Το plan b της ΑΕΚ

Κλείνοντας έναν κύκλο συνομιλιών με ανθρώπους, παράγοντες της αγοράς του ποδοσφαίρου, που έχουν προσπαθήσει να βγάλουν άκρη με την ΠΑΕ ΑΕΚ και να αντιληφθούν αν θα βάλει ή όχι χρήματα σε αυτή ο Δημήτρης Βιντιάδης, θα επαναλάβω την διαπίστωση - σλόγκαν αυτής της μικρής έρευνας: “ο τύπος ή που είναι πανέξυπνος και πολύ καλά διαβασμένος, ή που κοροϊδεύει”.

Ολοι όσοι έχουν οικονομικές απαιτήσεις από την ΠΑΕ ΑΕΚ ζουν αυτή την εποχή με τον καημό να περάσει η εταιρεία στα χέρια κάποιου που θα πληρώνει. Κι επειδή δεν έχουν βεβαιωθεί ότι ο Βιντιάδης θα μπει, συμφωνούν να κάνουν σκόντο ακριβώς επειδή, όπως είχα ξανασημειώσει, πείθονται από το “αν δεχθείς να πάρεις το 1/3 θα μπω και θα τα πάρεις, αν δεν μπω δεν θα πάρεις μία” επιχείρημα. Εξυπνη και αποτελεσματική η τακτική.

Καλά όλα αυτά. Ομως κάπου εδώ δημιουργείται η πιθανότητα να παραλάβει μεν υπό “προνομιακούς” οικονομικούς όρους ο Βιντιάδης την ΠΑΕ, αλλά να τη βρει, την ΑΕΚ διαλυμένη αγωνιστικά. Κι αυτό δεν μοιάζει απλώς με επιχειρηματικό ρίσκο, αλλά με τζόγο. Διότι αν η – τελευταία σήμερα – ΑΕΚ δεν βγει από τη ζώνη του υποβιβασμού, ο Βιντιάδης θα παραλάβει μια εταιρεία, της οποίας τα προσδοκώμενα έσοδα της επόμενης σεζόν θα είναι – κομψά – πενιχρά. Τι θα χάσει ο Βιντιάδης αν δεν του “πιάσει” ο τζόγος; Τίποτα. Η ΠΑΕ ΑΕΚ; Τη ζωή της.

Και τι κάνει η ίδια η ΠΑΕ ΑΕΚ για να τον πείσει περί του παραπάνω ισχυρισμού; Τίποτα αποτελεσματικό, όπως μέχρι σήμερα αποδεικνύεται. Οσα έχουν κάνει ο Δημητρέλος και οι υπόλοιποι δεν έχουν δείξει καθαρά και πειστικά στον Βιντιάδη με τι κίνδυνο παίζει, όχι μόνο αυτός αλλά και η ίδια η ΑΕΚ.

Και τι μπορεί να κάνει η ΠΑΕ ΑΕΚ; Εχει άλλη επιλογή από την προσευχή και την αναμονή της απόφασης του Βιντιάδη; Αυτοί που τη διοικούν λένε όχι, επειδή δεν έχουν καταφέρει να βρουν άλλον ενδιαφερόμενο. Εγώ λέω ναι, διότι έχουν την επιλογή να στραφούν, δηλαδή να στρέψουν την ΠΑΕ, εναντίον των μετόχων της. Το έχω ξανασημειώσει, ο “τρελοΚιντής” τους έκανε μια πάσα ακριβείας, μια ασίστ α λα Ινιέστα, αλλά αυτοί αφήνουν την μπάλα να καταλήξει εκτός τερέν. Κι αυτή η επιλογή είναι – τουλάχιστον στα δικά μου μάτια – περίεργη.

Σύμφωνοι, για να στραφεί μια ΠΑΕ κατά των μετόχων της πρέπει να ξέρει. Να έχει νομικές και οικονομικές γνώσεις. Αν όμως δεν ξέρουν, θα μπορούσαν να ρωτήσουν. Και να βρουν την άκρη, τον τρόπο, τη μέθοδο. Η μέθοδος είναι περίπου βέβαιο ότι υπάρχει. Αυτό που χρειάζεται είναι τόλμη, γνώση και δουλειά αρκετών εβδομάδων, όπως μου λένε αυτοί που γνωρίζουν. Η ΠΑΕ έχει εβδομάδες ζωής. Κι επειδή δεν έχει καν μήνες, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να βάλει μπροστά αυτή τη διαδικασία, αν αυτοί που τη διοικούν έχουν τα κότσια, την τόλμη να το κάνουν. Γιατί δεν το επιχειρούν; Τι έχουν να χάσουν; Για ποιο λόγο δεν τολμούν; Εχουν κάτι άλλο να προτείνουν ή κάτι καλύτερο να κάνουν;