Οι άρχοντες του πικ εντ ρολ

Είναι ευχή και κατάρα για δύο φίλους καρδιακούς σαν τον Ίβκοβιτς και τον Ομπράντοβιτς το γεγονός ότι έφτασαν στο σημείο να βρίσκονται στη θέση του οδηγού την ίδια εποχή σε κολοσσούς όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Η αντιπαλότητα των «αιωνίων» είναι εκ των ων ουκ άνευ και πολλές φορές τα τελευταία χρόνια οι οπαδοί και των δύο έχουν ξεπεράσει τα όρια πολύ περισσότερο από το ανεκτό και το επιτρεπτό. Και ξαφνικά όλοι εκείνοι που παθαίνουν ζημιά όταν βλέπουν πράσινο και κόκκινο, βλέπουν τον ηγέτη τους να παίρνει αγκαλιά τον αντίπαλο και να το εννοεί... Αυτό και αν είναι σοκ!

Ο Ομπράντοβιτς κι ο Ίβκοβιτς δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι τα ματς είναι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού και πως δεν παίζουν Ντούντα vs. Ζοτς! Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ομάδες τους αποτελούν φωτογραφία της φιλοσοφίας τους. Κι οι δύο Σέρβοι είναι τόσο ισχυρές προσωπικότητες, ώστε δεν επιτρέπουν όχι μόνο στους παίκτες, αλλά ούτε στους... φροντιστές να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο από τον δικό τους. Γι' αυτό κι ό,τι βλέπουμε πάνω στο παρκέ είναι το απόσταγμα της φιλοσοφίας τους, την άποψή τους για το πώς πρέπει να παίζεται το παιχνίδι.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ντούντα και ο Ζοτς έχουν κοινά στοιχεία σε βασικά στοιχεία τους παιχνιδιού.

· Προσπαθούν να χτίσουν ομάδες που θα παίζουν το παιχνίδι ακριβώς με τον τρόπο που προπονούνται, διότι θεωρούν ότι έτσι οι παίκτες θα παίζουν με αυτοπεποίθηση, θα έχουν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους, αλλά και με τους προπονητές τους.
· Είναι σαφές ότι κανένας παίκτης –ακόμη και αν είναι ο... Τζόρνταν ή ο... Γκάλης– δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος από την ομάδα.
· Το αγωνιστικό πλάνο του προπονητή, όπως αυτό παρουσιάζεται στην προπόνηση και στα αποδυτήρια, είναι ιερό. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τις γραμμές και να κάνει ό,τι νομίζει στην άμυνα ή στην επίθεση.
· Ομπράντοβιτς κι Ίβκοβιτς μπορούν να χαρακτηριστούν άρχοντες του πικ εντ ρολ. Το επιθετικό τους παιχνίδι στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο σκριν στην μπάλα, γι' αυτό και θέλουν να έχουν πάντα στα χέρια τους καλούς δημιουργούς, ικανούς να γεννήσουν φάσεις μέσα από τέτοιες καταστάσεις.
· Είναι τέλος, ξεκάθαρο ότι όποιος δεν παίζει άμυνα στο όριο του φάουλ δεν έχει θέση στο ρόστερ του Ίβκοβιτς ή του Ομπράντοβιτς. Η μαχητικότητα, η διάθεση να κάνει ο παίκτης βουτιά για να σώσει μια χαμένη ή μια διεκδικούμενη μπάλα, η σκληράδα που δεν θα επιτρέψει στον αντίπαλο να βάλει ένα λέι απ, είναι στοιχεία που οφείλεις να τα έχεις ως παίκτης αν θέλεις να βρίσκεσαι πάνω στο παρκέ.
· Η λογική συνέχεια της δυναμικής άμυνας είναι ο αιφνιδιασμός και γι' αυτό οι δύο Σέρβοι πιέζουν τους παίκτες τους να τρέχουν σε κάθε ευκαιρία.

Ο κοινός δρόμος των κουμπάρων φτάνει σε ένα σημείο που παίρνει διαφορετική κατεύθυνση. Ο Ίβκοβιτς κι ο Ομπράντοβιτς είναι διαφορετικές προσωπικότητες. Ο Ντούντα περνάει αυτό που θέλει χωρίς φωνές και εκρήξεις. Αν ο παίκτης δεν κάνει αυτό που πρέπει μπορεί να μην του δώσει ποτέ δεύτερη ευκαιρία. Αντίθετα ο Ομπράντοβιτς μπορεί να είναι απαιτητικός και να βάζει τις φωνές, μπορεί να οδηγεί τους παίκτες στα όριά τους, αλλά δύσκολα θα τους γυρίσει την πλάτη. Αν πιστεύει κάποιον, θα τον περιμένει ως το τέλος. Μπορεί, λοιπόν, να πει κάποιος ότι οι δύο τεχνικοί μοιάζουν σε αυτό που θέλουν να πετύχουν, αλλά χρησιμοποιούν διαφορετικές τακτικές για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Ο Ίβκοβιτς χρησιμοποιεί δώδεκα παίκτες και δεν έχει πρόβλημα να ρίξει στο τέταρτο δεκάλεπτο του τελικού κάποιον που δεν έχει αγωνιστεί ούτε δευτερόλεπτο ως τότε. Αντίθετα ο Ομπράντοβιτς χρησιμοποιεί τον πάγκο του στο δεύτερο δεκάλεπτο κι όσο πιο κρίσιμο είναι το ματς, τόσο πιο μικρό είναι το ροτέισον που κάνει.

Ο Ίβκοβιτς στην επίθεση χρησιμοποιεί το πικ εντ ρολ δίνοντας την μπάλα στους καλύτερους δημιουργούς που έχει και επιμένει στην τέλεια εκτέλεση. Αντίθετα ο Ομπράντοβιτς δοκιμάζει συνεχόμενα πικ εντ ρολ που αρχικά έχουν σκοπό να κινήσουν την άμυνα και στη συνέχεια σημαδεύουν αυτόν που θεωρούν αδύνατο κρίκο του αντιπάλου. Το σημείο-κλειδί είναι οι σωστές αποστάσεις μεταξύ των παικτών και η ευστοχία στα σουτ τριών πόντων όταν η αντίπαλη άμυνα κλείνει μέσα στη ρακέτα για να μη δεχθεί λέι άπ.

Ο Ντούντα έχει επιλέξει την προσωπική άμυνα τόσο στην Ευρωλίγκα, όσο και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αποκλείεται να παίξει ζώνη εναντίον του Παναθηναϊκού. Άλλωστε, στο ματς του ΟΑΚΑ ήταν από τις ελάχιστες φορές που ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε άμυνα ζώνης. Στον τελικό του κυπέλλου οι «ερυθρόλευκοι» πολλές φορές κατέφυγαν σε αλλαγές σε όλα τα σκριν κι αυτή η τακτική βραχυκύκλωσε τους «πράσινους».

Ο Ομπράντοβιτς έχει την πολυτέλεια να ζητήσει από την ομάδα του πιο περίπλοκα πράγματα (και) στον αμυντικό τομέα. Η επιτυχία της 1-4 απέναντι στην Μπαρτσελόνα αποδεικνύει ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει όχι μόνο σκληρή αλλά και έξυπνη άμυνα, προσαρμοσμένη στον αντίπαλο.

Ένα είναι βέβαιο για τον «Ζοτς» και τον Ντούντα: Θεωρούν ότι σημαντικότερο όλων είναι να έχουν κοινή φιλοσοφία (αυτή του κόουτς) προπονητής και παίκτες... Εκεί στηρίζουν την επιτυχία τους. Και διαλέγουν αθλητές που ξέρουν ότι μπορούν να παίξουν με τη δική τους λογική. Επειδή είναι αδύνατον να νικήσουν και οι δύο, είναι επίσης βέβαιο ότι μόλις τελειώσουν οι τελικοί και αφού έχουν δώσει όλο τους το είναι για να νικήσουν οι ομάδες τους, θα πάνε σε ένα από τα στέκια τους, ο ηττημένος θα πληρώσει ένα μπουκάλι κρασί και θα συνεχίσουν τη ζωή τους... Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...