Απέδρασε ο Αχιλλέας!

Άλλο πάλι και τούτο. Tελικά, ελληνικό ποδόσφαιρο χωρίς τα... καρτούν του, δεν γίνεται. Πάνω που μπαγλαρώσανε τον Αχιλλέα και τον Μάκη, τις πλέον κλασικές φιγούρες των τελευταίων χρόνων, νάσου ο Τσάκας. Όχι του Μπιγκ Μπράδερ.

Γλόμπος κι αυτός, αλλά άλλος...

Εκπρόσωπος, λέει, του πρίγκιπα από τη Σαουδική Αραβία. Ο οποίος το καλοκαίρι του 2001 εκπροσωπούσε άλλη εταιρία, από την Αργεντινή και ήθελε να αγοράσει τον ΠΑΟΚ από τον Μπάτμαν. Μέχρι που κάποιοι επιχειρηματίες από τη Χαλκιδική κατήγγειλαν ότι τους είχε γελάσει σε κάτι μπίζνες και χάλασε η δουλειά...

Τώρα, δέκα χρόνια μετά, ο Βλάσης επανεμφανίστηκε (αν είναι αυτός και δεν είναι ο μεταμφιεσμένος Αχιλλέας) και είπε ότι δεν είναι απίθανο να γίνει πρόεδρας στον Παναθηναϊκό, έτσι και πάρει το μαγαζί ο πρίγκιπας με τα πολλά ονόματα, από τα οποία συγκράτησα ένα, το πιο δύσκολο αλλά και ταυτόχρονα το πιο χαρακτηριστικό: Αλ!

Η αλήθεια είναι πως απέναντι σε κάτι τέτοια είμαι πολύ επιφυλακτικός. Περισσότερο όταν ο... Αλ Βλάσης (ο Βλάσης του Αλ, αλλά μου αρέσει το Αλ Βλάσης επειδή κάτι μου θυμίζει - τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;) λέει πως ο πρίγκιπας θέλει πρώτα να... αγοράσει τις τζάμπα μετοχές του Τζίγκερ και μετά να βάλει 200 μύρια, ξεκινώντας από 20 μύρια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.

Και πολύ περισσότερο όταν ξαφνικά, λίγο μετά την εκπνοή του τελεσίγραφου του Μπαινωβγαινώπουλου, εμφανίζεται μια πρόταση από την Αραβία (Σαουδική, Σουηδική, Σου-νδική, θα σας γελάσω), όπου και οι δύο βασικοί μέτοχοι έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα και γνωριμίες...

Χμμμ...

Εκείνο, πάντως, που κρατάω πρώτο απ’ όλα είναι η πρώτη φωτογραφία του εκπροσώπου του πρίγκιπα. Το σίγουρο είναι ότι ως φάτσα και σουλούπι, ταιριάζει με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Για να μη νιώσουμε και στέρηση με την απουσία του Αχιλλέα. Σαν τη μεθαδόνη για τους ναρκομανείς μπορεί να λειτουργήσει ο Βλάσης.

Βέβαια, το θέμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι να την κόψει την «παραμύθα», με ή χωρίς παραμύθια με πρίγκιπες και βασιλοπούλες.

Όσο για τον Παναθηναϊκό; Το παραμύθι με τον Πρίγκιπα τώρα βρίσκεται ακόμα στο «μια φορά κι έναν καιρό».

Μέχρι το «κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», εγώ, ο Μίλτος να ΄μαι καλά...