Παντού υπάρχει ένας... μύθος!

Μύθος Νο 10: Ο Big Sofo!

Βερολίνο 2009… Παρίσι 2010… Το σερί του Ολυμπιακού δεν θα συνεχιστεί. Η Σιένα το διέκοψε κάπως απότομα και ανατρεπτικά, ωστόσο υπάρχει ένας εκπρόσωπος των… Ερυθρολεύκων στη Βαρκελώνη. Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης θα είναι στην ισπανική πόλη ο μοναδικός Έλληνας που τρέχει ένα σερί, αφού μετράει τρίτο συνεχόμενο φάιναλ φορ. Ο Νίκος Ζήσης συμμετείχε πρόπερσι αλλά όχι πέρυσι, κάτι που ισχύει και για τους παίκτες του Παναθηναϊκού.

Ο Big Sofo ήταν εκείνος που έμοιαζε το περασμένο καλοκαίρι να παίρνει ρίσκο για την καριέρα του αφήνοντας την Ελλάδα για το Ισραήλ, ωστόσο τουλάχιστον σε σύγκριση με την πρώην ομάδα του, μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος. Όσο για τα πεπραγμένα του στα φάιναλ φορ;

Όπως φαίνεται στον πίνακα, η συμμετοχή του περιορίζεται σε εκείνο του Παρισιού. Στο Βερολίνο, παρότι παρών, δεν αγωνίστηκε σε κανένα από τα δύο παιχνίδια.

Πραγματικότητα: Είναι ο μοναδικός Έλληνας που τρέχει σερί συνεχόμενων φάιναλ φορ!

Μύθος Νο 9: Ο άγνωστος!

Πόσοι θα γνώριζαν τον Δημήτρη Ιτούδη αν χρειαζόταν να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης. Σίγουρα θα τον γνώριζαν οι αντίπαλοι προπονητές, σίγουρα οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το μπάσκετ και σίγουρα δεν θα γνώριζαν το όνομά του οι απλοί φίλαθλοι του μπάσκετ. Όπως ελάχιστοι γνωρίζουν το όνομα του Εμανουέλε Μολίν! Ο τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης ανέλαβε τη «βασίλισσα» στις 11 Μαρτίου, όταν ο Ετόρε Μεσίνα αποφάσισε να παραιτηθεί ντροπιασμένος από τη βαριά ήττα στη Μαδρίτη απ’ τη Σιένα.

Όσο λοιπόν κι αν ακούγεται παράξενο, ο Ιταλός τεχνικός έχει γράψει τη δική του ιστορία στα φάιναλ φορ, όταν στο παρασκήνιο και σε ρόλο κομπάρσου. Η πρώτη… παράσταση στην οποία παραβρέθηκε ήταν το 1998 (ίσως όχι τυχαίο πως ήταν στη Βαρκελώνη), όντας εκ των συνεργατών του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Μπενετόν. Από το 2000 αποτέλεσε το δεξί χέρι του Ετόρε Μεσίνα στη Βίρτους Μπολόνια, κατακτώντας το τρόπαιο το 2001 στους τελικούς με την Ταουγκρές και χάνοντας από τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ του 2002. Ακολούθησε ένας ακόμα χαμένος τελικός με την Μπενετόν (το 2003 και πάλι στη Βαρκελώνη) και μετά η ΤΣΣΚΑ, πάντα στο πλευρό του Ετόρε Μεσίνα. Τέσσερις συνεχόμενοι τελικοί, δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι, πριν αναλάβουν τη Ρεάλ Μαδρίτης και αποφασίσει να βγει μπροστά. Το όνομά του συνδέθηκε με την πρόκριση της «βασίλισσας» ύστερα από 16 χρόνια σε φάιναλ φορ και αν το κατακτήσει, σίγουρα θα γίνει μύθος.

Πραγματικότητα: Έχει κατακτήσει τρεις φορές την Ευρωλίγκα και οδήγησε τη Ρεάλ ξανά σε φάιναλ φορ.

Μύθος Νο 8: Η ΤΣΣΚΑ!

Αν επιχειρήσουμε την ίδια καταμέτρηση που κάναμε με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, τότε ο πρόλογός μας θα μοιάζει περισσότερο με ταξιδιωτικό οδηγό! Βαρκελώνη, Τελ Αβίβ, Μόσχα, Πράγα, Αθήνα, Μαδρίτη, Βερολίνο, Παρίσι! Ίσως εκεί βρίσκεται και το… μυστικό της αποτυχίας για την ΤΣΚΚΑ Μόσχας, αφού θα επέστρεφε σε μια πόλη που είχε ήδη επισκεφθεί! Έπειτα από οκτώ συνεχόμενα φάιναλ φορ, στα οποία έπαιξε σε τέσσερις τελικούς και κατέκτησε το κύπελλο δύο φορές, η ομάδα του στρατού δεν είναι ανάμεσά μας.

Ένας μεγάλος κύκλος στην ιστορία των διοργανώσεων έκλεισε, αποδεικνύοντας πως δεν κάνει ένας προπονητής μια ομάδα μεγάλη, ούτε μια μεγάλη ομάδα εγγυάται την επιτυχία ενός καλού προπονητή. Ο Ντούσαν Βουγιόσεβιτς κέρδισε άξια τη θέση χάρη στην εκπληκτική πορεία της Παρτίζαν την περασμένη σεζόν, ωστόσο δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στη Μόσχα ούτε να προσαρμόσει την ΤΣΣΚΑ σε εκείνο που ο ίδιος ήθελε. Ο επίλογος του εκπληκτικού ρεκόρ που θα χρειαστούν χρόνια για να (και αν ποτέ) ξεπεραστεί γράφτηκε πολύ νωρίς φέτος, αφού η ρωσική ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί ούτε καν στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας, έχοντας μία νίκη στα πρώτα οκτώ ματς και τρεις στα συνολικά δέκα.

Πραγματικότητα: Ύστερα από οκτώ χρόνια δεν θα συμμετάσχει σε φάιναλ φορ!

Μύθος Νο 7: Ο Mike!

Πέρασαν τα επτά χρόνια φαγούρας και η σχέση του με τον Παναθηναϊκό συνεχίζει να κυλάει αρμονικά. Ο Μάικ Μπατίστ έχει γευτεί δύο φορές την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου με το Τριφύλλι και στη Βαρκελώνη έχει την ευκαιρία να γράψει Ιστορία. Ορίστε που δεν ξεφύγαμε από την κλισέ φράση που λέγαμε στον πρόλογο!! Το όνομά του μπορεί να προστεθεί σε εκείνα του Άντονι Πάρκερ και του Μπομπ Μορς ως οι Αμερικανοί παίκτες που κατέκτησαν τρία ευρωπαϊκά κύπελλα. Ο 36χρονος φόργουορντ με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2001, το 2004 και το 2005, αν και το πρώτο εκ των τριών ήταν στη θρυλική και ιστορική Σουπρολίγκα!

Ο Μπομπ Μορς, 60 ετών και καθηγητής ιταλικών σε κολέγιο της Ιντιάνα σήμερα, κατέκτησε τρεις τίτλους τη δεκαετία του ’70 με τη Βαρέζε! Σε μια εποχή όπου η ιταλική ομάδα έπαιξε σε δέκα τελικούς και κατέκτησε πέντε φορές το τρόπαιο, ο Μορς συνέβαλε στα κύπελλα του 1973, 1975 και 1976. Στην ίδια λίστα υπάρχουν επίσης ο Κλίφορντ Λιουκ και ο Γουέιν Μπράντεμπερ, ωστόσο αμφότεροι είχαν πολιτογραφηθεί Ισπανοί, συνεπώς μπαίνουν σε άλλη κατηγορία.

Πραγματικότητα: Διεκδικεί να φτάσει στην κορυφή, όντας ο τρίτος Αμερικανός που θα φτάσει τους τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους.

Μύθος Νο 6: Ο Teo!

Η δεύτερη πιο εκκωφαντική απουσία μετά από εκείνη της ΤΣΣΚΑ. Μαζί, άλλωστε, η ρωσική ομάδα και ο Θοδωρής Παπαλουκάς κατέκτησαν δις το βαρύτιμο τρόπαιο και χώρια απέτυχαν από δύο φορές να φτάσουν στην κορυφή. Γίνεται κατανοητό πως ο μαγικός αριθμός «8» είναι και σε αυτήν την περίπτωση ο γρουσούζικος. Ο Έλληνας γκαρντ για πρώτη φορά έπειτα από οκτώ συνεχόμενα χρόνια, δεν θα παίξει σε φάιναλ φορ και δεν θα διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης.

Έξι συνεχόμενες σεζόν με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ και τα δύο προηγούμενα χρόνια με εκείνη του Ολυμπιακού, ο MVP της Πράγας το 2006 θα αναγκαστεί να παρακολουθήσει φέτος από την τηλεόραση τη διοργάνωση. Η Σιένα σταμάτησε την πορεία των Ερυθρολεύκων προς την τρίτη σερί συμμετοχή τους στη διοργάνωση και την ένατη συνεχόμενη του Θοδωρή Παπαλουκά.

Πραγματικότητα: Ύστερα από οκτώ σερί φάιναλ φορ, δεν θα συμμετάσχει φέτος στη διοργάνωση.

Μύθος No 5: Η ομάδα του λαού!

Υπολείπεται ενός τελικού για να φτάσει τη Ρεάλ Μαδρίτης. Έχει τα ίδια αστέρια στη φανέλα με τον Παναθηναϊκό και αμφότεροι υπολείπονται ενός τροπαίου από την ΤΣΣΚΑ. Η δυναμική της Μακάμπι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν αρκεί μόνο για να αλλάζει τις ώρες διεξαγωγής ενός τελικού. Αρκεί για να γεμίσει ένα ολόκληρο βιβλίο με τις επιτυχίες της, τους παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα της και τον άκρως μπασκετικό φίλαθλο κόσμο που την ακολουθεί μαζικά στα φάιναλ φορ.

Το μεγαλύτερο κατόρθωμα που έχει να επιδείξει η ομάδα του λαού κι εκείνο που συντελεί τη δημιουργία ενός μύθου, είναι το γεγονός πως έχει κατακτήσει δύο φορές το τρόπαιο από το 1988, όταν και θεσμοθετήθηκε το φάιναλ φορ. Η έτερη ομάδα που το έχει κατορθώσει είναι η μεγάλη Γιουγκοπλάστικα, η οποία έφτασε στην κορυφή το 1989, το 1990 και το 1991. Η Μακάμπι έφτασε κοντά στο να επαναλάβει ένα τέτοιο θαύμα, ωστόσο ηττήθηκε στον τρίτο συνεχόμενο τελικό που έπαιξε, το 2006 στην Πράγα από την ΤΣΣΚΑ. Πρωτύτερα, είχα κατακτήσει τον τίτλο στο Τελ Αβίβ στο 2004 και στη Μόσχα το 2005.

Πραγματικότητα: Μαζί με τη Γιουγκοπλάστικα, είναι οι μοναδικές ομάδες που έχουν κατακτήσει συνεχόμενα φάιναλ φορ.

Μύθος No 4: Ο αειθαλής!

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, αν και τρία χρόνια μικρότερος, αποφάσισε να αποχωρήσει όταν έκρινε πως το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει για εκείνον. Ο Ντέρικ Σαρπ δεν εγκαταλείπει! Ο πολιτογραφημένος Ισραηλινός θα είναι στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης ο γηραιότερος παίκτης, ωστόσο δεν είναι αυτό που τον καθιστά μύθο. Ούτε ότι είναι ο μακροβιότερος παίκτης στην ίδια ομάδα, όντας 15 χρόνια στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, με την οποία έχει κατακτήσει 27 τίτλους. Γεννημένος στις 5 Οκτωβρίου του 1971 θα έχει την ευκαιρία, λίγο πριν κλείσει τα 40 του χρόνια, να φτάσει τα τέσσερα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Δεν αγγίζει, φυσικά, τον Ντίνο Μενεγκίν των επτά, δεν μπορεί να φτάσει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη (όπως και τους Λιουκ και Οσόλα) των πέντε, ούτε καν να ξεπεράσει τους επτά παίκτες που έχουν κατακτήσει τέσσερις φορές το τρόπαιο. Στη Βαρκελώνη, όμως, μαζί με τον συμπαίκτη του, Ταλ Μπερστάιν, θα είναι εκείνος με τα περισσότερα αστέρια στον δικό του ουρανό. Ίσως μπει στο παρκέ τιμής ένεκεν, ίσως και για ένα τρελό κι απίθανο σουτ. Όπως εκείνο του 2004, όταν στα 3’’ κατάφερε να ευστοχήσει και να στείλει το ματς με τη Ζαλγκίρις στην παράταση, για να φτάσει αργότερα η Μακάμπι στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού.

Πραγματικότητα: Στοχεύει για το τέταρτο ευρωπαϊκό της καριέρας του, όπως και ο Ταλ Μπερστάιν, περισσότερα από κάθε άλλο εν ενεργεία παίκτη που βρίσκεται στη Βαρκελώνη.

Μύθος No 3: Η βασίλισσα!

Θα βρίσκεται στο χειρότερο μέρος, τη χειρότερη εποχή. Μια βασίλισσα, όμως, πρέπει πάντα να είναι βασίλισσα! Η Ρεάλ Μαδρίτης θα αγωνιστεί στη Βαρκελώνη λίγες μέρες μετά τον δεύτερο ημιτελικό του Champions League και σε μια περίοδο που ο φανατισμός ανάμεσα στις δύο ομάδες έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μπροστά της, όμως, έχει μια υπέρτατη πρόκληση που έμοιαζε στη διάρκεια της σεζόν να σβήνει, όπως συνέβαινε κι όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δεκαέξι τον αριθμό, από την τελευταία φορά που η Ρεάλ Μαδρίτης βρέθηκε σε φάιναλ φορ και το κατέκτησε κιόλας, το 1995 στη Σαραγόσα.

Μπορεί να είναι συμβολικό ότι διοργανώνεται και πάλι στην Ισπανία, αλλά όχι στη Μαδρίτη κι ότι υπάρχουν πιθανότητες να βρει απέναντί της στον τελικό ελληνική ομάδα. Μπορεί και όχι. Το σίγουρο είναι πως γίνονται εντατικές προσπάθειες να καθαριστεί ο σκονισμένος θρόνος της βασίλισσας και να γυαλιστεί το στέμμα της. Παρότι έχει 16 χρόνια να παίξει στον τελικό, ουδείς μπορεί να συγκριθεί μαζί της ακόμα. Ούτε καν να την πλησιάσει απειλητικά. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει παίξει σε 14 τελικούς, αλλά μόνο ένα φάιναλ φορ, ενώ έχει κατακτήσει το τρόπαιο οκτώ φορές (1964, 1965, 1967, 1968, 1974, 1978, 1980, 1995) και το έχει χάσει έξι. Η δεύτερη στη λίστα, ΤΣΣΚΑ, με έξι τρόπαια και 11 τελικούς είναι ακόμα μακριά…

Πραγματικότητα: Η ομάδα με τα οκτώ κύπελλα πρωταθλητριών και τους 14 τελικούς επιστρέφει μετά το 1995.

Μύθος Νο 2: Ο αυτοκράτορας!

Η Ιστορία γράφεται από γεγονότα που δεν χωρούν αμφισβήτηση. Ο τρόπος που την ερμηνεύει ο καθένας, όμως, μπορεί να ποικίλλει και να διαφέρει. Σε μια απελευθερωμένη από το σήμερα ανάλυση, ο Παναθηναϊκός δεν θα ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος μύθος στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Είναι, ωστόσο, τέτοια η δυναμική του τα τελευταία χρόνια που ίσως δεν του αρμόζει να πέσει πιο χαμηλά στη… δεκάδα. Οι Πράσινοι έχουν τα ασύλληπτο ρεκόρ των πέντε κατακτήσεων σε έξι τελικούς την τελευταία δεκαετία, με μοναδική ήττα εκείνη του 2001 στο Παρίσι από τη Μακάμπι. Κι αυτό γιατί ίσως τότε την έλεγαν… Σουπρολίγκα!

Το εκπληκτικό 83,3% πέφτει στο 55,5% όταν προσθέσουμε τις συνολικές παρουσίες του στα φάιναλ φορ, αφού το 1994, το 1995 και το 2005 αποκλείστηκε στον ημιτελικό. Ακόμα κι έτσι, όμως, έχει το καλύτερο ποσοστό τροπαίων έναντι παρουσιών σε φάιναλ φορ με πέντε κατακτήσεις σε εννέα παρουσίες. Αρκεί να αναλογιστούμε πως η Μακάμπι που ακολουθεί με δέκα παρουσίες σε φάιναλ φορ, έχει κατακτήσει το τρόπαιο μόλις τρεις φορές. Η επιπλέον δυναμική του Παναθηναϊκού σε συνάρτηση με τον χρόνο έρχεται από το γεγονός ότι είναι αδιαμφισβήτητα η πιο πετυχημένη ομάδα από το 2000 και μετά. Τέσσερα ευρωπαϊκά κύπελλα, ένα χαμένος τελικός και ένας χαμένος ημιτελικός στα τελευταία έντεκα χρόνια!!!

Πραγματικότητα: Έχει το καλύτερο ποσοστό στα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας.

Μύθος Νο 1: Ο Ζέλικο!

Κάποτε τον είπανε «Γκαστόνε». Ανάθεμα κι αν ξέρεις κανείς πού κρύβεται εκείνος που θεώρησε ότι η επιτυχία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν θέμα τύχης. Στη Βαρκελώνη, ο μύθος που έχει ήδη χτίσει ο Σέρβος τεχνικός μπορεί να κορυφωθεί. Αν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το τρόπαιο, θα γίνει ο άνθρωπος με τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κι όμως, η ιστορία του με τα φάιναλ φορ ξεκίνησε με μια τρίτη θέση στη Γάνδη το 1988. Ο -παίκτης ακόμα- Ομπράντοβιτς έμεινε με το χάλκινο μετάλλιο, όταν εκείνος που θέλει να ξεπεράσει έπαιρνε το έβδομο τρόπαιο στα χέρια του.

Ο Ντίνο Μενεγκίν, περί ου ο λόγος, είναι ο πιο πετυχημένος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκας με επτά Ευρωπαϊκά, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ο πιο πετυχημένος προπονητής με ισάριθμα τρόπαια και, φυσικά, με τη δυνατότητα να τον ξεπεράσει. Το 1992 με την Παρτιζάν, το 1994 με την Μπανταλόνα, το 1995 με τη Ρεάλ κι έκτοτε το 2000, το 2002, το 2007 και το 2009 με τον Παναθηναϊκό έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης και ο μαγικός αριθμός «8» είναι εκείνος που μπορεί να τον καταστήσει το σπουδαιότερο κεφάλαιο στην ιστορία της διοργάνωσης.

Πραγματικότητα: Τα επτά Ευρωπαϊκά που έχει κατακτήσει!