O μερακλής και ο μαχμουρλής

Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε στο παρκέ του Ελληνικού μαχμουρλής, σαν να είχε μόλις ξυπνήσει από βαρύ μεθύσι και άγριο ξενύχτι, σαν εκείνο της Βαρκελώνης. Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε διψασμένος για στενές επαφές με πολύτιμα μέταλλα, αποφασιστικός και σίγουρος για τον εαυτό του, μερακλής.

Δεν είναι έκπληξη η νίκη του Ολυμπιακού παρά τις απουσίες Σπανούλη-Νεστέροβιτς και την αρνητική παρουσία του ουρανοκατέβατου Πρίντεζη. Έκπληξη είναι ότι έγινε ντέρμπι μέχρι το τέλος. Από τα πρώτα λεπτά κιόλας, ο Παναθηναϊκός σερνόταν στο παρκέ, λειτουργούσε με θαμπά αντανακλαστικά, ήταν σε όλα πιο αργός από τον καλό εαυτό του. Έφτασε μέχρι εκεί που τον πήγε ο αυτόματος πιλότος του (δηλαδή ο άξονας Διαμαντίδη-Μπατίστ) και ούτε βήμα παραπέρα.

Οι παίκτες που έζησαν για πρώτη φορά έναν ευρωπαϊκό θρίαμβο ξεχάστηκαν στη Βαρκελώνη και ουδέποτε εμφανίστηκαν στο Ελληνικό. Πού ήταν ο Καλάθης, ο Σάτο, ο Βουγιούκας της Βαρκελώνης; Όχι ότι έπαιξαν πολύ καλύτερα ο Νίκολας, ο Φώτσης, ο Τσαρτσαρής...

Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αντάξιος της περίστασης χωρίς να παίξει μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Σημάδεψε την καρωτίδα και πέτυχε διάνα, χάρη στο «θέλω» ορισμένων παικτών κομβικής σημασίας και στο «μπορώ» του Τεόντοσιτς. Ο αινιγματικός Σέρβος κέρδισε τον τίτλο του MVP επειδή έδινε σφυγμό της ομάδας και πέτυχε το «go-ahead» τρίποντο ευνοημένος και από την τυφλή θεά στο 63-64. Δική του ασίστ δρομολόγησε και το λέι απ που έγραψε το 68-65 διά χειρός Μπουρούση, 1:18 πριν από το φινάλε.

Ωστόσο, η ετυμηγορία των δημοσιογράφων αδίκησε τους δύο ψηλούς που ανέλαβαν να μπαλώσουν το τεράστιο κενό του Νεστέροβιτς, ειδικά τον Μπουρούση. Ο διεθνής σέντερ τοποθέτησε τα θεμέλια της νίκης στα πρώτα λεπτά με 7 πόντους απέναντι σε Βουγιούκα και Μάριτς, πρωταγωνίστησε στο σερί 12-0 που έκανε την ομάδα του αφεντικό μετά το 37-42, όρθωσε το ανάστημά του στην άμυνα όταν ο Μπατίστ απειλούσε να πάρει τον Παναθηναϊκό στην πλάτη του και πέτυχε τέσσερις πόντους καθοριστικής σημασίας από συνεργασίες με Τεόντοσιτς- Παπαλουκά στο τελευταίο δίλεπτο, αν και έπαιζε φορτωμένος με τέσσερα φάουλ από το 32'.

Εξίσου αποτελεσματικός αποδείχθηκε κάπου ανάμεσα στο «4» και στο «5» ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Το κουαρτέτο των κορυφαίων συμπληρώνει ο αιωνίως παρεξηγημένος Γιόταμ Χαλπερίν, ο οποίος ανέλαβε να δώσει μερικούς από τους χαμένους πόντους του Σπανούλη και να ανοίξει μια άμυνα αποφασισμένη να προσφέρει ελεύθερα σουτ σε όποιον εμφανιζόταν διστακτικός. Δύο τέτοια έβαλε και ο Κώστας Παπανικολάου. Και ένα ο Κέσελ. Ο Παπαλουκάς έμεινε 28 λεπτά στον πάγκο και ο Ολυμπιακός δεν είχε... Ρούμπιο.

Ο Παναθηναϊκός μετράει τρεις συνεχόμενες ήττες από τον Ολυμπιακό, μία εντός, μία εκτός και μία σε ουδέτερο. Έχει άλλοθι και για τις τρεις: τη μία ήταν άρρωστος ο Διαμαντίδης, την άλλη υπήρχε κόπωση από τους αγώνες με την Μπαρτσελόνα, την παράλλη το φάιναλ φορ. Και τι μ' αυτό;

Οι δικαιολογίες δεν δίνουν τίτλους ούτε βαθμούς. Άλλωστε, ο Παναθηναϊκός έφτασε στην ευρωπαϊκή κορυφή χάρη στην ικανότητά του να ξεχνάει εν μια νυκτί τις οδυνηρές ήττες αλλά και τις ευφορικές νίκες. Ξέχωρα από τα «γιατί» και τα «διότι», ο Ολυμπιακός του πήρε τον αέρα μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Από σήμερα γνωρίζει ότι μπορεί να τον κερδίσει και χωρίς τη βοήθεια του Βασίλη Σπανούλη. Και έχει πολύτιμο όπλο στη φαρέτρα του το πλεονέκτημα της έδρας εν όψει των τελικών.

Ο Παναθηναϊκός έχει δίκιο όταν επισημαίνει ότι δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς τίτλους και στα ντέρμπι εντός των τειχών, αλλά ο Ολυμπιακός φτιάχτηκε όπως φτιάχτηκε για να χτυπήσει το ελληνικό πρωτάθλημα και δικαιούται να διεκδικεί το δικαίωμα στο δικό του, έστω κάπως ταπεινό, όνειρο.