H ψυχή δίνει πρόκριση!

Μετά τη σπουδαία νίκη της Εθνικής μας στο Ισραήλ κάτω από τον καυτό ήλιο του Τελ Αβίβ, η ομάδα του Σάντος είχε τη μεγάλη ευκαιρία να αγκαλιάσει την πρόκριση στο παιχνίδι της Ρίγας με τη Λετονία, παίρνοντας ένα ακόμη «τρίποντο» που θα τη διατηρούσε στην κορυφή του ομίλου της.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν βάσει σχεδίου για τη «γαλανόλευκη», η οποία φανερά «χτυπημένη» από τις σημαντικές της απουσίες αλλά και την έλλειψη σέντερ φορ, βρέθηκε πίσω στο σκορ από νωρίς και στη συνέχεια όποια ευκαιρία δημιούργησε αδυνατούσε να τη μετατρέψει σε γκολ.

Η ελληνική ψυχή των διεθνών μας όμως κατάφερε να ανατρέψει μία ακόμη φορά την κατάσταση και με ένα παλικαρίσιο γκολ του Κυριάκου Παπαδόπουλου στο 84' έφερε το ματς στα ίσια και πήρε τον έναν βαθμό ακολουθώντας πιστά τη ρήση που υπαγορεύει πως «όταν δεν μπορείς να νικήσεις έναν αγώνα πρέπει να κοιτάξεις πώς να μη χάσεις...».

Και αυτή η ισοπαλία που διατηρεί για 14ο σερί παιχνίδι το αήττητο του Σάντος και της Εθνικής στη μετα-Ρεχάγκελ εποχή εκτός από τους προφανείς ψυχολογικούς λόγους, τη βοηθά και στο βαθμολογικό κομμάτι, καθώς αν έμενε το εις βάρος της 1-0 θα έπρεπε να κάνει το 2 στα 2 στα εναπομείναντα ματς ενώ πλέον η νίκη με τους Κροάτες και μια ισοπαλία στη Γεωργία αρκούν για την πρωτιά.

Αυτό λοιπόν που πρέπει να κρατήσουμε από τον χθεσινό αγώνα είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα που πέρασε αυτή η Εθνική. Παιδιά που δεν έχουν παίξει πολλά παιχνίδια μαζί και έχουν λίγες συμμετοχές με το εθνόσημο δείχνουν έτοιμα και ικανά για μεγάλα πράγματα. Και αυτό είναι το κέρδος της ομάδας του Σάντος.

Ο Γιάννης Ζαραδούκας αποτελεί νέα αξιόπιστη λύση για την αριστερή πτέρυγα της ομάδας, ενώ ο 19χρονος Κυριάκος Παπαδόπουλος έχει μετατραπεί σε πρωταγωνιστή του εθνικού συγκροτήματος. Στα χαφ ο άτυχος Νίνης αλλά και ο Φετφατζίδης είναι έτοιμοι να σηκώσουν στις πλάτες τους το μέλλον της Εθνικής, ενώ ο Σάντος καταφέρνει με πολύ καλά αποτελέσματα το «πάντρεμα» της νέας γενιάς με την παλαιά.

Η Εθνική μας πλέον, επτά χρόνια μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στην Πορτογαλία, αποδεικνύει πως έχει τη στόφα μεγάλης ομάδας που δεν λυγίζει στα δύσκολα και ξέρει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα αγωνιστικά της όπλα καλύπτοντας τις αδυναμίες της. Και αυτός είναι και ο λόγος που η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να νικήσει τους Κροάτες στο «Καραϊσκάκης» σε έναν μήνα από σήμερα.

Γιατί στο παιχνίδι με τους Λετονούς οι ελληνικές αδυναμίες ήταν ουκ ολίγες. Η απουσία των Φωτάκη, Νίνη, Καφέ και Κατσουράνη στο χώρο του κέντρου ήταν κάτι παραπάνω από προφανής, ενω και ο Τζιόλης ήταν σκιά του εαυτού του όντας ακόμη απροετοίμαστος. Επιπλέον, η έλλειψη του Τοροσίδη ήταν σημαντική για την Εθνική, ενώ και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος δεν μπόρεσε να αγωνιστεί.

Κατά τα άλλα, το επιθετικό πρόβλημα της Εθνικής συνεχίζεται καθώς τα κλασικά σέντερ φορ έχουν εκλείψει για τα καλά με τον 36χρονο Λυμπερόπουλο που αποτελεί πραγματικό στρατιώτη της Εθνικής να παλεύει στην κορυφή της επίθεσης δίχως όμως να έχει πολλές βοήθειες. Άλλωστε, ο Σάντος περιμένει δυο-τρεις παίκτες που έχει στο μυαλό του για την κορυφή της επίθεσης για να δει πώς θα πορευτούν τώρα με τους συλλόγους τους, ώστε να ενισχύσουν μετέπειτα στο ματς με την Κροατία και την Εθνική μας.

Συγκυριακά δεν ήταν λοιπόν και το κατάλληλο ματς για την Εθνική, ενώ και το σχετικά γρήγορο γκολ των Λετονών δεν μας άφηνε πολλά περιθώρια να αντιδράσουμε. Όμως όλη η ουσία της «γαλανόλευκης» ανόδου συμπυκνώνεται στην εξής διαπίστωση: Η Εθνική των προηγούμενων δεκαετιών με ανάλογες απουσίες αν βρισκόταν πίσω στο σκορ στις... Λετονίες από νωρίς και τα πράγματα δεν της πήγαιναν καλά, ήταν θέμα χρόνου να «φάει» και το δεύτερο. Η Εθνική του «σήμερα» ξέρει να κρατάει την ψυχραιμία της, αντεπιτίθεται και ισοφαρίζει. Και όταν το κάνει ψάχνει το «χρυσό» γκολ μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Και η αλήθεια είναι πως λίγο έλειψε να τα (ξανα)καταφέρει...

Αυτή είναι λοιπόν η μεγάλη επιτυχία της Εθνικής και αυτός θα είναι και ο λόγος που θα τη στείλει τελικά στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας σε λιγότερους από δέκα μήνες. Μέχρι τότε, επόμενο ραντεβού στο «Καραϊσκάκης»...