Η σκληρή ζωή του Ζέκα

Αντιξοότητες ατελείωτες. Καθημερινές ανάγκες για κάθε τι. Το χαμόγελο όμως δεν έλειψε ποτέ από το πρόσωπο του. Ο Ζέκα ποτέ του δεν στάθηκε σε όσα του έλειπαν. Αντιθέτως έμαθε να περνάει καλά και με τα λίγα. Μικρό παιδί ήταν όταν έχασε τον πατέρα του. Η μητέρα του ήταν αναγκασμένη να κάνει όλες τις δουλείες του ποδαριού για να συντηρήσει την οικογένεια. Και σαν κερασάκι ένας αδερφός που πάντοτε δημιουργούσε προβλήματα και φασαρίες στο σχολείο και τη γειτονιά. Κάπως έτσι ο Ζέκα επέλεξε να είναι διαφορετικός και να ξεφύγει από όλα αυτά.

Το σάντουιτς και τα 2,5 ευρώ
«Είναι απίστευτο το πόσο ταπεινός άνθρωπος είναι», διηγείται στο στο Maisfutebol ο Μίλτον Μαρτίνς συμμαθητής του Ζέκα στο σχολείο, παρτενέρ στις αταξίες και συμπαίκτης στα τμήματα υποδομής της Κάσα Πία. «Πάντοτε έκανε προπόνηση με τρομερή διάθεση. Δεν βαριόταν ποτέ. Ακόμα και όταν έγινε 18 ετών, εξακολουθούσε να κάνει το “ball boy” στους αγώνες της πρώτης ομάδας. Του έδιναν μάλιστα 2,5 ευρώ και ένα σάντουιτς για δώρο. Εκείνος βέβαια το έκανε απλά και μόνο για να βρίσκεται κοντά στη δράση και στους φίλους του».

Προφητεία για πυροσβέστη
Ετσι ήταν ο Ζέκα. Αυτό που απαιτούσε την μεγαλύτερη θυσία για κάποιον φίλο, αυτό ήταν που του έδινε τη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ποδόσφαιρο και φιλία ο μαγικός συνδυασμός του Ζέκα. «Πάντοτε έτρεφε τις μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Κάποια μέρα, ένας προπονητής στα τμήματα υποδομής της Κάσα Πία του έριξε μία μικρή κλοτσιά και των ρώτησε, τι θα ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. “Μα φυσικά ποδοσφαιριστής. Τι άλλο”, ήταν η απάντηση, με τον προπονητή να γελάει και να του λέει πως έμοιαζε ποιο πολύ με μελλοντικό πυροσβέστη.

Και εγέννετω ποδοσφαιριστής
Χρόνια αργότερα, όταν ήρθε η μεταγραφή του στη Σετούμπαλ, ο Ζέκα είδε εκείνον τον προπονητή που πλέον είχε γεράσει. “Λοιπόν για πείτε μου. Με τι μοιάζω τώρα; Με ποδοσφαιριστή ή με πυροσβέστη”, του είπε γελώντας και έφυγε. Ο Ζέκα ξέρει. Πάντοτε ήξερε τι ήθελε από την ζωή του. Του εύχομαι να έχει στην καριέρα του την ίδια επιτυχία που είχε η δική μας φιλία», ήταν η ευχή του Μίλτον.

Ανταμοιβή ο Παναθηναϊκός
Και κάπως έτσι ήρθε η σειρά για τις αναμνήσεις του Ζε Πέδρο. «Τον θυμάμαι στην πρώτη μας προπόνηση στην Κάσα Πία. Ηταν ντροπαλός και κάπως φοβισμένος. Δεν μιλούσε με κανέναν. Θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι σαν τον Ζέκα. Φυσικά είναι εξαιρετικός και ως ποδοσφαιριστής. Θα έπρεπε επίσης να έχει παίξει μπάλα νωρίτερα σε τόσο υψηλό επίπεδο. Η συμπεριφορά του στο γήπεδο είναι υποδειγματική όπως και η συμπεριφορά του στην ζωή. Η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό πιστεύω πως ήταν η ανταμοιβή των πράξεων και της δουλειάς του».

Και μετά... Εθνική
Ακόμα και όταν έκανε το άλμα στη Σετούμπαλ, ο Ζέκα δεν ξέχασε τους παλιούς φίλους και συμπαίκτες του. «Μερικές βδομάδες αργότερα μας έκανε το τραπέζι σε πέντε φίλους. Κάποια στιγμή αργότερα το επανέλαβε», πρόσθεσε ο Μίλτον Μαρτίνς, για να επισημάνει την μεγάλη απορία του: «Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως και γιατί δεν τον πρόσεξαν οι μεγάλες ομάδες της Πορτογαλίας. Ο Ζέκα είναι παίκτης του οκτώ όταν παίζει στα πλάγια και αγγίζει το απόλυτο 10 όταν βρίσκεται στην θέση του οργανωτή. Τώρα που πήγε στον Παναθηναίκό, είμαι βέβαιος πως θα τον δει καλύτερα και ο Πάουλο Μπέντο (σ.σ.: εκλέκτορας της Πορτογαλίας). Η Εθνική είναι η φυσική κατάληξη του»