Εθνική νέων, ωραίων, ανδρών

Τα αμούστακα αγόρια που ήρθαν στη Λιθουανία για να φορέσουν τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών πριν καλά καλά ανδρωθούν στις ομάδες τους, τα ίδια που έμοιαζαν με ανήλικα γατάκια στο οδυνηρό συναπάντημα του Σαββάτου με τους Σκοπιανούς, απέδειξαν το τελευταίο διήμερο στο Αλίτους ότι έχουν τα κότσια για να αντέξουν το βάρος της φανέλας και να γίνουν Άνδρες αντάξιοι των βαριεστημένων προκατόχων τους.

Πόσοι περίμεναν αλήθεια ότι θα άντεχε αυτή η άψητη ομάδα τα δύο απανωτά "πρέπει" της Κυριακής και της Δευτέρας; Χθές, τους βάλαμε να αποδείξουν ότι πονάνε την ελληνική φανέλα, τη σημαία, τα κόκαλα των προγόνων τους και την κληρονομιά του Μεγαλέξανδρου - λες και αποτελεί εθνική μειοδοσία μία ήττα από οποιονδήποτε στο μπάσκετ ή σε άλλο άθλημα. Σήμερα τους ζητήσαμε να ξανακλειδώσουν το γλυκό κρασί στο ψυγείο και να αρνηθούν την ήττα που θα έστελνε, μάλλον, την Εθνική μας σε πρόωρη συνταξιοδότηση.

Τα κατάφεραν και τα δύο, χωρίς να αφήσουν περιθώρια για αμφισβητήσεις, μισόλογα ή παράπονα. Ανδρες, έτοιμοι για όλα.

Ταυτόχρονα, κατέθεσαν στο παρκέ της Αλίτους Αρένα αυτό ακριβώς που η κοινή γνώμη και οι ειδικοί όρισαν ως μίνιμουμ στόχο για αυτή τη νεοσύλλεκτη ομάδα: πάθος, επιθυμία, ψυχή, καρδιά, αυταπάρνηση. Η ήττα του Σαββάτου έκανε την Εθνική να καταλάβει ότι το έλλειμμα πείρας και ταλέντου μπορεί να ξεπλυθεί μέσα σε ποτάμια ιδρώτα.

Μετά τις 5 αγωνιστικές της πρώτης φάσης του Ευρωμπάσκετ, η ελληνική ομάδα είναι πρώτη στα ριμπάουντ χωρίς να έχει πολλά κορμιά, πρώτη στις τάπες χωρίς να διαθέτει μπλοκέρ και δεύτερη στην άμυνα, με διαφορά δεκαδικών από την κορυφαία Ρωσία.

Αυτά είναι τα στατιστικά που φέρνουν διακρίσεις, αυτά είναι τα στατιστικά που παραδοσιακά έβγαζαν στον αφρό την Εθνική Ελλάδας, αυτά είναι τα στατιστικά που δείχνουν το "θέλω" μίας ομάδας-καμικάζι. Στην Αμερική, μετράνε ξεχωριστά τους "hustle points", τους πόντους που προκύπτουν από το χαμαλίκι. Η Εθνική μας έχει τέτοιους περίσσευμα.

Δεν θα έβρισκε ποτέ ελεύθερα σουτ αν δεν έπαιζε ξύλο χωρίς φόβο αλλά με πάθος, δεν θα έτρεχε στον αιφνιδιασμό αν δεν διέπρεπε στην άμυνα, δεν θα έβγαζε από τα σπλάχνα της πρωταγωνιστές αν δεν τους έντυνε πρώτα με στολή εργασίας.

Δείτε τη στατιστική του Μάικ Μπράμος, ή μάλλον Μπράμου, και θα καταλάβετε πολλά. Μολονότι γκρέμισε τα καλάθια με τα μακρυνά του σουτ στους 3 τελευταίους αγώνες, ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους, έλαβε χρίσμα βασικού και κέρδισε 30λεπτά συμμετοχής. Απέναντι σε Μαυροβούνιο και Κροατία, το κοντέρ του έγραψε 16 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και μόνο μία χαμένη μπάλα. Πόσοι πρόσεξαν ότι είχε 3/16 σουτ;

Τα ίδια και ο Νίκος Ζήσης, που υπέπεσε σε 1 μόλις λάθος στα τελευταία 55 λεπτά της συμμετοχής του. Τι κι αν σούταρε 1 στα 17; Ηταν από τους καλύτερους. Το μοναδικό καλάθι που έβαλε απόψε ήταν το δεύτερο σημαντικότερο της βραδιάς (μετά το "νικητήριο" τρίποντο του Φώτση), ενώ η ψυχραιμία του στις βολές προστάτευσε τα κεκτημένα.

Ο Νικ Καλάθης είχε σήμερα 8 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 4 κλεψίματα, μολονότι προέρχεται από τραυματισμό. Κάποια στιγμή πελάγωσε από την κόπωση και την πίεση των αντιπάλων, αλλά στα αποδυτήρια ζήτησε συγγνώμη από το Ζούρο και τους συμπαίκτες του (όπως και ο Κουφός).

Ο Αντώνης Φώτσης μπορεί να γέμισε το αντίπαλο καλάθι με τρίποντα (5/8) και να πέτυχε το νικητήριο (της ομάδας που "δεν έχει παίκτη για τα μεγάλα σουτ"), αλλά ξεκίνησε τον αγώνα με 3 τάπες που έκοψαν το βήχα των Κροατών.

Το ίδιο έκανε απέναντι στον Πέκοβιτς ο Κώστας Κουφός, αιχμή του δόρατος χθές.

Ο Κωστής Βασιλειάδης γαρνίρισε τους 17 πόντους του με 5 ριμπάουντ αλλά και μηδέν λάθη, ο ίδιος Βασιλειάδης που φαινόταν επιρρεπής στην επιπολαιότητα.

Ο Γιάννης Μπουρούσης πάτησε το παρκέ καταπονημένος από τον πυρετό, αλλά έβαλε στο άψε σβήσε 10 πόντους στο θεόρατο Τόμιτς.

Πολύ πριν αρχίσει η διοργάνωση δήλωσα αισιόδοξος, παρά τις τρανταχτές απουσίες. Το Σάββατο κλονίστηκα κάπως, όχι επειδή υποτίμησα την ομάδα, αλλά επειδή φοβήθηκα την αντίδραση των άπειρων παικτών της υπό το βάρος των άναρθρων κραυγών των εν Ελλάδι υπερπατριωτών.

Οι ίδιοι διέψευσαν τους φόβους μου και με υποχρέωσαν να επιστρέψω στην αρχική μου θέση. Δηλώνω, ξανά, αισιόδοξος, επειδή βλέπω ότι η Εθνική παίζει το μπάσκετ που ήθελα να δω, το μπάσκετ που δικαιώνει τους πρεσβευτές του.

Ελπίζω να συμφωνείτε ότι οι εμφανίσεις του τελευταίου διημέρου αποτελούν γαλόνι για τον Ηλία Ζούρο, ο οποίος παρουσίασε την ομάδα έτοιμη για πόλεμο, αλλά απαλλαγμένη από άγχος και συμπλέγματα. Δεν είναι μικρό πράγμα. Οι συνάδελφοί του από το Μαυροβούνιο και την Κροατία έμειναν μετεξεταστέοι στο ίδιο μάθημα.

Πέρα από το σκέλος της ψυχολογικής προετοιμασίας, ο Ζούρος έδειξε προσαρμοστικότητα και έλλειψη δογματισμού. Μετά την πρώτη στραβή, ανακάτεψε την τράπουλα, άλλαξε την αρχική πεντάδα κατά τα 3/5 της, έδωσε ψήφο στον Μπράμο, το Βασιλειάδη, τον Κουφό.

Απόψε προχώρησε ακόμα παραπέρα και έσφιξε το «rotation”, αφήνοντας έξω τους Ξανθόπουλο, Μαυροειδή, Σλούκα και παραδίδοντας τα ηνία στο Ζήση όσο ξεκουραζόταν ο Καλάθης. Η τελική στατιστική χρεώνει στην Εθνική μόλις με 9 λάθη. Μονοψήφιο νούμερο, για την ομάδα που έπαιζε με τρεμάμενα χέρια!

Αυτή είναι η δικαίωση του προπονητή.