Ο Ολυμπιακός, ένα χρόνο πριν...

Αν γυρίσουμε πίσω στο στο χρόνο, όχι πολύ μακριά, στο καλοκαίρι του 2011, θα ανταμώσουμε τον Ολυμπιακό... Τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, που Ιούλιο και Αύγουστο έμοιαζε σαν να κτίζει κάτι στην άμμο. Και όχι απαραίτητα παλάτι.

Ο Κεϊλίν Λούκας και ο Ματ Χάουαρντ δεν ήταν προσθήκες επιπέδου Ολυμπιακού, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος ήρθε από τα αζήτητα. Υπήρχε μεν ο Βασίλη Σπανούλης, έμεινε ο Γιώργος Πρίντεζης, αλλά τότε μόνο το όνομα ήταν ίδιο. Ενα χρόνο πριν, ο ήρωας της Πόλης ήταν ένας διαφορετικός παίκτης, που προερχόταν από την χειρότερη σεζόν της καριέρας του. Και ουσιαστικά, άρχιζε τη σεζόν ως τρίτος πάουερ φόργουορντ!

Ούτε κορμό είχε ο Ολυμπιακός, ούτε τίποτα. Ο Παπανικολάου ήταν η μεγάλη ελπίδα και απλά παρέμειναν οι Πελεκάνος, Γλυνιαδάκης για να διασφαλιστεί η παρουσία Ελλήνων στη 12αδα. Ο Κώστας Σλούκας ήταν βασικός υποψήφιος για δανεικός και αγύριστος, ο Μάντζαρης κατέληξε στον Πειραιά με προεδρική παρέμβαση, ο Αντιτς αποκτήθηκε μετά από το Μουντομπάσκετ, ο Κέσελ έμεινε γιατί δεν βρέθηκε κανείς να τον πάρει, ο Κατσίβελης ήταν ένας παίκτης με προοπτική. Από τους ξένους, μόνο ο Κάιλ Χάινς σκόρπισε χαμόγελα, αλλά και γι αυτόν υπήρχε ένσταση λόγω ύψους.

Αυτός ήταν ο Ολυμπιακός που άρχισε τη σεζόν και κάποιοι έλεγαν πως δεν θα μπορέσει να πάρει καν τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο. Αυτός ήταν ο Ολυμπιακός που έχασε με μικρή διαφορά στο ΟΑΚΑ και πανηγύριζε, προκρίθηκε στη δεύτερη φάση της Ευρωλίγκα και γλίτωσε το διασυρμό...

Αυτός ήταν και ο Ολυμπιακός που στην πορεία πήρε την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα. Γιατί στο μπάσκετ, μπορεί να γίνουν 2-3 κινήσεις και να αλλάξουν την εικόνα. Οχι απαραίτητα μεταγραφές, ακόμα και εσωτερικές αλλαγές...

Το είπε και ο Βασίλης Σπανούλης, ο κορυφαίος όλων του Ολυμπιακού, στον Παντελή Διαμαντόπουλο στο ΦΩΣ. «Χωρίς να μειώνουμε την υπόλοιπη ομάδα, που έκανε φοβερή δουλειά, θεωρώ ότι ο Έισι και ο Τζόι βοήθησαν τον Ολυμπιακό εκεί ακριβώς που το χρειαζόταν. Μπορεί να ήρθαν στα μισά της χρονιάς, να μην ήταν στην προετοιμασία και στα πρώτα παιχνίδια που δώσαμε. Μπορεί και αυτοί να ήθελαν την προσαρμογή τους, αλλά είναι δυο παίκτες που έδεσαν και γρήγορα μάλιστα. Και είχαμε την τύχη να βρούμε δυο παίκτες εκεί ακριβώς που τους χρειαζόμασταν. Η ομάδα ήθελε τον Έισι για τον συγκεκριμένο σκοπό και τον Τζόι το ίδιο».

Η προσθήκη, λοιπόν, των δύο Αμερικανών, η αναβάθμιση του Σλούκα, συν τον τραυματισμό του Λάζαρου Παπαδόπουλου, άλλαξε τον Ολυμπιακό και από τέρας, έγινε πεντάμορφος.

Τι τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Οχι, δεν είναι ώρα να κάνουμε τον απολογισμό του περυσινού Ολυμπιακού, αλλά να αντιληφθούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι καταδικασμένος να αποτύχει όπως έχουν αρχίσει πολλοί να πιστεύουν. Κάθε άλλο. Αν βάλουμε κάτω τα πράγματα, θα δούμε ότι οι πράσινοι είναι σε καλύτερη θέση σε σχέση με τον περυσινό Ολυμπιακό! Ναι, αυτή είναι η αλήθεια. Και η προσθήκη του Αρμστρονγκ δεν πρόκειται να αλλάξει από μόνη της τις ισορροπίες, όμως τέτοιο παίκτη ήθελε ο Παναθηναϊκός. Τον δικό της Ντόρσεϊ. Και τον πήρε. Καλός στην άμυνα, στα κοψίματα, ένας ρολίστας για να συμπληρώνει τον Σχορτσανίτη και τους υπόλοιπους ψηλούς.

Βέβαια θαύματα δεν συμβαίνουν κάθε μέρα στο μπάσκετ και στον αθλητισμό, ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός δεν το βλέπουμε κάθε μέρα. Ομως το περυσινό... θαύμα των ερυθρολεύκων δεν έτυχε, αλλά πέτυχε. Γιατί υπήρχαν άνθρωποι που πίστευαν. Η ομάδα δούλεψε στο παρκέ, η διοίκηση πίεσε για αλλαγές, το σκηνικό διαφοροποιήθηκε στην πορεία.

Και ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να τα παρατήσει σε κανένα επίπεδο. Ούτε μέσα στο παρκέ, ούτε διοικητικά. Το κίνητρο περισσεύει, γι αυτό τίποτα δεν είναι δεδομένο... Ναι, ο Ολυμπιακός βρίσκεται πιο μπροστά από τον αιώνιο αντίπαλό του, αρχίζει τη σεζόν ως φαβορί για το πρωτάθλημα, αλλά οι τίτλοι δεν μοιράζονται από τώρα. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς πολλά μπορεί να αλλάξουν και ειδικά εντός συνόρων, μία νίκη ή μία ήττα κάνει τη διαφορά... Ας μην ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός έχασε πέρυσι το πρωτάθλημα στην Καβάλα.