Νύχτα - μέρα και θράσος!

Ας πούμε λοιπόν εδώ πέρα δυο πραγματάκια ακόμη, τα οποία βεβαίως αμφιβάλλω αν θα τα καταλάβετε οι περισσότεροι, και πάμε παρακάτω γιατί δεν αξίζει να ασχολείσαι και πολύ ειδικά όταν ξέρεις ότι τζάμπα καίει η λάμπα και βαράς στου κουφού την πόρτα. Καταρχήν να επαναλάβω για… εμπέδωση και επειδή ορισμένοι είτε δεν ξέρουν να διαβάζουν ή απλώς κάνουν τους χαζούς, πως τα επεισόδια που έγιναν εις βάρος των παικτών του Ολυμπιακού είναι ΝΤΡΟΠΗ και ΞΕΦΤΙΛΑ γι’ αυτούς που τα έκαναν καθώς χέρι σε αθλητή ΔΕΝ σηκώνεις ποτέ.

Ο βλάκας που χτύπησε τον Μπουρούση γεννήθηκε ή έγινε βλάκας και προφανώς παραμένει μέχρι τώρα. Ούτε αυτό λοιπόν αλλάζει ούτε μαζί του μπορείς να τα βάλεις, γιατί ως γνωστόν η βλακεία είναι ανίκητη. Εντάξει ως εδώ, για να μη λέτε ότι δεν τα λέμε; Ο επαγγελματίας αθλητής Τεόντοσιτς που πετάει μπουκάλια στην κερκίδα και ζει από αυτό το άθλημα, πόσο λιγότερο ένοχος αισθάνεται ύστερα απ’ όλα αυτά; Το ίδιο ισχύει και για όσους ακόμη έκαναν διάφορες χειρονομίες σε μια κερκίδα που δεν ήθελε και πολύ να ξεφύγει. Για σκεφτείτε λίγο και με καθαρό μυαλό αυτό που σας λέω και τα ξαναλέμε.

Σε κάθε περίπτωση, τα επεισόδια που έγιναν στο ΟΑΚΑ είναι η νύχτα με τη μέρα σε σχέση με αυτά στο Καραϊσκάκη και η οποιαδήποτε σύγκριση μαζί τους μόνο θράσος δείχνει. Για να μην απορούν λοιπόν και οι «ερυθρόλευκοι» κύκλοι, που αντί να λουφάξουν τόλμησαν να βγάλουν τέτοια διαρροή, να τους υπενθυμίσουμε δυο-τρία πραγματάκια.

Στο ντέρμπι της ντροπής τον Φλεβάρη, είχαμε καταρχήν τη μεγαλύτερη διαιτητική σφαγή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και ειδικά όταν μιλάμε για ντέρμπι μεταξύ των συγκεκριμένων ομάδων. Στη φυσούνα το ξύλο έπεφτε βροχή και για ώρα. Και όχι μάλιστα από απλούς οπαδούς που μπήκαν μέσα να πανηγυρίσουν και πάνω στη βλακεία τους τσαμπουκαλεύτηκαν αλλά από επαγγελματίες μπράβους, όπως φάνηκε και στα περισσότερα πλάνα.

Και τρίτον και… χειρότερο, μετά το τέλος του αγώνα δεν είχαμε τις μνημειώδεις δηλώσεις ότι «σήμερα διδάξαμε ήθος και φιλοξενία» ούτε τις βρισιές του «ερυθρόλευκου» προέδρου στον Σισέ, αλλά παραδοχή και ανάληψη της ευθύνης από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο της ομάδας. Μίλησε ο Παύλος, μίλησε ο Ομπράντοβιτς, μίλησαν οι παίκτες, μέχρι και ο κόσμος πήρε θέση με τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα και κανείς τους δεν πούλησε τρέλα. Μην πατάτε όμως πάνω σε αυτό και εξισώνετε τα πάντα, διότι απλά ΔΕΝ υπάρχει τέτοιο πράγμα ούτε στο πιο τρελό σας όνειρο. Αυτά και γράψτε ό,τι γουστάρετε από κάτω. Είπαμε άλλωστε πως η βλακεία είναι ανίκητη…

ΥΓ. Για την μπάλα θα τα πούμε στο επόμενο σχόλιο. Δεν βλέπω να έχει αλλάξει και κάτι δραματικά άλλωστε, οπότε μας παίρνει να το ρίξουμε μια μέρα ακόμη στο μπάσκετ.