Η συγκλονιστική εξομολόγηση του «Παπ»

Ήταν Οκτώβριος του 2010 όταν στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος, ο Δημήτρης Παπανικολάου είπε αυτό που ελάχιστοι γνώριζαν, πολλοί φαντάζονταν, αλλά άπαντες απεύχονταν. «Για εμένα αυτή μάλλον θα είναι η τελευταία μου χρονιά στο μπάσκετ», ήταν η ατάκα που έκανε τους πάντες να αρχίσουν να σκέφτονται την μπασκετική ζωή χωρίς τον «Παπέου». Ο 34χρονος, πρώην μπασκετμπολίστας πλέον, μίλησε στο gazzetta.gr, ξετύλιξε το κουβάρι των μπασκετικών του αναμνήσεων ενώ αναφέρθηκε και στην επόμενη ημέρα, η οποία θα είναι εκτός των τεσσάρων γραμμών, αλλά και πάλι εντός παρκέ, καθώς όλα δείχνουν πως ο Δημήτρης Παπανικολάου θα επιβεβαιώσει την εξαίρεση του κανόνα που λέει πως «ένας εξαιρετικός παίκτης δεν μπορεί να γίνει καλός προπονητής».

Ο Δημήτρης Παπανικολάου λοιπόν εξήγησε πως όλα ξεκίνησαν και τελείωσαν στα δυτικά προάστια. Εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε. «Δίπλα στο σπίτι στο οποίο μεγάλωσα, υπήρχε ένα οικόπεδο, στο οποίο θυμάμαι πως πηγαίναμε και αμολούσαμε χαρταετό μέχρι που έγινε ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, ευτυχώς για εμένα, και έτσι ξεκίνησα να παίζω. Εκεί ήταν που έκανα τα πρώτα μου σουτ. Στη συνέχεια γράφτηκα στον Αστέρα Νέων Λιοσίων, εκεί όπου αγωνίστηκα στο Παιδικό και το Εφηβικό. Πρώτος μου προπονητής ήταν ο Γιάννης Σκορδάς, τον γιο του οποίου έχω τώρα στην ακαδημία που έχω ιδρύσει με τον Φραγκίσκο (σ.σ. Αλβέρτη) και τον Ευθύμη (σ.σ. Ρεντζιά) και είναι μεγάλη τιμή για εμένα».

Το ταλέντο του τον έκανε από πολύ νωρίς να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παιδιά και μια… αθλητική εφημερίδα του άνοιξε τον δρόμο για τα υψηλότερα σκαλοπάτια. «Μια μέρα ο πατέρας μου διάβασε σε μια εφημερίδα πως στο ΣΕΦ δοκίμαζαν παίκτες στα κλιμάκια της ΕΟΚ και με πήρε από το χέρι και με πήγε εκεί. Ήταν ένα τουρνουά Χριστουγέννων όπου μαζεύτηκαν πάρα πολύ παίκτες. Εγώ έπαιξα καλά σε εκείνα τα ματς. Θυμάμαι τότε τα δύο πολύ μεγάλα ονόματα ήταν ο Ευθύμης Ρεντζιάς και ο Παναγιώτης Μπαρλάς. Με επέλεξαν λοιπόν και εμένα στην ομάδα και αγωνίστηκα στην Εθνική Παίδων».

Από το σπίτι του δεν αντιμετώπισε το παραμικρό πρόβλημα, καθώς οι γονείς του τον έβλεπαν ευτυχισμένο ως μπασκετμπολίστα. «Όπως και ο κάθε γονιός, έτσι και οι δικοί μου, για το μόνο που ανησυχούσαν ήταν να μη μείνω πίσω στα μαθήματα. Με έβλεπαν κάθε μέρα να γυρνάω μετά από οκτώ-εννιά ώρες στην αλάνα που έπαιζα μπάσκετ και ήμουν τόσο χαρούμενος, με αποτέλεσμα να μη μου λένε τίποτα». Οι καιροί έχουν αλλάξει, στις ζωές των εκκολαπτόμενων… Παπανικολάου έχει μπει το Facebook και το Twitter και όπως εξηγεί ο «Παπέου», αυτό έχει απομακρύνει τα μικρά παιδιά από τον αθλητισμό. «Δεν βλέπω τόσα πολλά παιδιά στα γήπεδα του μπάσκετ όπως παλιότερα. Τα παιδιά της εποχής προτιμούν το Facebook και το Twitter, με τα οποία εγώ δεν έχω καμία σχέση καθώς δεν είμαι και πολύ της τεχνολογίας, αλλά τα βλέπω να ασχολούνται πάρα πολύ και έτσι έχει χαθεί η πραγματική ανθρώπινη επαφή και το παιχνίδι. Δεν λέω, ωραία και αυτά, αλλά χρειάζεται μέτρο. Κατανοώ πως πλέον τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα και δεν υπάρχουν οι γειτονιές με την έννοια που τις ξέραμε και αυτό μόνο κακό κάνει στα παιδιά. Οι αλάνες έβγαλαν πολλούς μπασκετομπολίστες».

Το Περιστέρι, ο Σπόρτιγκ και ο… Ολυμπιακός

Η πρώτη ομάδα που εκτίμησε το ταλέντο του 14χρονου τότε Δημήτρη Παπανικολάου ήταν το Περιστέρι. Οι άνθρωποι του οποίου πήγαν στον Αστέρα και ζήτησαν να τον αποκτήσουν. Οι διοικήσεις των δύο ομάδων δεν τα βρήκαν και έτσι εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός μέσω Πατησίων και Σπόρτιγκ. «Ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλές σχέσεις τότε με τον Σπόρτιγκ και τη γυναικεία ομάδα του καθώς η Ελένη Κόκκαλη τη χρηματοδοτούσε. Σκέφτηκαν λοιπόν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού να μην εμφανιστούν οι ίδιοι και ο Αστέρας τους ζητήσει πολλά περισσότερα λεφτά και έτσι έστειλαν τον Σπόρτιγκ να με αποκτήσει. Εγώ δεν ήξερα πως ο Ολυμπιακός ήταν πίσω από αυτό. Έτσι μετακόμισα στον Σπόρτιγκ. Η πρώτη μου χρονιά ήταν με κόουτς τον Γιώργο Ζευγώλη. Ήταν εκείνη η χρονιά που έπαιξα και τον πρώτο μου αγώνα στην Α1».

Του είπε πως θα παίξει και απολύθηκε

Ο Παπανικολάου περίμενε πώς και πώς να αγωνιστεί σε παιχνίδι της Α1 με τον Σπόρτιγκ και ο Γιώργος Ζευγώλης ενημέρωσε τον «Παπέου» ότι στο επόμενο ματς της ομάδας των Πατησίων θα τον χρησιμοποιούσε. Κάτι, όμως, που δεν έγινε ποτέ, μια και την επομένη ο κόουτς Ζευγώλης πλήρωσε το κακό ξεκίνημα του Σπόρτιγκ (επτά σερί ήττες) και απολύθηκε. Έτσι, η πρώτη του Δημήτρη Παπανικολάου άργησε κάπως να έρθει. Όχι πολύ όμως. «Τον πρώτο μου αγώνα στην Α1 τον έπαιξα κάπου κοντά στα Χριστούγεννα κόντρα στον ΠΑΟΚ στο Αλεξάνδρειο. Είχαμε ηττηθεί με 93-63 από τον ΠΑΟΚ του Λέβινγκστον, του Μπάρλοου, του Πρέλεβιτς. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα τρομερό άγχος στην πρώτη μου εμφάνιση. Θυμάμαι είχα παίξει καλά, το απολάμβανα αυτό που ζούσα, ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα και δεν σκεφτόμουν πολλά». Ο Σπόρτιγκ έπεσε τελικά εκείνη τη σεζόν στην Α2. Την επόμενη χρονιά, στην Α2 πια, η ομάδα των Πατησίων είχε έναν και μόνο στόχο. Την επάνοδο στη μεγάλη κατηγορία. Ο Κώστας Διαμαντόπουλος ανέλαβε τα ηνία της ομάδας και η χρονιά που ακολούθησε ήταν η πρώτη στην καριέρα του Έλληνα φόργουορντ στην οποία είχε ουσιαστικό ρόλο στην ομάδα.

«Αν δεν παίξω, το κόβω»

Ο Σπόρτιγκ ανέβηκε με σχετική ευκολία, με τον Παπανικολάου να κάνει αξιόλογη σεζόν. Και όντας στην Α1 τη σεζόν 1994-1995, ο Δημήτρης Παπανικολάου θα ζούσε πολλές συγκινήσεις. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα ματς με τον Ολυμπιακό στα Πατήσια. Τον Ολυμπιακό του Έντι Τζόνσον. Θυμάμαι λοιπόν είχαν έρθει οι άνθρωποι της διοίκησης του Σπόρτιγκ και μου είχαν πει πως έχουν εντολή να μην παίξω σε αυτόν τον αγώνα. Πήγα στον προπονητή μου τότε, τον κύριο Διαμαντόπουλο και του είπα πως άμα δεν παίξω σε αυτόν τον αγώνα δεν πρόκειται να ξαναπαίξω σε κανέναν. Συμφώνησε μαζί μου, πήρε το μέρος μου και τελικά έπαιξα σε εκείνο το ματς και μάλιστα είχα κάνει καλό παιχνίδι».

Στην κορυφή του κόσμου ως… Ολυμπιακός

Το καλοκαίρι του 1995 έκανε τον Δημήτρη Παπανικολάου και όλη εκείνη τη… χρυσή γενιά των Εφήβων γνωστούς στο μπασκετικό στερέωμα. Το τέλος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Εφήβων τον βρήκε με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος. Λίγες ημέρες νωρίτερα, όμως, είχε ενημερωθεί πως ανήκε στον Ολυμπιακό. «Λίγο πριν το Μουντομπάσκετ, ήρθαν οι άνθρωποι του Σπόρτιγκ και μου είπαν πως ανήκω στον Ολυμπιακό, οι άνθρωποι του οποίου ήταν πίσω από την κίνηση του Σπόρτιγκ μερικά χρόνια πριν. Ήταν η πρώτη φορά που το άκουγα εγώ αυτό καθώς πέρα από τις φήμες που κυκλοφορούσαν δεν ήξερα τίποτα άλλο. Δεν ανήκεις σε εμάς αλλά στον Ολυμπιακό, αυτή ήταν η τελευταία τους ατάκα». Ο Δημήτρης Παπανικολάου ποτέ του δεν συμβιβάστηκε. Δεν μάσησε τα λόγια του ούτε μια στιγμή και ποτέ δεν ωραιοποίησε καταστάσεις. «Και εάν εγώ θέλω να παίξω στην Κρύα Βρύση δεν μπορώ; Πρέπει να πάω στον Ολυμπιακό;» ήταν η ερώτησή του προς τους ανθρώπους του Σπόρτιγκ, η οποία δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως ήταν ένα παιδί που δεν φοβόταν να πει τη γνώμη μου.

Έτσι, εκείνο το καλοκαίρι άλλαξε μια για πάντα η μπασκετική του ζωή. Από «μεγάλο ταλέντο» έγινε παίκτης των τότε πρωταθλητών Ελλάδος. «Θυμάμαι τις πρώτες προπονήσεις με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη. Έναν πάρα πολύ σκληρό κόουτς. Η πρώτη προετοιμασία στα βουνά της Ιταλίας θα μου μείνει αξέχαστη. Είχαμε περάσει εκεί 33-34 ημέρες συνεχόμενες, κάτι που πλέον δεν συμβαίνει σε καμία ομάδα. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δούλεψα με τόσο μεγάλους παίκτες και ένα τόσο απαιτητικό και σκληρό προπονητικό τιμ. Στο πρώτο επίσημο ματς απέναντι στον ΠΑΟΚ, το ΣΕΦ ήταν γεμάτο. Έπαιξα, αλλά ηττηθήκαμε και θυμάμαι στην επόμενη προπόνηση μετά το ματς που είχε πει ο Ιωαννίδης μπροστά σε όλους πως ήταν λάθος του που με χρησιμοποίησε καθώς δεν ήμουν ακόμη έτοιμος. Τα λόγια του έκρυβαν αλήθεια, αλλά εμένα πληγώθηκε ο αθλητικός εγωισμός μου. Αυτό με έκανε να θέλω να του αποδείξω πως δεν έκανε λάθος και προσπάθησα ακόμη πιο σκληρά. Οι αναποδιές και οι τραυματισμοί με έφεραν και πάλι μέσα στο παρκέ. Έπαιξα καλά σε συνεχόμενα ματς και καθιερώθηκα».

Τα πρώτα του ντέρμπι

Εκείνη τη χρονιά, ο Δημήτρης Παπανικολάου έπαιξε και τα πρώτα του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. «Ήταν τόσο μεγάλη η κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων εκείνη την εποχή, που όποιος έχανε, στην κυριολεξία δεν έβγαινε για μέρες από το σπίτι του. Υπήρχε αφάνταστη πίεση, παραπάνω από το κανονικό κατά τη γνώμη μου, και αυτό κόστισε σε πολλά παιδιά που δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους λόγω αυτής της πίεσης και της κόντρας μεταξύ των δύο ομάδων. Τελικά εκείνη η σεζόν τελείωσε καλά μια και πήραμε το πρωτάθλημα».

Από τις ήττες από Παπάγου και ΒΑΟ, στα μπουζούκια και μετά στο Triple Crown

Ο Γιάννης Ιωαννίδης το 1996 αποχαιρέτισε το λιμάνι και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού. «Η χρονιά ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο θυμάμαι, καθώς είχαμε ηττηθεί από ομάδες όπως ο ΒΑΟ και ο Παπάγου. Λόγω της φυγής Ιωαννίδη, υπήρχε τεράστια αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Εγώ δεν θέλω να είμαι μηδενιστής. Ο Ίβκοβιτς είχε αφήσει το στίγμα του στην ομάδα. Δεν ήταν μόνο έργο Ιωαννίδη όπως έλεγαν πολλοί. Δεν πηγαίναμε λοιπόν καλά και θυμάμαι μια κίνηση του Παναγιώτη Φασούλα που άλλαξε τα πάντα. Μας μάζεψε μια μέρα και πήγαμε στα μπουζούκια και μάλιστα, εάν δεν κάνω λάθος, ήταν μετά από ήττα. Ε, εκεί άλλαξαν όλα (γέλια). Λόγω λοιπόν του ότι πάνω απ’ όλα ήμασταν μια καλή παρέα, καταφέραμε και ξεπεράσαμε όλα τα προβλήματα και πήραμε το Triple Crown».

Delete….

Μετά το εντυπωσιακό φινάλε και την κατάκτηση του Triple Crown ο Δημήτρης Παπανικολάου δεν φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Η ιστορία με την Κίντερ Μπολόνια ακόμη είναι στο μυαλό του, όσο κι αν εκείνος θέλει να τη βγάλει από τη μνήμη του. «Πρόκειται για το μόνο κομμάτι που δεν θέλω καν να το θυμάμαι από την καριέρα μου. Εκείνο το εξάμηνο στην Κίντερ και όσα έγιναν πριν και μετά. Δεν θέλω να το θυμάμαι. Μακάρι να υπήρχε ένα κουμπί delete, να σβηνόταν από τη μνήμη μου όλο αυτό. Ήταν πολύ ψυχοφθόρο για εμένα αυτό που έγινε τότε». Στη συνέχεια επέστρεψε στον Ολυμπιακό με τον οποίο, πλην του Κυπέλλου το 2002, δεν πήρε κάποιον άλλο τίτλο. «Εκείνο το καλοκαίρι, του 2002, έκριναν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού πως έπρεπε στην ομάδα να γίνουν αλλαγές. Μου είπαν λοιπόν “Δημήτρη επειδή τα πράγματα είναι περιορισμένα φέτος σε ό,τι έχει να κάνει με τα οικονομικά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πέρα από μια πολύ μικρή προσφορά”. Εγώ δεν δέχτηκα την πρόταση, αλλά λόγω ενός σοβαρού οικογενειακού προβλήματος που αντιμετώπιζα τότε, δεν ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Έτσι αποφάσισα να πάω στον Μακεδονικό, εκεί όπου με προπονητή στην αρχή τον Σούλη Μαρκόπουλο και στη συνέχεια τον Σβι Σερφ, έκανα καλή σεζόν. Ο κ. Μεσσάικος, τον οποίο σέβομαι καθώς ποτέ δεν προσπάθησε να με κοροϊδέψει, μου εξήγησε πως τη δεύτερη χρονιά δεν θα μπορούσε να καλύψει το συμβόλαιό μου και έτσι άρχισα και πάλι να αναζητώ ομάδα».

Το τηλέφωνο στον Ολυμπιακό μέσα από τη ΒΙΑΝΕΞ

Κύκλοι γύρω από τον Ολυμπιακό τόνιζαν πως οι Πειραιώτες ενδιαφέρονταν για τον Δημήτρη Παπανικολάου και μάλιστα ο τότε μάνατζερ των «ερυθρολεύκων», Σταύρος Ελληνιάδης, τον είχε ενημερώσει πως όσα ακούγονταν ήταν αλήθεια και του είχε εξηγήσει πως ήθελαν να επιστρέψει στον Ολυμπιακό. Κάτι που μόνο αδιάφορο δεν άφηνε τον Έλληνα φόργουορντ. Ένα πρωί λοιπόν, ο «Παπέου» πήγε στο γραφείο του μάνατζερ του, Τάσου Δελημπαλταδάκη, για να συζητήσουν για το μέλλον του. Εκείνη τη στιγμή, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πήρε τον μάνατζερ του Δημήτρη Παπανικολάου τηλέφωνο για άσχετο λόγο. Και ο Τάσος Δελημπαλταδάκης είπε στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού πως ο Παπανικολάου ήταν εκείνη τη στιγμή στο γραφείο του. «Πάρ’ τον και ελάτε από εδώ να υπογράψουμε», η ατάκα του Θανάση Γιαννακόπουλου. «Μέσα σε λίγα λεπτά έγιναν όλα. Ήταν κάτι… εξωγήινο για εμένα το να βρεθώ στα γραφεία της ΒΙΑΝΕΞ χωρίς να έχω προετοιμαστεί να πάω εκεί από το σπίτι μου. Εκεί γνώρισα για πρώτη φορά τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο, οι οποίοι είναι δύο καταπληκτικοί άνθρωποι που έχω στην καρδιά μου και τους ευχαριστώ για όσα έκαναν για εμένα. Είπα λοιπόν στον μάνατζέρ μου εκείνη τη στιγμή πως θα ήταν ανήθικο να υπογράψω με τον Παναθηναϊκό, πριν πρώτα μιλήσω με τον Ολυμπιακό, με ανθρώπους του οποίου είχα κάνει κάποιες συζητήσεις και μου είχαν ζητήσει να επιστρέψω. Έτσι, ο μάνατζέρ μου πήρε τηλέφωνο τους ανθρώπους του Ολυμπιακού μίλησε με τον Λευτέρη Σούμποτιτς, ο οποίος του μετέφερε πως ακόμη δεν ήταν έτοιμος ο Ολυμπιακός να κάνει την προσφορά του και θα ήταν καλύτερο για εμένα να υπέγραφα στον Παναθηναϊκό».

Τα συνθήματα στους τοίχους, ο «Φράγκι» και ο Γκαγκαλούδης

Η πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Από κάθε άποψη. «Το μπάσκετ τότε περνούσε τη δική του κρίση. Λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων εκείνη τη σεζόν όλες οι ομάδες έφυγαν από τα γήπεδά τους και αγωνίστηκαν σε άλλα, πολύ μικρότερα. Είχαν πέσει τα μπάτζετ και γενικά ήταν δύσκολη κατάσταση. Και έγινε ακόμη δυσκολότερη όταν στο ξεκίνημα της σεζόν ήρθε η ήττα-αποκλεισμός από τον Απόλλωνα Πατρών στον Κύπελλο σε ένα ματς που είχε γίνει στο Λουτράκι. Ο μήνας που ακολούθησε μέχρι να αρχίσει το πρωτάθλημα ήταν εφιαλτικός για εμένα. Όπως κάθε παίκτης που πηγαίνει πρώτη φορά στον Παναθηναϊκό, έτσι και εγώ αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες γιατί το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στηρίζεται πάρα πολύ στις λεπτομέρειες και εγώ είχα πρόβλημα στο να προσαρμοστώ». Τα προβλήματα, όμως, δεν περιορίζονταν μόνο εντός παρκέ, αλλά και εκτός των τεσσάρων γραμμών, μια και οι οπαδοί των «πρασίνων» ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την απόκτησή του.

« Και ο Φραγκίσκος, και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά και ο Γκαγκαλούδης προσπάθησαν να ηρεμήσουν την κατάσταση και να με προστατεύσουν. Θυμάμαι βρίσκαμε γραμμένα συνθήματα στους τοίχους έξω από το γήπεδο και ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα. Προσπάθησα να κλείσω τα αυτιά μου, να δουλέψω, να παίξω καλύτερα και να δικαιώσω όσους με πίστεψαν. Ευτυχώς τελείωσε καλά η χρονιά με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τη δεύτερη σεζόν άρχισα να νιώθω καλύτερα και να παίζω πιο καλά. Στον Παναθηναϊκό πήραμε πολλούς τίτλους και νομίζω πως η τελευταία σεζόν, το 2007 ήταν και η καλύτερη μια και πήραμε το Triple Crown». Στο τελευταίο του ματς μάλιστα με την πράσινη φανέλα, ο Δημήτρης Παπανικολάου ήταν από τους πρωταγωνιστές της νίκης του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ στον πέμπτο τελικό. «Με είχε πάρει ο Δημήτρης Ιτούδης μερικές μέρες πριν τον τελικό και μου είχε πει πως παρόλο που ήμουν εκτός δωδεκάδας στα προηγούμενα παιχνίδια, θα έπαιζα στον πέμπτο τελικό λόγω του ότι η ομάδα είχε προβλήματα στην άμυνα απέναντι στα γκαρντ του Ολυμπιακού. Έτσι προετοιμάστηκα για ένα ματς που ήξερα πως θα ήταν το τελευταίο μου με τον Παναθηναϊκό. Δεν είχα πολύ άγχος, έπαιξα καλά και τελικά πήραμε και το πρωτάθλημα».

Και πάλι στα Πατήσια

Φαίνεται πως το κλειστό των Πατησίων ήταν κάτι σαν το δεύτερο μπασκετικό σπίτι του Δημήτρη Παπανικολάου. Καθώς μετά την πρώτη του σεζόν εκείνη με τη φανέλα τον Σπόρτιγκ, ακολούθησε η δεύτερη εμφάνιση με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, αλλά και μια τρίτη με εκείνη της ΑΕΚ. «Η αλήθεια είναι πως ήθελα πολύ να παίξω στην ΑΕΚ. Αλλά έκανα ένα λάθος το συγκεκριμένο καλοκαίρι. Το έβλεπα πως έκανα λάθος, αλλά δεν το απέφυγα. Διάβαζα συνεντεύξεις του Δημήτρη Δρόσου και δεν πίστευα στα μάτια μου. Μίλησα με τον μάνατζέρ μου και η προσφορά της ΑΕΚ ήταν η μεγαλύτερη. Τα δύο χρόνια που ακολούθησαν ήταν τρομερά δύσκολα χρόνια. Στο ξεκίνημα ήμουν σε σούπερ κατάσταση. Θυμάμαι όμως πως υπήρχε φοβερή πίεση από τη διοίκηση να κερδίζουμε ακόμη και στα φιλικά. Έτσι, ο τότε προπονητής μας, Άγγελος Κορωνιός, αναγκαζόταν να μας χρησιμοποιεί πολύ ακόμη και στα φιλικά. Με αποτέλεσμα να έρθει ένας τραυματισμός στους. Κοιλιακούς προσαγωγούς και έτσι να χάσω 2-2,5 μήνες χωρίς να δω κάποια βελτίωση. Οι γιατροί μού είπαν θα περάσει χωρίς επέμβαση, αλλά δεν πέρναγε. Στη συνέχεια το χειρουργεί κρίθηκε απαραίτητο και έτσι έμεινα συνολικά 4,5 μήνες εκτός. Στον πρώτο αγώνα στο πρωτάθλημα, κόντρα στο Αιγάλεω εκτός έδρας, ηττηθήκαμε και παραιτήθηκε ο Άγγελος Κορωνιός. Η κατάσταση ήταν χάλια, υπήρχε φοβερή πίεση, και έτσι πήγα στον Δημήτρη Δρόσο και του είπα να μου κρατήσει δύο μισθούς και να πάρει παίκτη με αυτά τα λεφτά για όσο διάστημα θα έλειπα από την ομάδα. Στη συνέχεια ανέλαβε ο Βαγγέλης Αγγέλου, αλλά η κατάσταση παρέμενε το ίδιο δύσκολη. Τελικά, αν και στην ΑΕΚ πολλοί δεν ήθελαν να μείνω λόγω του τραυματισμού μου, έμεινα και τη δεύτερη σεζόν. Η δεύτερη χρονιά ήταν καλύτερη. Ο κόουτς Φλεβαράκης ήταν στον πάγκο και όπως μου είχε πει ήθελε να πάρει ξένο στη θέση “3”. Του είχα πει, όμως, πως είμαι καλά και από την προετοιμασία κιόλας το απέδειξα και έτσι είχα καλή σεζόν στη δεύτερη χρονιά μου στην ΑΕΚ». Μια ΑΕΚ που πλέον βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης και όπως εξήγησε ο Δημήτρης Παπανικολάου, «αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ΑΕΚ είναι κάτι που φαινόταν πως θα γίνει με μαθηματική ακρίβεια. Και αυτό γιατί δεν υπήρχε ειλικρίνεια».

Οι πρώτες σκέψεις για… απόσυρση

Οι επόμενες δύο σεζόν σε Πανιώνιο και Περιστέρι τον έφθειραν ψυχολογικά. «Μπήκα σε μια ακόμη πολύ δύσκολη κατάσταση την επόμενη σεζόν στον Πανιώνιο. Ήταν η χρονιά που ο κ.Λιανός απείχε από την ομάδα. Και εκεί οικονομικά προβλήματα. Κάτι που άρχισε να με φθείρει ψυχολογικά. Άρχισα να σκέφτομαι και άλλα πράγματα και έβλεπα πως το τέλος πλησίαζε. Την επόμενη σεζόν στον Περιστέρι, με έπεισε ο κόουτς Αργύρης Πεδουλάκης να πάω. Και εκεί, όμως, τα πράγματα δεν ήταν καλά. Επειδή λοιπόν άρχισαν να μπαίνουν άλλες σκέψεις στο μυαλό μου και επειδή δεν ήθελα να τα παρατήσω και να φύγω, πήρα την απόφαση να αποσυρθώ, μια και στις τελευταίες δύο σεζόν μου έζησα τραγελαφικές καταστάσεις. Καταστάσεις που μου αλλάξανε λίγο τον χαρακτήρα και είχα πάρα πολλά νεύρα και αν συνέχιζα θα τα είχα και του χρόνου. Και επειδή δεν ήθελα να χαλάσω ό,τι έχω χτίσει, να τσακωθώ με κάποιον και να φύγω, πράγμα που κόντεψε να γίνει την περσινή σεζόν, αποφάσισα να σταματήσω».

Πλέον, η μπασκετική ζωή του «Παπέου» αλλάζει. Και από παίκτης, σκέφτεται να γίνει προπονητής. «Δεν θέλω ποτέ να χάσω το άρωμα των αποδυτηρίων. Γι’ αυτό λοιπόν θέλω να μείνω στο μπάσκετ. Έγιναν κάποιες συζητήσεις μήπως αναλάβω κάποιο διοικητικό πόσο και μείνω στον χώρο ως παράγοντας, αλλά εγώ έχω τρέλα και αρρώστια με το παρκέ. Δεν θέλω ποτέ να φύγω από εκεί μέσα. Γι’ αυτό και θα ακολουθήσω την προπονητική. Ελπίζω, όμως, παιδιά που πρόκειται να αποσυρθούν να ασχοληθούν με το μπάσκετ ως παράγοντες».

Το απωθημένο της Εθνικής

Με τις μικρές Εθνικές κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Με την Εθνική Ανδρών έφτασε πολλές φορές κοντά στην πηγή, αλλά ποτέ δεν ήπιε νερό, κάτι που θα το έχει ως απωθημένο. «Υπάρχει μια στεναχώρια για το ότι δεν κατάφερα να κατακτήσω ένα μετάλλιο με την Εθνική ομάδα. Αλλά είμαι περήφανος που αγωνίστηκα σε αυτή την ομάδα. Είμαι περήφανος για όσα καταφέραμε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Η μόνη πικρία που μου έχει μείνει είναι ο τρόπος που σταμάτησα από την Εθνική. Δεν με πείραξε το ότι δεν ήμουν στα πλάνα του προπονητή, αλλά ο τρόπος που αυτό έγινε».

Το ΝΒΑ και ο Σακίλ!

Ο Δημήτρης Παπανικολάου ποτέ δεν κατάφερε να κάνει το μεγάλο βήμα για το ΝΒΑ και όπως αποκάλυψε μιλώντας στο gazzetta.gr «από το ΝΒΑ ποτέ δεν υπήρχε κανένα τρελό ενδιαφέρον. Μια σεζόν που μπήκα στο ντραφτ και το απέσυρα, εάν θα με έπαιρνε κάποια ομάδα θα ήταν κοντά στο Νο40. Απέσυρα, όμως, την υποψηφιότητα και ποτέ δεν προχώρησε το θέμα». Και μια και μιλήσαμε για το ΝΒΑ, ένας θρύλος του αμερικανικού πρωταθλήματος έκανε τις ίδιες σκέψεις με τον Δημήτρη Παπανικολάου. «Η αλήθεια είναι πως όταν άκουσα τον Σακίλ να το λέει, ξαφνιάστηκα γιατί και εγώ σκεφτόμουν το ίδιο πράγμα». Ποιο είναι αυτό; «Οι βολές. Αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να μου λείψει είναι οι βολές, όπως είπε και ο Σακίλ. Θεωρώ πως μου είχε δημιουργηθεί ψυχολογικό μετά από δύο κρίσιμες βολές που είχα χάσει στο Παγκόσμιο του 1998 με τη Γιουγκοσλαβία. Εκείνες τις βολές τις κουβάλαγα πολλά βράδια μαζί μου». Κλείνοντας, ζητήσαμε από τον Δημήτρη Παπανικολάου αφιερώσει ένα τραγούδι στην τεράστια καριέρα του στα ελληνικά γήπεδα. «Ρέμος και τέρμα η ιστορία»….