Γλυκιά δικαίωση vs Έλλειψη σεβασμού

Ο πρώτος επέλεξε να παραμείνει στις επάλξεις, να συνεχίζει να πέφτει στην πισίνα και να υπερασπίζεται την εστία του Ολυμπιακού και να αγωνίζεται σχεδόν έναν χρόνο απλήρωτος «for the love of the game» (σ.σ. για την αγάπη προς το άθλημα) που λένε και οι Αμερικανοί...

Ο δεύτερος έμεινε πιστός στην απόφασή του να αποχωρήσει από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των «ερυθρολεύκων», μην μπορώντας να ξεπεράσει την κοροϊδία, την εκμετάλλευση, την ασυνέπεια και την αδιαφορία του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού απέναντι στο τμήμα που τα τελευταία πέντε χρόνια τουλάχιστον, βγάζει «ασπροπρόσωπους» τους οπαδούς της ομάδας κατακτώντας το νταμπλ...

Ο λόγος για τους δύο πρώην συμπαίκτες σε (Ολυμπιακό και Εθνική), συνοδοιπόρους και φίλους, τον Νίκο Δεληγιάννη και τον Αντώνη Βλοντάκη, σε ένα άθλημα παραδοσιακά «ελληνικό», «αντρικό», παρεϊστικό, όπως η επί σειρά ετών γεμάτη επιτυχίες υδατοσφαίριση.

Η χθεσινή βραδιά βρήκε τον διεθνή πορτιέρο να δίνει μάχες μέσα στην πισίνα στον 4ο τελικό των πλέι οφ με τη Βουλιαγμένη και να κατακτά τελικά το πρωτάθλημα και τον έμπειρο διεθνή φουνταριστό να παρακολουθεί τους πρώην συμπαίκτες του από την τηλεόραση προσπαθώντας να μετριάσει και να μετρήσει τα ούτως ή άλλως έντονα και ανάμικτα συναισθήματά του...

Μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα στο κολυμβητήριο του Λαιμού, το gazzetta.gr επικοινώνησε και με τους κορυφαίους πολίστες και κατέγραψε από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες, το πρωτόγνωρο δράμα που βίωσε η ομάδα πόλο του Ολυμπιακού πριν ολοκληρώσει τη χρονιά ως πρωταθλήτρια και Κυπελλούχος Ελλάδας!

Νίκος Δεληγιάννης

- Νίκο, ποια είναι η γεύση που σου μένει μετά την ολοκλήρωση της πιο περιπετειώδους χρονιάς της καριέρας σου; Γλυκιά, πικρή ή γλυκόπικρη;

«Σίγουρα γλυκιά, γιατί το να συνεχίσουμε να παίζουμε απλήρωτοι, ήταν καθαρά δικιά μας απόφαση και τώρα που τελειώσαμε πρωταθλητές και Κυπελλούχοι, τουλάχιστον νιώθουμε ότι η προσπάθειά μας δικαιώθηκε... Ήταν, χωρίς αμφιβολία, η πιο δύσκολη χρονιά μου στον Ολυμπιακό. Υπήρχαν παιδιά τα οποία δεν είχαν άλλους πόρους εκτός από το πόλο, παιδιά που δεν είχαν ζήσει ανάλογες καταστάσεις, γενικά περάσαμε πολύ δύσκολα. Προσπαθούσαμε να πάρουμε δύναμη ο ένας από τον άλλον και το λέω αυτό γιατί αντιμετωπίσαμε καταστάσεις πρωτόγνωρες ακόμη και για τους πιο έμπειρους παίκτες...»

- Τι ακριβώς εννοείς;

«Δύσκολα πράγματα, διαφωνίες, κοροϊδίες, ψέματα, εκμετάλλευση, συζητήσεις του στιλ “συνεχίζουμε, σταματάμε”, διαφορετικές φιλοσοφίες, ο Αντώνης ο Βλοντάκης σταμάτησε μεσούσης της περιόδου, είχαμε κι εμείς να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Ο προπονητής μας ήταν σε άσχημη κατάσταση, αλλά τελικά έμεινε μαζί μας και πίστεψε στην καθαρά αγωνιστική προσπάθεια. Έτσι το είδαμε. Από τη στιγμή που αρχίσαμε και περάσαμε τους πιο δύσκολους σκοπέλους, καλό θα ήταν να τελειώσουμε κιόλας. Νομίζω ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος».

- Οικονομικά πού βρίσκεστε;

«Ούτε έναν μήνα δεν έχουμε πάρει και υπάρχουν παιδιά που θα συμπληρώσουν σχεδόν δύο χρόνια απλήρωτα! Ό,τι και να πούμε είναι λίγο!»

- Και τι μέλλει γενέσθαι;

«Πραγματικά δεν μπορώ να σας απαντήσω. Ως αρχηγός της ομάδας, μετά την αποχώρηση του Χατζηθεοδώρου, είδα και βίωσα καταστάσεις που δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ ότι θα συμβούν, γι‘ αυτό και κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω στην άκρη. Και μάντης να ήμουν, δεν θα μπορούσα να προβλέψω ποια θα είναι η επόμενη μέρα στο πόλο του Ολυμπιακού».

- Πώς μπορείτε να διεκδικήσετε τα δεδουλευμένα σας;

«Όλοι οι παίκτες έχουν ήδη προσφύγει εδώ και καιρό στα δικαστήρια! Να σας πω και κάτι που δεν έχει γίνει γνωστό; Όταν συζητούσαμε με τα παιδιά για το αν θα συνεχίσουμε ή θα σταματήσουμε, συναντηθήκαμε με μερίδα των οργανωμένων οπαδών της Θύρας 7 και μας υποσχέθηκαν ότι θα πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα αν δεν τα παρατήσουμε!»

- Με την ομάδα, από τη διοίκηση του Ερασιτέχνη, ποιος ασχολείται;

«Τυπικά ο κ. Θεοδωρακάκης, ουσιαστικά κανείς! Η ομάδα είναι εδώ και καιρό ακυβέρνητη! Δεν υπάρχει κανένας! Να φανταστείτε ότι τώρα πάμε να το γιορτάσουμε με δικά μας χρήματα! Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου στην Κάλυμνο, υπήρξε ένας εφοπλιστής ονόματι Ευδαίμων, ο οποίος καλή τη θελήσει δώρισε στο τμήμα ένα ποσό! Μόνο αυτός, κανένας άλλος! Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ολυμπιακός συρρικνώνεται. Η ομάδα, κατά βάση, δεν χρειάζεται χρήματα –αυτά πιστεύω μπορούν να βρεθούν– όσο ενδιαφέρον και αγάπη!»

- Τι τίτλο θα έβαζες στην επιτυχημένη χρονιά που μόλις τελείωσε;

«Για πάρτη μας! Το πίστευα και το είχα πει πολλές φορές στα παιδιά στις αμέτρητες συναντήσεις που κάναμε στο σπίτι του Χρήστου Αφρουδάκη Και πέντε παίκτες να έφευγαν, πάλι θα παίρναμε το πρωτάθλημα! Τότε όλοι με κοίταγαν λες και είμαι ο τρελός του χωριού. Παίξαμε με μισό φουνταριστό στην εφετινή χρονιά και ο Χριστόδουλος ο Κολόμβος ήταν πολύ άπειρος και δεν ήταν σε θέση να αντικαταστήσει ούτε τον Βλοντάκη ούτε τον Αφρουδάκη, παρ‘όλα αυτά τα πήγε περίφημα σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν το περίμενε».

- Κλείνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω τι μερίδιο από αυτή την επιτυχία αντιστοιχεί στον Αντώνη Βλοντάκη;

«Οι μεγαλύτεροι και οι πιο σοφοί λένε ότι την Ιστορία την γράφουν οι παρόντες! Με τον Αντώνη είμαστε φίλοι και έχουμε μιλήσει πολλές φορές και παρότι διαφώνησα και διαφωνώ με τη στάση του, σεβάστηκα από την πρώτη στιγμή την απόφαση που πήρε γιατί επί της ουσίας είχε δίκιο! Έχουμε απλά διαφορά φιλοσοφίας».

Αντώνης Βλοντάκης

- Αντώνη, θα ήθελες να μας πεις πώς ξεκίνησε η μίνι «ανταρσία» που τελικά είχε ως αποτέλεσμα την οικειοθελή αποχώρησή σου από την ομάδα;

«Κάποια στιγμή στα μέσα της χρονιάς, όλα τα παιδιά της ομάδας αποφασίσαμε να απέχουμε από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πρωτοφανή οικονομική ασυνέπεια της διοίκησης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και μάλιστα δεν κατεβήκαμε να παίξουμε στο ντέρμπι με τη Βουλιαγμένη, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παίξει με εφήβους και να χάσει το παιχνίδι! Στη συνέχεια η ενότητά μας σε αυτή την απόφαση άρχισε σιγά-σιγά να διασπάται... Παρότι η τότε διοίκηση του Ερασιτέχνη δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον όχι μόνο στο να μας μεταπείσει αλλά στο να βρει λύσεις και να αρχίσει να αποπληρώνει τα οφειλόμενα, οι συμπαίκτες μου έκαναν πίσω από τη στάση που είχαμε κρατήσει κι αποφάσισαν να συνεχίσουν για τους εαυτούς τους και τον εγωισμό τους!»

- Με ποιο σκεπτικό αποφάσισες να σταματήσεις;

«Προσωπικά, θεώρησα προσβλητικό απέναντι στην ιστορία μας στο άθλημα, την υστεροφημία και την αξιοπρέπειά μας, να παίρνουμε κάποιες αποφάσεις επειδή είμαστε όχι απλά απλήρωτοι αλλά εγκαταλελειμμένοι και στη συνέχεια να τις αναιρούμε χωρίς να αλλάξει κάτι και διαχώρισα τη θέση μου κι αποχώρησα από την ομάδα. Μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο, είχαν προηγηθεί πολλές παραχωρήσεις και πολλοί μήνες υπομονής χωρίς κανένα αντίκρισμα! Απλά, η διοίκηση προσπαθούσε συνεχώς να κερδίσει χρόνο, πατώντας πάνω στον εγωισμό των αθλητών. Εγώ απλά αποφάσισα να ακολουθήσω την δικαστική οδό...»

- Ο Ολυμπιακός, πάντως, κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ και χωρίς εσένα...

«Θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά που κατόρθωσαν έστω και υπό αυτές τις συνθήκες να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Είναι απίστευτο, αλλά μέχρι τώρα έχουν πάρει κάτι... ψίχουλα, τα οποία ίσως να μην ανταποκρίνονται ούτε καν σε έναν μισθό! Υπάρχουν παίκτες που έχουν να πληρωθούν κοντά δύο χρόνια! Η ανωτερότητα του Ολυμπιακού, πάντως, δεν συζητιέται. Είναι μακράν η ομάδα με τους καλύτερους και ποιοτικότερους πολίστες στην Ελλάδα! Απλά, είναι κρίμα αυτοί οι αθλητές να τυγχάνουν τέτοιας μεταχείρισης. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εγώ δεν έχω τίποτε με κανέναν από τους πρώην συμπαίκτες μου. Εκείνοι θεώρησαν ότι μπορούσαν να συνεχίσουν, εγώ δεν είχα τα ψυχικά αποθέματα να το κάνω».

- Μετάνιωσες καθόλου για αυτή την απόφαση;

«Όλη η κατάσταση που βίωσα ήταν πολύ ψυχοφθόρα. Όποιος νομίζει ότι πήρα αυτή την απόφαση βιαστικά και ελαφρά τη καρδία, είναι πραγματικά πολύ βαθιά νυχτωμένος... Στενοχωρήθηκα πολύ, αλλά κάθε εμπόδιο, κάθε άσχημη συγκυρία, συνήθως φέρνει και κάτι καλό! Εκεί που πάντα έλεγα ότι θα τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό με ένα πρωτάθλημα, αυτή η εξέλιξη μου έδωσε κίνητρο να συνεχίσω. Πείσμωσα κι αποφάσισα να παίξω άλλον έναν χρόνο για να αποδείξω ότι μπορώ να παίξω σε πολύ υψηλό επίπεδο και να είμαι το ίδιο ανταγωνιστικός με τα προηγούμενα χρόνια».