Εθνική... αποδείξεων!

Λοιπόν, εδώ είμαστε! Ύστερα από παρότρυνση πολλών φίλων από τη βραδινή μας μπασκετική εκπομπή στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ, στο κλασικό 12-3, συνήθως Παρασκευές, όπως είχαμε συνηθίσει και μετά την πρόσκληση του Gazzetta όπου βρίσκω τον καλό μου φίλο Βασίλη Παπαθεοδώρου, ξεκινάμε και το blog μας! Μια και ο Βασίλης είναι… εγγύηση ότι ποτέ δεν θα σε πάρει τηλέφωνο να σου πει ότι ο τάδε είναι φίλος μας κλπ...

Συνεπώς πλέον θα τα λέμε πιο αναλυτικά από εδώ, καθώς στο ραδιόφωνο είναι γνωστό ότι πολλοί φίλοι δεν μπορούν να πιάσουν γραμμή ή να ρωτήσουν όσα θέλουν και να κάνουμε διάλογο αρκετή ώρα. Γι’ αυτό και πλέον θα έχουμε την ευκαιρία να τα λέμε συχνά από εδώ, βρίσκοντας πάντα θέματα να σχολιάζουμε και μετά την πρώτη πάσα, η οποία θα δίνεται κάθε φορά από εμένα! Φυσικά ο στόχος του blog, τουλάχιστον κατ’ εμέ, είναι να κάνουμε διάλογο και γι’ αυτό θα απαντάω στις τοποθετήσεις σας και θα έχουμε και άλλες εκπλήξεις όπως on line επικοινωνία ορισμένες ημέρες!

Σήμερα, καθώς η επικαιρότητα μπασκετικά είναι εθνική, θα ξεκινήσουμε από εκεί, δύο μέρες πριν από την αναχώρηση για τη Λιθουανία. Και η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι επειδή πάντα ψάχνω το αντίθετο από ό,τι ακούω, αυτή η Εθνική μπορεί να λέμε ότι δεν έχει πίεση, δεν έχει άγχος, δεν έχει να αποδείξει κάτι, αλλά εγώ λέω το αντίθετο ! Η Εθνική ως σύνολο δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Ο καθένας ατομικά, όμως, πολλά και διάφορα! Και αυτό είναι και το μεγάλο κίνητρο που δεν μεταφράζεται ντε και καλά και σε άγχος, αφού όπως έλεγε και ο Κώστας Πετρόπουλος, ο «Νουρέγιεφ», υπάρχει και το δημιουργικό άγχος! Και αυτά τα παιδιά και ο Ζούρος έχουν τη δική τους ευκαιρία και πρόκληση∙ και πολλά-πολλά να αποδείξουν και σε πολλούς και γι’ αυτό λέω «Εθνική... αποδείξεων»!

Τι έχουμε λοιπόν για αποδείξεις και με… ονόματα, όπως λέει και ο Δάντης στο γνωστό άσμα του!

ΗΛΙΑΣ ΖΟΥΡΟΣ: Μπήκε από νωρίς στα βαθιά με τον Ολυμπιακό εν μια νυκτί, παίρνοντας το χρίσμα προ δεκαετίας από τον Κόκκαλη και κολυμπώντας χωρίς... σωσίβιο, πνίγηκε γρήγορα! Στη συνέχεια προσπάθησε να ξαναχτίσει το όνομά του ξεκινώντας ως έπρεπε από τα χαμηλά –για την ακρίβεια από τα... μεσαία– και τα κατάφερε με καλές... δουλίτσες και μεροκάματο. Αναζητά πλέον το μεγάλο βήμα, γιατί στα πηγαδάκια πάντα όλοι λένε: «καλό παιδί και διαβασμένο ο Ηλίας, όμως όταν η μπάλα καίει πνίγεται και χάνει και αυτός την μπάλα»! Η αλήθεια είναι ότι ο Ζούρος είναι από τους πιο καταρτισμένους τεχνικούς όλων των εποχών και είναι εξαιρετικός γνώστης και αναλυτής του μπάσκετ. Και γι’ αυτό δημιουργεί αξιόλογες ομάδες, τις δουλεύει και παίρνει και καλούς παίκτες. Όμως το μεγάλο ερωτηματικό και προσωπικό του στοίχημα είναι να διαχειριστεί κρίσιμες καταστάσεις και δύσκολες προσωπικότητες με επιτυχία. Και να κοουτσάρει όπως μπορεί βάσει της γνώσης και του επιπέδου του και σε οριακές καταστάσεις... Ξεκίνησε με συμπάθεια αλλά χωρίς ενθουσιασμό στην Εθνική μας. Όμως γρήγορα κερδίζει ολοένα και περισσότερο, ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Και αυτό καθώς η Ελλάδα παρά τις απουσίες δημιούργησε γρήγορα ωραίο κλίμα, δούλεψε πολύ στη ζώνη και με σωστή κατεύθυνση, έχει αρκετά «plays» παρά τη λειψυδρία –μην κρυβόμαστε– ταλέντου, έδωσε αυτοπεποίθηση αλλά και ρόλους σε ρολίστες που ίσως να μη βρίσκονταν καν στη δωδεκάδα, και η Εθνική μας έχει αρχή και τέλος και σημεία αναφοράς. Όλα αυτά μέσα σε έναν μήνα δεν γίνονται εύκολα και σαφώς αποτελούν προπονητικό δημιούργημα και γι’ αυτό ο Ηλίας μάς κερδίζει ασχέτως τελικού αποτελέσματος. Το πρώτο σημείο αναφοράς για όσους κριτικάρουν σοβαρά, είναι αν δουλεύει και στη συνέχεια αν δουλεύει σωστά και στην ορθή κατεύθυνση ο κάθε τεχνικός. Το αποτέλεσμα είναι προϊόν πολλών παραγόντων ή και συγκυριών που εύκολα σε κάνουν μάγκα και άλλο τόσο... λαλάκα! Τι μένει λοιπόν στον Ζούρο; Μια αξιόλογη πορεία της Εθνικής μας, για να μπορέσει να δείξει ότι δεν κρύφτηκε και πέτυχε μάλιστα στα δύσκολα, και σαν αποτέλεσμα, για να αρχίσει και να μπαίνει στη δεύτερη ελίτ της προπονητικής (πίσω από τις παλιές καραβάνες) στην Ευρώπη και να εξασφαλίζει καλές δουλειές σε «δυνατές» λίγκες, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβάζεται στην άγονη γραμμή (και ας μιλάμε για μπασκετούπολη) του χιονισμένου Κάουνας με ιδιόρρυθμους προέδρους και καταστάσεις.

ΝΙΚ ΚΑΛΑΘΗΣ: Υπό άλλες συνθήκες, δηλαδή παρόντων των Διαμαντίδη, Σπανούλη ή ακόμα και Παπαλουκά, θα προλάβαινε ίσα ίσα τη δωδεκάδα. Πλέον όχι μόνο είναι πενταδάτος, αλλά και αναντικατάστατος και τον περίμενε και ο Ζούρος πώς και πώς για να αποκτήσει ύψος και εμπειρία η Εθνική - και ας προέρχεται ουσιαστικά από μία μόνο καλή χρονιά. Ο Καλάθης θεωρείται όχι άδικα από τα νέα μεγάλα μας αστέρια, έστω τα αμερικανοθρεμμένα, αλλά δεν έχει ακόμα δείξει ότι χωρίς τον Διαμαντίδη δίπλα του μπορεί να αναδειχθεί σε ηγέτη. Έχει τη δική του ευκαιρία, καθώς αν πάει καλά στο Ευρωμπάσκετ, εντάσσεται άμεσα στην ελίτ των νέων πλέι μέικερ της Ευρώπης και οι εμφανίσεις του πέρυσι με τον ΠΑΟ στα χιαστί και στο φάιναλ φορ αποδεικνύεται σε αυτή την περίπτωση ότι δεν ήταν φωτοβολίδα.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΛΟΥΚΑΣ: Ούτως ή άλλως συγκαταλέγεται στη «νουβέλ βαγκ» του ελληνικού μπάσκετ. Αλλά δεν θα είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος από τα πολλά ταλέντα μας που θα έχουν χαθεί μετά την αρχική τους εμφάνιση. Ο Σλούκας ήταν τυχερός πέρυσι όταν δόθηκε δανεικός από τον Ολυμπιακό στον Άρη και μπήκε στα βαθιά με επιτυχία, αποκτώντας εμπειρίες και παραστάσεις και υπό πίεση. Και αυτός στάθηκε φέτος τυχερός με τις απουσίες και δικαίως κέρδισε θέση στη δωδεκάδα. Πλέον καλείται πάντως να αποδείξει ότι δεν ήρθε από το… παράθυρο, για να φύγει μόλις γυρίσει για παράδειγμα ο Σπανούλης, και ότι το αγωνιστικό θράσος που έδειχνε με τη Νέων δεν θα μείνει στη... Ρόδο προ διετίας, αλλά θα έχει και συνέχεια - ειδικά μόλις βρει ισορροπία στο σώμα του και στο μυαλό του.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Κλασικός... γυρολόγος και ας έχει περάσει κι από τον Παναθηναϊκό. Δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει το μεγάλο άλμα και είναι απλά ένας χρήσιμος ρολίστας για μεσαίες ομάδες. Γι’ αυτό και αναζητά τη δική του υπέρβαση. Θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο ο... Βασιλάκης που θα μπει να πιέσει και να κλέψει καμιά μπάλα και να αλλάξει τον ρυθμό σε μια ομάδα όπως ο Πανελλήνιος, αλλά ότι έχει θέση και ρόλο –ειδικά με τις νέες συνθήκες– και σε ομάδες πρωταθλητισμού ή μεσαίας τάξης, αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και ταυτόχρονα να... τσιμπήσει κι ένα καλό συμβόλαιο, αφού είναι ελεύθερος ακόμα και καλά κάνει. Δεν έχει λόγο να βιάζεται άλλωστε, αφού του προέκυψε η ευκαιρία με την περιφερειακή λειψανδρία της Εθνικής. Ο Ζούρος τον ξέρει καλά από παλαιότερες συνεργασίες τους, τον κάλεσε και αυτός άδραξε την ευκαιρία. Να φτιάξει το σουτ του τώρα δεν προλαβαίνει, αλλά με έναν αξιόλογο ρόλο στο Ευρωμπάσκετ σε ομάδα οκτάδας, χτίζει το μέλλον του για μια διετία-τριετία.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ: Ο «Κωστάκης» είναι από τα καλύτερα παιδιά και από τα πλέον αδικημένα του ελληνικού μπάσκετ. Αδίκησε λίγο και τον εαυτό του κάποιες στιγμές, αλλά γενικά ας όψεται ο Ολυμπιακός που τον πλήρωνε για να... κάθεται ή να παίζει δανεικός όταν τον πλήρωνε αδρά, αλλά στο λιμάνι έφτιαχναν βεστιάριο! O Bασιλειάδης βρήκε την μπασκετική του Ιθάκη και... υγειά στην Ισπανία και στο Μπιλμπάο μετά την Ομπραντόιρο και πλέον δείχνει έτοιμος για το επόμενο βήμα, να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή και στην Ευρωλίγκα με τους Βάσκους. Κλασικός σουτέρ αλλά και αισθητά βελτιωμένος πλέον σε όλα τα επίπεδα –ακόμα και στην άμυνα, η οποία δεν συμπεριλαμβάνεται στα ατού του– και με εξαιρετική ψυχολογία, καλείται να δώσει λύσεις σε άμυνες ζώνης με το μακρινό του σουτ. Και να αποδείξει ότι ανέβηκε οριστικά επίπεδο!

ΝΙΚΟΣ ΖΗΣΗΣ: Όπως λέει και ο Ζούρος, ο Ζήσης είναι παλιά καραβάνα και στην τριάδα με Φώτση-Μπουρούση, η οποία θα σηκώσει στην πλάτη της την Εθνική. Τι έχει λοιπόν να αποδείξει ο Νικόλας; Πολλά και τίποτα. Και όμως, μάλλον η πλάστιγγα γέρνει στην πρώτη πλευρά. Και αυτό καθώς ο Ζήσης, λέγανε πολλοί τόσα χρόνια που ψάχναμε αν είναι κλασικός «άσος» ή «δυάρι», ότι είναι καλός και χρήσιμος επειδή παίζει δίπλα σε σταρ. Πλέον χωρίς τους κολλητούς του και κουμπάρους του και χωρίς την παλιά φουρνιά, αν και ο ίδιος ηλικιακά δεν απέχει και πολύ, καλείται να αναδειχθεί σε ηγέτη στην περιφέρεια και ενίοτε και σε σκόρερ. Κάτι που δεν έκανε ούτε στη Σιένα, και έχει την ευκαιρία του αν πάει καλά στο Ευρωμπάσκετ, να ανεβάσει νούμερα και στην ιταλική ομάδα, ώστε να εξασφαλίσει σούπερ για την ηλικία του συμβόλαιο του χρόνου και όχι να περιμένει τα 600 χιλιάρικα του Ολυμπιακού.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Από αστέρι της Νέων στη Ρόδο και χωρίς παιχνίδια στον Άρη, πενταδάτος στον Ολυμπιακό και ξάφνου και στην Εθνική ελλείψει των πρωτοκλασάτων! Ο Παπανικολάου βρήκε τουλάχιστον θέση, καθώς ακροβατούσε μεταξύ «3» και «4» και πλέον ως βασικό τριάρι καλείται να αποδείξει ότι δεν θα παραμείνει απλά ένας καλός ρολίστας, αλλά θα αρπάξει την ευκαιρία με τις πολλές απουσίες και θα βάλει και τα καλαθάκια του, θα βελτιώσει κι άλλο την ψυχολογία του και θα επιβεβαιώσει ότι είναι ο καλύτερος νέος στην Εθνική Ανδρών. Ειδάλλως θα μείνει λίγο από όλα με τους μικρομεσαίους, αφού ακόμα δεν έχει δουλέψει όπως πρέπει το μακρινό σουτ.

ΜΑΪΚ ΜΠΡΑΜΟΣ: Πολλοί, ακόμα και εγώ, προβληματίστηκαν με την επιλογή του Ζούρου να φέρει τον Μπράμος που τον μάθαμε στο Περιστέρι, αλλά τον... χάσαμε στα Κανάρια Νησιά πέρυσι. Πώς και δεν παίρνει τον Πατ Καλάθη με το σούπερ πρωτάθλημα και τη μεταγραφή στον ΠΑΟ και επιλέγει έναν ακόμα αμερικανοθρεμμένο, αναρωτηθήκαμε όλοι για τον Ζούρο. Και τελικά ο Ηλίας δικαιώνεται, με τον Μπράμος να προσφέρει λύσεις χωρίς να εντυπωσιάζει, σε διπλό ταμπλό. Σκυλίσια άμυνα, αξιόπιστο τριποντάκι και όποιος τον υποτιμήσει πληρώνει το αντίτιμο! Η ευκαιρία του να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο καλός ρολίστας για ομάδες τύπου Γκραν Κανάρια, αλλά ότι ειδικά φέτος με τα νέα δεδομένα, έχει θέση σε ΠΑΟ και Ολυμπιακό.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΣΗΣ: Είναι ο μοναδικός ίσως που δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Σούπερ φάιναλ φορ και πέρυσι στην Ευρωλίγκα, μόνος του καθάρισε τον τελευταίο τελικό των πλέι οφ με τα 6/6 τρίποντα και πήρε τη μεταγραφή του για το μαγευτικό Μιλάνο στο νέο πρότζεκτ της Αρμάνι. Άλλωστε, σαν παλιά καραβάνα είναι ο πιο έμπειρος μαζί με τον Ζήση και «οδηγός» για τους νέους. Το μοναδικό του κίνητρο, καθότι ο συνεπέστερος στην Εθνική, είναι πέρα από μιαν ακόμα θετική παρουσία, να δείξει ότι όπως και παλαιότερα, είναι αυτός που θα πάρει τις κρίσιμες επιθέσεις και σουτ και ας μην είναι περιφερειακός.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗΣ: Και αυτός... Μιλανέζος πλέον, δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, λέει η λογική. Και όμως. Ο Μπουρούσης μην ξεχνάμε ότι βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα αρκετές φορές φέτος. Μία από τον Ίβκοβιτς που για έναν μήνα τον καρατόμησε μεσούσης της σεζόν και αναγκάστηκε να τον επαναφέρει λόγω του τραυματισμού του Νεστέροβιτς. Μία με την απόφασή του να μην κατέβει με την Εθνική επειδή κατά τη γνώμη του αδικήθηκε ο Ολυμπιακός! Και κυρίως, τέλος, με την «εμπλοκή» του ονόματός του στο σκάνδαλο του ποδοσφαίρου, με τη λογική ότι συνομιλούσε με τον κατηγορούμενο και υποψήφιο πεθερό του, Μάκη Ψωμιάδη, για αναβολικά και μέσα σε όλα ότι «έκραζε» τα «αφεντικά» του, τους Αγγελόπουλους! Ο Μπουρούσης είδε τους φίλους του να του γυρνούν την πλάτη, τελικά αποδείχθηκε καθαρός από πλευράς ντόπινγκ, θέλησε να λησμονήσει, έκλεισε γρήγορα στο Μιλάνο και αποφάσισε να παίξει στην Εθνική για να ξεχαστεί και να δώσει απαντήσεις στους διαφόρων ειδών επικριτές του!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΦΟΣ: Ο Κουφός μάς… κούφανε στις εφηβικές του στιγμές και μας... σίγασε στη συνέχεια, όταν πέρασε απαρατήρητος την τελευταία διετία και ακόμα τον ψάχνουμε και στην Πολωνία το 2009! Και αυτό καθώς οι Αμερικανοί εφάρμοσαν λανθασμένο πρότζεκτ, προσπαθώντας να του δώσουν όγκο και μυς σε βαθμό μποντιμπίλντερ για το στιλ του! Ο Κουφός αφού «πλαστικός» στην επίθεση, ξέχασε να σκοράρει και να κινείται στη ρακέτα επιθετικά. Και έμεινε πίσω. Φέτος όπως αρχικά τον είδα και στο «Μοντάνα» στο Καρπενήσι, έχασε κιλά, βρήκε χρόνο αρκετό και παίζει πάλι σαν Κουφός, με άνεση στην επίθεση και όμορφες και ανάλαφρες κινήσεις. Έχει λοιπόν, όπως έδειξε και στα φιλικά, την ευκαιρία να αποδείξει πως ό,τι περιμέναμε από αυτόν και αυτός απ’ τον εαυτό του, μπορεί να λάβει σάρκα και οστά!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ο γιατρός της ομάδας...! Από τα σοβαρά και μορφωμένα παιδιά του ελληνικού μπάσκετ, συμπαθέστατος και μάγκας, αφού τα συνδύασε όλα και μάλιστα όταν έβαλε προ ετών σε προτεραιότητα την ιατρική! Πλέον είναι ένας χρυσός ρολίστας της Μπιλμπάο και πρωταθλήματος επιπέδου και κέρδισε –με τη μαγκιά του επίσης– τη θέση του στη δωδεκάδα, την οποία πήρε από τον Βουγιούκα και ας ήρθε από το... κάγκελο, αφού είχε ήδη ξεκινήσει η προετοιμασία, για να καλύψει το κενό του Σχορτσιανίτη. Πλέον καλείται και αυτός να αποδείξει όπως και στα φιλικά ότι οι ρολίστες πολυτελείας είναι απαραίτητοι και σε υψηλότατο επίπεδο και στις εθνικές ομάδες και φυσικά έτσι ανεβάζει και το κασέ του ακόμα περισσότερο, όταν προ μερικών ετών το μπάσκετ δεν του απέφερε ούτε τα... δίδακτρα της ιατρικής καλά καλά!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΪΜΑΚΟΓΛΟΥ: Αθόρυβα κάνει τα δικά του βήματα, τόσο στον Παναθηναϊκό όσο και στην Εθνική ομάδα. Όλοι έλεγαν μέχρι πρόσφατα και ίσως λένε ακόμα, ότι ο Καϊμακόγλου είναι παλικάρι, μαχητής, χρήσιμος, αλλά μέχρι εκεί. Ότι δεν μπορεί να κάνει σε μεγάλη ομάδα ή στην Εθνική Ελλάδος σεζόν αλά Μαρούσι, επειδή δεν είναι ακριβώς τριάρι ή τεσσάρι. Είναι λίγο από όλα, πράγματι. Αλλά εκτός από μαχητής, αποδεικνύεται και πανέξυπνος στο παιχνίδι του, ενώ ακούγοντας τους προπονητές του συνεχώς βελτιώνει αδυναμίες και δείχνει ότι με ατού του εκτός των άλλων το ότι «διαβάζει» καλά το ματς, μπορεί να αναδειχθεί σε χρυσό ρολίστα πολυτελείας και ενίοτε και σκόρερ σε υψηλό επίπεδο!