Δημητράκη, πες αλεύρι (2)

Υποσχέθηκα ότι θα αποχαιρετήσω τον φον Δημητράκη με τις τιμές που του αρμόζουν και σε ένα sequel βασισμένο στον αριθμό της φανέλας του, το επτά που άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων εθεωρείτο ιερός και λογιζόταν ως το σύμβολο της τελειότητος. Επτά ιστορίες σε επτά διαφορετικές κατηγορίες, με την προσδοκία ότι δεν θα μου διαφύγει καμία από τις πολλές που έχω υπ’ όψιν μου και οι οποίες είναι σταγόνα στον ωκεανό του βίου και της πολιτείας του στην κεντρική μπασκετική σκηνή...

Το ξετύλιγμα του κουβαριού αυτής της υπέροχης μπασκετικής ζωής άρχισε με τις επτά μεγαλύτερες ζαβολιές του και συνεχίζεται σήμερα με επτά ανδραγαθήματα που εικονογραφούν με τη σειρά τους ως έναν βαθμό το προφίλ του Δημήτρη Παπανικολάου. Κι αυτά, όπως και οι ακόλουθες κατηγορίες, μας αφήνουν κάτι σαν κληρονομιά από την εικοσάχρονη παρουσία του στην κεντρική σκηνή του ελληνικού μπάσκετ...

Επτά «ανδραγαθήματα»

1. Ντεμπουτάρισε στο πρωτάθλημα της Α1 στην... τρυφερή ηλικία των 15 ετών και δέκα μηνών στο Αλεξάνδρειο, όπου ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τον Σπόρτινγκ (σκορ 93-63). Σε αυτή την πρεμιέρα του, στην οποία φορούσε τη φανέλα με το Νο 9, όχι μόνο δεν φάνηκε ψαρωμένος, αλλά με αέρα φτασμένου παίκτη αγωνίστηκε είκοσι λεπτά, πέτυχε 14 πόντους (2/4δ., 1/1τρ., 7/8β.), κατέβασε επτά ριμπάουντ (2-5), έβγαλε 0,950 στο σύστημα Tendex και είχε το θράσος να καρφώσει στα μούτρα του πρωταθλητή του ΝΒΑ (με τους Σικάγο Μπουλς) Κλιφ Λέβινγκστον! Στο τελείωμα της προσπάθειάς του, ο Αμερικανός φόργουορντ του χάιδεψε το κεφάλι και του είπε δυο ενθαρρυντικές κουβέντες, αλλά αργότερα ο ΠΑΠ, αυτοσαρκαζόμενος έλεγε ότι «δεν το μετράω εκείνο το ματς, γιατί ο Λέβινγκστον με είδε μικρό και με λυπήθηκε»!

2. Ήταν εκείνος που σκέφτηκε, βρήκε, αγόρασε, τοποθέτησε στο ντουλάπι του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και... εκπαίδευσε τον λούτρινο παπαγάλο να λέει «Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης τη σεζόν 1996-97». Απλώς μια μέρα τον ξέχασε σε λειτουργία μέσα στα αποδυτήρια και το... πτηνό άρχισε να μιλάει την ώρα που έκανε θεωρία ο Ίβκοβιτς!

3. Τον Αύγουστο του 2000 που η Εθνική ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο για να συμμετάσχει σε τουρνουά, ο Παπανικολάου κτύπησε σε τατουάζ στο αριστερό μπράτσο του την ελληνική σημαία. H ιδέα τού κατέβηκε ξαφνικά, ενώ όλοι οι παίκτες έκαναν βόλτα στην περίφημη Copacabana, από την οποία δεν εντυπωσιάστηκαν «και με αυτόν τον τρόπο θέλησα να τονίσω ότι κανένα μέρος του κόσμου δεν έχει την ομορφιά της Ελλάδας». Τότε ο Δημήτρης έλεγε ότι θα το εξαφάνιζε όταν θα γινόταν πατέρας, γιατί δεν ήθελε να δώσει κακό παράδειγμα στα παιδιά του, ωστόσο ανέκρουσε πρύμναν και τώρα που η κόρη του έχει μεγαλώσει, είναι κατηγορηματικός: «Θα το ’χω πάνω μου μέχρι να μου κοπεί το χέρι». Κτύπα ξύλο...

4. Στα αυτόγραφα που έδινε δεν έγραφε ποτέ πλήρες το ονοματεπώνυμό του, αλλά προτιμούσε τη συντομογραφία ΠΑΠ-7. «Έχω μεγάλο και... αντιεμπορικό επίθετο. Αν το γράφω όλο, θα ξημερώσουμε», εξηγούσε.

5. Σε έναν από τους πρώτους αγώνες του με τον Ολυμπιακό, κόντρα στον Απόλλωνα στην Πάτρα, ο Ιωαννίδης τού ανέθεσε το μαρκάρισμα του Άντριου Γκέιζ, απέναντι στον οποίο ο Δημητράκης ξηγήθηκε πολύ τίμια. Με το που πήγε κοντά του για την πρώτη άμυνα, του είπε στα πεταχτά: «Φίλε συγγνώμη, αλλά σε παίζω σκληρά γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να νικήσουμε οπωσδήποτε κι εγώ δίνω εξετάσεις». Ο Αυστραλός δεν φάνηκε να εκπλήσσεται, του απάντησε «ωραία, το ίδιο θα κάνω κι εγώ», αλληλοκτυπήθηκαν φιλικά στα οπίσθια και άρχισαν το κυνήγι της αλεπούς!

6. Όπως παλιά ο Απόστολος Κόντος, το ίδιο και ο Δημήτρης ήξερε ανά πάσα στιγμή τι έκανε στο ματς στο οποίο αγωνιζόταν: μετρούσε δηλαδή τους πόντους, τα σουτ, τα ριμπάουντ, τις ασίστ και κάθε στατιστικό στοιχείο του! Τον ρώτησα κάποτε γιατί τα μετρούσε και η απάντησή του υπήρξε σαφής και τεκμηριωμένη: «Είμαι ούτως ή άλλως αριθμομνήμων, αλλά θέλω κιόλας να ξέρω τι κάνω και τι πρέπει να προσέξω σε έναν αγώνα».
7. Κορυφαίο ανδραγάθημά του (με την έννοια που έχει προσδοθεί στη λέξη, στην προκειμένη περίπτωση) αποτελεί ο ιστορικός πλακωμός του με τον Τζέιμς Ρόμπινσον και μάλιστα εν πτήσει για τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Ολίμπια στη Λιουμπλιάνα. Μερικές μέρες πριν από αυτό το ματς (στο πλαίσιο των πλέι οφ της Ευρωλίγκας) και όπως συνηθιζόταν στις προπονήσεις, ο Δημήτρης προκάλεσε τον «Χόλιγουντ» στο... «one million-dollar shot». Ο Αμερικανός άκουσε την πρόκληση και πέταξε τη σκούφια του, μάλιστα έβαλε το σουτ από τη σέντρα, ενώ ο Παπανικολάου αστόχησε και βρήκε τον μπελά του. Οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν πλάκα με αυτό το παιχνίδι, αλλά ο Ρόμπινσον το πήρε τοις μετρητοίς και ζητούσε συνεχώς τα λεφτά του στοιχήματος, που ήταν 300.000 δραχμές. Τον είχε πρήξει, οπότε ο Παπανικολάου του έδωσε μια μέρα 100.000 και του είπε ότι «σε πέντε μέρες που πληρωνόμαστε θα σου δώσω και τα υπόλοιπα». Ο Ρόμπινσον όμως δεν τον πίστεψε και δίκην αντιπερισπασμού τού πήρε το ρολόι από το ντουλάπι του. Ο Δημήτρης βρήκε τρόπο για να πάρει πίσω το ρολόι και προτού φύγουν για τη Λιουμπλιάνα εξόφλησε το χρέος του, αλλά ο Αμερικανός το κρατούσε μανιάτικο και στη διάρκεια της πτήσης προς τη Λιουμπλιάνα τράβηξε επίτηδες το κάθισμά του (στη business class) προς τα πίσω όπου καθόταν ο Παπανικολάου, ο οποίος τον παρακάλεσε να ηρεμήσει. Ο Ρόμπινσον, όμως, τον χαβά του. Τράβηξε κι άλλο το κάθισμα, οπότε ο Παπανικολάου φώναξε την αεροσυνοδό και της ζήτησε να του κάνει συστάσεις, στις οποίες όχι μόνο δεν έδωσε σημασία, αλλά σηκώθηκε κιόλας όρθιος, άρχισε να βρίζει και αμόλησε μια μπουνιά στα μούτρα του Δημήτρη, ο οποίος ανταπέδωσε κι έγινε το έλα να δεις! Ο σαματάς δεν έγινε αντιληπτός πίσω από την κουρτίνα της πρώτης θέσης του αεροσκάφους, όπου μάλιστα κάθονταν οπαδοί της ομάδας και δημοσιογράφοι (της ταπεινότητός μου συμπεριλαμβανομένης) και μαθεύτηκε την επόμενη μέρα κι ενώ ήδη ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί από τις βολές κατά ριπάς (7/7 τρίποντα) του Γιασικεβίτσιους!