Για αγωνιστική Φρανκενστάιν, δεν τη λες και χάλια...

Ωστόσο, το κανονικό, το «φυσικό» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι κάτι... αφύσικο. Οπότε δεν θα ασχοληθούμε με φυσική, αλλά με μαθηματικά κλάσματα (ολοκληρώθηκαν τα 5/8 της αγωνιστικής) και... χημεία (δεν μπορεί αυτό το πρωτάθλημα να μην έχει προέλθει από κάποια χημική ένωση ή από κάποιον σατανικό δόκτορα Φρανκενστάιν).

Τέλος πάντων, έγιναν πέντε ματς, τα είδαμε, τα είδατε. Τι είδαμε, λοιπόν; Πάμε κατά σειρά:

α) Ματς με υποτυπώδη τακτική και κάποιον ρυθμό στο πρώτο ημίχρονο στο Γεντί Κουλέ. Ο Ατρόμητας μπορούσε να το καθαρίσει όσο ο Όφης ψαχνόταν. Στο δεύτερο ο Όφης το γύρισε στον τσαμπουκά, ο Ατρόμητας στον καλαματιανό και το 1-1, με ένα αυτογκόλ και ένα γκολ σπρωχτό εξ επαφής σε αναμπουμπούλα, είναι μάλλον τιμητικό για τη συνολική εικόνα του αγώνα. Η εξέδρα, πάντως, κέρδισε πόντους...

β) Στα Γιάννενα η εξέδρα έχασε πόντους. Ο ΠΑΣ ανέβηκε, αλλά πιο πολύ κόσμο μάζευε πέρυσι που έπαιζε στη Φούτμπολ Λίγκα παρά τώρα που έχει ένα λόγο παραπάνω να περιμένει στήριξη από εμάς τους Πασολέδες. Λέτε να είμαστε «κάλλιο πρώτοι στο χωριό...»; Ξέρω γω... Πάντως, χωριό ήμασταν στο πρώτο ημίχρονο. Και 3-0 να κέρδαγε ο Άρης, φυσιολογικό αποτέλεσμα θα ήταν σε αυτό το διάστημα (αλλά τι είναι φυσιολογικό σε αυτό το πρωτάθλημα για να συμβεί και στους Ζωσιμάδες το πρέπον;). Ότι δεν έκοβε ο Κώτσιος, το έκοβε ο Τριτσώνης, βάρησε κι ο Άρης τα δοκάρια, τη σκαπούλαρε ο ΠΑΣ της Βήτα Εθνικής. Στο δεύτερο ημίχρονο, είτε ανεβήκαμε κατηγορία είτε κατέβηκε ο Άρης. Η μπάλα, πάντως, ελάχιστες φορές κατέβηκε από τον ουρανό. Από εκεί έπεσε ο κερδισμένος πόντος του ΠΑΣ κι εκεί πέταξαν οι δύο χαμένοι του Άρη.

γ) Στην Κέρκυρα, ο Παναθηναϊκός ήταν ακριβώς αυτός που περιμέναμε. Ο ίδιος με αυτόν που μέτρησε χαστούκια από Οντένσε και Μακάμπι. Πάλι καλά που σκέφτηκα να βάλω γυαλιά ηλίου για να μη με πονέσουνε τα μάτια από τη λάμψη. Βέβαια, αυτή τη φορά το πήρε το αποτέλεσμα. Ή το έχασε η Κέρκυρα, εξαιτίας ενός χαζού πέναλτι και μιας σπόντας. Συμβαίνουν όμως κι αυτά. Όμως, δεν θα συμβαίνουν πάντα. Γιατί αυτή τη φορά αυτό το «κάτι από Παναθηναϊκό» κέρδισε, αλλά την επόμενη μπορεί να μην κερδίσει, γιατί με αυτή την εικόνα δεν πείθει κανέναν. Εκτός κι αν σας έπεισε ότι ανέκαμψε λόγω της νίκης, οπότε πάω πάσο...

δ) Από το Πανιώνιος - Εργοτέλης 2-2 είδα μόνο τα γκολ. Τα δύο πρώτα, του Ριέρα και του Φραγκουλάκη, άξιζαν σχεδόν όσο ολόκληρη (σιγά μην ήταν ολόκληρη...) η αγωνιστική. Από ό,τι μου είπε πάντως ο συντάκτης που το έγραψε, ήταν καλό παιχνίδι. Πιο καλό από αυτά του Σαββάτου (αυτός δεν είδε τον Παναθηναϊκό, ενώ δεν είχε αρχίσει ακόμα ο ΠΑΟΚ).

ε) Στην Τούμπα έγινε μάλλον το πιο γεμάτο ματς της αγωνιστικής. Τα κέφια του παιχταρά Βιεϊρίνια και το καλό επιθετικό στήσιμο της Ξάνθης απέναντι στις σοβαρές ελλείψεις του ΠΑΟΚ από τη μέση και πίσω, δημιούργησαν προϋποθέσεις για παιχνίδι με καλό ρυθμό (τηρουμένων των αναλογιών της εποχής), ευκαιρίες, καλή μπαλίτσα και σασπένς μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Έγινε, βέβαια, και μια μικροδιακοπή από μπινελίκια, για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά μη μείνουμε στις γκρίνιες για να μην το γκαντεμιάσουμε (κι άλλο) το πρωτάθλημα ακόμα δεν άρχισε...

Συνολικό (;) συμπέρασμα πέντε όγδοων αγωνιστικής; Φρανκενστάιν μεν, ψιλοβλεπόταν δε. Ή καλύτερα, για Φρανκενστάιν, δεν τον λες και χάλια...

Μέχρι να μπορέσουμε να κάνουμε πλήρη απολογισμό της 1ης αγωνιστικής, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...

Υ.Γ. Αν ο Αρσένιος Βενγκέρ ήταν προπονητής μεγάλης ελληνικής ομάδας, πού θα κρυβόταν τώρα; Πείτε ιδέες!