Ο «Κύπριος» Κρόιφ ψηφίζει Μπάρτσα!

Όταν τον πρωταναζητήσαμε, βρισκόταν στη Βαρκελώνη για να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μηνίσκου. Στα 37 του χρόνια πλέον, έχει «κρεμάσει» εδώ και λίγους μήνες τη φανέλα του και από την αρχή αγωνιστικής περιόδου που ολοκληρώνεται, είναι το απόλυτο αφεντικό στην ποδοσφαιρική ομάδα της Α.Ε. Κιτίον Λάρνακας που κατετάγη 4η στο κυπριακό πρωτάθλημα. Ο λόγος για τον Τζόρντι Κρόιφ, γιο του ασύγκριτου Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος μίλησε στο gazzetta.gr για τα καλώς και κακώς κείμενα του κυπριακού και ελληνικού ποδοσφαίρου, το ρόλο του ως διευθυντή ποδοσφαίρου και τη δυσκολία τού να είναι γιος ενός εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών. Διαβάστε ακόμη τι λέει για τον αποψινό επαναληπτικό ημιτελικό του Champions League (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ), τον Λιονέλ Μέσι, την αγαπημένη του Μπάρτσα (ήταν μέλος της επί οκτώ χρόνια), τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (έπαιξε από το 1996 έως το 2000), τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον, την Εθνική Ελλάδος και Κύπρου, τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και τον Τραϊανό Δέλλα, τον Ερνέστο Βαλβέρδε, τον Εντουάρντο Μαθία και τον Μανόλο Χιμένεθ.

- Κατ’ αρχήν, θα θέλαμε να μας πείτε ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την πρώτη σας χρονιά ως διευθυντή ποδοσφαίρου στην Α.Ε. Κιτίον;

«Για πρώτη χρονιά σε αυτό το πόστο, νομίζω δεν τα πήγα άσχημα... Έως τώρα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά, κυρίως επειδή το ποδόσφαιρο εδώ στην Κύπρο -η οποία ποδοσφαιρικά είναι πολύ συνδεδεμένη με την Ελλάδα- είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με το ευρωπαϊκό... Διαφορετικοί κανόνες, διαφορετικός τρόπος λειτουργίας και κυρίως πολύ συναίσθημα και πάθος στον τρόπο παιχνιδιού αλλά και στην κερκίδα. Επίσης, οι διοικήσεις αρέσκονται στο να κάνουν συχνά παρεμβάσεις και να παίρνουν αποφάσεις σε τεχνικά θέματα, κάτι που στις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες δεν γίνεται... Υπεύθυνοι για τέτοιες είδους αποφάσεις είναι μόνο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Γι’ αυτό άλλωστε τους προσλαμβάνουν. Στην Ελλάδα και την Κύπρο, οι φίλαθλοι πρέπει να είναι πάντα ευχαριστημένοι και η πίεσή τους αναγκάζει τις διοικήσεις να παρεμβαίνουν εκεί που δεν τις σπέρνουν... Σε αυτό το σημείο, οφείλω να ομολογήσω ότι στη δική μου ομάδα, τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβη. Οι άνθρωποι μου παρείχαν την απόλυτη ελευθερία και αυτός ίσως είναι ένας λόγος που είχαμε καλά αποτελέσματα στην εφετινή σεζόν. Υπάρχει σωστή κατανομή ρόλων και αυτό είναι πολύ σημαντικό».

- Να υποθέσουμε λοιπόν, ότι είστε ευχαριστημένος από την 4η θέση που κατέλαβε η ομάδα της Λάρνακας στην κανονική περίοδο;

«Για μας αυτή η πορεία αποτέλεσε κάτι παραπάνω από υπέρβαση, αν αναλογιστείτε ότι το budget της ομάδας είναι το 8ο ή το 90 στο κυπριακό πρωτάθλημα... Ακόμη δεν είμαστε σε θέση να ανταγωνιστούμε τις μεγάλες ομάδες, γιατί δεν μπορούμε να προσφέρουμε μεγάλα συμβόλαια. Γι‘ αυτό και πρέπει να είμαστε αρκετά δημιουργικοί και να ψάχνουμε συνεχώς στην αγορά για ποιοτικές και συνάμα οικονομικά συμφέρουσες λύσεις».

- Ποιες είναι ακριβώς οι αρμοδιότητές σας στην ομάδα;

«Είμαι ο κύριος υπεύθυνες για όλες τις αποφάσεις που αφορούν το τμήμα ποδοσφαίρου... Αποφασίζω για το ποιος θα είναι ο προπονητής, πόσα χρήματα θα πάρει, για τους παίκτες που έρχονται και φεύγουν και τα συμβόλαιά τους, καθώς επίσης για τα θέματα πειθαρχίας...»

- Πριν από πόσο καιρό σταματήσατε το ποδόσφαιρο;

«Ουσιαστικά πριν από δέκα μήνες, παρ‘ όλα αυτά δεν αισθάνομαι “rookie”, επειδή έπαιξα αρκετά χρόνια, έχω δει πολλά μέσα στα γήπεδα... Έχω αρκετές ιδέες που θέλω να υλοποιήσω και είμαι ευγνώμων για την εμπιστοσύνη και την υπομονή που έχει δείξει η διοίκηση της Α.Ε. Κιτίον γύρω από το πρόσωπό μου... Έχουμε ακόμη αρκετή δουλειά να κάνουμε, έτσι ώστε ο σύλλογος να αποκτήσει τις κατάλληλες δομές και να λειτουργήσει όχι όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά στην προηγμένη ποδοσφαιρικά Ευρώπη».

- Τι σας λείπει από την εποχή που ήσασταν ποδοσφαιριστής;

«Το άθλημα καθαυτό όχι! Μου λείπει η μυρωδιά και η ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων και το οικογενειακό κλίμα των ομάδων, οι σχέσεις με τους συμπαίκτες μου...»

- Έχετε ήδη αναφερθεί δυσμενώς στην Ελλάδα και την Κύπρο... Να υποθέσουμε ότι δεν τις εκτιμάτε ποδοσφαιρικά;

«Δυστυχώς, σε αυτές τις δύο χώρες υπάρχουν δύο σοβαρά προβλήματα που δεν συνάδουν με την επαγγελματική λειτουργία του αθλήματος... Το πρώτο είναι η βία. Το ποδόσφαιρο είναι τόσο πολύ μέσα στη ζωή και την καθημερινότητα των ανθρώπων, που δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τη βία για να εκφράσουν τις όποιες αντιθέσεις τους. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Είναι απαράδεκτο να βλέπεις εισβολές μέσα σε γήπεδα, επιθέσεις σε παίκτες και διαιτητές κι ενώ σε όλη την Ευρώπη, αυτά τα συμβάντα ολοένα και εξαφανίζονται, σε αυτές τις δύο χώρες τα επεισόδια βρίσκονται συνεχώς στην ημερήσια διάταξη... Στην Κύπρο, τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο στην Ελλάδα, αλλά βάζω και τις δύο χώρες στην ίδια μοίρα, επειδή έχουν παρεμφερή νοοτροπία και κουλτούρα και κοινή γλώσσα. Όποια ξένη εφημερίδα ή αθλητικό ειδησεογραφικό website και να διαβάσεις κάθε λίγο και λιγάκι υπάρχουν αναφορές για την έξαρση της βίας και αυτό είναι η μεγαλύτερη αρνητική διαφήμιση».

- Το δεύτερο ποιο είναι;

«Έχει να κάνει με το οικονομικό... Δεν είναι ωραίο να τ‘ ακούς, αλλά τα στοιχεία αναφέρουν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι δύο χώρες που συγκεντρώνουν τις περισσότερες καταγγελίες στην UEFA περί οικονομικής ασυνέπειας και μη τήρησης των όρων των συμβολαίων... Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κρίση, η κρίση όμως βρίσκεται παντού. Και σε τελική ανάλυση αν δεν μπορείς να ανταποκριθείς, μην υπόσχεσαι!»

- Θετικά στοιχεία έχετε επισημάνει;

«Οπωσδήποτε! Ο τρόπος που ο κόσμος απολαμβάνει το ποδόσφαιρο, το πάθος που δείχνει για την αγαπημένη του ομάδα, ο τρόπος του παιχνιδιού, οι πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές, η μοναδική νοοτροπία ζωής και κουλτούρας, οι φυσικές ομορφιές και των δύο χωρών. Υπάρχουν πολλά θετικά... Θα μπορούσα να μιλάω πολύ ώρα γι’ αυτά. Αν δεν υπήρχαν, δεν θα ήμουν εδώ...»

- Υπάρχει ποδοσφαιρική ποιότητα στην Κύπρο;

«Υπάρχουν δύο ομάδες που έχουν προοπτικές. Το ΑΠΟΕΛ για μένα είναι η πιο πλήρης. Έχει μεγάλη σταθερότητα, ο προπονητής είναι αρκετά στον πάγκο και αυτό είναι σημαντικό και πιστεύω ότι έχει τις δυνατότητες να προχωρήσει και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».

- Ποια είναι η γνώμη σας για τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας και της Κύπρου;

«Η Κύπρος μού έκανε φοβερή εντύπωση με την εικόνα που παρουσίασε και τα τέσσερα γκολ που πέτυχε κόντρα στην Πορτογαλία! Την ελληνική ομάδα δεν την έχω δει πολύ τελευταία... Παρακολούθησα το τελευταίο παιχνίδι με τη Μάλτα γιατί ήθελα να δω κάποιους Μαλτέζους παίκτες και νομίζω ότι υπέφερε πολύ και στο τέλος ήταν πολύ τυχερή που πήρε τη νίκη! Αυτό δεν είναι κατά βάση αρνητικό, απλά δείχνει ότι καμιά φορά είναι πολύ δύσκολο να καμφθεί η αντίσταση μίας ομάδας που δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αμύνεται! Το ποδόσφαιρο, χρόνο με το χρόνο, είναι πιο δύσκολο, γιατί γίνεται συνεχώς πιο σκληρό».

- Τρέφετε ιδιαίτερο σεβασμό για κάποιον συγκεκριμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή;

«Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που αγωνιζόταν ο Γιαννακόπουλος που έπαιζε στην Μπόλτον και τον Τραϊανό Δέλλα που έκανε καριέρα στη Ρόμα! Θυμάμαι με θαυμασμό το Euro του 2004 που η Ελλάδα άφησε άφωνη όλη την Ευρώπη κατακτώντας το τρόπαιο! Τότε οι περισσότεροι Έλληνες ποδοσφαιριστές πήραν μετεγγραφή σε ξένες ομάδες... Τώρα βέβαια τους ακούμε λιγότερο, αλλά καμία φορά αυτό έχει να κάνει και με τις διαφορετικές γενιές που έρχονται και φεύγουν... Ίσως σε λίγα χρόνια να ξανακούσουμε για κάποιους νέους σπουδαίους Έλληνες παίκτες...»

- Πώς είναι το συναίσθημα να είστε ποδοσφαιριστής και παράλληλα γιος του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ, ενός εκ των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο;

«Δύσκολο να το εξηγήσω... Για να το καταλάβει κανείς, πρέπει να βιώσει ο ίδιος τα θετικά και τα αρνητικά της περίπτωσης... Στην αρχή και για κάποια χρόνια ήταν πολύ δύσκολο, αλλά κάποια στιγμή μεγάλωσα, ωρίμασα, έγινα ανεξάρτητος και συνειδητοποίησα ότι ο πατέρας μου ανήκει στο 1% των ποδοσφαιριστών που θα είναι πάντα θρύλοι κι εγώ στο 99% εκείνων που θα περάσουν και θα φύγουν απαρατήρητοι! Ερχόμαστε, κάνουμε την προσπάθειά μας και φεύγουμε έχοντας προσπαθήσει να εξασφαλίσουμε όσο το δυνατόν πιο καλή ζωή, μένουμε στο ποδόσφαιρο δουλεύοντας μέχρι τα γεράματά μας και εν συνεχεία πεθαίνουμε χωρίς κανείς να μας θυμάται... Ο πατέρας μου θα βρίσκεται πάντα στη μνήμη όλων! Εδώ και καιρό έχω αποδεχτεί τη μοίρα μου και δεν με ενοχλεί! Άλλωστε δεν είναι και τόσο μεγάλη καταστροφή να ανήκεις στο 99%!»

- Με δεδομένο ότι ζήσατε τα περισσότερα χρόνια σας στην Ισπανία, να υποθέσουμε ότι γνωρίζετε τους Ισπανούς τεχνικούς του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ...

«Τον Ερνέστο και τον Μανόλο; Μα βεβαίως... Μπορεί ο κόσμος να με θεωρεί Ολλανδό, αλλά η αλήθεια είναι ότι στην Ολλανδία δεν έζησα περισσότερα από 4-5 χρόνια και πραγματικά δεν είμαι και πολύ “δεμένος” με την πατρίδα μου... Η οικογένειά μου, οι γονείς μου, οι αδελφές μου, τα παιδιά μου και η πρώτη γυναίκα μου, βρίσκονται στη Βαρκελώνη, οπότε για μένα η Ισπανία είναι το σπίτι μου. Παρακολουθώ από κοντά την πορεία τόσο του Βαλβέρδε όσο και του Χιμένεθ. Γνωρίζω επίσης ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα αγωνίζονται πολλοί Ισπανοί ποδοσφαιριστές, τόσο στη Superleague όσο και στη Football League».

- Οπότε θα γνωρίζετε ότι ο πρώτος αναδείχτηκε πρωταθλητής και ο δεύτερος κυπελλούχος...

«Ναι, αλλά από ό,τι έχω καταλάβει η ΑΕΚ δεν είναι και τόσο εύκολη ομάδα για να δουλέψει κανείς (γελάει!), γιατί οι προσδοκίες του κόσμου είναι μεγάλες... Για να είμαι ειλικρινής, τόσο στην Κύπρο όσο και την Ελλάδα, υπάρχουν αρκετές ομάδες που θεωρούν ότι μπορούν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, αλλά στην πραγματικότητα μόνο δύο και δύο αντίστοιχα μπορούν να τα καταφέρουν! Και μιλάω για τον ΑΠΟΕΛ με την Ομόνοια και τον Ολυμπιακό με τον Παναθηναϊκό... Οι υπόλοιπες ομάδες θα πρέπει να αρκεστούν στην 3η θέση».

- Γνωρίζετε μήπως και τον νέο τεχνικό διευθυντή του Ολυμπιακού, Εντουάρντο Μαθία;

«Ναι βέβαια... Μου έστειλε μήνυμα πριν από λίγες μέρες ότι προσελήφθη στον Ολυμπιακό. Βρισκόμουν σε επαφή μαζί του στο παρελθόν, όταν εργαζόταν στη Λίβερπουλ! Πιστεύω ότι θα βοηθήσει την ελληνική ομάδα γιατί έχει μεγάλη εμπειρία! Είναι παράξενο, αλλά από τον Ολυμπιακό ξέρω αρκετούς ανθρώπους... Με τον Βαλβέρδε μπορεί να μην έχω επαφή, αλλά γνωριζόμαστε γιατί ο πατέρας μου τον έφερε στην Μπαρτσελόνα το 1988. Επίσης, ξέρω καλά τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς με τον οποίο έπαιξα αρκετές φορές αντίπαλος και τώρα τον Εντουάρντο... Θα τους δω στο φιλικό παιχνίδι που θα παίξουμε στη Λάρνακα στις 10 του μηνός και θα πιω καφέ μαζί τους...»

- Πριν κλείσουμε να σας ρωτήσουμε και για το εφετινό Champions League, αρχής γενομένης από την αυριανή (σ.σ.: αποψινή) μάχη Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης στον επαναληπτικό ημιτελικό του «Σαντιάγο Μπερναμπέου»...

«Περιμένω το παιχνίδι με μεγάλη ανυπομονησία και δεν χρειάζεται να με ρωτάτε με ποιον είμαι... Η καρδιά μου είναι... μπλαουγκράνα! Μετά το 2-0 του πρώτου αγώνα, νομίζω τα πράγματα είναι ιδανικά έτσι ώστε η Μπάρτσα να καταφέρει να προκριθεί στον τελικό της διοργάνωσης! Στο ποδόσφαιρο, όμως, ποτέ δεν ξέρεις! Η Ρεάλ είναι ιστορική ομάδα και ο μεγάλος αντίπαλος, παίζει με πάθος και δύναμη και πιστεύω ότι θα μπουν στο γήπεδο πιστεύοντας στην ανατροπή. Νομίζω όμως ότι αυτή τη στιγμή η Μπαρτσελόνα είναι η κορυφαία ομάδα του κόσμου...»

- Τι πρέπει να γίνει να περάσει η Ρεάλ;

«Όλα θα εξαρτηθούν από την απόδοση του Μέσι... Αν παίξει καλά, η Ρεάλ δεν έχει τύχη! Αν είναι μέτριος και η σκοράρει πρώτη, τότε θα γίνει μάχη και αν είναι κακός -πράγμα σπάνιο- τότε νομίζω ότι οι ρόλοι θα αντιστραφούν! Είναι ο νέος “βασιλιάς” του ποδοσφαίρου!»

- Ανήκει κι αυτός στο 1% των παικτών που δεν θα ξεχαστούν ποτέ;

«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι‘ αυτό! Κοιτάξτε πού έχει φτάσει, τι έχει πετύχει έως τώρα και μετά σκεφτείτε πόσο χρονών είναι...»

- Κι αν η Μπαρτσελόνα βρίσκεται κοντά στον τελικό του Γουέμπλεϊ, το ίδιο ισχύει και για μια πρώην ομάδα σας, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ... Τελικά αυτός ο Φέργκιουσον, τόσο μάγκας είναι; Κάθε χρόνο εφευρίσκει καινούριους παικταράδες που πριν να παίξουν στην ομάδα του, ήταν παντελώς άγνωστοι...

«Αξίζει τον απόλυτο σεβασμό από τον όλο τον κόσμο του ποδοσφαίρου! Του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γιατί σχεδόν κάθε χρόνο πουλάει μεγάλους ποδοσφαιριστές και τους αντικαθιστά με νέα πρόσωπα, χωρίς να αλλάζει το αποτέλεσμα! Χάρη σε εκείνον, η Γιουνάιτεντ δεν εξαρτάται από τα αστέρια... Έχει υποδομή, φιλοσοφία, ομαδικότητα, προγραμματισμό και γι‘ αυτό κερδίζει συνέχεια. Γιατί έχει πολύ δυνατή ομάδα και δεν εξαρτάται από την ατομική απόδοση των παικτών. Θα γίνει σπουδαίος τελικός ανάμεσα στην Μπάρτσα και τη Μάντσεστερ...»