Η κόκκινη ταυτότητα

Πρώτα απ' όλα, οφείλω να διευκρινίσω ότι κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν δίνει μεγάλη (και πάντως μεγαλύτερη από την αναλογούσα) σημασία στα συναισθήματα που παράγονται και διαχέονται στην περίοδο της θερινής προετοιμασίας των ομάδων. Όπως άλλωστε είχε πει κάποτε και ο (μέγας και απαράμιλλος ατακαδόρος) Στηβ Γιατζόγλου, "το να νικάς σε φιλικά ματς και να πανηγυρίζεις είναι σαν να αγκαλιάζεις την αδερφή σου και να ηδονίζεσαι"!

Πάμε παρακάτω λοιπόν...

Α, προτού πάμε παρακάτω, θα ήθελα να γράψω ότι στον πρώτο από τους τρεις αγώνες του στην Ιταλία, που μάλιστα τελείωσε πριν την ώρα του, ο Μπαρτζώκας βρέθηκε αντιμέτωπος με μια εμβληματική φιγούρα του ιταλικού μπάσκετ: τον Ρομέο Σακέτι, ο οποίος ξεχώριζε πάντοτε για τα παραπανίσια κιλά και το μουστάκι του και ήταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Σάντρο Γκάμπα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 και στο Ευρωμπάσκετ του 1983, όπου η "σκουάντρα ατζούρα" κατέκτησε το ασημένιο και το χρυσό μετάλλιο αντιστοίχως. Μάλιστα στον ημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά της Μόσχας, ο παλαίμαχος παίκτης της Τορίνο και της Βαρέζε και νυν προπονητής της Σάσαρι αναδείχθηκε σε καταλύτη της νίκης της Ιταλίας, καθώς ήταν εκείνος ο οποίος εξολόθρευσε τον Σεργκέι Μπέλοφ στη σύνθετη άμυνα "box and one", που χρησιμοποίησε ο Γκάμπα...

Χθες το βράδυ ο Μπαρτζώκας επιβλήθηκε του (διαδόχου του Γκάμπα στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας) Ετορε Μεσίνα, απόψε θα βρεθεί απέναντι στον συμπατριώτη τους Λούκα Μπάνκι, που πήρε τη θέση του Πιανιτζιάνι στον πάγκο της Σιένα και -αν μη τι άλλο- ο Γιώργος θα γυρίσει στη βάση του πλήρης ιταλικών γεύσεων...

Στο σημερινό ρεπορτάζ (του απεσταλμένου της εφημερίδας "Γαύρος" στο Κάλιαρι) Κωνσταντίνου Μελάγες διάβασα ότι την ιντριγκαδόρικη επισήμανση του Μεσίνα, ότι ο Μπαρτζώκας έχει βάλει τις δικές του πινελιές στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Κι επειδή ρωτώντας πας στην Πόλη (κι αυτό όντως το ξέρουν πολύ καλά από τον περασμένο Μάιο ο Πρίντεζης, ο Σπανούλης, ο Παπανικολάου και οι υπόλοιποι σύντροφοι τους στον πρωταθλητή Ευρώπης του 2012), θα προσπαθήσω να αποκρυπτογραφήσω την επισήμανση του φίλου μας, του Εκτορος...

Όντας νεόκοπος στον Ολυμπιακό, ο Μπαρτζώκας δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί "ρομπότ του Ιβκοβιτς", όπως είχε επονομαστεί ο Φράνκο Καζαλίνι, όταν διαδέχθηκε τον Νταν Πίτερσον στην Τρέισερ Μιλάνο και μάλιστα πέτυχε το repeat στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός κατάφερε να διατηρήσει με λιγοστές διαφοροποιήσεις (που μάλιστα τον αναβαθμίζουν υπό την έννοια ότι ο Περπέρογλου και ο Μαυροειδής θεωρούνται ποιοτικότερα εργαλεία από τον Κέσελ και τον Γλυνιαδάκη) το περυσινό ρόστερ, άρα και τον σταθερό κορμό του..Εκ προοιμίου λοιπόν, οι Πειραιώτες έχουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους και όπως ορθότατα τόνισε χθες ο Πρίντεζης, "αισθανόμαστε μεγάλη ασφάλεια και αυτοπεποίθηση λόγω της ομοιογένειας και της χημείας μας".

Ποιες είναι οι πινελιές που έχει βάλει ως τώρα ο Μπαρτζώκας στον πίνακα του Ολυμπιακού; Απ ό,τι φαίνεται, οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάζονται πολύ πιο κινητικοί από πέρυσι και ανταποκρίνονται επιτυχώς στη λεγόμενη "motion offense", που έχει βγάλει ρίζες στο προηγούμενο σπίτι του Μπαρτζώκα! Το σημειώνω αυτό, διότι το συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού (με την αδιάκοπη κίνηση και τα αλλεπάλληλα σκριν ) ήταν ανέκαθεν δημοφιλές στο γήπεδο της οδού Αρτάκης, θυμάμαι μάλιστα να το ζητούν επιτακτικά και φωναχτά από τους παίκτες τους, όλοι οι (επηρεασμένοι από τη φιλοσοφία του Μπόμπι Νάιτ στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα) παλιοί προπονητές του Πανιωνίου, που είχαν επηρεασθεί από τη μόδα : ο Αναστασάτος, ο Δενδρινός, ο Μίσσας κοκ.

Κινείται λοιπόν ο Ολυμπιακός. Κινείται αδιάκοπα, λένε. Χρησιμοποιεί το passing game και τα σκριν και ψάχνεται πολύ στο σετ παιχνίδι του μισού γηπέδου: εκεί έγκειται κυρίως η σπουδαιότητα του "motion", διότι στον πρωτεύοντα και στον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό η κίνηση των παικτών και της μπάλας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Σε αυτή την αγωνιστική λογική έχουν μεγάλη πέραση το "pass and screen away", το "back screen" και το "flare screen", με ταυτόχρονη κίνηση όλων των παικτών. Στον περυσινό Ολυμπιακό, ο Ιβκοβιτς επίσης ζητούσε κίνηση, αλλά αποτελούσε ανασχετικό παράγοντα η παρουσία του Κέσελ, που ακροβολιζόταν περιμένοντας την μπάλα για να την... μπουμπουνίσει.

Παρεμπιπτόντως απόρροια της χρήσης της "motion offense"ήταν η... ζημιά που έκανε ο Τζόε Ντόρσι στο ματς με τη Σάσαρι, διότι (όπως φαίνεται στο βίντεο), ο Σπανούλης κινείται στη δυνατή πλευρά, ο Παπανικολάου κόβει από τη weak side και πασάρει στον Αμερικανό σέντερ, ο οποίος τελειώνει τη φάση (και τον αγώνα!) με το κάρφωμα.

Η "motion offense" (την οποία πατεντάρισε στην πανεπιστημιακή ομάδα του Οκλαχόμα Στέιτ και στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ ο Χανκ Αϊμπα) στηρίζεται στην αδιάκοπη κίνηση και στα σκριν στο παιχνίδι 5 εναντίον 5 και θεωρείται ως η πλέον ενδεδειγμένη τακτική κόντρα σε αντιπάλους οι οποίοι υπερέχουν σε ύψος. Παράλληλα ο Ολυμπιακός κυνηγάει τις φάσεις του αιφνιδιασμού και δη του δευτερεύοντος, αλλά αυτό μοιάζει να είναι και το ζήτημα που χρήζει βελτίωσης στην άμυνα του: στα πρώτα φιλικά ματς είχε αργές επιστροφές και "έφαγε" αιφνιδιασμούς, γεγονός το οποίο επισήμανε και ο Μπαρτζώκας, ο οποίος προφανώς θα αναζητήσει καλύτερες λύσεις.

Ούτως ή άλλως η άμυνα είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού που πάντοτε "σηκώνει" βελτίωση σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο. Της προσοχής του Μπαρτζώκα δεν έχει διαλάθει και το γεγονός ότι στα προηγούμενα δύο ματς (με τη Σάσαρι και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) η άμυνα του Ολυμπιακού επέτρεψε στους σκόρερς των αντιπάλων του να είναι πολύ παραγωγικοί: τις προάλλες ο Μπούτσι Θόρντον και ο Τράβις Ντίνιερ έβαλαν 22+20 πόντους με 4+3 τρίποντα και χθες ο Σόνι Ουιμς σημείωσε 26 πόντους με 4 τρίποντα.

Αυτά προς το παρόν, ως λιγοστές σκόρπιες εικόνες από τον Ολυμπιακό. Οι ευκρινέστερες θα αρχίσουν να παρουσιάζονται στους επίσημους αγώνες, αλλά μέχρι τότε υπάρχει καιρός για να γίνουν τα απαραίτητα μερεμέτια...