Η χαρά του τυφλού

Το πιο έξυπνο και αποτελεσματικό που μπορείς να κάνεις όταν υπάρχει οικονομική ύφεση (λέγε με: φτώχια) είναι να ξοδέψεις τα λίγα σου χρήματα στο θέαμα. Το κάνανε κάθε είδους πολιτεύματα και κέρδισαν τον λαό, ενώ ήταν έτοιμος να τους φάει.
Στα απλά ελληνικά λέγεται: «φάτε μάτια ψάρια!»
Ο πατέρας μου πού τα’χε τα κιλάκια του, όταν αναγκάστηκε να κάνει αυστηρή δίαιτα, για να μη χάνει επαφή με το άθλημα, έβαζε … τους άλλους να τρώνε! Τους έβλεπε και χόρταινε.
Όταν ο Παναθηναϊκός πήρε το έκτο βασικά χάρηκαν όλοι. Όλοι όμως… άλλοι έκαναν κωλοτούμπες στον δρόμο και άλλοι χάρηκαν στο πολύ πίσω μέρος του μυαλού τους. Διαβάζω εδώ και πολύ καιρό τα σχόλια στο gazzetta. Αυτό άλλωστε είναι –κατά τη γνώμη μου- το βασικό συστατικό της δύναμης-ομορφιάς αυτού του site. Kαι σ’ αυτή τη νίκη του Παναθηναϊκού, φυσικό είναι να αντιδράσουν οι γάβροι αναγνώστες. Ειπώθηκαν απίστευτα, πολύ αστεία (funny) κ.λ.π. όμως αν διάβαζε κανείς προσεκτικά και συγκριτικά με άλλες κόντρες ΠΑΟ-Ολυμπιακού, θα διέκρινε εύκολα ότι στο πολύ βάθος του μυαλού βασικά χάρηκαν που μια ελληνική ομάδα (έστω και ο σιχαμένος βάζελος) μας έφερε 1ον χαρούμενη είδηση 2ον δείξαμε σ’ αυτούς τους καριόληδες (δεν τους αγαπάμε τους ξένους… remember…hellolll!) ποιοι πραγματικά είμαστε!
Γιατί;
Γιατί έχει η γάτα ένα αυτί!
Επειδή δεν είναι είναι δυνατόν έναν λαό που είναι μέσα στην καλή χαρά, ξαφνικά να του παίρνεις την χαρά και να του δίνεις μόνο φόβο και λύπη. Απλά δεν γι-νεται! Για να γίνει, πρέπει να του δίνεις τζούρες καταστάσεων, που τον κάνουν να περνά καλά.
Το φθηνότερο και αποτελεσματικότερο ποιο είναι;
Το θέαμα!
Ξενέρωσα πάρα πολύ που πριν από το 2-0 με την ΑΕΚ που μας έστειλε στα προκριματικά του CL, όλοι ξέρανε ότι ο Παναθηναϊκός θα κερδίσει οπωσδήποτε… θα’ταν μεγάλη έκπληξη να μην κέρδιζε.
Ωπ μπάστα!
Για την ΑΕΚ μιλάμε. ΑΕΚάκι – ξεΑΕΚάκι, αδελφέ για την ΑΕΚ μιλάμε. Μεγάλη ομάδα για τα ελληνικά δεδομένα … δεν μπορείς να παίζεις μαζί της (Κυπελούχος…θυμάμαι καλά;) και να λες (και να μην αντιδρά κανείς) ότι θα την κερδίσεις οπωσδήποτε… αποκλείεται να μην την κερδίσεις.
Και όμως συμβαίνει. Και όλοι το βρίσκουν φυσικό.
Τι λέγαμε πριν για το θέαμα!
Αν πραγματικά αγαπάς το ποδόσφαιρο σε μαυρίζει. Όχι ιδιαιτέρως… αλλά ακόμα και το ελάχιστα αρνητικό σε εκνευρίζει γιατί απλούστατα γίνεται όλο και πιο προς το μαύρο το σκούρο γκρι μέσα σου.
Νομίζω ότι τη λύση στο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η δήλωση που έκανε Ζεσουάλδο: «Δεν χρειάζεται καινούρια ομάδα αλλά καινούριο κλαμπ»
Η πρόταση κολλάει τέλεια και στην Ελλάδα (πολιτικούς).
Πήγα στο Ιπποκράτειο και δεν είχαν μπουκαλάκι για να βάλουν το αίμα. Δεν είναι αστείο! Δεν μας παρατάς εσύ και η ομάδα σου.
Μμμμ εδώ ακριβώς είναι το μυστικό.
Το να μην υπάρχουν μπουκαλάκια στο Ιπποκράτειο θα συμφωνήσουμε όλοι ότι δεν είναι αστείο. Το να μην υπάρχουν όμως μπουκαλάκια στο Ιπποκράτειο και ταυτόχρονα να σου γαμάνε την ομάδα είναι δράμα. Μαύρο δράμα.
Και επειδή μπουκαλάκια δεν μας βλέπω να βρίσκουμε συντόμως, καλό είναι να πείσει κάποιος π.χ. τον Σισέ να παραμείνει στον Παναθηναϊκό. Υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα που θα χαρούν χωρίς να είναι απαραίτητα Παναθηναϊκοί. Ο τύπος είναι happy, το παρουσιαστικό του, οι δηλώσεις του, το εκκεντρικό του και βέβαια βάζει εξαιρετικά γκολ και γνωρίζει και παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο και είναι κύριος προς την ομάδα, αλλά και με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αν υπήρχε ένα αγαναχτισμενο-μέτρο και μετρούσαμε, ποιοι είναι τώρα που μιλάμε πιο αγαναχτισμένοι; Οι Βολιώτες η οι Λαρισαίοι; Προφανώς οι Λαρισαίοι γιατί στην γενική μαυρίλα φοράνε και το πένθος που η ΑΕΛ έπεσε. Φυσικό είναι. Αντιθέτως οι Βολιώτες πήρανε μια γερή τζούρα χαράς που η ομαδάρα τους έκανε όσα έκανε φέτος. Προσμετρείστε και το ανταγωνιστικό αναμεταξύ τους…
Η ύφεση που ζεί η Ελλάδα ανησυχεί πολύ περισσότερο εκείνον που έχει πολλά φράγκα, απ’ εκείνον που έχει (δεν έχει) 287 euro στην τράπεζα. Απλώς στον ένα είναι προφανές και στον άλλον όχι.
Τον κ. Μαρινάκη, (δεν το λέω υποτιμητικά ή προσβλητικά) σε σύγκριση με αυτό που τον γνωρίζουμε σήμερα, πριν γίνει πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν τον ήξερε «ούτε η μάνα του». Πήρε (σχετικά) χαλαρά και το Πρωτάθλημα… τρέξε πιάστονε. Δεν λέω, καλό είναι να σε ξέρουν οι τραπεζίτες, πιο καλό όμως και πιο ασφαλές είναι να σε αγαπάει ο κόσμος και τα media.
Επίσης καλό είναι να σε αγαπάνε οι συνάδελφοι σου στο γραφείο. Αλλά είναι απείρως καλύτερα να σε αγαπούν όσοι αγαπούν τον Ολυμπιακό.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν αγαπάει τους αδελφούς Γιαννακόπουλους γιατί φοράνε ωραίες γραβάτες, αλλά επειδή οι μπασκετμπολίστες της ομάδας φοράνε 6 αστέρια.
Δεν συμβαίνει μόνο εδώ… συμβαίνει παντού…
Αν η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, το ποδόσφαιρο σίγουρα είναι η ηρωίνη.
ΟΚ! ΟΚ!
Έχετε ρωτήσει όμως ποτέ έναν που πίνει ηρωίνη γιατί την πίνει;
Τίποτα μαντεψιές για τον σημερινό τελικό;