«Το πιστεύαμε και χωρίς τον Μήτσο!»

Αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι για να “γεμίσει” τις θέσεις “3” και “4” και με το αποτελεσματικό μακρινό σουτ και την ειδίκευσή του στην άμυνα και τις ειδικές αποστολές να προσθέσει βάθος στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Όποτε χρειάστηκε, προσέφερε τα μέγιστα τόσο στην κανονική περίοδο (μ.ο. 8,1π., 4,6ρ. & 1,6ασ. σε 22 αγ.) και στους τελικούς των πλέϊ-οφ, όσο και στην Ευρωλίγκα (μ.ο. 3,2π., 2,4ρ.)και ολοκλήρωσε την πρώτη του χρονιά στο “τριφύλλι” ως πρωταθλητής Ελλάδας και Ευρώπης.

Ο λόγος για τον Κώστα Καϊμακόγλου, ο οποίος στον 4ο τελικό των πλέϊ-οφ ήταν ένας από τους τέσσερις “πράσινους” σωματοφύλακες και με την απόδοσή του (11π., 3ρ., 1ασ. με 6/6 βολ. και 2/4 σουτ σε 22'), συνέβαλε τα μέγιστα στην παραμονή του πρωταθλήματος στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Μετά το τέλος του αγώνα, ο 28χρονος πλέον, διεθνής φόργουορντ, μίλησε στο gazzetta.gr για την πρωτόγνωρη εφετινή εμπειρία του στον Παναθηναϊκό και τη δική του συνεισφορά στην άκρως επιτυχημένη χρονιά της ομάδας του...

- Κώστα, είσαι τόσα χρόνια στο μπάσκετ, αλλά τελικά έπρεπε να έρθεις στον Παναθηναϊκό για να ζήσεις αυτές τις στιγμές και να αναδειχθείς μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα πρωταθλητής Ελλάδας και Ευρώπης.

«Το συναίσθημα είναι φανταστικό... Είμαι πολύ χαρούμενος, κατενθουσιασμένος... Αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου και όταν έπαιζα στις μικρότερες ομάδες, πάντα περίμενα πότε θα έρθει η στιγμή για να κάνω το μεγαλύτερο άλμα και να παίξω σε έναν σύλλογο σαν τον Παναθηναϊκό που διεκδικεί όλους τους τίτλους, γιατί αυτός ήταν ο στόχος μου... Να γίνω πρωταθλητής... Πραγματικά αισθάνομαι ευλογημένος, γιατί πολλοί μεγαλύτεροι παίκτες από μένα έχουν περάσει από σπουδαίες ομάδες χωρίς να καταφέρουν να γευθούν αυτές τις επιτυχίες... Κακά τα ψέμματα, πέρα από το χειροκρότημα, όταν πέφτει η αυλαία αυτά που μένουν είναι οι τίτλοι και τα τρόπαια...»

- Πριν αναχθείς σε ένα από τα πολύτιμα “γρανάζια” της καλοδουλεμένης “μηχανής” του Ομπράντοβιτς, πόσο δύσκολη ήταν η μετάβαση από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχες στο Μαρούσι – μία ομάδα που έπαιξε στην Ευρωλίγκα και τερμάτισε στην 3η θέση του περασμένου πρωταθλήματος – στον βοηθητικό που είχες αρχικά στο αγωνιστικόrotation της ομάδας;

«Όλα είναι μία συνήθεια, αν και τέτοια μετάβαση είναι δύσκολο να τη συνειδητοποιήσει κανείς και ακόμη ούτε εγώ έχω καταλάβει τι έχει συμβεί... Όμως, όσο περνάει ο καιρός, όλοι μας θα καταλάβουμε ότι πετύχαμε έναν μεγάλο άθλο, ειδικότερα στον 4ο τελικό των πλέϊ-οφ, όπου κληθήκαμε να παίξουμε χωρίς τον Δημήτρη (σ.σ.: Διαμαντίδη) που είναι ο φυσικός ηγέτης της ομάδας! Παίξαμε, όπως έπρεπε για να αναπληρώσουμε το κενό του και καταφέραμε να πάρουμε μία τεράστια νίκη και να αναδειχθούμε πρωταθλητές!»

- Πόσο μεγαλύτερη αξία παίρνει η κατάκτηση του πρωταθλήματος στον 4ο τελικό, με δεδομένο ότι ουσιαστικά αγωνιστήκατε χωρίς τον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη;

«Νομίζω ότι αυτή η νίκη ισοδυναμεί με άθλο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάτι που δεν πιστεύαμε... Μάθαμε από το πάθημά μας στον εντός έδρας αγώνα της κανονικής περιόδου, όταν ο Δημήτρης έπαιξε άρρωστος κι έχοντας κάνει μισή προπόνηση... Τότε πανικοβληθήκαμε, είμαστε πολύ αγχωμένοι και αυτό δεν μας βγήκε σε καλό... Στον 4ο τελικό, παρά τον τραυματισμό του Μήτσου, είμαστε πολύ ήρεμοι γιατί είχαμε τον κόσμο στο πλευρό μας και ξέραμε ότι έπρεπε να εκμεταλλευτούμε πάση θυσία αυτή την ευκαιρία...»

- Πόσο μεγαλύτερη αξία δίνει στη δική σου λογική αλλά και την αυτοπεποίθηση, το γεγονός ότι η προσφορά σου σε κρίσιμα σημείου ενός εκ των πιο συναρπαστικών τελικών στην ιστορία των πλέϊ-οφ, ήταν πολύ σημαντική;

«Σίγουρα ερχόμενος από το Μαρούσι, ήξερα ότι ο ρόλος δεν θα ήταν ο ίδιος κι έπρεπε να συμφιλιωθώ με το δεδομένο ότι θα έρχομαι από τον πάγκο και θα έχω κατά κύριο λόγο αμυντικό ρόλο... Μετά τον τραυματισμό του Στράτου (σ.σ.: Περπέρογλου), κατάλαβα ότι θα έχω περισσότερες ευκαιρίες στους τελικούς και προετοίμασα κατάλληλα τον εαυτό μου... Αυτό βέβαια, συνέβαινε όλη τη διάρκεια της χρονιάς... Ήμουν έτοιμος απλά περίμενα τη στιγμή πότε θα κρίνει ο προπονητής μου, που ξέρει καλύτερα από τον καθένα ποια παιχνίδια μου ταιριάζουν περισσότερο ανάλογα με τη χημεία του εκάστοτε αντιπάλου... Νομίζω ότι σε όλη τη σειρά των τελικών, κατόρθωσα να έχω έναν σημαντικό ρόλο γι' αυτό και είχα πολύ υψηλή αυτοπεποίθηση... Έχω παίξει πολλές φορές εναντίον του Ολυμπιακού με το Μαρούσι, ξέρω καλά τους αυτούς τους παίκτες κι είχα πλήρη συναίσθηση του τι να κάνω...»

- Και κάτι τελευταίο... Η ιστορία έγραψε ότι ο Παναθηναϊκός κατέκτησε πρωτάθλημα και ευρωπαϊκό, χάνοντας με 3-4 στις συνολικές επιμέρους εφετινές μονομαχίες με τον Ολυμπιακό...

«Αυτό που μετράει περισσότερο είναι να κερδίζεις τα πιο σημαντικά παιχνίδια, εκείνα στα οποία η μπάλα “καίει” και αυτά που κρίνουν τους τίτλους! Ποιος θυμάται πλέον ότι ο Ολυμπιακός μας “σκούπισε” στην κανονική περίοδο; Όπως και στην Ευρωλίγκα, ποιος θυμάται ότι χάσαμε στην έδρα μας από τη Λιέτουβος Ρίτας; Αντιθέτως όλοι θυμούνται ότι αποκλείσαμε την Μπαρτσελόνα και θριαμβεύσαμε στο φάϊναλ-φορ!»