Καλημέρα στην Αργεντινή

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σύλλογοι είναι τεράστιες και οι παράγοντες έχουν ξεπεράσει τα όριά τους. Την απόγνωσή τους δεν τη συμμερίζεται κανείς.

Ακόμα και η διοίκηση της ομοσπονδίας έχει συμβιβαστεί με την πτώχευση του ταμείου της και απλά περιμένει το μοιραίο, ώστε να το ανακοινώσει και στα σωματεία. Ποιο είναι το μοιραίο; Το λουκέτο στα Εθνικά πρωταθλήματα.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει για το άθλημα. Οι κληρώσεις είναι στον αέρα και ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ Αχιλλέας Μαυρομάτης ολοκληρωτικά έχει αφιερωθεί στις επαγγελματικές του δραστηριότητες στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

Χθες ήταν όλη μέρα στη Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και τηλεφωνικά ενημερωνόταν από τους συνεργάτες του για το τι συμβαίνει στο ελληνικό βόλεϊ και ποιος τον... πολεμάει. Όσο χρόνο είχε να αφιερώσει στο βόλεϊ, τον αφιέρωσε για να μάθει ποιος «διέρρευσε» στον Τύπο το θέμα με τα τρανσφέρ των αθλητών που θα αγωνιστούν στο εξωτερικό.

Η ομοσπονδία δυστυχώς έχει μπει στον αυτόματο πιλότο και σε δρόμο χωρίς γυρισμό. Είναι θέμα χρόνου να βάλει λουκέτο, αφού οι πάντες έχουν συμβιβαστεί με την κατάσταση της διάλυσης και οι πιστώσεις έχουν ξεπεράσει τα όρια. Όλοι περιμένουν μοιρολατρικά να πληρωθούν από το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο τα 3,5 εκατ. ευρώ των Ολυμπιακών Έργων.

Η «υπομονή» και οι υποσχέσεις εξαντλήθηκαν. Πειραματικό, Κερατέα, Νέα Βύσσα, Νέα Μουδανιά και Κόροιβος είναι μερικές από τις ομάδες που έβαλαν λουκέτο. Αν συνεχιστούν οι αποχωρήσεις, η αναδιάταξη των ομίλων σε όλες τις κατηγορίες είναι κάτι παρά πάνω από πιθανή.

Η ορολογιακή βόμβα είναι ο Παναθηναϊκός σε άνδρες και γυναίκες, αλλά και η ΕΑΠ στους άνδρες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της διάλυσης. Κι αν για την ΕΑΠ και τον Παναθηναϊκό στους άνδρες υπάρχει ακόμη λίγη άμμος στην κλεψύδρα, για τις γυναίκες του Παναθηναϊκού ο χρόνος σχεδόν τελείωσε.

Σε τρεις μέρες τελειώνουν οι μεταγραφές και δεν έχει γίνει το παραμικρό. Η διοίκηση είναι άτολμη, προφανώς γιατί δεν έχει ρευστό ώστε να προχωρήσει σε μεταγραφές. Αν, όμως, ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρει να αγωνιστεί, το πλήγμα θα είναι τεράστιο και αυτό θα το αντιληφθούν σύντομα όλοι όσοι βρίσκονται στην «τροφική αλυσίδα» του αθλήματος.

Για την ώρα αυτό που έχουμε για να ασχολούμαστε και να ξεχνιόμαστε είναι η πορεία των παιδιών μας στην Αργεντινή. Είναι η όαση μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια και παρακαλάμε κι εμείς να μην τελειώσει αυτή η διοργάνωση. Να κρατήσει «αιώνια» για τα παιδιά, για την Εθνική Παίδων, για το ελληνικό βόλεϊ.

Δώδεκα παιδιά που στην Ελλάδα δεν τους ξέρει κανείς, στην Αργεντινή έχουν γίνει οι «δώδεκα Θεοί του Ολύμπου». Έτσι τους αποκάλεσε ο Τύπος της χώρας που μπορεί να πέρασε βαθιά κρίση, αλλά τον αθλητισμό τον κράτησε ψηλά. Στις περισσότερες ελληνικές εφημερίδες αλλά και στα sites η αναφορά για τους άθλους της Εθνικής Παίδων και για αυτή την τεράστια επιτυχία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μετά φταίει η κρίση που δεν πουλάει και το βόλεϊ και οι εφημερίδες. Το στραβό μας το κεφάλι φταίει και ειλικρινά δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω από τον κακό δρόμο που έχει πάρει το σινάφι μου.

Κι, όμως, στην Αργεντινή μετρούν αλλιώς τα πράγματα κι ας έχουν περάσει «κρισάρα» κυνηγώντας κότες και αγελάδες από το δρόμο. Τις αξίες τους δεν τις έχασαν. Πρώτο θέμα είναι οι πιτσιρικάδες. «Ελληνική καταιγίδα», σε «πλούτο που γέννησε η κρίση» και άλλα πολλά που στην Αργεντινή τα ξέρουν καλά και τα έχουν βιώσει στο πετσί τους.

Κοντά 2.500 φίλους του βόλεϊ, αλλά πάνω απ’ όλα φίλαθλοι γεμίζουν το γήπεδο για να δουν τα παιδιά του Μάκη Δημητριάδη. Τους χειροκροτούν γιατί «μιλούν στην μπάλα» και γιατί βλέπουν την ιστορία του «Δαβίδ» να κερδίζει τον «Γολιάθ». Τους περιμένουν για αυτόγραφα δεκάδες συνομήλικοί τους. Τους θαυμάζουν κι αυτοί φουσκώνουν από περηφάνια. Νιώθουν πως οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι.

Αυτή είναι η επιτυχία τους. Αυτή είναι εμπειρία που μάλλον δεν θα ξαναζήσουν στο υπόλοιπο της καριέρας τους στην Ελλάδα. Για αυτό παρακαλάνε κι αυτοί μήπως και «παγώσει» ο χρόνος, αλλά δεν τους ακούει κανείς. Ζήστε το, παλικάρια, γράψτε τις σκέψεις σας και κρατήστε τις καλύτερες αναμνήσεις για σας. Διότι όταν θα έρθει η ώρα θα σας ξεχάσουν πάλι.

Όπως ξέχασαν και την ομάδα του ’97 που πήρε το μοναδικό ασημένιο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βόλεϊ και δεν τιμήθηκε ποτέ από την ΕΟΠΕ και την Πολιτεία αλλά ούτε και εισέπραξε το πριμ που δικαιούταν.

Για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει να είσαι αήττητος και χωρίς απώλεια σετ σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βόλεϊ ύστερα από τρεις αγώνες με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Τυνησία, αντιλαμβάνονται πως έχετε ήδη πετύχει κάτι πολύ μεγάλο.

Φυσικά επειδή τίποτα καλό δεν είναι τυχαίο, έτσι και αυτή η ομάδα δεν δημιουργήθηκε τυχαία. Από τις αρχές του 2009, στην πρώτη σοβαρή προσπάθεια δεκάδων περιφερειακών προπονητών με επικεφαλής τον Θανάση Μαργαρίτη και τον Μάκη Δημητριάδη μάζεψαν και κατέγραψαν όλα τα παιδιά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία και λόγω σωματότυπου.

Υπολογίστηκαν πολλοί παράγοντες. Χαρακτήρας, διάθεση για μάθηση, ταλέντο. Είναι όλα τα στοιχεία που κάνουν τους Κοκκινάκη, Λιόντα, Στίγκα, Τζιουμάκα, Μαδούρα, Κουμεντάκη, Ζήση, Δαλακούρα, Κωνσταντινίδη, Χατζόπουλο, Πρωτοψάλτη και Σκαρλατίδη να κάνουν τη διαφορά ὠς σύνολο αλλά και ο καθένας ξεχωριστά.

Στη Β' φάση η ελληνική ομάδα θα αντιμετωπίσει κατά σειρά τη Γαλλία (Τετάρτη 7μ.μ.), τη Βουλγαρία (Πέμπτη 7μ.μ.) και την Ισπανία (7μ.μ.).

Αν κάνει τουλάχιστον δύο νίκες θα απογειωθεί για την τετράδα. Ο όμιλος είναι ένα μίνι ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με όλες τις παραδοσιακές δυνάμεις. Αν ξεπεραστεί το εμπόδιο της Γαλλίας που έχει το ίδιο στιλ παιχνιδιού με μας, ο δρόμος θα ανοίξει. Από τους Βούλγαρους χάσαμε 3-1 στα προημιτελικά του Ευρωπαϊκού και μείναμε εκτός τετράδας. Όλα είναι ανοικτά.

Σημασία έχει να κάνουμε το παιχνίδι μας και να γελάμε όταν παίζουμε. Τα άλλα θα έρθουν. Και οι 2.500 οπαδοί της Αργεντινής θα έρθουν στο γήπεδο και όλοι οι παράγοντες της ΕΟΠΕ θα έρθουν στο αεροδρόμιο για να σας υποδεχτούν.

Ρίξτε τη μεγάλη ζαριά για το θαύμα, για την επιτυχία που θα σας σημαδέψει για πάντα, για την υπέρβαση που έκανε και το 1997 η ίδια ομάδα με προπονητή τον Νίκο Νεόφυτο που με παίκτες τους Τερζή, Βαρδή, Καλαϊτζίδη, Καριπίδη, Πέτρογλου, Ουτζή, Θεοχαρίδη, Τοπαλίδη, Μηνούδη, Μπέλλο, Ζλατιλίδη, Χατζηπροδρόμου πήραν το ασημένιο μετάλλιο στο Μουντιάλ της Τεχεράνης.

Αλλά και η πρώτη συμμετοχή μας σε Μουντιάλ Παίδων το 1993 στην Πόλη ήταν ξεχωριστή. Η ομάδα του Τάκη Καβαλιεράκη με παίκτες τους Μαρδίτσα, Κουρνέτα, Μπασούκα, Κουμαντατάκη, Κουρούπη, Αντωνιάδη, Γιοβανάκογλου, Αποστόλου, Ντινούδη, Λιόση, Λιβαθηνό και Θανάση Πανταλέοντα έγραψαν Ιστορία με το πλασάρισμά τους στην 5η θέση. Αυτό που θέλουμε είναι να βγάλουμε και άλλα τέτοια παιδιά, να φτιάξουμε κι άλλες τέτοιες ομάδες μήπως και το... σώσουμε.

Kαλημέρα σε όσους ελπίζουν στην Ελλάδα. Καλημέρα σε όσους ονειρεύονται στην Αργεντινή.