Βγήκαν στους δρόμους

Την ώρα που στη Λιθουανία έπεφτε η αυλαία του Ευρωμπάσκετ, στην Αυστρία τελείωνε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα βόλεϊ. Βέβαια, για την Ελλάδα η δεύτερη διοργάνωση είναι ως μην γενόμενη αφού η Εθνική ομάδα δεν συμμετείχε οπότε υπήρχε κι ένα καλό άλλοθι να «θαφτεί» το σημαντικότερο ευρωπαϊκό γεγονός στο άθλημα του φιλέ. Με την βοήθεια του ίντερνετ και των δορυφορικών συνδέσεων ευτυχώς πήραμε κι εμείς μια γεύση εδώ κάτω στην εσχατιά της Ευρώπης και της Βαλκανίων. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία του βόλεϊ ταυτίζει τις ημερομηνίες της με αυτές του μπάσκετ. Αλλά να ήταν μόνο αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία...

Παρά τις όποιες καλές προσπάθειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια το άθλημα παραμένει πολύ πίσω σε θέματα προβολής και οργάνωσης. Και δεν μιλάμε σε σύγκριση με αυτό που υπήρχε πριν από μερικά χρόνια, αλλά σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό, δηλαδή, τα άλλα ομαδικά αθλήματα.

Αγωνιστικά στο 27ο Euro, δεν είδαμε κάτι το ξεχωριστό ή, κάποιον νεοτερισμό και η επικράτηση της Σερβίας οφείλεται στην ικανότητα των Σέρβων να επιβιώνουν στα δύσκολα αλλά και στην βολεϊκή τους ευφυία. Εκτός των άλλων, η Σερβία κατάφερε να κρατήσει το ρυθμό της σε όλη τη διοργάνωση και να αποφύγει τα «μπλακ άουτ» σε υποδοχή και ανάπτυξη, ειδικά στα ματς που παίχτηκε η πρώτη θέση.

Αυτό το χρυσό μετάλλιο φέρει την υπογραφή του Βλάντο Πέτκοβιτς, του πασαδόρου που σήκωσε το βάρος της ομάδας στη μετά Νίκολα Γκρμπιτς εποχή και που έδωσε στην ομάδα χαρακτήρα και προσωπικότητα. Φυσικά, χωρίς τον Ιβάν Μίλκοβιτς δεν υπάρχει Σερβία και παρότι στον τελικό μπλοκαρίστηκε από τους Ιταλούς κατάφερε και πάλι να κάνει τη διαφορά. Ο τελευταίος των Μοϊκανών είχε πανηγυρίσει τον τίτλο και το 2001 στην Οστράβα και πάλι κόντρα στην Ιταλία. Μπορεί να άσπρισαν λίγο τα μαλλιά του αλλά ο 32χρονος Ιβάν παραμένει... τρομερός και κυρίως ηγέτης. Δυστυχώς για το άθλημα δεν υπάρχουν πολλοί Μίλκοβιτς και αυτό είναι το πρόβλημα. Μπορεί να έχουν βγει δεκάδες καλοί αθλητές που «τσαλακώνουν» τη μπάλα, αλλά δεν είναι ηγέτες, δεν ξεχωρίζουν...

Ρεσιτάλ από τον λίμπερο Νίκολα Ρόσιτς (ειδικά στην άμυνα), ενώ ο πρώην ακραίος του Άρη Νίκολα Κοβάσεβιτς μαζί με τον Ντράγκαν Στάνκοβιτς ήταν τα δύο 4αρια που κινήθηκαν έξυπνα, κράτησαν την υποδοχή και άντεξαν επιθετικά. Γενικά, η Σερβία ήταν αυτό που λέμε ομάδα. Δεν είχε παίκτες που ξεχώριζαν, το δέσιμο ήταν καταπληκτικό και το αποτέλεσμα έβγαλε απόψε τους Σέρβους στους δρόμους του Βελιγραδίου. Αναρρωτιέμαι αν ποτέ θα βγουν οι Ελληνες στους δρόμους για το βόλεϊ... Ποιο βόλεϊ, δηλαδή... Εδώ καιγόμαστε κι εμείς απόψε μιλάμε για βόλεϊ... Έτσι, για να ξεχνιόμαστε...

Όσο για την Ιταλία του Μάουρο Μπερούτο; Είναι ίσως η μόνη φορά που πρέπει να μένει ικανοποιημένη μετά από την απώλεια ενός τελικού. Βέβαια, όταν φτάνεις στον τελικό και ειδικά όταν έχεις νικήσει την Πολωνία στον ημιτελικό, πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις την υπέρβαση. Ο Μπερούτο κράτησε την υπόσχεση του για συμμετοχή στον τελικό. Από εκεί και πέρα δεν είχε εγγυηθεί τίποτε. Και πως να εγγυηθεί, όταν ολόκληρη Ιταλία δεν έχει ακραίους; Ακόμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους Τζιάνι, Μπερνάρντι, Μπράτσι;

Οι κερδισμένοι του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Τσεχίας και της Αυστρίας ήταν κυρίως η Σερβία που πήρε το δεύτερο χρυσό της ιστορίας της και το πρώτο μετά από δέκα χρόνια, η Ιταλία που επέστρεψε στα μετάλλια μετά την ντροπή της 10ης θέσης το 2009 αλλά και η Πολωνία που από πρωταθλήτρια του 2009 κατάφερε να μείνει και πάλι στα μετάλλια.

Η Ρωσία στοίχειωσε και εφέτος. Η ομάδα με τα πιο πλούσια σωματικά προσόντα για άλλη μια φορά έμεινε εκτός βάθρου. Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ανδρών είναι η μοναδική διοργάνωση που δεν έχει κατακτήσει η Ρωσία μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Και σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και το ρεζιλίκι στον ημιτελικό με την περίπτωση του Μουσέρσκι. Από λάθος ξεχάστηκε η φανέλα του Μουσέρσκι στο ξενοδοχείο και δεν είχε δικαίωμα να αγωνιστεί στον ημιτελικό με την Σερβία. Οπως βλέπετε συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.

Η ευχάριστη έκπληξη ήταν η Σλοβακία με την 5η θέση. Θυμάμαι το 2002 που είχαν έρθει με πούλμαν από την Σλοβακία για φιλικούς αγώνες με την Εθνική Ελλάδας στο «Σπίτι του Βόλεϊ» στην Παιανία.

Η Βουλγαρία μπορούσε να είναι μέσα στην 4αδα αλλά όλοι τα περιμένουν όλα από τον Καζίνσκι και το παιχνίδι των γειτόνων με τον Ζέκοφ πασαδόρο έχει γίνει κάτι παραπάνω από προβλέψιμο. Η Γαλλία με δεδομένο πως το 2009 ήταν φιναλίστ θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι αποτυχία η 7η θέση, ωστόσο, με τις απουσίες που υπήρχαν ο Φιλίπ Μπλέιν μάλλον θα είναι ευχαριστημένος.

Την 8αδα συμπλήρωσε η Φινλανδία που ήταν 4η το 2009 και το πλασάρισμα της είναι ικανοποιητικό. Η Σλοβενία πλασαρίστηκε στην 9η θέση αν και άξιζε να μπει στην 8αδα, ενώ στην 10η θέση έμεινε η διοργανώτρια Τσεχία η οποία τηρουμένων των αναλογιών έμεινε μακριά από τον στόχο της που ήταν η 6αδα. Απογοήτευση για Γερμανία, Βέλγιο και Πορτογαλία καθώς έπαιξαν το ρόλο του κομπάρσου παρότι οι ομάδες τους δεν είναι ευκαταφρόνητες. Η Εσθονία μαζί με την Τουρκία είναι ευχαριστημένες με την 12αδα, ενώ η Αυστρία αρκέστηκε στον ρόλο της οικοδέσποινας.

Αν επιχειρήσουμε να βάλουμε κάπου την Εθνική Ελλάδας θα την τοποθετούσαμε μεταξύ της 11ης και της 15ης θέσης, ενώ στο Προολυμπιακό του Νοεμβρίου θα έχουμε αντιπάλους την Σλοβακία, την Βουλγαρία, την Τσεχία και φυσικά το Μαυροβούνιο. Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι την διοργανώτρια του τουρνουά. Τώρα ποιον από τους πέντε θα νικήσουμε είναι μια άλλη ιστορία.

Στα εντός των τειχών το πράγμα πηγαίνει ασθμαίνοντας. Ο Ολυμπιακός, ο Παμβοχαϊκός και ο Φοίνικας Σύρου είναι οι πιο πλήρεις ομάδες. Για τον Ηρακλή θα το πούμε αυτό όταν ξεκαθαρίσει το ζήτημα του ακραίου και γενικά όταν ξεκαθαρίσει το ζήτημα με το ΑΦΜ, διότι βλέπουμε κομμάτι δύσκολο να αφήσει ο Βενιζέλος την τρόικα και τη σωτηρία της Ελλάδας για να ασχοληθεί με τον Γιώργο Μανωλόπουλο. Τέλος πάντων. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Σίγουρα, πάντως, κάποιος ή, κάποιοι λένε ψέμματα και παραπλανούν τον κόσμο του Ηρακλή. Ποιος ή, ποιοι θα είναι αυτοί θα μας το δείξουν τα γεγονότα.

Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα. Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να πάρει ξένους παίκτες και δεν μπορεί. Όποια πόρτα κι αν έχει χτυπήσει την έχει βρει κλειστή. Από Βραζιλία μέχρι Βουλγαρία όλοι ζητάνε εγγυήσεις και επιταγές κι όπως πάει το πράγματα η ομάδα θα μπει στο πρωτάθλημα με αμιγώς ελληνική 6αδα και φυσικά θα βάλει στόχο την παραμονή.