Τζάμπα η αγωνία!

Οι Πράσινοι ήταν στο πρώτο τους ευρωπαϊκό παιχνίδι όπως περίπου τους περιμέναμε με βάση τη λογική και απέναντι σε μια ομάδα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σε φοβίσει. Καμία σχέση δηλαδή με αυτό το κράμα Μπαρτσελόνα και Ρεάλ που κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν τους συμπαθείς ψαράδες.

Ύστερα από ένα πρώτο δεκάλεπτο, όπου έψαχναν τα πατήματά τους, κατάλαβαν με ποιους έχουν να κάνουν, κράτησαν χωρίς πρόβλημα την μπάλα και βγήκαν μπροστά για να κυνηγήσουν το γκολ και όχι να έχουν διαρκώς το νου τους στο πώς δεν θα το φάνε.

Για να μην τρελαθούμε τελείως, τα πράγματα είναι απλά: Από αυτή την Οντένσε ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να... προσπαθήσει πολύ για να αποκλειστεί. Και χαρακίρι σαν αυτό στη Δανία δεν το βλέπω να ξανακάνει,άσχετα αν μια μίνι αγωνία μέχρι το βράδυ της Τρίτης θα υπάρχει αφού στην μπάλα ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μη θάμπωσε με την απόδοσή του, έκανε ωστόσο σε μεγάλο βαθμό μέσα στο γήπεδο τα προφανή και έδειξε ότι κουτσά στραβά στην επόμενη φάση θα περάσει. Για τα υπόλοιπα δεν είναι ώρα για να τα συζητάμε. Oύτε να πανηγυρίζουμε oύτε να κλαίμε. Χάθηκε πάντως τεράστια ευκαιρία να καθαρίσει από το πρώτο παιχνίδι την πρόκριση και πέρα απ’ όλα τα άλλα να κερδίσει και χρόνο για να δουλέψει με ηρεμία εκεί που υστερεί.

Από τη στιγμή που ο Λέτο έστειλε την μπάλα στο πλεκτό, το ματς «φώναζε» ότι μπορεί εύκολα να πάει στο 0-2 ή στο 0-3, αλλά οι παίκτες του Φερέιρα δεν το άκουσαν. Ίσως να μην μπορούσαν κιόλας, καθώς κακά τα ψέματα αλλά ελλείψει του Σισέ (που πλέον είναι κοντά μας μόνο από το... λάπτοπ του) ο άνθρωπος που θα σπρώξει την μπάλα μέσα δεν υπάρχει. Ή αν θέλετε δεν μπορεί να είναι ο φιλότιμος –αλλά ως εκεί– Πετρόπουλος.

Στο τελευταίο εικοσάλεπτο ο κόουτς φάνηκε (λογικά) να φοβάται ότι θα κρεμάσει η ομάδα επειδή δεν θα είχε ένεκα της εποχής άλλες δυνάμεις. Έβγαλε τον «Πετρό», πέρασε τον Κουίνσι αριστερό εξτρέμ και τον Λέτο σέντερ φορ, χάνοντας ουσιαστικά έναν παίκτη που μέχρι τότε έκανε ό,τι ήθελε τους Δανούς. Η άλλη αλλαγή αυτή του Νίνη με τον Καραγκούνη ήταν απόλυτα φυσιολογική και επιπλέον αυτός που μπήκε φάνηκε ζωηρότερος από αυτόν που βγήκε, άσχετα αν από μόνο του δεν έφτασε.

Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το αν ο Παναθηναϊκός αυτοκτόνησε, η ουσία δεν αλλάζει και οι Πράσινοι εξακολουθούν να είναι το απόλυτο φαβορί. Εξι μέρες μετά ο Παναθηναϊκός θα είναι δεδομένα καλύτερος και πιο έτοιμος σαν ομάδα. Θα έχει την εμπειρία, τη φανέλα, την ποιότητα αλλά και τον κόσμο. Αν δεν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του, θα έχει και την πρόκριση που μεταξύ άλλων ισούται και με ένα ταλιράκι για... αρχή. Τα υπόλοιπα θα τα βρει η υπηρεσία και μέχρι τότε έχουμε χρόνο...

ΥΓ: "Μπόνους" και μια δεύτερη γνώμη και πάλι "καπάκι" με τη λήξη του ματς, από τη στήλη μου στο Leoforos. http://www.leoforos.gr/editorial/26147/kerdise-hrono-vriskei-egete

ΥΓ1. Αν δεν υπάρξει κάτι έκτακτο να μου χαλάσει τις διακοπές πιθανότατα θα τα πούμε μετά τη ρεβάνς κι αυτό στην καλύτερη για ένα blog, γιατί φέτος έχω αποφασίσει να γεμίσω για τα καλά τις μπαταρίες. Να είστε όλοι καλά!