Κερδίζεις ή χάνεις τελικά;

«Μονόδρομος η πώληση του Σισέ», επανέλαβε ο Γόντικας στους οργανωμένους. Εντάξει, κατανοητό πως από τη στιγμή που αποφάσισε να παραμείνει και να προσπαθήσει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα κάτι πρέπει να τους πει. Είναι όμως μόνη λύση η πώληση του Σισέ; Κι αν ναι, τι θα κερδίσεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ από αυτό;

Ή για να το αντιστρέψουμε, έχει κανείς σκεφτεί τι χάνει ο Παναθηναϊκός με την επικείμενη φυγή του Γάλλου; Σίγουρα θα βάλει κάποια λεφτά στο άδειο ταμείο του και θα γλιτώσει κάποια ακόμη από το βαρύτατο συμβόλαιό του. Ε και; Όλα αυτά μήπως φτάνουν μπροστά σε αυτά που πραγματικά χρειάζεσαι και σε αυτά που πουλώντας τον τα πετάς στα σκουπίδια;

Ο Σισέ δεν είναι απλά και ξερά αυτά τα 90 λεπτά που παίζει μέσα στο γήπεδο και τέλος, αλλά ΠΟΛΛΑ περισσότερα. Γι’ αυτό και με την παρουσία του, αν ξέρεις να το χειριστείς σωστά, μπορείς άνετα να κάνεις μερική ή ακόμη και ολική απόσβεση των χρημάτων που του πληρώνεις. Επομένως δεν τον διώχνεις. Ή έστω, ξεκινάς από αλλού να δείχνεις την πόρτα της εξόδου και… ό,τι πιάσεις.

Καταρχήν βάλτε τα λεφτά από τα διαρκείας που… δεν θα πάρουν όσοι γούσταραν σαν τρελοί να βλέπουν τη φάτσα του. Διότι ο Τζιμπρίλ είναι από μόνος του ένας έξτρα λόγος για να πηγαίνεις στο γήπεδο άσχετα από τα διαχρονικά, η φανέλα, η ομάδα, ο ύμνος και το μότο «αιώνια πιστός» που είναι δεδομένα αλλά συνήθως δεν αρκούν στην πλειονότητα. Δυστυχώς, αλλά οι πιο πολλοί θέλουν κι άλλα ερεθίσματα για να μη μείνουν στον καναπέ τους. Θέλουν ηγέτες, θέλουν σταρ.

Βάλτε αυτά που θα μπορούσε να σου φέρει από προκρίσεις σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, πρωταθλήματα κλπ, βάλτε και οποιαδήποτε άλλη εμπορική εκμετάλλευση μπορεί να γίνει σε κάθε βήμα αυτού του παιχταρά, ώστε να καταλάβετε για ποιο λόγο πρέπει να φύγει ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ και όχι να ξεκινήσει από αυτόν το μεγάλο ξεπούλημα. Και στην τελική, δεν χρειάζονται από εδώ μέσα ιδιαίτερες αναλύσεις για το τι είναι ο Σισέ, γιατί θα γράφουμε κανένα χρόνο μέχρι να το εξαντλήσουμε το πράγμα.

Και κάτι ακόμη. Το ότι ο Τζιμπρίλ, αν και βασιλιάς, έχει ξενερώσει στην Ελλάδα και την ψάχνει και ο ίδιος για αλλού είναι δεδομένο. Επίσης ακόμη κι όταν έρθει η ώρα να φύγει είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα πει και σε κανέναν δεν θα κρατήσει –δημόσια– κακία γιατί έχει μάθει να σέβεται. Αυτό ωστόσο, μόνο άλλοθι δεν θα αποτελέσει αφού όποιος έχει μάτια βλέπει, άρα ΟΛΟΙ ξέρουν κι ας κάνουν κάποιοι τους κουτούς. Το θέμα λοιπόν είναι ΓΙΑΤΙ δημιουργήθηκαν οι συνθήκες που τον έκαναν (όπως και τον περισσότερο κόσμο άλλωστε) να ξενερώσει και τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθούν όχι απλά το πισωγύρισμα, αλλά τα ακόμη χειρότερα που βλέπω να έρχονται.

Εγώ πάντως αν ήμουν στη θέση του Γόντικα (που ούτε θα το ήθελα ούτε τον έξυπνο κάνω για να του δίνω συμβουλές) θα προσπαθούσα να εξαντλήσω όλα τα περιθώρια με τους μετόχους και να πείσω κάποιον ή κάποιους να το πάρουν αλλιώς αντί να ανακοινώνω πλάνα όχι σωτηρίας αλλά… διάλυσης στους οπαδούς. Και το λέω αυτό διότι δεν σας κρύβω ότι παρότι έχω τυπικές σχέσεις μαζί του και δεν τον παίρνω κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο, καταλαβαίνω ότι αργά ή γρήγορα θα θεωρηθεί κι αυτός συνένοχος και θα χάσει το όποιο δίκιο έχει…

Και κλείνοντας να επαναλάβω κάτι και κάποια στιγμή μπορεί να το καταλάβετε και οι υπόλοιποι. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει οικονομικό πρόβλημα από τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση. Αυτό είναι ένα καλό παραμύθι, χωρίς όμως δράκο, καθώς όσοι έχουν μετοχές στον Παναθηναϊκό αυτή τη στιγμή έχουν λεφτά να αγοράσουν όχι απλά μια ομάδα αλλά τη χώρα ολόκληρη. Το θέμα είναι ότι η ζήλια, τα συμπλέγματα, τα προσωπικά προβλήματα του καθενός και η διαρκής αναζήτηση μανούρας και εμφυλίου, τους έκαναν όλους αυτούς τους ανθρώπους να μη θέλουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον και να κρατάνε τα λεφτά στις τσέπες τους. Τόσο απλά και συνάμα τόσο άσχημα...

ΥΓ. 'Ασχετο με τα παραπάνω, σχετικό με τον Παναθηναϊκό. Αυτόν τον Μάτος που κοντεύαμε να πιστέψουμε ότι είναι Τριφυλλάρα από μικρό παιδί και τόσο άδικα τον έφαγαν οι «φευγάτοι», πόσο ακόμη πρέπει να τον παρακαλάμε για να γυρίσει; Καλός, χρυσός και άγιος ο Βραζιλιάνος σαν παίκτης, αλλά ελάχιστος μπροστά σε ένα σύλλογο που έχει πέσει στα πόδια του και τον ικετεύει να γυρίσει. Με το ζόρι κάποια πράγματα δεν γίνονται. ΕΛΕΟΣ!