Ούτε στο όνειρό μου...

Helloooooooooooooooooo boys and girls!

Ηοw r u doing????????

Τα δικά μου... τα ξέρετε, αν και για να σας πω την αλήθεια πριν λίγο συνειδητοποίησα τι κάναμε χθες το βράδυ! Θα ήταν πριν μια ώρα που πραγματικά αντιλήφθηκα ότι είμαστε για μία ακόμη φορά οι πρωταθλητές της Ευρώπης;);););)

Είναι μεν, η τρίτη μου κούπα, αλλά ειλικρινά σας λέω πως νιώθω σαν να είναι η πρώτη! Τέτοια είναι η χαρά μου για όσα καταφέραμε με τα παιδιά. Για όσα καταφέραμε και για τα παιδιά που είχαν την πρώτη τους εμπειρία από Final Four και από κατάκτηση του τίτλου! Υπάρχει και ένας ακόμα λόγος που είμαι σε έκσταση: για όλους εκείνους που έγραφαν και έλεγαν από την αρχή της σεζόν πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τουλάχιστον έναν ακόμα παίκτη και ότι ήμασταν καταδικασμένοι στην αποτυχία. Πως δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρουμε κάτι. Τώρα τι έχουν να πουν και να γράψουν όλοι αυτοί; Ε; Αν και για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Εχουμε άλλους δυο στόχους να υλοποιήσουμε, έτσι; Μια φορά, βάλαμε ένα ακόμα μπάνερ στην οροφή του ΟΑΚΑ και για αυτό νιώθω πραγματικά ευτυχής. Οχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για όλους. Είναι πάντα πολύ όμορφη η αίσθηση να σηκώνεις το κεφάλι και να βλέπεις τι έχεις καταφέρει...

Πριν τη σειρά με την Μπαρτσελόνα, οι μόνοι που ξέραμε πως μπορούμε να παίξουμε αυτήν την ομάδα, να τη νικήσουμε, ήμασταν εμείς! Παίξαμε μπάσκετ επιπέδου πρωταθλητή και τους «πήραμε» στα τέσσερα παιχνίδια, έτσι βρεθήκαμε στο Final Four και τακτοποιήσαμε τις δουλειές μας, έχοντας ένα άλλο επίπεδο αυτοπεποίθησης!

Με ρώτησαν πολλές φορές για το ρόλο που θα έπαιζε η εμπειρία του Παναθηναϊκού από Final Four, στη Βαρκελώνη. Πάντα η απάντηση μου ήταν ίδια: ο ρόλος θα ήταν μικρός. Δεν με ρώτησαν όμως, για το ρόλο που επρόκειτο να παίξει η εμπειρία μας στα αποδυτήρια ή πριν τους αγώνες. Γιατί όλοι οι «παλιοί» φροντίσαμε να βάλουμε στο κλίμα τους πρωτοεμφανιζόμενους στο σωστό κλίμα. Να τους «περάσουμε» αυτά που πραγματικά έχουν σημασία, όπως είναι το να μπαίνεις στο παρκέ και να έχεις το μυαλό σου μόνο στα συστήματα, σε αυτά που πρέπει να κάνεις για να λειτουργήσει σωστά η ομάδα. Να μη νοιάζονται, να μην σκέφτονται όσα έχουν προηγηθεί, αλλά μόνο αυτό που έχουν μπροστά τους. Ακόμα και αν έκαναν δηλαδή, ένα λάθος, να μη στέκονταν σε αυτό, αλλά να έτρεχαν στην άμυνα ή αν το λάθος ήταν στην άμυνα, να κοιτούσαν πώς μπορούν να βοηθήσουν στην επίθεση.

Όταν ένα ματς είναι σε εξέλιξη, δεν έχεις το χρόνο να σκέφτεσαι τι έχεις κάνει. Μόνο όσα έχεις μπροστά σου... Εκτός φυσικά, και αν σε τραβήξει στον πάγκο ο κόουτς. Αν όμως, μείνεις στο παρκέ, υπάρχουν τόσο γρήγορες αντιδράσεις, που δεν υπάρχει δευτερόλεπτο για χάσιμο. Ελεγα, για παράδειγμα, συνέχεια στον Ιαν να μην είναι νευρικός, να μη κολλά πουθενά και να συνεχίζει να παίζει. Εκεί λοιπόν, ήταν που η εμπειρία μας ως ομάδας που ξέρει από Final Four, έπαιξε τεράστιο ρόλο.

Οταν με φώναξε ο «Μήτσος», μαζί με τον Τσαρτσαρή, να σηκώσουμε την κούπα, πραγματικά.... Man.... Τι να πω; Η στιγμή ήταν πολύ ιδιαίτερη. Είμαστε τρεις τύποι που παίζουμε πολλά χρόνια μαζί, που έχουμε ζήσει πολλά πάνω, πολλά κάτω και που είμαστε οι ηγέτες της ομάδας. Ο «Μήτσος» είναι ο αρχηγός, αλλά πάντα τα νέα παιδιά κοιτούν και τους τρεις μας, για μια συμβουλή, μια προτροπή, για τα πάντα. Ακόμα και για να εξηγήσουμε μια αντίδραση του κόουτς, όταν τους προσφέρει... δύσκολες στιγμές! Σε εμάς έρχονται για να τους πούμε γιατί αντέδρασε όπως αντέδρασε, γιατί αν μη τι άλλο έχουμε μεγάλη εμπειρία από τέτοιες καταστάσεις;) Συν τοις άλλοις, επειδή και εμείς κάποτε είχαμε βρεθεί στη θέση τους, ξέρουμε πραγματικά πόσο δύσκολο είναι να μπεις στη φιλοσοφία του Παναθηναϊκού, στον τρόπο παιχνιδιού αυτής της ομάδας που διαθέτει αναρίθμητα συστήματα και άπειρες λεπτομέρειες, στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν. Ο κόουτς απαιτεί από τους παίκτες του να 'χουν υψηλό IQ -διαφορετικά, δεν... επιβιώνεις-, μαζί φυσικά με την απαιτούμενη πειθαρχία. Οταν λοιπόν, βάζεις νέα παιδιά στο σύστημα, πρέπει να διασφαλίσεις ότι θα δείξουν την απαιτούμενη προσοχή στο τι θέλει ο κόουτς...

Για μένα πάντα πάνω απ' όλα ήταν η ομάδα. Το μόνο εγωιστικό συναίσθημα που έχω νιώσει, αφορά... τους τίτλους. Κατ' αρχάς, σιχαίνομαι την ήττα, αλλά όπως και να 'χει θέλω να κατακτήσω όσους περισσότερους γίνεται, ώστε σε τριάντα χρόνια από τώρα, να μπορώ να μιλώ για όλες αυτές τις εκπληκτικές στιγμές, να λέω όλες τις εκπληκτικές ιστορίες που αφορούν κάθε ένα από τα τρόπαια που έχουμε κατακτήσει. Να μπορώ να διηγούμαι αυτές τις μοναδικές εμπειρίες στο γιο μου, όταν μεγαλώσει και μετά από αρκετά χρόνια, να θυμάμαι το πραγματικά ένδοξο παρελθόν και να το μεταφέρω στα εγγόνια μου... Είναι πραγματική ευλογία που είμαι σε αυτή τη θέση και σας διαβεβαιώνω πως ουδέποτε ούτε καν σκέφτηκα πως μπορώ να ζήσω, όσα έχω ζήσει στον Παναθηναϊκό.Την πρώτη μου χρονιά στην Ευρώπη, στο Βέλγιο, είχα πάρει μια γεύση από Ευρωλίγκα. Σας λέω όμως, ειλικρινά ότι δεν μπορούσα καν να φανταστώ πόση δουλειά χρειάζεται για να γίνεις πρωταθλητής. Την τύχη του να βρίσκεσαι δίπλα σε εκπληκτικούς παίκτες που σε βοηθούν να γίνεις ακόμα καλύτερος και φυσικά του να δουλεύεις με προπονητές που σε πιέζουν να γίνεις ακόμα καλύτερος! Θέλω να συνεχίσω να τα ζω όλα αυτά, για όσο νιώθει καλά το σώμα μου. Τώρα... νιώθει υπέροχα και μου επιτρέπει να βγάζω την καρδιά μου, να προσφέρω στο υψηλότερο επίπεδο και να βοηθώ τον Παναθηναϊκό να είναι επιτυχημένος. Θα το κάνω για όσο αντέχω και αν χρειαστεί να αλλάξω ρόλο, θα το κάνω για το καλό αυτής της ομάδας!

Δεν υπάρχει ταβάνι στο τι μπορεί να επιτύχει ο Παναθηναϊκός. Ο ουρανός θα είναι το όριο. Αν τώρα, σκεφτώ τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, το 2007 πήραμε το ευρωπαϊκό, το 2008 μείναμε στο ΤΟΡ 16, το 2009 ξαναπήραμε το ευρωπαϊκό, για να ξαναμείνουμε στο ΤΟΡ 16 το 2010 και φέτος κατακτήσαμε ξανά την κορυφή. Αυτό που θέλω είναι να μη... συνεχιστεί αυτή η αλληλουχία και του χρόνου. Πραγματικά θέλω να δω τον Παναθηναϊκό να υπερασπίζεται τον τίτλο του στην Κωνσταντινούπολη του χρόνου και να κάνει το ριπίτ. Είναι κάτι που δεν έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα. Γιατί να μην το προσθέσουμε και αυτό... στη λίστα; Θα είναι πραγματικά εκπληκτικό!!!!!!

Σας αφήνω για την ώρα, αλλά θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα, γιατί έχουμε το δεύτερο στόχο της χρονιάς. Και όλοι ξέρετε τι θέλουμε, έτσι;

Να είστε καλά!!!!!!!!!!!