H εκδίκηση των οικοδόμων

Τι λέτε λοιπόν τώρα, κύριοι μυαλοπώληδες; Είναι ανύπαρκτοι οι Σκοπιανοί, όπως μας είπατε όταν τους είδατε νικητές απέναντι στην Εθνική μας; Είναι μήπως καφενείο; Καφετέρια; Μπιραρία; Οικοδόμοι; Ψαράδες; Θα βαφτίσουμε τώρα και τη Λιθουανία "ανέκδοτο";

Όλα αυτά –και μερικά πολύ χειρότερα– τα διάβασα τις προηγούμενες ημέρες σε σχόλια όχι μόνο απλών αναγνωστών, αλλά και συναδέλφων που προσπάθησαν να πουλήσουν εξυπνακισμό υποτιμώντας άδικα όχι τόσο τους Σκοπιανούς, για τους οποίους δεν με νοιάζει κιόλας, όσο τη δική μας ομάδα, η οποία έφτασε στο 6-2 κερδίζοντας μια σειρά από δύσκολους αγώνες και ξεπερνώντας ορισμένες φορές τις δικές της προδιαγραφές.

Όχι, αγαπητοί μου. Δεν παίζουν ξυλοκόποι στο Ευρωμπάσκετ, ούτε κατσαπλιάδες. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, το άθλημά μας έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο, με τρανό παράδειγμα την πορεία της FYROM αλλά και της Φινλανδίας στα γήπεδα της Λιθουανίας.

Δεν μπορώ να πω ότι συμπαθώ τους Σκοπιανούς, κάθε άλλο, ωστόσο απόψε τους χάρηκα. Απέναντι σε μια ομάδα που είχε 15.000 κόσμο στο πλευρό της αλλά έπαιζε ασυνάρτητα και έτρεμε σαν το ψάρι, οι Σκοπιανοί ήσαν άνδρες με τα όλα τους. Ο ΜακΚάλεμπ, ο Ιλιέφσκι, ο Στογιανόφσκι, ο Άντιτς και ο Σαμαρτζίσκι ακούμπησαν στο παρκέ όχι μόνο την καρδιά τους, αλλά και τα άθραυστα αυγά τους.

Επιβραβεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο χωρίς να κλέψουν κανέναν, έστησαν ένα παραμύθι δυσάρεστο για εμάς αλλά ευχάριστο για το μπάσκετ, απομυθοποίησαν τους Λιθουανούς, κατέστρεψαν ένα πάρτι που κρατούσε ολόκληρη χώρα στο πόδι επί μήνες και έσπειραν κλαμμένα πρόσωπα στις κερκίδες της... γρουσούζικης για τους ντόπιους «Ζαλγκίριο Αρένα».

Κάτι τέτοια είχε στο μυαλό του αυτός που έγραψε ότι στις καλύτερες κηδείες έχει πολύ κόσμο. Εξω στις καντίνες δεν πουλούσαν μπύρες και λουκάνικα, αλλά κόλλυβα και πικρό καφέ.

Πλάκα δεν έχει που οι Γάλλοι έχασαν επίτηδες από την Ισπανία για να αποφύγουν ημιτελικό με τους Λιθουανούς; Τώρα χτυπάνε τα κεφάλια τους στους τοίχους των αποδυτηρίων. Ελπίζω ότι στον προημιτελικό με την Ελλάδα θα ολοκληρωθεί το χαρακίρι τους.

Μακάρι να παίξει αύριο η Εθνική όπως έπαιξαν απόψε οι Σκοπιανοί: με ψυχραιμία, με σχέδιο, με ευψυχία, με καθαρό μυαλό, με ανδρισμό. Αν το κάνει, θα νικήσει. Και αν νικήσει, θα ξέρει ότι έχει μπροστά της πεδίον δόξης λαμπρόν.

Ο αντίπαλός της σε πιθανό ημιτελικό θα είναι η νικήτρια του ζευγαριού Σερβίας-Ρωσίας και θα έχει ελάχιστο χρόνο ξεκούρασης από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης ως το απόγευμα της Παρασκευής. Mπορεί, φυσικά, να τον κερδίσει.

Και να χάσει, όμως, αυτόν τον υποθετικό ημιτελικό, θα ξέρει ότι απέναντί της θα περιμένει στη μάχη του χάλκινου μεταλλίου όχι πια η Λιθουανία, αλλά η FYROM. Mάλιστα, η FYROM. Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι, εάν φτάσουμε –και εμείς– ως εκεί.

Προέχει, όμως, η τιτανομαχία με τους Γάλλους. Τα... καφενεία του Ομίλου F θα συνεχίσουν απόψε την αντεπίθεσή τους. Όταν γίνει ο απολογισμός των προημιτελικών, μπορεί να έχουν αποκλειστεί ακόμα και τρεις από τις χιλιοτραγουδισμένες ομαδάρες του Ομίλου Ε. Ήδη η Λιθουανία πήγε για βρούβες!

Τι θα πουν οι παντογνώστες πίσω στην Ελλάδα εάν συμβεί τέτοιο θαύμα; Μήπως ότι το μπάσκετ πέρασε στον αστερισμό των οικοδόμων;