No country for old men!

Αργεντινή…

Η χώρα όπου όλα ξεκίνησαν. Η χώρα που πάντα θα του έδινε τη δυνατότητα να κάνει επανεκκίνηση στην καριέρα του, να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του. Στις 19 Μαΐου του 1981 ο Λουτσιάνο Φιγκερόα γεννήθηκε στο Σάντα Φε. Κι εκεί όλα ήταν ποδόσφαιρο. «Πάντα είχα μια μπάλα στα πόδια μου. Έπαιζα ποδόσφαιρο με φίλους και έμαθα ποδόσφαιρο στο δρόμο», θα διηγηθεί για τα πρώτα του βήματα που λίγο μετά τα δέκα του χρόνια, θα άρχισαν να γίνονται στο χορτάρι. Ο πατέρας του, Χόρχε, ο οποίος μετέπειτα στην καριέρα του θα αναλάμβανε και χρέη μάνατζερ, αποφάσισε να τον εγγράψει στη Ροζάριο Σεντράλ.

«Μόλις πήρα την πρώτη γεύση, είχα αποφασίσει ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου. Άφηνα το σχολείο κι έτρεχα κατευθείαν να παίξω ποδόσφαιρο», θυμάται. Ο Χόρχε Φιγκερόα είχε προσπαθήσει κι εκείνος την τύχη του, όμως ποτέ δεν έγινε επαγγελματίας. Το ίδιο και ο Μάρτιν, αδελφός του Λουτσιάνο. Ο Μάρτιν δεν κατάφερε να φτάσει ποτέ στην πρώτη ομάδα… Ούτε κατόρθωσε να δει τον αδελφό του να παίζει με τη φανέλα της Ροζάριο. Λίγες μέρες πριν κάνει το ντεμπούτο του στην αργεντίνικη ομάδα, ο Μάρτιν σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα με το ποδήλατό του. Από τότε, κάθε γκολ που πετυχαίνει ο Λουτσιάνο είναι αφιερωμένα στον ίδιο άνθρωπο. Φοράει μέσα από την εμφάνιση μπλουζάκι του αδελφού του, δείχνει τον ουρανό και προσπαθεί να γεμίσει το κενό μέσα του.

Στη διαδρομή του στο Ροζάριο, ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και δεν θα χρειαστεί να… γεράσει για να χαρακτηριστεί ο «νέος Μπατιστούτα». Μετά από δύο χρόνια θα είναι από τα καλά… εξαγώγιμα προϊόντας της Αργεντινής και θα αναζητά τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. «Είχα τρεις προπονητές που με βοήθησαν πάρα πολύ. Ο Ντάνιελ Τέλια, ο Σέζαρ Μενότι και ο Μικελάντζελο Ρούσο. Μακάρι να μπορούσα να τους έχω και τους τρεις σε όλη μου την καριέρα», θα πει έτοιμος να ξενιτευτεί.

Το πρώτο κομμάτι του ταξιδιού του στην Αργεντινή θα διαρκέσει 22 χρόνια. Από τη γέννησή του ως το 2003, όταν και φεύγει από τη Ροζάριο Σεντράλ. «Ονειρεύομαι κάποια μέρα να γυρίσω». Θα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Έστω κι αν η λάμψη του επιθετικού που είχε πετύχει 17 γκολ το 2003 και ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, είχε φθίνει πλέον για τα καλά. Ο Λουτσιάνο Φιγκερόα θα επέστρεφε στην πόλη του το 2010, όταν και θα υπέγραφε συμβόλαιο διάρκειας δύο ετών.

Ενδιάμεσα, δύο ακόμα στάσεις και δύο ακόμα προκλήσεις. Στιγμές που έψαχνε να βρει τον εαυτό του ή να κερδίσει μια ευκαιρία. Στην αναζήτηση μιας ευκαιρίας βρέθηκε το 2006. Τότε που γύρισε να αγωνιστεί στη Ρίβερ Πλέιτ, με την ελπίδα να συμπεριληφθεί στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας. Θα τα κατάφερνε… Αν δεν ερχόταν ο τραυματισμός στις 5 Μαρτίου να του κόψει την καριέρα. «Ήρθα στη Ρίβερ Πλέιτ για να διεκδικήσω μία θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά ήμουν άτυχος. Πρέπει να παλέψω για να επανέλθω πιο δυνατός. Στην ζωή συμβαίνουν και πιο δυσάρεστα πράγματα», θα δηλώσει όταν η διάγνωση είναι ρήξη χιαστών και η αποκατάσταση θέλει τουλάχιστον έξι μήνες.

Η δεύτερη επιστροφή του ήταν σχεδόν… ταυτόσημη με την επιστροφή στη ζωή. Το 2008 θα γύριζε στην Αργεντινή για να αγωνιστεί στην Μπόκα Τζούνιορς. Ειρωνικά, για να καλύψει το κενό του Μάρτιν Παλέρμο, ο οποίος μόλις είχε πάθει ρήξη χιαστών! «Καταλαβαίνω πως ίσως είναι περίεργο για τους οπαδούς της Ρίβερ, αλλά ποτέ δεν λες όχι στην Μπόκα Τζούνιορς», θα δηλώσει τον Οκτώβριο, όταν θα προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Μπουένος Άιρες.

Αγγλία…

Στα αεροδρόμια θα… ξοδέψει ορισμένα από τα μεγαλύτερά του όνειρα. Όπως το καλοκαίρι του 2003, όταν ξεκινούσε ευρωπαϊκή περιοδεία, πριν καταλήξει στη χώρα και κατ’ επέκταση στην ομάδα που θα προσπαθούσε να κάνει το μεγάλο άλμα. Η Μπέρμιγχαμ θα τον αποκτούσε έναντι περίπου 3 εκ. ευρώ εκείνη την εποχή, παρά την εμπλοκή της Οσασούνα, που μπλόκαρε τη μεταγραφή. Η ισπανική ομάδα ισχυριζόταν ότι είχε την υπογραφή του παίκτη, αλλά όπως προέκυψε είχε απλά ενός δικηγόρου. Τα δικαστήρια εξέδωσαν την απόφαση στα τέλη Αυγούστου, αλλά χρειάστηκε να περάσουν δύο ακόμα μήνες, πριν τελεσιδικήσει.

«Είμαι ενθουσιασμένος με την προοπτική να αγωνιστώ στην Premier League με την Μπέρμιγχαμ. Ανυπομονώ για το πρώτο μου παιχνίδι», θα πει το καλοκαίρι του 2003, όταν ακόμα ο Στιβ Μπρους συμμεριζόταν τον ενθουσιασμό του 22χρονου επιθετικού. «Ήταν ο πρώτος σκόρερ στην Αργεντινή και πιστεύω ότι για την τιμή του είναι μια πολύ, πολύ καλή περίπτωση». Σύντομα, θα άλλαζε γνώμη. Μετά από μερικές προπονήσεις, θα θέσει τον Φιγκερόα εκτός ομάδας, λόγω αδύναμης σωματοδομής και οι φήμες στην Αγγλία θα μιλάνε για μια μεταγραφή της διοίκησης, για την οποία ουδέποτε είχε συναινέσει.

Μετά από έξι μήνες έφυγε από την Αγγλία και, φυσικά, άφησε το όνομά του πίσω για τις… αναλύσεις περί χειρότερων μεταγραφών. Οι Εγγλέζοι, που δεν θέλουν και πολύ, τον έχουν ανακηρύξει ως τη χειρότερη μεταγραφή στην ιστορία της Μπέρμιγχαμ. «Ποτέ δεν πήρα μια ευκαιρία. Πέρασα ένα πολύ δύσκολο στάδιο», απολογείται ο ίδιος…

Μεξικό…

Ξανά στο αεροδρόμιο, ξανά στο αεροπλάνο… Προορισμός του Λουτσιάνο Φιγκερόα αυτή τη φορά ήταν ένα μέρος που συχνά παρηγορεί τους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές. Στο Μεξικό μπορούν να συνδυάσουν μια… εναλλακτική καριέρα με πολύ καλά λεφτά. Η Κρουζ Αζούλ τού πρόσφερε το συμβόλαιο που ήθελε και εκείνος βρήκε τον εαυτό του. «Είναι ένα σπουδαίο σωματείο, πολύ φιλικό. Μου έδωσαν τα πάντα και με βοήθησαν να νιώσω σαν στο σπίτι μου».

Στο… νέο του σπίτι, λοιπόν, θα έβρισκε όλα όσα ήθελε. Γνωστούς συμπαίκτες, όπως ο Σέζαρ Ντελγκάδο, το δρόμο για την Ολυμπιακή ομάδα της Αργεντινής, με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο το 2004 στην Αθήνα, το δρόμο προς τα δίχτυα και τον δρόμο ξανά προς τον αδελφό του. Όσο περισσότερο σκόραρε, τόσο περισσότερο τον θυμόταν. Μέχρι που αποφάσισε να τον χαράξει στο μπράτσο του. «Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να κάνω τατουάζ. Δεν μ’ αρέσουν καν. Αυτό, όμως, είναι κάτι ξεχωριστό», θα πει, αφού πέρασε δύο ώρες στο στούντιο του καλλιτέχνη κι αφού τον είχε επηρεάσει ο κολλητός του, Τσελίτο, που είχε την κοπέλα του στο στήθος του.

Θα έβρισκε, επίσης, και τον δρόμο προς την Ισπανία. Σχεδόν 1,5 χρόνο μετά το ξεκίνημα του ταξιδιού του, που είχε ως αρχικό προορισμό τη χώρα της ιβηρικής χερσονήσου.

Ισπανία…

Το Νοέμβριο του 2004, η Κρουζ Αζούλ θα έκανε το μεγάλο deal. Έναν ποδοσφαιριστή που έντεκα μήνες πριν είχε αποκτήσει χωρίς αντάλλαγμα, τον πουλούσε περίπου 3 εκ. ευρώ! Ο Λουτσιάνο Φιγκερόα είχε μια δεύτερη ευκαιρία στην καριέρα που ονειρευόταν. Ευρώπη, Champions League και μια αργεντίνικη παροικία να τον περιμένει στο Βιγιαρεάλ. «Εκτιμώ την εμπιστοσύνη που μου έδειξε η Βιγιαρεάλ και υπόσχομαι να μην απογοητεύσω κανέναν. Στην Ισπανία παίζουν όμορφο ποδόσφαιρο και πάντα ήθελα να το δοκιμάσω. Θέλω να μείνω εδώ πολλά χρόνια». Ήθελε, όμως δεν μπόρεσε να το κατορθώσει.

Στην πρώτη του σεζόν θα πετύχει δύο γκολ σε εννέα παιχνίδια και η παρουσία του θα κριθεί αξιοπρεπή, αφού και η Βιγιαρεάλ θα έχει πετυχημένη πορεία. Στο ξεκίνημα της νέας σεζόν, όμως, δεν θα έχει ό,τι περίμενε. Μετά από 19 παιχνίδια (μόλις ένα 90λεπτο) θα ζητήσει να φύγει, καθώς ήθελε να βρει χρόνο για να είναι στο μουντιάλ του 2006. Γύρισε στην Αργεντινή, όπου θα είχε τα πάνω και τα κάτω του… Μέχρι να έρθει η Τζένοα!

Ιταλία…

Σε μια εποχή ευημερίας, η ιταλική ομάδα δε δίστασε να ξοδέψει κοντά στα 10 εκ. ευρώ για να αποκτήσει τον Λουτσιάνο Φιγκερόα, ο οποίος ήταν εκτός δράσης από τις 5 Μαρτίου. Ο Αργεντινός, βρισκόταν στη φάση της αποθεραπείας από τη ρήξη χιαστών και πέρασε με επιτυχία τις ιατρικές εξετάσεις στην Ιταλία, πριν υπογράψει για τέσσερα χρόνια. Η επιστροφή του είχε οριστεί για τον Οκτώβριο του 2006. Οι γιατροί της Τζένοα άλλαξαν την αποθεραπεία του και το πρόγραμμα επανένταξης, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκ νέου πρόβλημα στο γόνατό του.

Αναγκάστηκε να υποβληθεί σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση, όταν ανακαλύφθηκε πως οι σύνδεσμοί του λειτουργούσαν μόνο στο 30% και ουσιαστικά δεν είχε αποκατασταθεί η ζημιά. «Τις Κυριακές χωρίς ποδόσφαιρο πρέπει να είσαι γενναίος για να τις αντέξεις. Πέρασα δύσκολες στιγμές. Είμαι πολύ καιρό εκτός αγωνιστικής δράσης και δεν μπορώ να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι θα γυρίσω και θα παίξω ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω, όμως, αν θα είμαι ο ίδιος παίκτης που ήμουν πριν τον τραυματισμό. Θα μπορέσω να το αντέξω;».

Το μαρτύριό του θα τελείωνε στις 28 Οκτωβρίου του 2007. Μετά από 19 μήνες, ο Λουτσιάνο Φιγκερόα θα έπαιζε ξανά σε αγώνα, κάνοντας ντεμπούτο στην Ιταλία απέναντι στην Φιορεντίνα. Αποδείχθηκε, όμως, πως είχε δίκιο. Δεν ήταν ο ίδιος παίκτης που ήταν πριν. Έφυγε δανεικός στην Μπόκα Τζούνιορς, γύρισε για λίγο στη Τζένοα, έφυγε ελεύθερος για να επιστρέψει στο σπίτι του… Στη Ροζάριο Σεντράλ. Όμως, τίποτα δεν ήταν όπως το 2003.

Ελλάδα…

Τότε, ήταν το όνειρο πολλών ομάδων. Σε αρκετές περιπτώσεις, αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυχτός. Το 2003, το όνομα του Λουτσιάνο Φιγκερόα συνόδευε εκείνο του Ρομπέρτο Νάνι στις αναζητήσεις του Ολυμπιακού για έναν επιθετικό. Στις 18 Ιουλίου, ήρθαν οι εκπρόσωποι του ποδοσφαιριστή στην Αθήνα για συζητήσεις, όμως ο παίκτης ουδέποτε ήταν ζεστός να παίξει στη χώρα μας. Προτίμησε να πάει στην Ισπανία, να δοκιμαστεί στην Αγγλία και ούτε καν μπήκε στον «κόπο» να συζητήσει το ενδεχόμενο του ελληνικού πρωταθλήματος.

Το γράψαμε ξανά… Οκτώ χρόνια πριν ήταν όλα διαφορετικά!