Οι αόρατες αλήθειες

Χθες το βράδυ στη Βουλή ο κ.Θόδωρος Πάγκαλος είπε ότι «η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε πραγματικά το 1981!». Πάθανε ψιλο-εγκεφαλικό οι παριστάμενοι βουλευτές της ΝΔ, ψιλο-διαμαρτυρήθηκαν ότι η Δημοκρατία επανήλθε με τις εκλογές του 1974, τις οποίες κέρδισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής - ο θείος ντε (άσχετο: Βλέπετε πρέπει να διευκρινίζουμε σε ποιον Καραμανλή ή Παπανδρέου αναφερόμαστε). Έγινε μύλος, αποχώρησαν για λίγο, επέστρεψαν ύστερα από λίγο και ο πρωθυπουργός ψιλο-άδειασε τον αντιπρόεδρό του συμφωνώντας ότι η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε το 1974. Ψήφισαν, η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, φιλήθηκαν αναμεταξύ τους και αποχώρησαν σιγά-σιγά για τα σπίτια τους.

ΦΥΣΙΚΑ κανείς δεν έδωσε σημασία στον κόσμο που έξω από τη Βουλή διαμαρτυρόταν. Η (ψήφος) εμπιστοσύνη(ς) μια ακόμη φορά (για πόσο άραγε;) κέρδισε στα σημεία τη (λαϊκή) ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ.

Εγώ παρακολουθούσα από το σπίτι μου και μετρούσα:

1974-1981: είναι επτά χρόνια. Απλή πρόσθεση Β' Δημοτικού. Τι κυβέρνηση ήταν αυτή που διήρκεσε επτά ολόκληρα χρόνια;

Δεν μπορεί! Θα το θυμηθεί κάποιος, σκέφτηκα.

Μεταξύ 1974 και 1981 είχαν διεξαχθεί και ΑΛΛΗ μια φορά εκλογές.

Οι εκλογές της 20ής Νοεμβρίου του 1977, όπου πάλι είχε κερδίσει η ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ είχε δείξει τα δόντια του.

Οι βουλευτές μόκο.

Τα αναλογικά media (τηλεόραση-ραδιόφωνο) μόκο.

Το internet μόκο.

Τζερτζελές να γίνεται κι ας είναι ό,τι να ’ναι.

Στα του Παναθηναϊκού τώρα.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου (εννοώ στο επαγγελματικό πόσοδφαιρο) μας συμπεριφέρονται λες και είμαστε συνέταιροι στην εταιρία. Θα φύγει, λένε, ο Σισέ και θα γεμίσουν τα ταμεία της ομάδας (βλ. εταιρίας) χρήματα.

Συγγνώμη για το αγενές, αλλά «στα παπάρια» μου.

Ξανά συγγνώμη, αλλά προσωπικώς (όπως και όλοι εδώ μέσα) είμαστε φίλαθλοι, οπαδοί των ομάδων. Ίσως μερικοί να μην το έχουν παρατηρήσει, αλλά δεν είμαστε μέτοχοι.

Τον Σισέ θέλουμε, να βάζει γκολ.

Αν θυμάμαι καλά, πρωταθλητής φέτος βγήκε ο Ολυμπιακός με ένα σωρό βαθμούς (+13) περισσότερους από την ομάδα μου. Αν δεν είχαμε τον Σισέ (που βγήκε πρώτος σκόρερ) θα ήμασταν πίσω άλλους πόσους;

Και πέρυσι που πήραμε το πρωτάθλημα σε ποιον το οφείλουμε;

Το βρήκατε!

Στον Τζιμπρίλ!

Σύμφωνοι! Ως Παναθηναϊκός, φυσικό είναι να θέλω να μείνει. Μα και Ολυμπιακός Πειραιώς ή Βόλου αν ήμουν, πάλι θα ήθελα να παραμείνει, για να έχει (πρόσθετο) ενδιαφέρον αυτό το πρωτάθλημα που είναι έτσι κι αλλιώς για κλοτσιές (όχι ποδοσφαιρικές).

Πιστέψτε με, το ίδιο θα ’λεγα αν αναφερόμουν στον Μιραλάς, το ίδιο λέω και για τον Βιεϊρίνια, το ίδιο και για τον Σκόκο που χάθηκε από το ελληνικό πρωτάθλημα - το ίδιο ακριβώς.

Τι με (μας) νοιάζει αν ο Παναθηναϊκός βάλει στο ταμείο του 5 εκατομμύρια euro και τα ξοδέψει για να πάρει τον Σάντσο, τον Πάντσο και τον Ράντσο;

Τι προσπαθώ να πω τόση ώρα;

Χάνουμε το point.

To ζουμί επί το ελληνικότερον.

Κάτι σαν την ελληνική οικονομία, όπου ΑΝ όλα πάνε καλά (ψήνεστε;), ΙΣΩΣ το 2014 δούμε κάτι που να μοιάζει με αχνό φως στην άκρη του τούνελ.

Θα πεθάνουν στην πείνα παππούδες, γιαγιάδες, θα σαπίσουν τα όνειρα των παιδιών, θα αυτοκτονήσουν έμποροι κ.λπ. επειδή κάποιοι (που φταίνε 1000%) ΕΛΠΙΖΟΥΝ να δούμε minimum σε δύο χρόνια από τώρα, κάτι που να μοιάζει με λυχνάρι στην ααααααααααααααααάκρη ενός τούνελ (φτιαγμένο από κωλοδάχτυλα). Μέχρι τότε, να ’χουμε από κοντά τα σκουπίδια του γείτονα μπας και του ’χει ξεφύγει κανένα μισοφαγωμένο μπουτάκι βραστού κοτόπουλου.

-Το κάνουμε για το μέλλον των παιδιών μας, λένε οι πολιτικοί.

ΟΧΙΙΙΙΙ! ΟΧΙ, λέμε.

Το μόνο που ΔΕΝ θέλουμε είναι να ασχολείστε με το ΜΕΛΛΟΝ των παιδιών μας. Καλό θα ήταν να ασχοληθείτε με το ΠΑΡΟΝ όλων μας και αφήστε το ΜΕΛΛΟΝ των πιτσιρικάδων στα χέρια των γονιών τους.

Τα ίδιο ακριβώς λέω και για όσους ασχολούνται τάχα μου με το μέλλον των ομάδων μας.

Θα πουληθεί ο Σισέ για να πληρωθεί ο Σαριέγκι;

Έφυγε ο παικταράς ο Σκόκο για να παραμείνει ο Κολοσσός;

Θα φύγει ο Βιεϊρίνια για να πληρωθεί ο τροχονόμος Χαλκιάς;

Πού θέλετε να κτυπήσω το κεφάλι μου;

Θέλετε να κάνω ντιρλανταντά στα γόνατα του Μάκαρου και να του κρατάω το πούρο μη σβήσει; (Αλήθεια, το πούρο επιτρέπεται στην αιμόπτυση;)

Θέλετε να βάλω μπραντεφέρ με τον οέ-έο-έο Μπέο;

Θα μου πείτε τώρα: Τι σχέση έχουν οι (αόρατες) εκλογές του 1977 με το ενδεχόμενο φευγιό του Τζιμπρίλ ή την αποχώρηση του Σκόκο;

Φαινομενικά καμία.

Ρεαλιστικά όμως έχουν ΜΕΓΑΛΗ ΣΧΕΣΗ:

Μας δουλεύουν κα-νο-νι-κά. Και κάτι μου λέει ότι από αγανακτισμένοι, καλό θα είναι να γίνουμε αγριεμένοι-αποφασισμένοι!

Μάνος Αντώναρος