Μόνη λύση ΤΟ ΑΝΤΙΟ

Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο απ’ την κριτική σήμερα στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού και στον προπονητή του. Μόνο που στο gazzetta.gr ξέρετε πια ότι δεν θα διαβάσετε επιφανειακές αναλύσεις, αλλά θα επιχειρήσουμε να δούμε τη σοβαρή προέκταση των γεγονότων.

Είναι το απολύτως προφανές ότι ο Κατσουράνης είναι ο μεγαλύτερος περιπατητής μέσος που παίζει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ο Σπυρόπουλος η χαρά κάθε δεξιού χαφ, ο Βύντρα συνώνυμο της γκάφας ή ότι ο Καντέ έμοιαζε συγκαμένος. Είναι ακόμα περισσότερο πρόδηλο ότι ο Φερέιρα χρεώνεται τη μεγαλύτερη ευθύνη των αγωνιστικών εξευτελισμών του Tριφυλλιού κυρίως επειδή παρουσιάζει μια ομάδα αγύμναστη και... κολλημένη στο 4-3-3 ενώ στην ουσία δεν του πήραν τα κατάλληλα εργαλεία για να το υπηρετήσει. Αν λοιπόν, έχεις αυγά φτιάχνεις μια ομελέτα –με ένα σφιχτό και ορθολογικό σχήμα– για να γεμίσεις το στομάχι σου, γιατί αν τα βάλεις στο φούρνο κινδυνεύεις να σου σκάσουν στα μούτρα χωρίς τσόφλι όπως συνέβη στον Παναθηναϊκό.

Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό είναι πια μη ιάσιμο. Κανένας προπονητής δεν μπορεί να τον κάνει καλά και κανένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες να αποδώσει. Γιατί; Διότι η ομάδα είναι άρρωστη. Και βαριά άρρωστος, από αυτή την κακιά ασθένεια που δεν έχει γιατρειά.

Τι θα ωφελούσε μια αλλαγή προπονητή ή δύο προσθήκες ποδοσφαιριστών; Όποιος ποδοσφαιριστής κι αν μπει αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό θα «καεί» και θα φαίνεται χειρότερος απ’ ό,τι είναι. Όπως συμβαίνει με τον Νίνη, τον Τοτσέ, τον Βιτόλο, οποιονδήποτε. Αν ο Μαρίνος είναι του 5, παίζει για 3, αν ο Βύντρα είναι του 6, παίζει για 4 και ούτω καθ’ εξής.

Για τον Παναθηναϊκό πια, μοιάζει μονόδρομος η λύση και θα έρθει αργά ή γρήγορα. Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός είχε τελειώσει έτσι κι αλλιώς όταν Βαρδινογιάννης-Γιαννακόπουλος και Βγενόπουλος-Πατέρας σχημάτισαν φατρίες και έκαναν... κολεγιές με σκοπό να φάνε οι μεν τους δε. Το μόνο που πέτυχαν ήταν τελικά να ανακηρύσσονται σήμερα ως η χειρότερη διοίκηση που έτυχε στον Παναθηναϊκό στα 103 χρόνια ιστορίας του. Και οι τέσσερις μαζί. Ο καθένας φυσικά με το ποσοστό που του αναλογεί έχει και αντίστοιχη ευθύνη. Δεν μπορεί να ευθύνεται το ίδιο ο Τζίγκερ του 54,7% με τους Πολέμη, Ξυλά, Νίκα που κατέχουν το 5% ή με τον Παύλο και τον Πατέρα του 5%. Ούτε φυσικά μπορεί ο φαντομάς Βγενόπουλος να έχει ίδια ευθύνη με έναν μικρομέτοχο.

Όλοι γνωρίζουν εξάλλου, ποιοι πρωτοστάτησαν στη διάλυση του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού και πώς οι Πράσινοι από το νταμπλ και τις τρελές νίκες με τη Ρόμα έπεσαν στο σερί των 11 αγώνων χωρίς νίκη, στον αποκλεισμό από τον Αύγουστο, σε... τετραψήφιο αριθμό διαρκείας από τα περυσινά +30.000 και πολλά πολλά άλλα, γνωστά και χιλιοειπωμένα.

Κοιτώντας πίσω υπάρχουν εκατοντάδες κακώς κείμενα που μπορεί κάποιος να εντοπίσει. Το χειρότερο είναι ότι άλλα τόσα θα βρει και αν κοιτάξει μπροστά. Διότι η διοίκησή του αποπνέει τόση δυσωδία που κανένα καθαρτικό δεν μπορεί να φτιάξει την ατμόσφαιρα.

Αν ο Βαρδινογιάννης, ο Γιαννακόπουλος, ο Πατέρας, ο Βγενόπουλος (ανακατέψτε τη σειρά όπως θέλετε) έμαθαν το αποτέλεσμα στο Τελ Αβίβ τότε δεν έχουν να πάρουν καμία αγωνιστική απόφαση παρά να σπεύσουν το πρωί της Παρασκευής και να παραδώσουν τις μετοχές τους. Αν το πράξουν μόνοι τους θα έχουν δείξει αν μη τι άλλο το μίνιμουμ ευθιξίας που έχει κάθε άνδρας ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι έφταιξε. Για τον κόσμο έτσι ή αλλιώς, τελείωσαν και δεν χρειάζεται παρά να αφουγκραστεί κανείς το κλίμα που έχει διαμορφωθεί καιρό τώρα. Από τη στιγμή, άλλωστε, που λειτουργούν ως (αόρατοι) διαχειριστές και ούτε χρήματα βάζουν ούτε αποφάσεις παίρνουν, δεν θα λείψουν σε κανέναν μέσα στον Παναθηναϊκό.

Κανένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να μπει στον Παναθηναϊκό με τη διοικητική μορφή που έχει σήμερα. Θα ήταν σαν να υπέγραφε τη θανατική και επιχειρηματική καταδίκη του με τέτοια κοράκια γύρω του. Μέτοχοι θα βρίσκονταν μόνο αν... αύριο, ο Παναθηναϊκός ήταν καθαρός. Χωρίς καρκίνους να του τρώνε τα σωθικά.

Αν οι μετοχές είναι εκεί, στον Ερασιτέχνη ή στην ΠΑΕ, θα βρεθεί αγοραστής διότι απλά ο Παναθηναϊκός παραμένει μαγαζί γωνία όσες σφαλιάρες κι αν φάει. Ο δρόμος για τους μεγαλομετόχους μοιάζει χωρίς επιστροφή. Το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι πόσο θα αντέξουν τον ασφυκτικό κλοιό που δημιουργείται από τον απλό φίλαθλο του Παναθηναϊκού, όσο κι αν οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί επιχειρήσουν να μεταθέσουν τις ευθύνες. Το αποτέλεσμα της ρεβάνς του ΟΑΚΑ έχει πολύ μικρή σημασία μπροστά στο πρώτο δημοψήφισμα που αναμένεται να στηθεί για όλους...