Βαγγέλη, σε ψάχνουν!

Κατά τ΄ άλλα, το συγκεκριμένο ξαφνικό ριγιούνιον του φαν κλαμπ του αείμνηστου Βαγγέλη, συμπίπτει όλως τυχαίως με το μεγαλύτερο θέμα που έχει σκάσει στον ελληνικό αθλητισμό από την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (ξέρετε, με το ατύχημα των δύο «Ολυμπιονικών» επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν πιπί τους στα μπουκαλάκια της Γουάντα) και πιθανότατα το μεγαλύτερο στο ελληνικό ποδόσφαιρο μετά την κατάκτηση του Γιούρου του 2004. Ίσως και μεγαλύτερο από αυτό. Σίγουρα το μεγαλύτερο αρνητικό πάντως...

Μια μέρα πριν, έγραφα πως δυστυχώς δεν υπάρχουν σύννεφα για να πέσουν όσοι δηλώνουν έκπληκτοι από τις εξελίξεις και τα πρόσωπα που εμφανίζονται μπλεγμένα στο σκάνδαλο των στημένων αγώνων. Τώρα ψάχνω σύννεφο κι εγώ...

Όχι για τη δικογραφία, φτου πάλι, δισκογραφία (αυτό είναι το σωστό) του Βαγγέλη (Περπινιάδη λέμε...), αλλά για το σύνολο όσων αποκαλύπτονται και για μερικά ακόμα που κυκλοφορούν στην πιάτσα και ...δεν γίνεται να αποκαλυφθούν (ακόμα) για ευνόητους λόγους.

Για την ώρα, παρακολουθούμε όλοι τις εξελίξεις κι ο ένας κλείνει το στόμα του αλλουνού, για να μη γίνει φωλιά για μύγες και κουνούπια. Εδώ δεν πιάσανε μια συμμορία που έστηνε αγώνες. Εδώ γκρεμίζονται τα πάντα.

Τζάμπα βλέπαμε, τζάμπα γράφαμε, τζάμπα σχολιάζαμε, τζάμπα χαιρόμασταν και στεναχωριόμασταν, τζάμπα τσακωνόμασταν τόσα χρόνια. Ένα ψέμα ήταν! Τίποτα...

Βλέπαμε κάτι που ήταν ...κάτι άλλο. Και πολλοί πόνταραν κιόλας σ΄ αυτό το κάτι (ευτυχώς έχω την τιμή να μην παίζω στοίχημα). Πόνταραν τα λεφτά τους, πιστεύοντας πως ...ο καλύτερος κερδίζει. Καλύτερα να τα έβαζαν στον δίσκο στην εκκλησία. Περισσότερες πιθανότητες θα είχαν να τους τα γυρίσει πίσω ο Θεός ή οι διαβόλοι οι παπάδες. Δυστυχώς, όμως, τα έβαζαν σε άλλο δίσκο...

Λέτε γι΄ αυτό να τρέχουν όλοι να προμηθευτούν τη δικογραφία, φτου και πάλι φτου, δισκογραφία του Βαγγέλη σήμερα; Για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους;

Μέχρι να τα πάρουν και να ξαναπάρει πάνω του το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά από αυτή την κατραπακιά, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...

Υ.Γ. Το τραγούδι (του Βαγγέλη Περπινιάδη, ποιου άλλου;) που ακολουθεί, είναι σημειολογικό: «Δεν είμαι βράχος ούτε βουνό να μη δακρύζω και να μην πονώ, αφού μου είπανε για σένα κατηγορίες ένα σωρό»...