Μπάσκετ χωρίς υποδιαστολές!

Στο μπάσκετ παίζουν όλα αυτά, μαζί με άλλα πολλά και όλα αυτά πακέτο μετά από τρία ματς λένε πως ο Παναθηναϊκός προηγείται 2-1 στους τελικούς και πως θα έχουμε ακόμα ένα (αν κερδίσει στο 4ο στο Οάκα) ή δύο παιχνίδια (αν πάρει το 4ο ο Ολυμπιακός) για να αναδειχθεί φέτος ο πρωταθλητής. Κι αυτά τα ένα ή δύο μπορούν να είναι και τα καλύτερα της χρονιάς ή της δεκαετίας, αν είναι παιχνίδια μπάσκετ και όχι παιχνίδια βολών, ταπών και ...δίεσης υποδιαστολής.

Στον 3ο τελικό, ο μάγκας ήταν ο Ολυμπιακός. Που πήρε το ματς απέναντι σε έναν αντίπαλο που έκανε μαγικά με 46 πόντους στο ημίχρονο (εκπληκτική συγκομιδή για εκτός έδρας τελικό), ανατρέποντας τα δεδομένα με δύο παίκτες από την άκρη του πάγκου, τον Πρίντεζη και τον Πελεκάνο. Αυτοί και ο Ντούντα που τους έβαλε, πήραν το ματς. Κι ο Μπουρούσης του πρώτου ημιχρόνου, όταν μόνος του κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό, γιατί έτσι που σκόραρε ο Παναθηναϊκός, η διαφορά θα μπορούσε να είναι 15 πόντοι και να μην τη γυρίζουν ούτε οι φωτιές του Σεφ ούτε τα τρίποντα - μαχαιριές του Πριντ και του Πελεκάνου.

Αυτό το γεγονός, πως κέρδισε το παιχνίδι με δύο παίκτες που ...δεν φανταζόταν ο Ζοτς, είναι και θετικό και αρνητικό για τον Ολυμπιακό. Θετικό για το βάθος του πάγκου. Όταν κερδίζεις με τον 11ο και τον ...13ο (την τελευταία στιγμή μπήκε στη 12άδα ο Πελεκάνος αντί του -άοσμου στα προηγούμενα ματς- Κέσελ), έχεις να λες για την πληρότητά σου. Και να λες πώς «άμα παίξουν ...συμπαθητικά ο Τεόντοσιτς κι ο Παπαλουκάς», έχεις ελπίδες για διπλό στο Οάκα.

Το αρνητικό του 3ου αγώνα ήταν ακριβώς αυτό: πού είναι αυτοί οι δύο; Ψάχνουμε να τους βρούμε βλέποντας τους τελικούς. Και στη στατιστική και στη συνολική οικονομία των αγώνων. Μιλάμε για το ακριβότερο συμβόλαιο και τον καλύτερο επιθετικό της ομάδας...

Το σίγουρο είναι πως με τη νίκη στο 3ο ματς, ο Ολυμπιακός πήρε ...παράσημο! Ακόμα κι αν το χάσει τελικά το πρωτάθλημα, θα έχει να λέει πως φέτος τον κέρδισε περισσότερες φορές τον Παναθηναϊκό. Αν και βέβαια, αυτό είναι το τελευταίο που θα μείνει στους οπαδούς του. Ωστόσο, αυτό θα είναι ένα καλύτερο άλλοθι από εκείνο το περίφημο με τις βολές...

Από εκεί και πέρα, αν δεν κάνει την ολική ανατροπή και δεν πάρει το πρωτάθλημα, θα αρχίσει η διαδικασία των συγκρίσεων. Εντάξει, φέτος θα έχει θετικό πρόσημο στις νίκες έναντι του αιωνίου. Αλλά από εκεί και πέρα, σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, τι θα έχει να επιδείξει; Μια ...ισοπαλία (Κύπελλο πέρυσι, Κύπελλο φέτος), αλλά και δύο «ήττες»: τελικό Ευρωλίγκα πέρυσι, εκτός φάιναλ φορ φέτος και παράλληλα ...απώλεια τίτλου παρά το πλεονέκτημα έδρας (πέρυσι το έχασε με μειονέκτημα). Αυτά, βέβαια, μένει να επιβεβαιωθούν ή όχι στο επόμενο ή τα επόμενα ματς...

Όσον αφορά στον Παναθηναϊκό του 3ου τελικού, ήταν ...δύο ομάδες. Μία στο πρώτο ημίχρονο (δεν θυμάμαι τέτοιο επιθετικό παιχνίδι σε άλλο τελικό των τελευταίων χρόνων) και άλλη στο δεύτερο (η οποία κατάφερε να ισοπεδώσει ό,τι έχτισε η άλλη στο πρώτο). Θα σας έλεγα κρατήστε το σκορ ανά ημίχρονο (39-46 στο πρώτο, 37-22 στο δεύτερο), αλλά... είπαμε, αυτό δεν είναι μπάσκετ. Μπάσκετ είναι η κακή βραδιά του Διαμαντίδη (δεν είναι ντροπή να παραδεχθούν οι Παναθηναϊκοί πως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας τους ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού στον 3ο τελικό, μαζί με τον τρικυμία Νίκολας του 2ου ημιχρόνου), μπάσκετ και το υδραυλικό καλάθι του ...Καλάθη στο τέλος του ημιχρόνου.

Όπως κι εκείνο το απίθανο ανάποδο λέι-απ του Μπουρούση στο δεύτερο ημίχρονο, που και γκαρντ να το είχε «φτιάξει», πάλι απίστευτο θα το λέγαμε.

Αυτά είναι μπάσκετ. Ωραίο μπάσκετ. Οι βολές, έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν πλάκα. Εκτός κι αν είσαι χτίστης και τις βαράς με ταμπλό.

Κι επειδή αυτοί οι παίκτες, του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αυτού του επιπέδου αποκλείεται να βαρέσουν βολές με ταμπλό, ας περιμένουμε τον 4ο τελικό για το θέαμά του και όχι για τις βολές του!

Μέχρι να το πάρουμε απόφαση πως το μπάσκετ είναι ωραίο παιχνίδι και πως στην Ελλάδα έχουμε την τύχη να βλέπουμε δύο ομάδες πολύ υψηλού επιπέδου ώστε να τις απολαύσουμε, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...