Και άλλο συλλαλητήριο…

Οι Πειραιώτες θα υποδεχθούν τη Μαρσέιγ χωρίς επίσημο ματς στα πόδια τους. Τη στιγμή που οι Γάλλοι μετρούν ένα ματς για το Σούπερ Kαπ Γαλλίας και πέντε (με αυτό που θα γίνει το Σάββατο με τη Ρεν) στο πρωτάθλημα.

Και μην προτρέξετε ότι ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες. Στόχος του Ολυμπιακού την Τρίτη το βράδυ είναι η νίκη, ακόμα κι αν μιλάμε για το πρώτο ματς της χρονιάς.

Για το παιχνίδι με την ομάδα της Μασσαλίας έχουμε ακόμα μέρες για να μιλήσουμε, για να το αναλύσουμε, ενώ σιγά σιγά θα γίνουν γνωστές και οι σκέψεις του Ερνέστο Βαλβέρδε για την ενδεκάδα.

Η είδηση της εβδομάδας δεν είναι φυσικά η αποχώρηση του Μαθία από τα κοινά της ομάδας. Ήταν κάτι αναμενόμενο και απλά όλοι περίμεναν πότε θα βγει η ανακοίνωση. Για το θέμα του τεχνικού διευθυντή σε ελληνική ομάδα θα τα πούμε σε μελλοντικό blog.

Η είδηση φυσικά ήταν η αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Ο Παναθηναϊκός ήταν, είναι και θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού. Με αυτήν την κόντρα μεγαλώσαμε όλοι μας. Κάποιοι επέλεξαν το ένα στρατόπεδο, κάποιοι το άλλο.

Τον αντίπαλό μου τον σέβομαι. Ποτέ δεν τον φοβόμουν, αλλά τον σεβόμουν. Ακόμα και στα δύσκολα για τον Ολυμπιακό χρόνια, τότε που ο «βαρδινογιαννισμός» ήταν must, ήταν μόδα, την ίδια άποψη είχα. Ακόμα και αν χρειαζόταν ο Ολυμπιακός να παίζει ξανά παιχνίδια που είχε κερδίσει…

Ακόμα και αν ο υπογράφων είχε πάρει μέρος σε συλλαλητήριο κατά του «βαρδινογιαννισμού». Προς Θεού, όχι το 2008, αλλά το 1991 (κατά 90% είναι σωστή η χρονιά). Τότε οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν συγκεντρωθεί στο κέντρο της Αθήνας και ανάμεσά τους και εγώ, για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι είκοσι χρόνια πίσω, αλλά το θυμάμαι γιατί μετά το… μενού είχε συναυλία στο Ρόδον (Annihilator).

Η αποχώρησή του προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον. Να δούμε πώς θα πορευτεί ο «αιώνιος αντίπαλος». Για το αν εμφανιστούν οι «πιο δυνατοί από τον Αμπράμοβιτς», ειδικά τώρα που μπορούν να πάρουν τον Παναθηναϊκό χωρίς να δώσουν ευρώ στην οικογένεια.

Ένα άλλο σενάριο είναι να περάσουν οι «πράσινοι» ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι να βρεθεί ένας επιχειρηματίας για να αναλάβει την ομάδα. Όπως το έκανε ο τεράστιος Σωκράτης Κόκκαλης, που πήρε τον Ολυμπιακό στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας του και τον εκτόξευσε. Όταν μάλιστα έκρινε ότι κουράστηκε, φρόντισε για τη διάδοχη κατάσταση. Και ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κάνει βήματα μπροστά…

Υ.Γ. Πώς γίνεται σχεδόν πάντα, όλοι στο «αντίο» να είναι άγιοι. Γιατί έχουμε διαβάσει και μυθικά κείμενα από χθες το απόγευμα. Λες και στα χρόνια που η οικογένεια βρισκόταν στα πάνω της, λειτουργούσε με το σταυρό στο χέρι… Ήμαρτον!