Ιστορία μου αμαρτία μου...

Ρίβερ Πλέιτ
Οι... εκατομμυριούχοι πτώχευσαν

Τον τίτλο της κορυφαίας απογοήτευσης του 2011 διεκδικεί η Ρίβερ Πλέιτ, αφού η εκ των κορυφαίων ομάδα της Αργεντινής γεύτηκε την πιο πικρή γεύση της ιστορίας της. Ο υποβιβασμός έμοιαζε σαν ψέμα, ωστόσο η πορεία των τελευταίων ετών έδειχνε πως τα ανησυχητικά σημάδια και τα καμπανάκια κινδύνου που χτυπούσαν θα έφερναν την μεγάλη καταστροφή...

Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που μάστιζαν από το ξεκίνημα της περυσινής περιόδου την Ρίβερ Πλέιτ, ώθησαν την διοίκηση του ιστορικού συλλόγου στην απόφαση να προβεί στην παραχώρηση αρκετών πρωτοκλασσάτων ποδοσφαιριστών, όπως ο Ντιέγκο Μπουονανότε, που πήρε μεταγραφή στην Μάλαγα αντί 4.5 εκ. ευρώ. Οι διοικούντες πίστεψαν πως η φανέλα θα απομάκρυνε τους κινδύνους για την ομάδα, ωστόσο η οικονομική κρίση ήταν και αυτή που «μπλόκαρε» τα πόδια των παικτών

Η συγκεκριμένη πολιτική «πουλάω χωρίς να επενδύω κάποια από τα έσοδα» αποδείχθηκε καταστροφική για τους «Μιγιονάριος», η οποία έχασε την δυναμική, την λάμψη της, αλλά και την δύναμη του ονόματός της. Τα συνεχή αρνητικά αποτελέσματα επέφεραν έλλειψη αυτοπεποίθησης και χωρίς να το συνειδητοποιήσει κανείς μπλέχτηκε στους αγώνες πλέι – άουτ, όπου διεκδίκησε την παραμονή της απέναντι στη Μπελγκράνο.

Οι οπαδοί της σε συναγερμό, έκαναν «Μονουμεντάλ» το γήπεδο της Μπελγράνο, ωστόσο το σοκ ήταν μεγάλο. Ήττα 2-0 με τους παίκτες της Ρίβερ να μοιάζουν αδύναμοι μπροστά στο πάθος των γηπεδούχων, αλλά και να μην πιστεύουν τις υποσχέσεις της διοίκησης περί πληρωμών. «Παίζετε για την ζωή σας….» ήταν το μήνυμα των οπαδών προς τους παίκτες ενόψει του επαναληπτικού. Η πίεση τους όμως στο κατάμεστο «Μονουμεντάλ» ήταν εμφανής, χαμένο πέναλτι, λίγες φάσεις και το 1-1 προκάλεσε την οργή του κόσμου. Ο υποβιβασμός έφερε κλάμα, απογοήτευση και θυμό, με τα επεισόδια να είναι εκτεταμένα για πολλές ώρες στο Μπουένος Άιρες. Δεκάδες συλλήψεις, τραυματισμοί και σοβαρές ζημιές εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου

Η είδηση που βγήκε λίγες ημέρες αργότερα ήταν συγκλονιστική, ο διαιτητής της αναμέτρησης με τη Μπλεγκράνο, Σέρτζιο Πετσότα, απέστειλε επιστολή στην Αργεντίνικη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ενημερώνοντάς την ότι στο ημίχρονο της αναμέτρησης, οπαδοί της Ρίβερ μπήκαν στα αποδυτήρια των διαιτητών και απείλησαν τον ίδιο ότι αν δεν έδινε πέναλτι στην επανάληψη, θα τον σκότωναν!!
Η ομάδα τιμωρήθηκε αρκετές αγωνιστικές, ο εμφύλιος διοίκησης- οπαδών συνεχίστηκε και υπό το βάρος των συνεχών απειλών έγιναν μεταγραφές ουσίας. Το 2011 την βρίσκει στη 2η θέση της βαθμολογίας, δυο βαθμούς πίσω από την κορυφή, τα χαμόγελα όμως παραμένουν ακόμα… παγωμένα!

ΝΤΕΠΟΡΤΙΒΟ
H κατάντια της Super Depor
Το 1991 με προπονητή τον μυθικό (για τη δική της ιστορία) Αρσένιο Ιγκλέσιας, η Λα Κορούνια επέστρεψε έπειτα από χρόνια στα σαλόνια. Πολύ γρήγορα άρχισε να γιγαντώνεται και το 1994 έφτασε μισή ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κάποιος τερματοφύλακας Γκονθάλεθ (αναπληρωματικός τότε στη Βαλένθια) όμως στο τελευταίο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής, απέκρουσε το πέναλτι του Μίροσλαβ Τζούκιτς που έκτοτε θεωρείται το πιο διάσημο πέναλτι στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου.

Τα χρόνια πέρασαν με διακρίσεις και τίτλους, για να φτάσουμε και πάλι την τελευταία αγωνιστική πέρσι και πάλι κόντρα στη Βαλένθια στο «Ριαθόρ». Η Λα Κορούνια χρειαζόταν τη νίκη ή υπό προϋποθέσεις την ισοπαλία για να σωθεί. Τελικά ηττήθηκε από τις Νυχτερίδες (2-0) και υποβιβάστηκε έπειτα από 20 χρόνια στην Πριμέρα.

Ποιος να το φανταζόταν όταν το 2004 έφτανε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ (παραδόξως συνέβη ότι και με τη Μονακό), πως τώρα θα πάλευες στη Σεγούντα. Μετά από εκείνη την χρονιά ουσιαστικά ήταν που ξεκίνησε η σταδιακή πτώση. Οι επενδύσεις που έγιναν ήταν μεγάλες, αλλά η ομάδα δεν βγήκε στο Τσάμπιονς Λιγκ και το ταμείο βρέθηκε μείον. Το 2005 ήταν η τελευταία φορά που βγήκε στην Ευρώπη (uefa) και έκτοτε πήγαινε ολοένα και χειρότερα.

Για να φτάσουμε στο πέρσι. Τότε που δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα (με 31 γκολ είχε την χειρότερη επίθεση της λίγκας) και πάλευε (ακόμα και ο τερματοφύλακας Αρανθουμπία σκόραρε για να κλέψουν έναν αγχωμένο βαθμό στην Αλμερία), παίζοντας κατενάτσιο και με μετριότατους παίκτες στις θέσεις που κάποτε έπαιζαν ονόματα όπως οι Ριβάλντο, Τζαλμίνιο, Μπεμπέτο, Κονσεϊσάο, Ναίμπέτ, Φραν, Τριστάν κτλ. Για όσους λοιπόν παρακολουθούσαν την πτωτική πορεία της, δεν προκαλεί εντύπωση η άσχημη κατάληξη μίας ομάδας που μία φορά και ένα καιρό έπαιξε την καλύτερη μπάλα στην Ευρώπη και ονομάστηκε Super Depor.

ΣΑΜΠΝΤΟΡΙΑ
Έγκλημα και τιμωρία
Η Σαμπντόρια στη SerieB! Το μαγικό 2009-2010, οι ακριβές επενδύσεις, η παρουσία ηγετών, αλλά και ο Λουίτζι Ντελ Νέρι εκτόξευσαν τον σύλλογο και τον έβαλαν ξανά ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες. Την τελευταία αγωνιστική η παρέα των Κασάνο, Πατσίνι κέρδιζε τη Νάπολι και έστελνε την ομάδα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ έχοντας μπάτζετ λιγότερο από το ένα τέταρτο της πρωταθλήτριας Ιντερ.

Το μέλλον όμως επιφύλασσε άσχημες εκπλήξεις για τους Γενοβέζους, ο Ντελ Νέρι επιβεβαίωνε την αποχώρησή του, μαζί με τον αθλητικό διευθυντή, Μπέπε Μαρότα. Η ομάδα άρχισε την προετοιμασία νωρίς λόγω Τσάμπιονς Λιγκ, ωστόσο η παρουσία στα προκριματικά έφερε μόνο... κούραση και έξοδα. Η Βέρντερ Βρέμης την άφησε εκτός ομίλων και κάπου εκεί άρχισαν τα όργανα... Η συνέχεια; Ο Κασάνο πλακώθηκε με τον πρόεδρο της ομάδας, Ρικάρντο Γκαρόνε τον... χαρακτήρισε «παλιόγερο« και μπήκε στο «ψυγείο». Το κλίμα άσχημο, ο Κασάνο εκτός για δυο μήνες και η μπάλα δεν έφτανε ποτέ στον Πατσίνι. Ο Ιανουάριος δεν έφερε μεταγραφές, αλλά αποχωρήσεις, ο Κασάνο στη Μίλαν, ο Πατσίνι στην Ίντερ, ο Μαριλουνγκο στην Αταλάντα και η Σαμπντόρια είχε χάσει τη δυναμική της... Μακέντα, Μακαρόνε δεν μπορούσαν, οι οπαδοί βλέποντας τα... χάλια χτύπησαν καμπανάκι τον Φεβρουάριο, ωστόσο ο Γκαρόνε δεν πήγε ποτέ και οι σχέσεις «πάγωσαν».

Η ήττα από την Τσεζένα στο «Λουίτζι Φεράρις», έφερε για πρώτη φορά τη Σαμπντόρια κάτω από την ζώνη του υποβιβασμού και τους οπαδούς να μπαίνουν στο γήπεδο και να απειλούν τους πάντες. Ο Ντι Κάρλο έγινε ο πρώτος προπονητής που απολύθηκε επί εποχής Γκαρόνε, όμως η έλευση του Αλμπέρτο Καβασίν σόκαρε τους πάντες, αφού απουσίαζε από την Serie A τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ είχε απολυθεί από τη Μπελιντσόνα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομάδα της Γένοβα δεν βρήκε ρυθμό ήταν η χειρότερη ομάδα της Ιταλίας στον 2ο γύρο μαζί με την Μπάρι και τα επεισόδια των οπαδών διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Ο αρχηγός της ομάδας, Παλόμπο έκλαιγε σαν μικρό παιδί και οι οπαδοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν τα «εγκλήματα» της διοίκησης. Το 2011 όμως έκλεισε με την Σαμπντόρια να... ψάχνεται, να έχει αλλάξει προπονητή, αλλά και να βρίσκεται μακριά από τις θέσεις ανόδου!

ΜΟΝΑΚΟ
Ξυπόλητοι πρίγκιπες...

Μέσα σε μια δεκαετία έζησε την αποθέωση, αλλά και τον διασυρμό και από την κορυφή του Γαλλικού πρωταθλήματος στα... τάρταρα της Β' κατηγορίας. Οι πρίγκιπες έμειναν... ξυπόλητοι και εναποθέτουν τις ελπίδες του στον Ρώσο μεγιστάνα που απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών...
29 Μαΐου 2011 η Μονακό υποδέχεται σε ματς ζωής ή θανάτου τη Λυών και μια νίκη θα την έβγαζε από το αδιέξοδο και θα την έσωζε από τον γκρεμό! Το Πριγκιπάτο ήταν «παγωμένο» ο κόσμος περίμενε το «τρίποντο» που θα την κράταγε στα μεγάλα σαλόνια, ωστόσο στο γήπεδο η φανέλα δεν ήταν πλέον τόσο... βαριά η Λυών επικράτησε 2-0 και έπειτα από 35 χρόνια η Μονακό υποβιβαζόταν... Μάλιστα, το ματς που αποτέλεσε και την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της ήταν το Νούμερο 2000!
Τα οικονομικά προβλήματα, η απαξίωση της ομάδας, αλλά και το γεγονός πως ο κόσμος δεν ήταν σε θέση να στηρίξει τον σύλλογο έφεραν τον μαρασμό και επτά χρόνια έπειτα από την παρουσία του στον Τελικό του Champions League ήρθε το... τέλος. Ωστόσο, ο άνθρωπος που έζησε από κοντά την... κατάρρευση, όχι όμως και την πανωλεθρία ο Φρανσουά Μοντεστό είχε διαφορετική άποψη «Είναι δύσκολο, αλλά έτσι είναι. Κρεμάστηκαν από την υπεροψία τους. Αυτή δεν είναι η ομάδα που ήταν κάποτε, όταν η Μονακό έπαιρνε παίκτες με χαρακτήρα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι μετά την αποχώρηση του Ντιντιέ Ντεσάμπ το 2005, τα αποτελέσματα ήταν συνεχώς και χειρότερα, όπως και οι κακές επιλογές».
Τρεζεγκέ, Μπαρτέζ, Μάρκες, Λαμουσί, Γκαγιάρδο, Κοντρέρας, Σιμόνε, Πρσο, Ρίισε, Ζιουλί χάρισαν στην Μονακό τον τίτλο το 2000, ωστόσο μέσα σε δυο χρόνια οι Μονεγάσκοι... έσκασαν! Ο Κλοντ Πιελ που την οδήγησε στον θρίαμβο του 2000 αποχώρησε το 2001 μαζί με τους Ρίισε, Κοστίνια, Κριστανβάλ, Τζετού και Κοντρέρας και η Μονακό έχασε τη λάμψη της. Από τον τίτλο και τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στα χρέη, την απαξίωση, τις λάθος επιλογές και στους 12.000 οπαδούς στο κρισιμότερο ματς της νεότερης ιστορίας της! Το 2011 πάντως δεν τελείωσε μόνο με τον υποβιβασμό στη Β' κατηγορία, υπάρχουν και χειρότερα, αφού είναι και στον πάτο της Λίγκας 2 και όλοι αναρωτιούνται αν η ομάδα έχει φτάσει στον πάτο! Απάντηση σε αυτό πάντως επιχειρεί να δώσει ο Ρώσος Μεγιστάνας, Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ που έρχεται να δώσει όραμα σωτηρίας στο σύλλογο. Η εταιρεία του 45χρονου μεγιστάνα «Monaco Sports Invest» κατέχει πλέον το 66% του συλλόγου, ο Ρώσος βρίσκεται στη λίστα με τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου (κατέχει την 93η θέση) με περιουσία που αγγίζει τα 10.000.000.000 ευρώ και υπόσχεται 100.000.000 ευρώ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια!