Πήγαινε, παιδί μου, γήπεδο!

Τον τρόπο με τον οποίο φάγαμε μαζί τα λεφτά; Τον τρόπο με τον οποίο θα βγούμε από την κρίση; Την τρόικα να ζητά νέα μέτρα; Τους πολιτικούς να μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος ευθύνεται;

Τα σίριαλ; Τα περισσότερα τα έχουμε δει. Επανάληψη και κόντρα επανάληψη, γιατί τα κανάλια δεν έχουν λεφτά. Μέχρι και ο Δόγκανος βρέθηκε σε απογευματινή ώρα…

Τις μας είχε απομείνει; Η μπάλα. Αυτή που λατρέψαμε όλοι μας. Ο μοναδικός έρωτας της ζωής μας, που δεν λέει να σβήσει. Και παρ' όλα αυτά, όλοι μας προσπαθούμε να της βγάλουμε τα μάτια. Να της ξεριζώσουμε την καρδιά. Αυτά που έγιναν στον τελικό, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Και έβλεπες στο τέλος τον Αδαμίδη να πανηγυρίζει. Ναι, αυτόν που όπως δήλωσε «εμείς καταδικάζουμε συνέχεια τα επεισόδια». Εκεί δεν άντεξα, την έκλεισα την TV και το γύρισα στο πόκερ…

Ο Αδαμίδης να μιλήσει για τη βία. Αυτός που μαζί με τον Βασιλομπίλαρο το έπαιζαν οργανωτές κερκίδας στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», πριν από το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη. Μέσα στο πούλμαν…
Τότε είχε απολογηθεί ότι «ήταν μια προσωπική στιγμή». Ο πρόεδρος της ΑΕΚ τα λέει αυτά και ειλικρινά δεν με νοιάζει αν κάποιοι τον έβαλαν σε αυτή τη θέση.

Αυτός είναι ο πρόεδρος, αυτός πρέπει να δίνει το παράδειγμα. Και στο ΟΑΚΑ, στον τελικό της συμφοράς, προφανώς ήταν προσωπικές στιγμές των οπαδών. Που βαρέθηκαν στα καθίσματα. Πιάστηκαν τα παιδιά και άρχισαν να παίζουν κυνηγητό στον περιβάλλοντα χώρο.

Κάποιοι άλλοι θυμήθηκαν τα παιδικά τους χρόνια και αποφάσισαν να πάρουν μέρος στο παιχνίδι. Έμπαιναν μέσα για να αποκτήσουν μερικά δευτερόλεπτα δημοσιότητας. Και φυσικά κανείς δεν τους έλεγε τίποτα.

Σας το είχα πει και παλαιότερα, μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Το να μπει κάποιος να πανηγυρίσει στο τέλος του ματς δεν είναι τόσο κακό. Έχει γίνει πολλές φορές, αλλά πλέον είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. Εξαιρετικά επικίνδυνο, και αυτό το… σπορ πρέπει να τελειώσει.

Είμαι βέβαιος ότι στα σχόλιά σας οι περισσότεροι θα κάνετε συγκρίσεις με τα όσα έγιναν στο Καραϊσκάκη. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές τις οποίες όλοι γνωρίζετε, αλλά κάποιοι δεν θέλετε να τις δεχτείτε. Δικαίωμά σας.

Επεισόδια δυστυχώς φέτος είχαμε πολλά. Στο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός Βόλου, στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ για το Κύπελλο. Εδώ σε ματς κεκλεισμένων των θυρών, ο Μιραλάς πήγε να χάσει το μάτι του. Τι να λέμε τώρα.

Η λύση είναι μία. Αυστηρές ποινές, ακριβώς οι ίδιες για όλες τις ΠΑΕ. Γιατί αν κλείνει το γήπεδο κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, τότε θα σφίξουν οι κώλοι. Γιατί ειλικρινά, δεν πάει άλλο και βρείτε μου έναν πατέρα που να θέλει να πάει το παιδί του στο γήπεδο…