Τα παιδιά να γίνουν άνδρες

Παρακαλούνται, κατ'αρχήν, όσοι ψάχνουν βήμα για να εκτοξεύσουν εθνικιστικές κορώνες και για να στήσουν ικριώματα να πάνε κάπου αλλού. Ο αθλητισμός δεν προσφέρεται για εκρήξεις πατριωτισμού. Μόνο όσοι λαοί έχουν πρόβλημα εθνικής ταυτότητας χρησιμοποιούν τη μπαλίτσα για να γυαλίσουν τη σημαία τους. Όχι ότι δεν έχουμε πέσει κι εμείς σε αυτή την παγίδα...

Η ήττα ήταν οδυνηρή όχι επειδή ο αντίπαλος κατέβηκε στο γήπεδο ντυμένος Μεγαλέξανδρος, αλλά επειδή η δική μας ομάδα ξεγυμνώθηκε και δεν είχε καν το πάθος για να συμμαζέψει τα συντρίμμια της. Πώς περίμενε να κερδίσει τέτοιο παιχνίδι με χαλαρή διάθεση και ένδυμα περιπάτου; Ο αντίπαλος έτρωγε σίδερα. Για τους δικούς του λόγους, λέτε; Ναι, αλλά αυτή τη στιγμή η FYROM είναι πιο κοντά στην πρόκριση στον επόμενο γύρο απ'ό,τι η Ελλάδα. Ελπίζω να τους μεθύσει το εθνικοπατριωτικό κρεσέντο και να τους εμφανίσει αύριο το μεσημέρι πτώματα, όπως έγινε σήμερα με τους Βόσνιους...

Η Εθνική μας ομάδα έχει μπροστά της ένα ιστορικής σημασίας διήμερο. Και δύο αντιπάλους αξιόλογους και επικίνδυνους. Το Μαυροβούνιο και η Κροατία έχουν καλύτερο υλικό από τη FYROM και καλύτερο υλικό από την Ελλάδα. Μήπως έχουμε εμείς Πέκοβιτς, Ντάσιτς και Κουκ; Μήπως έχουμε Τόμιτς και Πόποβιτς και Μπογκντάνοβιτς; Οχι. Υποτίθεται, όμως, ότι είμαστε πιο ομάδα και ότι αυτό θα καταθέσουμε αύριο και μεθαύριο στο παρκέ της Αλίτους Αρένα.

Θα καταλάβατε, πιστεύω, ότι είναι περισσότερες από "τέσσερις πέντε" οι χώρες που παίζουν καλό μπάσκετ στην Ευρώπη. Η FYROM που κέρδισε Κροατία και Ελλάδα δεν είναι παρακατιανός αντίπαλος, παρά τη ζαρωμένη στολή που φοράει.

Με τη σημερινή απόδοση, η Εθνική μας δεν κερδίζει κανέναν. Αλλά δεν υπάρχει τέτοια πολυτέλεια, διπλής ήττας από Μοντενέγκρο και Κροατία. Το γράφω και στα αγγλικά για να το καταλάβουν και τα ελληνοαμερικανάκια της ομάδας: "Defeat is not an option". Εάν αποκλειστεί από τον επόμενο γύρο η Εθνική, θα ξεκινήσει μία διετία ομφαλοσκόπησης και εσωστρέφειας, χωρίς επίσημες υποχρεώσεις και χωρίς κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Θα αποχωρήσει από το σκηνικό σημαδεμένη από το στίγμα μιας συντριβής από τα Σκόπια και μίας τραυματικής "βαλκανιάδας" σε λιθουανικό έδαφος.

Γαλουχημένοι σε ρόλους αναπληρωματικών, συμπληρωματικών ή και θεατών, οι περισσότεροι παίκτες της νέας Εθνικής ομάδας αποδεικνύονται ανήμποροι να αντέξουν το βάρος και την κληρονομιά της φανέλας. Εχουν, φυσικά, άλλοθι. Δεν μπορεί να γίνει εν μία νυκτί πρώτο βιολί ο Ξανθόπουλος, ο Μπράμος, ο Βασιλειάδης, ο Μαυροειδής, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου. Είναι όλοι ανεξαιρέτως καλοί παίκτες, αλλά θα χρειαστεί να φάνε άφθονο πικρό ψωμί μέχρι να γίνουν σολίστ.

Το "πρέπει" έχει λυγίσει και παίκτες πιο ταλαντούχoυς, πιο μπαρουτοκαπνισμένους, πιο έτοιμους. Κάνω λάθος αν γράψω ότι ο Νικ Καλάθης ψάχνει με το ένα μάτι τον Ομπράντοβιτς και με το άλλο το Διαμαντίδη; Αυτός που θα ήταν κανονικά 11ος παίκτης στην ιεραρχία της ομάδας είναι σήμερα ο 4ος. Και ποιος είναι ο πέμπτος; Ο Καϊμακόγλου; Εάν η Εθνική ήταν πλήρης, θα έβλεπε το Ευρωμπάσκετ από το σπίτι του.

Η πίεση είναι έντονη στους ώμους όλων και γίνεται βαρίδι μέσα στους αγώνες. Οσο ο αγώνας με τη FYROM πήγαινε στραβά, δεν τολμούσαν να πάρουν πρωτοβουλία ούτε οι παλιοί. Ο Ζήσης και ο Μπουρούσης εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη. Ο Φώτσης είχε μόνο αναλαμπές. Ακόμα και όταν η ομάδα έκανε το σωστό, λύγιζε από το άγχος της. Ο Ηλίας Ζούρος έβλεπε τα χαμένα λέι-απ και ένιωθε τα μαλλιά του να ασπρίζει.

"Δεν γίνεται να ξαναπαίξουμε τόσο άσχημα", είπε μετά το πατατράκ. Γίνεται και παραγίνεται. Αλλά οι μεγάλες ομάδες κερδίζουν και δίχως καλή απόδοση. Οταν η Εθνική μας έφερε το ματς στο 49-50 είχε τρεις ευκαιρίες για να προσπεράσει και να βάλει πλάτη τους Σκοπιανούς. Τις έχασε και τις τρεις, με άστοχα σουτ των Μπουρούση, Καϊμακόγλου, Μπράμο. Και στη συνέχεια έδωσε 4 εύκολους πόντους στο ΜακΚάλεμπ, με αλλεπάλληλα λάθη του Καλάθη στη σέντρα. Αντί να βρεθεί σε θέση ισχύος, έπεσε με γδούπο η ίδια στο καναβάτσο.

Είναι πολύ εύκολο να κακίσουμε τους παίκτες για τα σημερινά χάλια τους και να βγάλουμε στη σέντρα το Ζούρο για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα. Ταυτόχρονα, όμως, ακούγεται πολύ άδικο να ζητάμε σταθερά καλή απόδοση σε Ευρωμπάσκετ από παίκτες που αγωνίζονται 10λεπτα στις ομάδες τους και κουβαλάνε τις βαλίτσες των πρωτοκλασάτων και των Αμερικανών. Και εξίσου άδικο να απαιτούμε από τον προπονητή την άμεση κατασκευή ενός φρουρίου όταν κρατάει στα χέρια του υλικό από πηλό. Μπορεί να θεμελιώσει, αλλά όχι να χτίσει μέσα σε λίγες μέρες.

Ελπίζω ότι το σημερινό πάθημα και τα δηκτικά σχόλια με τα οποία στόλισαν την Εθνική οι ασυγκράτητοι υπερπατριώτες θα σβήσουν γρήγορα την απογοήτευση και θα τη μετατρέψουν σε πείσμα. Αυτό είναι το μοναδικό ευοίωνο ποντάρισμα μετά την αποψινή "κέντα" και η τελευταία ελπίδα της Εθνικής για να βγει πιο ισχυρή από την απρόσμενη κρίση. Η Σιένα, του Νίκου Ζήση (αλλά και του ΜακΚάλεμπ) απέδειξε κόντρα στον Ολυμπιακό ότι ο πληγωμένος εγωισμός μπορεί να γίνει κηροζίνη, ακόμα και όταν υπάρχει έλλειμμα ποιότητας.

Αλλά η ελληνική αντεπίθεση θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Από σήμερα, στα αποδυτήρια και στο ξενοδοχείο της ομάδας. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο ούτε περιθώριο για αποτυχία επιπέδου "Τιτανικού". Η Εθνική Ανδρών οφείλει να προκριθεί οπωσδήποτε στην επόμενη φάση του Ευρωμπάσκετ και οι έφηβοι πρέπει να γίνουν Ανδρες σήμερα κιόλας. Οι ίδιοι θα είναι οι πρώτοι που θα καρπωθούν τα οφέλη.