Kάποτε κάπου ένας Τσίλντρες...

*********************

Στο συρτάρι με τα πολύτιμα αντικείμενα, έχω και μια μικρή σειρά από dvd, αγώνες μπάσκετ μαγνητοσκοπημένους στην Αμερική πριν από 30-35 χρόνια. Πρόκειται για τρεις ιστορικής σημασίας τελικούς του NCAA, αλησμόνητους για όσους είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν εκείνο τον καιρό και απολαυστικούς ακόμα και σήμερα, μολονότι πέρασαν τρεις δεκαετίες.

Το πρώτο dvd έχει τον τελικό του Μάτζικ Τζόνσον και του Λάρι Μπερντ, Μίσιγκαν Στέιτ εναντίον Ιντιάνα Στέιτ το 1979. Στο δεύτερο βρίσκεται ο πρώτος τίτλος του Μάικλ Τζόρνταν, το 1982 με το Νορθ Καρολάινα απέναντι στην Τζόρτζταουν. Και στο τρίτο, το θαύμα του Νορθ Καρολάινα Στέιτ απέναντι στη Phi Slamma Jamma του Χιούστον, το 1983.

Μέσα σε μια πενταετία γράφτηκαν τρεις σελίδες που άλλαξαν την ιστορία του μπάσκετ και έδωσαν στην πορτοκαλί μπάλα περίοπτη θέση στα σπίτια των Αμερικανών. Ακολούθησε ο υπόλοιπος πλανήτης.

Ο τελικός του 1983 στο Αλμπουκέρκι κρίθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο, με φόλοου-κάρφωμα κάποιου Λορέντζο Τσαρλς ύστερα από σουτ απελπισίας αέρος-αέρος (του Ντέρεκ Ουίτενμπεργκ) από τη σέντρα: Νορθ Καρολάινα Στέιτ 54, Χιούστον 52. Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στο NCAA. Στην τρομερή ομάδα του Χιούστον έπαιζαν ο Χακίμ Ολάζουον (τότε τον έλεγαν ακόμη «Ακίμ»), ο Κλάιντ Ντρέξλερ και ο Μάικλ Γιανγκ, τον οποίο συναντήσαμε ξανά πολύ αργότερα στη Λιμόζ και σήμερα υπηρετεί το κολέγιο ως διευθυντής του τμήματος μπάσκετ.

Στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ, νούμερο 6 της Δυτικής Περιφέρειας, έπαιζαν κάτι απίθανοι που αργότερα εξαφανίστηκαν, με εξαίρεση τον Θερλ Μπέιλι, ο οποίος αγωνίστηκε και στην Ελλάδα με τον Πανιώνιο. Πριν κατατροπώσει τους πολυδιαφημισμένους Κούγκαρς από το Χιούστον, το Νορθ Καρολάινα Στέιτ είχε νικήσει τη Βιρτζίνια του Ραλφ Σάμπσον και πιο πριν το Νορθ Καρολάινα του Τζόρνταν.

«Αγέλη Λύκων», Wolfpack, είναι το επίσημο παρατσούκλι των ομάδων μπάσκετ του κολεγίου. Εκείνη τη χρονιά, οι εφημερίδες βάφτισαν τα παιδιά του Βαλβάνο «αγέλη καρδιακών». Οι περισσότεροι αγώνες τους ήταν γκραν γκινιόλ.

Ο τελικός ήταν το πιο συναρπαστικό από αυτά τα θρίλερ.

Το νικητήριο καλάθι του Λορέντζο Τσαρλς είναι ολόιδιο με αυτό του Τζος Τσίλντρες στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του περυσινού ημιτελικού της Ευρωλίγκας με την Παρτίζαν στο «Μπερσί». Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Νομίζω μάλιστα ότι επισήμανα την ομοιότητα στη διάρκεια της τηλεοπτικής περιγραφής του αγώνα από το Παρίσι (για τη Νοva Κύπρου), μόλις σταμάτησαν οι πατροπαράδοτες σε τέτοιες στιγμές άναρθρες κραυγές. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο Ολυμπιακός θα έχανε, ενώ εκείνος ο τελικός στο Αλμπουκέρκι ήταν ισόπαλος. Αλλά όλοι καταλάβαιναν ότι το Στέιτ δεν θα άντεχε παράταση απέναντι στα θηρία του Χιούστον. Οι Κούγκαρς έτρεχαν σερί 26 αγώνων χωρίς ήττα.

Ο Λορέντζο Τσαρλς ήταν ο μοναδικός που έμεινε σε εγρήγορση όσο οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν τη φάση μαρμαρωμένοι.
Άρπαξε την μπάλα στον αέρα και την κάρφωσε στο καλάθι με τη μία, χωρίς να προσγειωθεί στο παρκέ. «Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι έμεινα ανενόχλητος», δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα, σε μια από τις δεκάδες εκπομπές που του ζήτησαν να θυμηθεί το επικό του κατόρθωμα. «Όταν υπάρχει στο γήπεδο ο Ολάζουον, ξέρεις ότι θα φας μία και θα βρεθείς στις κερκίδες. Μάλλον όμως τον έπιασα αφηρημένο για μια φορά».

Μία και φαρμακερή. Χρειάστηκε να περάσουν άλλα έντεκα χρόνια για να κερδίσει ένα πρωτάθλημα ο Χακίμ. Στο ΝΒΑ πια. Πάλι με το Χιούστον. Ήμουν μάλιστα παρών στη βραδιά της στέψης του! Τότε, στο φάιναλ φορ του NCAA το 1983, ο μέγας Ολάζουον έγινε ο τελευταίος παίκτης που κέρδισε τον τίτλο του MVP (MOP τον λένε στο NCAA, δηλαδή Most Outstanding Player) χωρίς να παίζει στην πρωταθλήτρια ομάδα.

Εκείνη η ομάδα του Νορθ Καρολάινα Στέιτ αποθεώθηκε από τους φιλάθλους και τον Τύπο, αλλά αποδείχθηκε καταραμένη. Ο στυλοβάτης της, ο προπονητής Τζιμ Βαλβάνο, νικήθηκε από τον καρκίνο δέκα χρόνια αργότερα, αφού πρώτα αποκαθηλώθηκε εξαιτίας της φημολογούμενης συμμετοχής του σε σκάνδαλο με παραποιημένα γραπτά αθλητών σε διαγωνίσματα to 1989-90 (δείτε το βιβλίο Personal Fouls του Πίτερ Γκόλενμποκ, αλλά και την απάντηση του ίδιου του Βαλβάνο με τίτλο Μου Εδωσαν Ισόβιο Συμβόλαιο Και Μετά Με Κήρυξαν Νεκρό).

Ο ασίσταντ Εντ Μακλέιν πέθανε ξαφνικά τον Απρίλιο του 2011. Ο αναπληρωματικός Κουίντον Λέοναρντ έσβησε από καρδιακή προσβολή στα 44 του, το 2006.

Και ο Λορέντζο Τσαρλς, ο ήρωας του Αλμπουκέρκι, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα την περασμένη Δευτέρα στο Ράλεϊ της Νορθ Καρολάινα. Εργαζόταν ως οδηγός σε τουριστικό γραφείο και έχασε τον έλεγχο του λεωφορείου ενώ έτρεχε στον Αυτοκινητόδρομο 40.

Τον θρήνησε όλη η φίλαθλη Αμερική. «Ήταν ένας αγαθός γίγαντας, προικισμένος με χαμόγελο που σου έφτιαχνε τη μέρα», είπε συγκινημένος ο Ντέρεκ Ουίτενμπεργκ, ο άνθρωπος που έστησε το σκηνικό του θριάμβου στο Αλμπουκέρκι με το airball από τη σέντρα. «Μέσα στο γήπεδο, ήταν σαν αρκούδα. Έξω από αυτό, ένα μεγαλόσωμο παιδί».

Από το Νορθ Καρολάινα Στέιτ πέρασε μερικούς μήνες την περίοδο 1985-86 και ο Παναγιώτης Φασούλας. Επελέγη μάλιστα στο «στοιχειωμένο»ντραφτ του 1986 (Λεν Μπάιας, Ντράζεν Πέτροβιτς, Ρόι Τάρπλεϊ, Κρις Ουόσμπερν κ.ά.), από το Πόρτλαντ, αν και είχε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στο κολέγιο. Προτίμησε να γίνει πρωταγωνιστής στην Ελλάδα παρά κομπάρσος στο ΝΒΑ.

Θα έχει όμως να λέει στα εγγόνια του ότι περπάτησε κάποτε στα χνάρια του Λορέντζο Τσαρλς. Του γίγαντα με την αθώα καρδιά, που έγινε σούπερμαν μέσα σε μια μαγική στιγμή και έφυγε πολύ νωρίς από αυτόν τον μάταιο ντουνιά.