Από κανάρα σε κανάρα

Ας παίξουμε λοιπόν την κολοκυθιά!

-«Είναι επικίνδυνος ο κύριος Αδαμίδης»

-«Είδαμε ποιος είναι επικίνδυνος, κύριε Μαρινάκη. Άλλωστε όλη η Ελλάδα είδε πόσο και τι ήθος διδάξατε μετά το παιχνίδι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη».

-«Εδώ είμαστε, όλοι σας και μόνοι μας. Συγχαρητήρια στην παράγκα που θέλει να προωθήσει στο Τσάμπιονς Λιγκ τον Ολυμπιακό του Βορρά και τον Μπέο στην Ευρώπη».

-«Είστε εκτός τόπου και χρόνου, κύριε Αδαμίδη».

Δεν είναι υπέροχο αυτό το πολιτισμένο πινγκ πονγκ των Ελλήνων παραγόντων του ποδοσφαίρου μας μεταξύ Μαρινάκη-Αδαμίδη και Αδαμίδη-Ζαγοράκη;

Αν έχετε κάποια αμφιβολία για την κουλτούρα, τη σκοπιμότητα και τις καλές προθέσεις των Ελλήνων παραγόντων σάς συνιστώ να διαβάσετε το σχετικό αφιέρωμα της εφημερίδας Goal, 19 Μαΐου 2011, (σελ.6), όπου φαίνεται πεντακάθαρα πως επαγγελματίες όπως ο Αλέξης Κούγιας, ο Αχιλλέας Μπέος, ο Μάκης Ψωμιάδης, ο Κώστας Πηλαδάκης, ο Στράτος Γιδόπουλος, ο Βίκτωρας Μητρόπουλος, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο Γιάννης Καρράς, ο Νικόλας Πατέρας, ο Πέτρος Θεοδωρίδης, ο Θωμάς Βουλινός, ο Δημήτρης Χούλης και ο Σπύρος Καλογιάννης θυμίζουν τους στίχους του Μιχάλη Γαβριηλίδη «από κανάρα σε κανάρα θα πετάω» έτσι όπως το τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση ο μέγιστος Χρηστάκης.

Στην ίδια εφημερίδα ο εξπέρ του παρασκηνίου Κώστας Καίσαρης αποκαλύπτει με εύγλωττο τρόπο πόσο δύσκολος άνθρωπος είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης με αφορμή το τέλος της φιλίας του τόσο με τον Νικόλα Πατέρα, όσο και με τον Σωκράτη Κομινάκη, ενώ προετοιμάζει τη διαδοχή του πολύπειρου Σπύρου Καλογιάννη.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε δηλαδή και όλα τα ίδια μένουν. Η φυλή των παραγόντων παραμένει πανίσχυρη, παντοδύναμη και κυρίως κλειστό και κερδοφόρο (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) επάγγελμα ή λειτούργημα αν προτιμάτε.

Κατά τα άλλα ο χαρτοπόλεμος και οι δηλώσεις των παραγόντων εναντίον αλλήλων κανέναν δεν ενοχλούν, δεν παραξενεύουν, όπως φυσικά και κανείς δεν τους υπολογίζει και δεν τους δίνει σημασία. Το παιχνίδι της κολοκυθιάς παίζουν εδώ και χρόνια ασταμάτητα αλλά επιτυχημένα. Βλέπετε ότι αυτή την εποχή τα γιαούρτια κατευθύνονται μόνο προς τους πολιτικούς.

Υ.Γ. Εναλλακτικός τίτλος στο κομμάτι θα μπορούσε να ήταν και η φράση κλισέ της σχετικής διαφήμισης «για τη φουκαριάρα τη μάνα μου».

Χάρης Ξύδης