακός με δομημένο χημεία, κάνει απλά τα μερεμέτια. Και θα ξεκινήσει στη φετινή σεζόν, από διαφορετικό, πιο προχωρημένο σημείο σε σχέση με τους αντιπάλους του. Και φυσικά τον Παναθηναϊκό .

 

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος
Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος

Εντελώς τυχαία η γνωριμία τους ξεκίνησε μέσα από τις διαχωριστικές γραμμές που τους επέβαλλαν το πράσινο και το κόκκινο χρώμα. Ο ένας ως αθλητής των τμημάτων του Παναθηναϊκού κι ο άλλος ως σούπερ σταρ της ερυθρόλευκης και ταπεινής Δραπετσώνας... Τους ένωναν οι διόπτρες που φορούσαν αμφότεροι, τους χωρίζουν πολλά και κυρίως το μείζον αναπάντητο ερώτημα: Ποια ήταν καλύτερη ομάδα, το παιδικό του Παναθηναϊκού, ή της Δραπετσώνας... Ο ένας ακόμα έχει να λέει για τη νίκη μέσα στον Τάφο του Ινδού και τις διαδοχικές 30άρες που σκόραρε με το αριστερό χέρι του... Ο άλλος, αντιπαραθέτει τις πολλαπλές συμμετοχές του Παναθηναϊκού σε τελικές φάσεις πανελληνίων πρωταθλημάτων Παίδων κι Εφήβων.

Εξυπηρετούν το μοντέλο μίας σχέσης την οποία αντιπροσωπεύει το "Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν"... Ο ζερβοχέρης ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του, πολύ πριν τον ψηλό διοπτροφόρο, στο "ΦΙΛΑΘΛΟ", εκεί όπου βρήκε το λιμάνι του (δεν υπάρχουν ταμπού στις λέξεις παρακαλώ) ο Ασπρούλιας, μετά την αποχώρησή του από την Sport.gr ή αλλιώς Sportline. Εκεί όπου ο ζερβοχέρης συνάντησε και συνεργάστηκε με τον ψηλό μετά τον "ΦΙΛΑΘΛΟ". Καταλάβατε τίποτα; Αν όχι, μην ανησυχείτε. Ούτε ο Καβαλιεράτος κατάλαβε πως το έκανε... Η συνύπαρξη συνεχίστηκε στο GOAL (σαν είπαμε μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν) κι αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του ...ζερβού με προορισμό την Sportday, αποφάσισαν και ίδρυσαν από κοινού το Superbasket.gr. Στο μεταξύ, ο Καβαλιεράτος ενστερνιζόμενος την άποψη που αναφέρει ότι "Οταν δεν μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου, κάντον φίλο σου" μετά την απώλεια της ανόδου του Εθνικού από την ΑΕΚΤ στο ιστορικό παιχνίδι του Παπαστράτειου διήγαγε κοινή αθλητική πορεία στην ομάδα του Εθνικού, όπου ο Ασπρούλιας έκατσε πάνω στα εκατομμύρια του συμβολαίου των Πειραιωτών, με αποτέλεσμα η άνοδος στην Γ'Εθνική να μην περάσει ούτε έξω από το Παπαστράτειο.

Στις απόψεις τους, στην κοσμοθεωρία, την αντιμετώπιση των πραγμάτων, τους χωρίζουν πολλά. Τα περισσότερα... Τους ενώνουν όμως ακόμα περισσότερα και ίσως πιο σημαντικά... Το έτος γέννησης (74άρηδες και οι δύο), η απύθμενη αγάπη για το μπάσκετ, η αιώνια (παρά τις διαφορές) φιλία και κυρίως ο σεβασμός του ενός για τον άλλον. Ηρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν! Εκκινώντας, ο μεν Καβαλιεράτος από τη θέση του ως εις εκ των κορυφαίων (αν όχι ο κορυφαίος) ρεπόρτερ Ολυμπιακού, ο δε Ασπρούλιας ως ένας άνθρωπος που ζει (σ)τον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί. Σε αυτή τη γωνιά, δε θα κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτό που συμβαίνει όταν πίνουν τον καφέ τους: Θα διαφωνούν... Ως συνήθως! Με φόντο τους δύο αιώνιους, αλλά με βάση και αφετηρία την αρχή της αξιοπρέπειας, όπως και οι δύο την ορίζουν. Οχι μιλώντας, αλλά γράφοντας... Και βάζοντας στο παιχνίδι όλους εσάς!