Όταν το κίνητρο υπερτερεί

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Το κίνητρο του Παναθηναϊκού και η απουσία του Λο

Ευτυχώς οι τόνοι έχουν πέσει τις τελευταίες ημέρες, με τη διαιτησία δεν έχει ασχοληθεί κανείς, η ΚΕΔ/ΕΟΚ δεν έκανε κανένα χατίρι και δεν απέκλεισε κανένα ρέφερι από τον τελικό. Οι προπονητές και οι παίκτες έδωσαν το καλό παράδειγμα, οι διοικήσεις πήραν τη σκυτάλη και εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση.

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν να κερδίσουν βάζοντας "φωτιά" στον τελικό. Θα δούμε βέβαια στην πράξη αν οι φανατικοί θα ακολουθήσουν ή αν τελικά θα διαλέξουν διαφορετικό δρόμο, αλλά την τελευταία εβδομάδα έπεσαν οι τόνοι, που είχαν ανέβει επικίνδυνα τις προηγούμενες μέρες.

Γι αυτό και είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για μπάσκετ. Για το παιχνίδι, για τους πρωταγωνιστές, που είναι οι παίκτες και οι προπονητές.

Η απουσία, λοιπόν, του Εϊσι Λο αποδυναμώνει τον Ολυμπιακό περισσότερο απ' ό,τι δείχνει η στατιστική. Διότι ο Αμερικανός σε αριθμούς δεν προσφέρει πολλά, όμως η εμπειρία του αποτελεί εγγύηση σε ένα μεγάλο ματς. Οχι γιατί είναι ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός θα χάσει μια σημαντική λύση στην περιφέρεια.

Το βάρος πέρα από τον Σπανούλη, θα πέσει στον Μάντζαρη και τον Σλούκα, όμως είναι η πρώτη τους εμπειρία από έναν τελικό και θα χρειαστεί να αναλάβουν ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες. Ούτως ή άλλως θα έπαιζαν και μάλιστα για σημαντικό χρονικό διάστημα, αλλά στην προκειμένη να έχουν ακόμα πιο μεγάλο ρόλο.

Η παρουσία του Λο έδινε εγγύηση, ο Ολυμπιακός είχε βρει τη χημεία του και η απουσία του θα κοστίσει, όπως και να έχει.

Την ίδια στιγμή, στον Παναθηναϊκό όλοι οι τραυματίες έγιναν καλά και ουδείς πρόκειται να λείψει. Εκεί, δηλαδή, που το πιθανότερο ενδεχόμενο ήταν να παραταχθεί λαβωμένος ο Παναθηναϊκός, εν τέλει απουσία θα έχει ο Ολυμπιακός. Κι αυτό δίνει προβάδισμα στους "πράσινους", που για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια δείχνουν να θέλουν πολύ το Κύπελλο.

Το θέλουν πολύ περισσότερο από τον Ολυμπιακό, που έχει πάρει τις δύο τελευταίες κούπες και πλέον τον νοιάζουν άλλα πράγματα. Το κυριότερο; Η κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Μα και ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται ποτέ να μείνει ικανοποιημένος με ένα Κύπελλο, αλλά στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο θέλει να στείλει μήνυμα πως παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Στην κανονική περίοδο ο Ολυμπιακός πήρε την πρωτιά, νιώθει έτοιμος να κατακτήσει το πρωτάθλημα, θέλει να φτάσει στο φάιναλ φορ.

Κι όλα αυτά, σε μια σεζόν που ξεκίνησε με το χειρότερο τρόπο για τους ερυθρόλευκους, ουδείς τους έδινε τύχη και ο Παναθηναϊκός ήταν το απόλυτο φαβορί. Στην πορεία ο Ολυμπιακός έκανε τις απαιραίτητες κινήσεις και βελτιώθηκε, ο Παναθηναϊκός είχε αστάθεια που κανείς δεν περίμενε κι έτσι φτάσαμε σε ένα σημείο, οι δύο ομάδες να θεωρούνται εξίσου δυνατές.

Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που ο Παναθηναϊκός περιμένει πώς και πώς το ματς του Σαββάτου, ενώ στον Ολυμπιακό δεν "καίγονται" όπως τα δύο προηγούμενα χρόνια. Το 2010 ήταν ο πρώτος τους τίτλος μετά από 8 χρόνια, πέρυσι ήθελαν να νικήσουν τον πρωταθλητή Ευρώπης. Τώρα, τέτοιο κίνητρο δεν υπάρχει...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Το κίνητρο κερδίζει

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας την ανακοίνωση που έβγαλαν οι αιώνιοι μετά την επίσκεψή τους στον εισαγγελέα, τσιτώθηκα. Ασφαλώς και δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, αλλά και το κείμενο της ανακοίνωσης, είναι ως μη γενόμενο. Προφανώς, οι δύο οικογένειες, οι δύο ομάδες, αποφεύγουν να βάλουν τα δάχτυλά επί τον τύπον των ήλων...

Ιδιαίτερα η νούμερο 4 αναφορά τους (" Να αποδείξουν έμπρακτα το σεβασμό τους στο θεσμό του Κυπέλλου και στη διεθνή φήμη των δύο ομάδων") αποτελεί κατ' εμέ τη μέγιστη απόδειξη στρουθοκαμηλισμού...

Για ποιον θεσμό μιλάμε; Για ποιο σεβασμό; Αν υπήρχε θεσμός και κυρίως σεβασμός απέναντι σε αυτόν, οι δύο διοικήσεις θα είχαν μεριμνήσει ώστε να διεξαχθεί υπό κανονικές, γιορτινές συνθήκες κι όχι να εξελιχθεί για ακόμα μία φορά σε πανηγύρι του οπαδισμού, απομονώνοντας τον απλό φίλαθλο από έναν αγώνα που θα έπρεπε να απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτόν και σε κανέναν άλλον.

Δυστυχώς, οι δύο οικογένειες δεν έχουν καταλάβει, ότι η μη πρόκληση εκ μέρους τους, πλέον δεν δίνει απολύτως κανένα παράδειγμα. Είναι απλά η αυτονόητη βάση, πάνω στην οποία θα πρέπει να στηριχθεί η μετέπειτα δράση. Διότι, στις ημέρες μας και στο τραγικό σημείο που έχουμε φτάσει, μόνο η δράση εκ μέρους των διοικήσεων μπορεί να λειτουργήσει δραστικά για την καταπολέμηση των φαινομένων βίας που παρακολουθούμε και στα δύο γήπεδα (ΣΕΦ, ΟΑΚΑ).

Πλέον, στην Ελλάδα έχουμε ξεφύγει από το στάδιο της πρόληψης και ανάγεται σε κυριαρχούσα ανάγκη η καταστολή. Προσοχή: Οχι η αστυνομική καταστολή... Η παρεμβατική -κατά της βίας- δράση.

Αν οι δύο διοικήσεις ήθελαν θα μπορούσαν να δώσουν τα εισιτήρια σε οικογένειες, στις ακαδημίες, στα ακριβά -και μόνο αυτά- διαρκείας και σε αυτούς τέλος πάντων (ξέρουν καλά και οι δύο ΚΑΕ ποιοι είναι) που θα πάνε στο γήπεδο για να στηρίξουν την ομάδα τους με ανθρώπινο τρόπο... Δεν το έκαναν όμως... Η για να το θέσω διαφορετικά... Από τη στιγμή που τα εισιτήρια μοιράζονται σε συνδέσμους, χωρίς να είναι απαραίτητο ότι θα προκληθούν επεισόδια, το ρίσκο και ο κίνδυνος να εξελιχθεί το Ελληνικό σε χώρο ανταλλαγής αντικειμένων, είναι πολύ πολύ μεγαλύτερος...

Δράση χρειάζεται κ.κ. Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι και όχι ανακοινώσεις. Κι αν μιλάμε για σεβασμό, τότε ο ελάχιστος σεβασμός απέναντι στο θεσμό θα ηταν να μην επιτρέψετε να διεξαχθεί με το πανό της ντροπής να καλύπτει την κεντρική εξέδρα και με 900 στρατευμένους δεξιά-αριστερά. Προσωπικά, δηλώνω ότι θέλω να προστατεύσω το μπάσκετ και πάντα θα ξεκινώ από αυτή την αφετηρία. Την προστασία του αθλήματος που λατρεύω.

Οχι επειδή μου δίνει δουλειά, αλλά επειδή το αγαπώ και μου έχει προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις, τόσες που δε θα μπορούσα καν να φανταστώ. Λυπάμαι, όμως... Διότι εγώ θέλω το υγιές, το όμορφο, το εντυπωσιακό μπάσκετ. Οχι αυτό, του πανό της ντροπής και των 900 ένθεν κακείθεν. Αδυνατώ να κλείσω τα μάτια μου σε αυτόν τον ευτελισμό και να υπαινιχθώ ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Συμβαίνει! Το χειρότερο που μπορεί! Κι αν διαφωνείτε είναι δικαίωμά σας!

Από εκεί και πέρα και με δεδομένο ότι αγώνας αυτός πρέπει να γίνει, διότι καλώς ή κακώς, στο παρκέ θα αγωνιστούν οι δύο ομάδες που συνθέτουν το κορυφαίο εθνικό ζευγάρι στο παγκόσμιο μπάσκετ, πλην ΝΒΑ (το έγραψα και την άλλη φορά και βρέθηκαν κάποιοι να αντιδράσουν σχολιάζοντας με τουλάχιστον αστεία επιχειρήματα)... Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι μεγάλη τιμή για το ελληνικό μπάσκετ.

Κι επειδή εκτός Ευρώπης, δεν μπορεί ποτέ να υπάρχει παρόμοιο ζεύγος, εσείς τι νομίζετε, ολόκληρη η Ευρώπη, στο μπάσκετ, θα εκδηλώσει μεγαλύτερη ενδιαφέρον να παρακολουθήσει έναν αγώνα Ρεάλ(αλήθεια, ποια Ρεάλ;) - Μπαρτσελόνα ή το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός; Ακόμα ψάχνετε την απάντηση;

Η φετινή αναμέτρηση των δύο ομάδων, είναι τελείως διαφορετική με τις δύο προηγούμενες διότι το κίνητρο είναι υψηλότατο και για τις δύο πλευρές, με τη διαφορά ότι οι μεν είναι πιο έμπειροι από τους δε για να διαχειριστούν την κατάσταση. Είναι ματς που δίχως την παραμικρή αμφιβολία κρίνουν οι παρόντες και όχι οι απόντες. Ακόμα κι ο Μπατίστ, ή ο Διαμαντίδης να απουσίαζε, ή ο Σπανούλης, ή ο Ντόρσεϊ, θεωρώ ότι την τύχη των αγώνων κρίνουν αυτοί που βρίσκονται ανά πάσα στιγμή στο παρκέ. Και με αφήνει παγερά αδιάφορο, αν ο Μπατίστ θα είναι έτοιμος, ή ο Λο θα αγωνιστεί.

Αν ο Παναθηναϊκός περίμενε από έναν παίκτη να κάνει τη διαφορά, τότε, το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα είχε φτάσει στο σημείο που έφτασε τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν βέβαια οι ιδιαιτερότητες και το ειδικό βάρος σε κάθε απουσία, ή παρουσία. Αλλά στα 40 λεπτά, στο παρκέ υπάρχουν άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν για να κατακτούν τίτλους. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο, ο Παναθηναϊκός να επιτρέψει στον Ολυμπιακό να του στερήσει για τρίτη σερί χρονιά το τρόπαιο του κυπέλλου. Η πείνα και η δίψα είναι ίδια πια, έστω κι αν οι ερυθρόλευκοι φαίνεται να είναι πιο ορεξάτοι, λόγω των νιάτων και της διάθεσης των πιτσιρικάδων.

Το γεγονός ότι η φετινή μπορεί να είναι η τελευταία χρονιά της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών στον ελληνικό αθλητισμό, αποτελεί, το δίχως άλλο τεράστιο κίνητρο... Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει και βρει τις απαντήσεις στην άμυνα του Ντόρσεϊ (τη βασική, κατά την γνώμη μου, αιτία για την ήττα στο ΣΕΦ), τότε οι πράσινοι θα έχουν τον πρώτο και τον κυριότερο λόγο για τη νίκη.