Where lockout happens

Αυτή είναι η τελευταία στήλη που θα γράψω για λίγο καιρό, επειδή η λίγκα που καλύπτω αποφάσισε να βγει εκτός δουλειάς προσωρινά..

Οι ιδιοκτήτες του ΝΒΑ έκαναν μια δραστική κι επικίνδυνη κίνηση την Παρασκευή, όταν σύστησαν αυτό που είναι γνωστό ως «lockout», που είναι το αντίθετο από την απεργία.

Στην απεργία, οι εργαζόμενοι αρνούνται να πάνε για δουλειά.

Στο lockout, ο εργοδότης αρνείται να επιστρέψει στους εργαζόμενους να έρθουν στη δουλειά.

Το lockout επιβλήθηκε την Παρασκευή αφότου οι εργοδότες, εκπροσωπούμενοι από τον κομισάριο της λίγκας Ντέιβιντ Στερν, δεν μπόρεσαν να έρθουν σε συμφωνία με το σωματείο των παικτών για νέα συλλογική σύμβαση εργασίας - το έγγραφο βάζει μπρος τους κανόνες εργασίες και την εργασιακή δομή του ΝΒΑ.

Οι ιδιοκτήτες ισχυρίζονται πως έχασαν 300.000.000 δολάρια όλοι μαζί την περασμένη χρονιά κι αναζητούν ουσιαστικές επιστροφές από τους παίκτες, ώστε να εγγυηθούν πως κάθε ομάδα θα έχει κέρδος κάθε χρονιά.

Οι παίκτες πρότειναν να μειώσουν τους συλλογικούς μισθούς τους κατά 100.000.000 δολάρια κάθε μία από τις επόμενες έξι χρονιές, αλλά ο Στερν απέρριψε την πρότασή τους ως «μέτρια» κι είπε στους παίκτες πως θα πρέπει να δώσουν πίσω πολύ περισσότερα αν θέλουν να τους επιτραπεί να επιστρέψουν στη δουλειά τη νέα χρονιά.

Ποτέ από το 1998 δεν είχαν αποτύχει οι ιδιοκτήτες κι οι παίκτες να φτάσουν σε συμφωνία σε εργασιακή σύμβαση, και σε εκείνη την περίπτωση η διαμάχη είχε διαρκέσει περισσότερες από 200 ημέρες. Εν τέλει έγινε σεζόν με 50 αναμετρήσεις, κι οι Σαν Αντόνιο Σπερς κέρδισαν το πρωτάθλημα, για το οποίο ο πρώην προπονητής των Λέικερς, Φιλ Τζάκσον, είπε πως πρέπει για πάντα να σημειωθεί με αστερίσκο επειδή ήταν αλλοιωμένο.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πότε θα επιλυθεί αυτή η διαμάχη, αλλά αξίζει να σημειωθεί πως οι δύο πλευρές διατήρησαν μια αίσθηση ευπρέπειας και διπλωματίας ακόμη κι όταν ανακοίνωσαν το lockout.

Περιέργως, η τελευταία συνάντηση διαπραγματεύσεων την Παρασκευή σε ξενοδοχείο του Μανχάταν απέναντι από τα κεντρικά γραφεία της λίγκας ολοκληρώθηκε με τους ιδιοκτήτες και τους παίκτες να δίνουν τα χέρια και να εύχονται ο ένας στον άλλο, ευχάριστο εορταστικό τριήμερο (η Δευτέρα είναι η ημέρα κατά την οποία οι Αμερικανοί γιορτάζουν την επέτειο της ανεξαρτησίας τους από τη Μεγάλη Βρετανία).

Οι ιδιοκτήτες κι οι παίκτες σχεδιάζουν να μιλήσουν και πάλι σε δύο εβδομάδες, αλλά η σκέψη είναι πως αμφότερες οι πλευρές θα εδραιωθούν στις θέσεις τους για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Αυτό θα έχει επιπτώσεις ανά την Υφήλιο, καθώς πολλοί μη Αμερικανοί παίκτες θα αναγκαστούν να χάσουν τα προ-ολυμπιακά τουρνουά επειδή οι ομοσπονδίες τους δεν έχουν να πληρώσουν τις ασφάλειες που οι παίκτες χρειάζονται, για να προστατεύσουν τα συμβόλαιά τους στο ΝΒΑ. Την Κυριακή, για παράδειγμα, η ομοσπονδία της Αυστραλίας ανακοίνωσε πως οι Άντριου Μπόγκουτ και Πάτρικ Μιλς δεν θα αγωνιστούν στην εθνική ομάδα στην προκριματική σειρά με τη Νέα Ζηλανδία στην Ωκεανία λόγω της ασφάλειάς τους.

Ένας free agent του ΝΒΑ, ο Νέναντ Κρστιτς (της Σερβίας), έχει ήδη αποφασίσει να αγωνιστεί στην Ευρώπη την επόμενη χρονιά, συμφωνόντας σε διετές συμβόλαιο ύψους 9.800.000 δολαρίων με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Λίγοι ακόμη παίκτες θα ακολουθήσουν τον Κρστιτς, αλλά η πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν λίγες ομάδες στην Ευρώπη με μπάτζετ που μπορούν να αντέξουν οικονομικά παίκτες του επιπέδου του ΝΒΑ. Το συμβόλαιο του Κρστιτς ίσως αποδειχθεί παρέκκλιση παρά αρχή μόδας.

Για την ώρα, το lockout έχει εξελιχθεί σε απομάκρυνση κάθε αναφοράς σε νυν παίκτες στο nba.com, και στα sites των ομάδων. Την Κυριακή, οι μόνες φωτογραφίες στην κεντρική σελίδα του nba.com ήταν των αποσυρθέντων Μπιλ Ράσελ, Όσκαρ Ρόμπερτσον και Τζον Στόκτον.

Το ενδιαφέρον είναι πως ο Στόκτον ήταν ακόμη στην τελευταία εργασιακή στάση το 1998, κι υπάρχει μια ιστορία από το lockout που θυμάμαι ζωντανά. Το σωματείο των παικτών είχε καλέσει σε σύσκεψη όλους τους παίκτες του ΝΒΑ στο Σίζαρς Πάλας Καζίνο στο Λας Βέγκας, κι ο Στόκτον σηκώθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης και ρώτησε γιατί κανείς δεν προσέφερε ιδέες για λύση.

Η λογική ερώτηση του Στόκτον καταρίφθηκε, κι ο παλιός συμπαίκτης του στους Γιούτα Τζαζ, Καρλ Μαλόουν, προσπάθησε να κινητοποιήσει τους παίκτες φωνάζοντας σε όλους στην αίθουσα: «Ας ψηφίσουμε. Όλοι οι άντρες μπορούν να καθίσουν σε αυτή την πλευρά της αίθουσας κι όλα τα... γατάκια μπορούν να πάνε στην άλλη πλευρά».

Ο στόμφος του Μαλόουν δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει στην επίλυση της διαμάχης, απλώς κατέδειξε τον διαχωρισμό που μπορεί μια εργασιακή στάση να προκαλέσει.

Οι λογικοί άνθρωποι μπορούν να καταρριφθούν. Οι ζηλωτές κι οι εξτρεμιστές μπορούν να αναλάβουν τον έλεγχο.

«Δεν φοβάμαι», είπε ο κομισάριος Στερν. «Περιμένω χωρίς παράπονο την πιθανή ζημιά που μπορεί να προκαλέσει στη λίγκα και σε όλους τους ανθρώπους που ζουν από τη λίγκα μας, και καθώς πηγαίνουμε πιο βαθιά, αυτά τα πράγματα έχουν την ικανότητα να αποκτούν δική τους ζωή, και δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει».

Στην πραγματικότητα, μπορούμε να προβλέψουμε πως θα υπάρξει τέλος σε αυτό το lockout. Πρέπει να υπάρξει τελικά.

Η μεγάλη ερώτηση είναι πότε;

Κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μην τακτοποιηθεί για ακόμη 200 ημέρες. Οι παίκτες είναι ήδη νευριασμένοι που η επιστροφή τους των 600.000.000 δολαρίων απορρίφθηκε, κι έχουν πει στους αρχηγούς του σωματείου τους να εμμείνουν στη στάση τους. Οι ιδιοκτήτες αναζητούν ένα σύστημα στο οποίο θα μπορούν να εισπράττουν από 43% των εσόδων ως 61% των εσόδων για δέκα χρόνια, κάτι που φέρνει τις δύο πλευρές δισεκατομμύρια μακριά.

Είναι πολλά τα λεφτά, κενό που δεν θα γεφυρωθεί εύκολα.

Οπότε πείτε αντίο στο ΝΒΑ για λίγο καιρό. Ίσως για πολύ καιρό.

Όταν θα επιστρέψει, το ίδιο θα κάνει κι η στήλη μου. Απολαύστε το καλοκαίρι, όλοι.

ENGLISH VERSION

This is the last column I will be writing for a while, because the league I cover has decided to go out of business, temporarily.

NBA owners made a drastic and dangerous move Friday when they instituted what is known as a “lockout,” which is the opposite of a strike.

In a strike, the workers refuse to go to work.

In a lockout, the employer refuses to let the employees come to work.

The lockout was imposed Friday after the 30 NBA team owners, represented by league commissioner David Stern, could not come to an agreement with the players’ union on a new collective bargaining agreement – the document that sets forth the work rules and business structure of the NBA.

The owners claim they lost 300 million USD collectively last season, and they are seeking substantial givebacks from the players in order to guarantee that every team makes a profit each season.

The players offered to reduce their collective wages by 100 million USD in each of the next six seasons, but Stern dismissed their offer as “modest” and told the players they will need to give back much, much more if they want to be allowed to go back to work next season.

Not since 1998 had the owners and the players failed to reach agreement on a labor pact, and in that instance the dispute lasted more than 200 days. A 50-game season was eventually played, and the San Antonio Spurs won a championship that ex-Lakers coach Phil Jackson said should be forever marked with an asterisk because it was tainted.

No one can predict with any certainty when this dispute will be resolved, but it is noteworthy to mention that the sides maintained a sense of decorum and diplomacy even as they announced the lockout.

Strangely, their final negotiating session Friday at a hotel in Manhattan across the street from league headquarters ended with the owners and players and their leaders shaking hands and wishing each other an enjoyable holiday weekend (Monday is the day Americans celebrate the anniversary of their independence from Great Britain).

The owners and players plan to speak again in two weeks, but the expectation is that both sides will become entrenched in their positions for the remainder of the summer. This is going to have ramifications around the globe, as many non-American players will be forced to miss Olympic qualification tournaments because their national federations cannot afford to pay for the insurance policies those players require to protect their NBA contracts. On Saturday, for example, the Australian federation announced that Andrew Bogut and Patrick Mills will not be playing for the national team in its qualifying series against New Zealand in the Oceania region because of the insurance issue.

One NBA free agent, Nenad Krstic (of Serbia), has already decided to play in Europe next season, agreeing to a two-year, 9.8 million USD contract with CSKA Moscow. A few more players may follow Krstic, but the reality of the situation is there are very few clubs in Europe with the budgets to afford NBA-caliber players. Krstic’s contract may prove to be more of an aberration than the start of a trend.

For the present time, the lockout has resulted in the removal of all references to current players on nba.com, and the individual teams’ internet sites. On Saturday, the only photographs on the main nba.com page were of retired players Bill Russell, Oscar Robertson and John Stockton.

Interestingly, Stockton was still a player during the last work stoppage in 1998, and there is a story from that lockout that I remember vividly. The players’ union called a meeting of all NBA players at the Caesar’s Palace casino in Las Vegas, and Stockton stood up during the meeting and asked why nobody was offering any ideas for a solution.

Stockton’s reasonable question was shouted down, and his old Utah Jazz teammate, Karl Malone, tried to rally the players by announcing to everyone in the room: “Let’s take a vote. All of the men can stand on this side of the room, and all of the pussies can go to the other side of the room.”

Malone’s rant did nothing to help resolve the dispute, it merely demonstrated the divisiveness that a work stoppage can produce.

Reasonable people can get shouted down. Zealots and extremists can take control.

“I’m not scared,” commissioner Stern said. “I am resigned to the potential damage that it can cause to our league and all the people who earn a living from our league, and as we get deeper into it, these things have the capacity to take on a life of their own, and you don’t ever predict what will happen.”

Actually, we can predict that there will be an end to this lockout. There has to be, eventually.

The big question is when?

In my opinion, it might not be settled for another 200 days. The players are already angry that their 600 million USD giveback was dismissed, and they have told their union leaders to hold firm in their negotiating position. The owners are seeking a system in which they would go from receiving 43 percent of revenues to 61 percent of revenues over 10 years, which leaves the sides billions of dollars apart.

That is a lot of money, a gap that will not be easily bridged.

So say goodbye to the NBA for a while. Perhaps a long while.

When it returns, so will my weekly column. Enjoy the summer, everyone.