Η προφητεία του... Μωυσή!

Τα χοντρά γράμματα!

Πολλές φορές δεν χρειάζεται να πάθεις για να μάθεις. Αρκεί να ακούσεις. Να ακούσεις πως πρέπει να διαβάζεις τα ψιλά γράμματα στις προσφορές, να διαβάζεις τους όρους στα συμβόλαια πριν υπογράψεις, να εξετάζεις το παρελθόν του ποδοσφαιριστή πριν τον αποκτήσεις. Στα τέλη Αυγούστου του 2010, κάτι φαίνεται να παραμέλησαν στον Πειραιά στην προσπάθεια να ενισχύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ομάδα και να ικανοποιήσουν στο έπακρο τις επιθυμίες του Ερνέστο Βαλβέρδε. Η ανακοίνωση της απόκτησης του Μόισες Ουρτάδο ήταν αιτία πανηγυρισμών πριν από περίπου έναν χρόνο. «Έρχεται ο παικταράς», ήταν ο τίτλος της εφημερίδας Πρωταθλητής, ενώ το Φως των σπορ έκανε λόγο για τη μεταγραφή του «σπουδαίου αμυντικού χαφ».

Οι συστάσεις δεν ήταν διαφορετικές. Ο Μοϊσές Ουρτάδο, γέννημα-θρέμμα της Καταλονίας (έχει παίξει και στην εθνική ομάδα) είχε από μικρός το μικρόβιο του ποδοσφαίρου. «Θυμάμαι πάντα τη διαδρομή μέσα σε λεωφορεία, μετρό, τρένα και σε αυτοκίνητα άλλων παιδιών. Θυμάμαι που επέστρεφα στο σπίτι στις 11 το βράδυ για να φάω και να κάνω τα μαθήματα της επόμενης μέρας. Η μία μέρα μετά την άλλη, χωρίς ξεκούραση. Σχεδόν 16 ώρες στο δρόμο ανάμεσα σε μαθήματα και προπονήσεις». Η διαδρομή του δεν ήταν στη διάσημη Μασία της Μπαρτσελόνα, αλλά στην... άσημη μπροστά στην τεράστια συντοπίτισσά της, Εσπανιόλ.

Εκεί πέρασε σχεδόν μια ολόκληρη ζωή. Από τα δεκατρία του χρόνια, μέχρι την ημέρα που η ισπανική ομάδα τού άνοιξε την πόρτα για να πάρει το δρόμο για τον Πειραιά. Στη Βαρκελώνη έμαθε να αγαπάει τη ροκ μουσική, στην Εσπανιόλ πρωταγωνίστησε με τον αριθμό «22», τον οποίο δεν είχε αναγκαστεί να αποχωριστεί στη ζωή του (κάτι που αναγκάστηκε πέρυσι λόγω Μήτρογλου) και εκεί ήταν που αναγκάστηκε να αποχαιρετίσει έναν φίλο. Ο θάνατος του Ντάνιεν Ζαρκέ είχε σημαδέψει τον άσο του Ολυμπιακού, ο οποίος αφιέρωνε κομμάτια από τις σκέψεις του στη μνήμη του.

«Δεν θέλω να θυμάμαι. Δεν θέλω να έχω την ανάμνηση της τελευταίας φοράς που σε είδα. Θέλω να θυμάμαι όλες τις αρχές που μας δίδαξες και να σου πω πως πάντα θα είσαι ανάμεσά μας. Όπου κι αν είσαι, θα σε έχουμε στην καρδιά μας. Σε ευχαριστώ για όλα, φίλε μου. Πέρασε ένας χρόνος από τότε που έφυγες. Ένας χρόνος που ήταν όλα διαφορετικά για μένα και ο πιο δύσκολος που έζησα, μέχρι τώρα. Οι χαρές και οι λύπες δεν ήταν πια οι ίδιες. Θα είσαι πάντα μαζί μας».

Ο γραπτός λόγος είναι το φόρτε του. Εξάλλου έχει σπουδάσει δημοσιογραφία, επάγγελμα που θα ήθελε να εξασκήσει, αλλά σε διαφορετικό τομέα από εκείνον του ποδοσφαίρου.

Τα ψιλά γράμματα...

Τα ωραία αφιερώματα, εξίσου όμορφα τελειώνουν... Στο συγκεκριμένο, όμως, όπως και σε εκείνα που γράφτηκαν ένα χρόνο πριν υπάρχει το σημείο-κλειδί. Εκείνο που πολλοί προσπερνούσαν με μια γρήγορη ανάγνωση, αλλά εκείνο που κοντεύει να φέρει το πρόωρο τέλος του Ουρτάδο στον Ολυμπιακό. Ο Ισπανός έχει διαγνωστεί με «pubalgia», μια πάθηση που συνήθως «χτυπάει» ποδοσφαιριστές και αθλητές του χόκεϊ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν συχνά προβλήματα τραυματισμού στη βουβωνική χώρα και χρειάζεται ειδική θεραπεία. «Για πολλά χρόνια υπέφερα από χρόνια pubalgia, μια πάθηση που κρατάει αιώνια. Ύστερα, όμως, από πολλές θεραπείες νομίζω ότι έχω καταφέρει να την αφήσω πίσω μου».

Από την ίδια πάθηση ταλαιπωρούνται ο Κακά, ο Φρανκ Λάμπαρντ και ο Φερνάντο Τόρες. Η αλήθεια είναι πως ο Ουρτάδο δεν ταλαιπωρήθηκε στη βουβωνική χώρα στον ένα χρόνο στον Ολυμπιακό, αλλά είναι επίσης αλήθεια πως προέκυψαν ένα σωρό άλλοι τραυματισμοί, που σίγουρα συνδέονται με το βεβαρημένο ιατρικό παρελθόν του. Στην πορεία της σεζόν προέκυψε μια φήμη, που συμπεριλαμβάνεται στα ψιλά γράμματα που λέγαμε. Σύμφωνα, λοιπόν, με «διαδώσεις» ο Μόισες έπαιζε μεν 30 με 35 ματς το χρόνο στην Εσπανιόλ, αλλά με δυο-τρεις προπονήσεις την εβδομάδα, ώστε να μην επιβαρύνεται το σώμα του.

Ο Μωυσής στην Ελλάδα!

Το πρώτο διάστημα στη χώρα μας θα κυλήσει με τον τρόπο που είχε συνηθίσει στην Εσπανιόλ. Αμφίβολος σχεδόν όλη την εβδομάδα για τα πρώτα τρία παιχνίδια του Ολυμπιακού (σ.σ. Ηρακλή, Κέρκυρα, Πανσερραϊκό), ετοιμοπόλεμος στην τελευταία προπόνηση, βασικός στον αγώνα. Εκτός γηπέδου, θα βρει επίσης την άκρη... Από την πρώτη μέρα είχε την κοπέλα του μαζί του και μαζί με τον Ούρκο Πάρντο και τον Νταβίντ Φουστέρ έφτιξαν μια αχώριστη και... ζευγαρωμένη τριάδα. Θα παίρνει μαθήματα ελληνικών, θα διαβάζει την ιστορία της χώρας μας και θα προσπαθεί να συνηθίσει στο ακραίο πάθος των γηπέδων.

Ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα και από το πάθος, να ήταν η κατάσταση των γηπέδων. Στις Σέρρες, θα επιβαρυνθεί το πρόβλημα που είχε σχεδόν από την πρώτη μέρα στον αχίλλειο τένοντα και θα ξεκινήσει το... αγαπημένο του ατομικό πρόγραμμα. Μόνο που αυτή τη φορά θα αργήσει η επάνοδος. Από τις 19 Σεπτεμβρίου, ο Ουρτάδο θα αγωνιστεί ξανά στις 3 Νοεμβρίου και τότε θα έχει το πιο γεμάτο και πετυχημένο του δίμηνο στον Ολυμπιακό.

«Παιχνίδι με παιχνίδι θα βρίσκω το ρυθμό μου. Ήμουν για περισσότερο από έναν μήνα εκτός δράσης και τα λεπτά συμμετοχής που πήρα στους αγώνες με Ηλιούπολη και Πανιώνιο με βοηθούν να επανέλθω. Είναι δύσκολο ύστερα από ένα τέτοιο διάστημα απουσίας να παίξεις αρκετά λεπτά μέσα σε τρεις μέρες και να αποδώσεις όπως θέλεις, όμως το σημαντικότερο είναι ότι δεν είχα ενοχλήσεις», θα πει στις 9 Νοεμβρίου και η πράξη θα επαληθεύσει τα λόγια του. «Πιστεύω ότι έχω πολλά να δώσω στην ομάδα. Χρειάζομαι αγώνες, είμαι ο τύπος αθλητή που βρίσκει ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια. Για να πιάσω το 100% θα χρειαστώ κάποιο διάστημα, δεν ξέρω ακριβώς πόσο. Αισιοδοξώ όμως ότι σύντομα θα είμαι αυτός που πρέπει».

Μέχρι το τέλος του χρόνου θα παίξει σε πέντε 90λεπτα και θα έχει συνολικά επτά συμμετοχές, όντας πλέον αναντικατάστατο μέλος της ενδεκάδας του Ερνέστο Βαλβέρδε. Το ποδαρικό του νέου έτους, όμως, έφερε και πάλι ζημιά. Ίσως, γιατί στη διακοπή των Χριστουγέννων, ο Μόισες Ουρτάδο έριξε ρυθμό και όταν προσπάθησε να ανεβάσει ξανά, τον πρόδωσε το σώμα του. Στις 3 Ιανουαρίου θα υποστεί θλάση και η επιστροφή του –βάσει του ιατρικού ανακοινωθέντος– θα ήταν σε δύο εβδομάδες. Οι δύο εβδομάδες έγιναν περίπου επτά και στις 27 Φεβρουαρίου, ο Ισπανός μέσος τέθηκε εκ νέου στη διάθεση του Ερνέστο Βαλβέρδε! Θα παίξει σε έξι ακόμα ματς, δύο ως βασικός, για να συμπληρωθούν οι 18 συμμετοχές στη σεζόν.

Οι... κενές υποσχέσεις!

Το καλοκαίρι είχε την αναμενόμενη τροπή. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε υποσχόταν πως «φέτος θα δείτε τον πραγματικό Ουρτάδο» και ο ίδιος ο Ισπανός ήταν αποφασισμένος να δείξει διαφορετικό πρόσωπο. «Είχα συνηθίσει να παίζω 30 με 35 παιχνίδια κάθε χρονιά. Με το που ήρθα στον Ολυμπιακό, τραυματίστηκα σοβαρά με αποτέλεσμα να μείνω εκτός γηπέδων για μεγάλο διάστημα. Από τα άσχημα μαθαίνεις. Κατάφερα με πολλή προσπάθεια να ξεπεράσω αυτούς τους σοβαρούς τραυματισμούς. Δούλεψα πολύ σκληρά γι' αυτό. Σίγουρα ήταν κάτι πολύ καινούργιο για εμένα. Δεν είχα αντιμετωπίσει δύο σοβαρούς τραυματισμούς σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα», θα απολογηθεί σε συνέντευξή του τον Ιουλίου και θα δώσει υποσχέσεις για το μέλλον.

«Νιώθω πως οφείλω κάτι στον Ολυμπιακό, γιατί δεν έχω παίξει στο επίπεδο που συνηθίζω να αγωνίζομαι στην καριέρα μου. Σίγουρα, οφείλω κάτι και στους οπαδούς μας, οι οποίοι δεν έχουν δει τον παίκτη που πραγματικά είμαι. Για εμένα είναι μεγάλη εμπειρία το Champions League και θα ήθελα να παίξω σε αυτά τα παιχνίδια και να κάνουμε καλή πορεία στην Ευρώπη». Τα λόγια από την πράξη απείχαν ακόμα μια φορά.

Στην προετοιμασία στην Αυστρία, ο Μόισες Ουρτάδο δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε τους πιο... εύπιστους και η γενικότερη παρουσία του ήταν μάλλον αδιάφορη. Σύντομα, ο... Μωυσής θα περνούσε στην άλλη πλευρά των νερών. Ο Ολυμπιακός ήθελε να τον ξεφορτωθεί, ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν θα επέμενε στην επιλογή του με τον κίνδυνο να εκτεθεί εκ νέου και ο Ουρτάδο θα μοιάζει περιττός στο λιμάνι. Μέχρι χθες, που κόντρα στην Ίντερ, έδειξε ότι μπορεί να είναι όλα όσα υποσχέθηκε. Το θέμα είναι, όμως, για πόσο...