Η... άλλη πλευρά του Γέστε

Από την περίεργη παιδική ηλικία που περιλάμβανε κάποιας μορφής υιοθεσία, την αγάπη μιας ολόκληρης καριέρας, τον «δράκο» του περίεργου φευγιού, φλερτ, θυσίες, τσακωμούς, ξενύχτια, ακόμα και κόμικ, όπου ήταν ο πρωταγωνιστής. Ευχαριστημένος ή όχι απ’ όσα έχει βιώσει μέχρι στιγμής χάρη στην ενασχόλησή του με το άθλημα, ένα είναι βέβαιο αναφορικά με το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού: Υπήρξε τόσο σπουδαίος παίκτης, όσο ανήσυχο ήταν το πνεύμα του...

Στην Αθλέτικ με αναδοχή
Τα πάντα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1990. Στην τρυφερή ηλικία των έντεκα ετών, ανακαλύφθηκε από τα περίφημα «Γεράκια» της Αθλέτικ. Κλότσαγε το τόπι σε ένα τουρνουά στη γενέτειρά του Μπασάουρι (μεταξύ Μπιλμπάο και Σαν Σεμπαστιάν). Η απόφαση ελήφθη άμεσα. Έπρεπε να ενταχθεί στις ακαδημίες του συλλόγου. Το πρόβλημα ήταν πως οι γονείς του λόγω εργασίας δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν αυτήν τη σχετικά κοντινή μετανάστευση. Η λύση δόθηκε από τον τότε πρόεδρο της Αθλέτικ, Πέδρο Αουρτενέτσε, ο οποίος του βρήκε ανάδοχη οικογένεια για να μένει μαζί τους. «Εκεί έζησα μέχρι και τα δεκαέξι μου, όταν και τελικά ήρθαν μόνιμα στο Μπιλμπάο οι γονείς μου. Εκείνους τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν σαν παιδί τους, τους αγαπάω πολύ και διατηρώ καταπληκτικές σχέσεις μαζί τους»!

Μια ζωή Μπιλμπάο
Στη «Βασκονία» (τα τμήματα υποδομής της Αθλέτικ) έμεινε μέχρι το 1998. Τότε ήρθε η προαγωγή για την πρώτη ομάδα. Τον προώθησε ο Λουίς Φερναντέζ, με τον οποίο έκανε και το ντεμπούτο του (7 Φεβρουαρίου 1999) κόντρα στη Σανταντέρ. Εκείνη τη χρονιά μέτρησε έξι συμμετοχές. Την επόμενη έμελλε να έρθει και καθιέρωση. Με τον παλιό θρύλο της ομάδας, Τσέτσου Ρόχο στον πάγκο έπαιξε σε 34 αγώνες και πέτυχε έξι γκολ. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Στην Αθλέτικ έμεινε μέχρι και τον Μάιο του 2010. Συνολικά είκοσι χρόνια!

Κεφάλαιο Εθνική
«Το μόνο απωθημένο που έχω στην καριέρα μου, ήταν ότι δεν έπαιξα ποτέ στην Εθνική», αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε πριν από δύο χρόνια. Κάποτε είχε κληθεί (Σεπτέμβριος του 2005) από τον Λουίς Αραγονές, αλλά δεν πήρε ούτε λεπτό συμμετοχής. Τουλάχιστον στα... μικράτα του είχε προλάβει να ζήσει μεγάλες στιγμές με την Εθνική Νέων, όταν και κατέκτησε το Μουντιάλ του 1999 στη Νιγηρία, παρέα με τους Κασίγιας, Τσάβι και Μαρτσένα (στη φώτο μετά την κατάκτηση όρθιος πάνω δεξιά αγκαλιά με τον Τσάβι). Επίσης εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του μη αναγνωρισμένου αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος των Βάσκων.

Κράξιμο και θυσία
Με τους οπαδούς και τους ρεπόρτερ που καλύπτουν το ρεπορτάζ της Αθλέτικ ανέκαθεν είχε σχέση αγάπης και μίσους. Όπως συμβαίνει δηλαδή στους μεγάλους έρωτες. Απαντες τον κατηγορούσαν ότι παραήταν ντελικάτος και έπαιζε για τον εαυτό του και όχι για την ομάδα. Η μία πλευρά του νομίσματος είναι αυτή και δεν είχαν άδικο για όσα του χρέωναν. Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά, αυτή που τον ήθελε να θυσιάζεται. Η αλήθεια είναι πως το έκανε σπάνια. Η πιο σημαντική από τις προσπάθειες που κατέβαλλε για το συνολικό καλό ήταν εκείνη της σεζόν 2006-07. Εκείνη τη χρονιά ταλαιπωρήθηκε όσο ποτέ από τη μέση του. Υπέφερε από λουμπάγκο, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να παίξει σε 38 αγώνες και να σκοράρει πέντε φορές. Το φοβερό είναι πως έπειτα από κάθε αγώνα έκανε ενέσεις για να απαλύνει τον πόνο.


Ο Θίπι και ο Θάπε
Επίσης έχει κατηγορηθεί πολλάκις για τις νυχτερινές ατασθαλίες του. Αυτό συνέβαινε βέβαια όταν ήταν νεαρότερος. Παρτενέρ του σε αυτά τα ξενύχτια ήταν πάντοτε ο κολλητός Ασιέρ ντελ Όρνο (νυν της Λεβάντε). Οι δυο τους μοιράζονταν ακόμα και το δωμάτιο όταν ήταν πιτσιρικάδες στα τμήματα υποδομής της «Βασκονία». Στις καταχρήσεις απέδιδε μάλιστα ο τοπικός Τύπος το ότι δεν έπαιζε αυτό που πραγματικά μπορούσε. Κάποια στιγμή οι δυο τους συνελήφθησαν από τον τότε προπονητή τους, Γιουπ Χάινκες (2002) έπειτα από κάποιο καλό μεθύσι τους και όλα βγήκαν στη φόρα. Τότε ήταν που ο Τύπος τούς χάρισε το παρατσούκλι «ο Θίπι και ο Θάπε», παρομοιάζοντάς τους με το αχτύπητο δίδυμο από το ομώνυμο κόμικ που κυκλοφορεί στην Ισπανία.

Από το παράθυρο
Ένα από τα πλέον φοβερά που έχει κάνει ο Γέστε, συνέβη στο μεγάλο φινάλε της καριέρας του στην Αθλέτικ. Ήταν μέσα Μάιου του 2010. Η σεζόν μόλις είχε ολοκληρωθεί (νωρίτερα ενόψει Μουντιάλ) και η διοίκηση είχε οργανώσει το καθιερωμένο αποχαιρετιστήριο γεύμα. Επειδή όμως παράλληλα παιζόταν το σίριαλ της επικείμενης φυγής του από την ομάδα, οι δημοσιογράφοι τον περίμεναν πώς και πώς για να τους κάνει κάποια δήλωση. Για να τους αποφύγει ο Γέστε έκανε το... επικό. Αφού άργησε στο ραντεβού, πήγε από πίσω και μπήκε από το παράθυρο. Εννοείται όμως πως τον είδαν και τον έκαναν βούκινο.

Το τέλος μιας σχέσης
Τελικά το τέλος ήρθε και μάλιστα με κάπως άσχημο τρόπο. Η κουβέντα για την ανανέωση του συμβολαίου του είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο καλοκαίρι (2009). Ο ίδιος θεωρούσε πως ήταν η τελευταία ευκαιρία του να βγάλει πολλά χρήματα. Αν και ήταν ο πλέον καλοπληρωμένος παίκτης της Αθλέτικ (αμειβόταν με ένα εκατ. ευρώ), ζήτησε τον ουρανό με τ’ άστρα. Το ποσό που αξίωσε ήταν σχεδόν διπλάσιο (1,8 εκατ.). Η ομάδα του αντιπρότεινε 1,2 εκατ., αλλά εκείνος αρνήθηκε. Νόμιζε πως θα τα έβρισκε αλλού. Τελικά αυτό δεν συνέβη και υπαναχώρησε, λέγοντας ναι στο 1,2. Έλα όμως που η Αθλέτικ τότε του είπε πως άργησε να απαντήσει και πως η πρόταση δεν ίσχυε πλέον. Η αλήθεια είναι πως ο προπονητής Χοακίν Καπαρός θεωρούσε πως με αυτά τα χρήματα θα μπορούσε να αποκτήσει άλλους παίκτες, μια και με τον Γέστε τον τελευταίο χρόνο τα είχαν... τσουγκρίσει και η διοίκηση συμμερίστηκε την πεποίθησή του. Ο λόγος ήταν ότι τον έβαζε συνεχώς αριστερό χαφ και δεν του άρεσε, με συνέπεια να γκρινιάζει και να μην τα δίνει όλα. Και κάπως έτσι αποχώρησε...

Ερυθρόλευκο φλερτ
Αμέσως μελέτησε τις προτάσεις που είχε στα χέρια του. Ανάμεσά τους βρισκόταν και εκείνη του Ολυμπιακού. Συνέπεσε, βλέπετε, η ιστορία με την επιστροφή του Ερνέστο Βαλβέρδε στο Λιμάνι και ο τελευταίος τον είχε ζητήσει. Επίσης, πρόταση του είχαν καταθέσει και οι Χετάφε, Λα Κορούνια και Τραμπζονσπόρ. Ωστόσο, ο Γέστε επέλεξε την πρώτη απ’ όλες που του είχε κατατεθεί. Το κριτήριο δεν ήταν ποδοσφαιρικό, μα ξεκάθαρα οικονομικό. Προορισμός του θα ήταν η Αλ Ουάσλ από το Ντουμπάι και το συμβόλαιο θα είχε διάρκεια δύο σεζόν, με συνολικές καθαρές απολαβές 2,4 εκατ.


Επίσης ο Γέστε είναι πολιτικοποιημένος, έχει πολλά ενδιαφέροντα και παρακολουθεί ποδόσφαιρο από γεννησιμιού του. Να τι έχει πει ο ίδιος για τις προτιμήσεις του:

Για την πολιτική: «Δεν είμαι ακραίος εθνικιστής. Αγαπάω και την Ισπανία, αλλά είμαι υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της Χώρας των Βάσκων. Σε καμία περίπτωση όμως όλα αυτά δεν πρέπει να μπλέκονται με το ποδόσφαιρο».

Για την καλύτερη ομάδα που είδε ποτέ: «Το 1990 γνώρισα την “Dream team” του Κρόιφ. Εκείνη η Μπαρτσελόνα ήταν ό,τι πιο όμορφο έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου».

Για τα ινδάλματά του: «Από παλιά λάτρευα τον Χουλέν Γκερέρο (θρύλος της Αθλέτικ από τα μέσα των 90’s ως τις αρχές των 00’s). Τώρα όμως θαυμάζω και ζηλεύω τον τρόπο που παίζει ο Ιμπραΐμοβιτς. Θα ήθελα να είχα την κίνησή του».

Για τον αγαπημένο του συμπαίκτη: «Είναι πολλοί και δεν θέλω να με παρεξηγήσουν, αλλά ο κορυφαίος ήταν ο Χοσέμπα Ετσεμπερία».

Για το ότι η Αθλέτικ είχε ανέκαθεν μόνο Βάσκους παίκτες: «Είναι περίεργο και της στερεί ανταγωνιστικότητα. Ωστόσο, είναι παράδοση και είναι σημαντικό να εξακολουθήσει να τηρείται και ας έχει το τίμημά της».

Για το αγαπημένο του έδεσμα: «Χωρίς δεύτερη σκέψη, το λουκάνικο που φτιάχνουν στην πόλη μου».

Για την αγαπημένη του συνήθεια: «Δεν υπάρχει τίποτα που να με χαλαρώνει περισσότερο από το να παίζω μπάλα με τους φίλους στην άμμο».

* Έχει φωτογραφηθεί με εσώρουχο για μια έκθεση αφιερωμένη στο ανδρικό σώμα που έγινε στη Μαδρίτη. Μαζί του το έκαναν οι Ντέβιντ Μπέκαμ και Σέρχιο Ράμος.