Η αλυσίδα που σκοτώνει!

Έχω ζήσει πρώτο χέρι -που λένε- την εποχή της τηλεθέασης. H περίφημη AGB.

Πιθανότατα να μην ξέρετε τί είναι αυτο:

Πρόκειται για ένα χαρτάκι (Α4) ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ κακοτυπωμένο... σαν αποτυχημένο φωτοαντίγραφο... με ποοοοολύ μικρά γραμματάκια (βασικά ποσοστα) στα οποία φαινόντουσαν οι ώρες του 24ωρου (αν θυμάμαι καλά ανα τέταρτο) ...κάθε τέταρτο και ποσοστό οριζοντιως και καθέτως τα κανάλια... ετσι ο κάθε παρουσιαστής-παρουσιάστρια ήξερε πολύ καλά τί είχε «κάνει» την προηγούμενη μέρα.

Οσοι γνωρίζω –και γνωρίζω πολλούς/ες- ξυπνούσαν από τις 5 το πρωί και έπαιρναν στο σπίτι τους το χαρτάκι... με fax. Αμέσως έπαιρναν ..χάρακα... για να μην χάσουν την ευθεία που τους αφορούσε και έβλεπαν τα ποσοστά τους... αμα ήταν καλά (υποθέτω) ότι γύρναγαν πλευρό και ξανακοιμόντουσαν... μπορει να έκαναν και τίποτα άλλο.... αλλά ας μην το κάνουμε πορνό το κείμενο,,,, αν ήταν πτωτικά σηκωνόντουσαν και άρχιζαν τα τηλεφωνήματα στους συνεργάτες τους... βρισίδια... στις 5 το πρωί... δεν ξερω κανέναν/καμμία που να πέρναγε από το μυαλό του ότι ΜΠΟΡΕΙ να φταίγανε έστω και λίίίίίίίγο οι ίδιοι.

Το σημαντικό όμως δεν είναι που διάβαζαν εκείνοι το κακοτυπωμένο χαρτακι της AGB, αλλά ότι το διάβαζαν επίσης και οι καναλάρχες.

Και βέβαια δεν το διάβαζαν οι καναλάρχες επειδή συνέπασχαν με τους τηλεπαρουσιαστές, αλλά επειδή το διάβαζαν (πριν απο όλους) οι διαφημιστές.

Aυτή όπως καταλαβαίνετε είναι η αλυσίδα που σκοτώνει.

Κατα την ταπεινή μου γνωμη αυτη η αλυσίδα σκότωσε πολλά πράγματα στην Ελλάδα. Σκότωσε ιδέες... διέλυσε την αισθητική και βέβαια οδηγησε την χώρα μας (εμάς δλδ) στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

Πώς συνέβη αυτό;

Μα είναι απλό:

Διαβάζοντας ο παρουσιαστής με το χαρακάκι τα ποσοστά τα δικά του, αλλά και των ανταγωινστών του εύρισκε τί ήταν αυτό που εκτόξευσε τα ποσοστά που ήταν υψηλά σε συγκεκριμένο τέταρτο.

Ετσι είδαμε κατακαιρούς χλιμιτζουρες ηθοποιούς και τραγουδιστές να κάνουν απίστευτη «καριέρα». Τους ξέρετε ε;

Είδαμε ψυχασθενείς να αναλύουν. Είδαμε τους ίδιους ανθρώπους να τηλε-βρίζονται κατ εξακολούθηση.

Και το χειρότερο: Είδαμε (συνηθίσαμε) πολιτικούς αριβιστες.. πολιτικά καθάρματα... πολτικά αποβράσματα να πηγαίνουν κατ ευθείαν στη Βουλή, επειδή μόνο και μόνο τους «αγάπησε» το μπακαλόχαρτο της AGB.

Επιμένω: Τους ξέρετε ε;

Όσο τους «αγαπούσε» τόσο οι παρουσιαστές τους καλούσαν... ο ένας μετά τον άλλον... μας τους έβαζαν στο σπίτι μας... κάθε μέρα και συχνότατα όχι μόνο μία φορά την ημέρα.

Ετσι αργά αλλά σταθερά (δλδ με σιγουριά) το γκαρίδι αντικατέστησε το τραγούδι, η αγραμματοσύνη έγινε λογοτεχνία, το αγγούρι ηθοποιός, η πουτάνα σταρ και βέβαια ο φασισμός μεταμφιέστηκε σε αναπόσπαστο κομμάτι της Δημοκρατίας.

Οσο πιο πολύ κατέβαινε το επίπεδο τόσο ανέβαινε το ποσοστό του τηλε-χλιμίτζουρα στο μπακαλόχαρτο της AGB.

Ποιός βλάκας λοιπόν (εξ αυτών) θα ανέβαζε (στην σπανιόττη περίπτωση που θα μπορούσε κιόλας) το επίπεδο;

Αριβίστες του κώλου τους ονομάζω, όχι ηλίθιους, που θα έβγαζαν μόνοι τα μάτια τους. Μας λέρωσαν ανεξίτηλα τη ψυχή, το μυαλό, τη ματιά και έλιωσαν το μέλλον μας. Βασικά το μέλλον των παιδιών μας.

Τουλάχιστον δυο γεννιες νέων ανθρώπων μεγάλωσαν με το Τίποτα με το Εντελώς Λάθος.

Στις μέρες μας η τηλεόραση είναι σε ρόγχο.

Μερικοί από δαύτους συνεχίζουν το ίδιο βιολί με τη μοναδική καινοτομία να μετακομίζουν από το ένα κανάλι στο άλλο.

Δεν θα έλεγα κουβεντα αν τα ποσοστά της AGB αντιστοιχούσαν στην πρότιμηση των τηλεθεατών. Πώς θα μπορούσα άλλωστε;

Ο θρύλος λέει ότι τα ποσοστά έβγαιναν από ειδικά μηχανάκια που είχαν νοικοκυραίοι στα σπίτια τους.

Προσωπικά από το 1989 που ξεκίνησε η τηλεόραση δεν έχω συναντήσει ΟΥΤΕ έναν άνθρωπο που να έχει παραδεχθεί ότι έχει τέτοιο μηχανάκι.

Ρωτησα τους φίλους μου.

Ούτε εκείνοι είχαν συναντήσει. Ούτε κάποιος φίλος τους… ούτε φίλος των φίλων των φίλων μου.

Αν δεν αποδεικνύεται ούτε γεωμετρικά, τότε πώς διάολο αποδεικνύεται.

Μπορεί να έπεσα σε σατανική σύμπτωση,

Ρωτώ λοιπόν ευθέως:

Εσάς σας έχει τύχει;

Αν δεν σας έχει τύχει μην βάζετε τόσο ευκολα τα like σας. Τα ζόμπι πεθαίνουν δύσκολα.