Τι είδαμε, τι δεν είδαμε...

Έπεσε η αυλαία λοιπόν ενός ακόμα Ευρωμπάσκετ, του 37ου αυτή τη φορά, στην πανέμορφη Λιθουανία και με την Ισπανία να επιβεβαιώνει το χρίσμα του γκραν φαβορί πριν καν από το τζάμπολ. Δεν θα μπω στη διαδικασία να λέω τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε, καθώς αυτή η παρουσίαση μου μοιάζει πάντα σαν προκάτ!

Τα ωραία, τα αληθινά, είναι όταν γράφουμε σαν να μιλάμε με ένα φίλο μας. Αρχικά λοιπόν κρατάμε ότι ήταν μια μεγάλη διοργάνωση, η μεγαλύτερη από όσες έχω δει από το ’95. Οι είκοσι μέρες είναι πολλές και είναι άγνωστο ποιον εξυπηρετούν τελικά, εκτός αν τα τηλεοπτικά έχουν τόσο χρήμα και δεν το ξέρουμε και κονομάνε στη FIBA. Το βέβαιο είναι ότι κουράστηκαν όλοι πλην των ντόπιων από τις τρεις εβδομάδες. Και τελικά δεν ξέρουμε αν αξίζει το στοίχημα της διοργανώτριας για διεύρυνση του Eυρωμπάσκετ, το οποίο τελικά αν έγινε για να εξυπηρετηθούν ομάδες, με την κλήρωση που είχαμε κατέληξε σε τραγωδία το πλάνο - αν βέβαια υπήρχε. Από εκεί και πέρα είχαμε πολλές πόλεις, επτά για την ακρίβεια. Δεν ξέρω τι συνθήκες είχαν στις άλλες πόλεις, αλλά στο Αλίτους που ήμασταν εμείς, δεν είχε τίποτα καλό! Συμπαθητική πόλη για επαρχία, καλοί και εξυπηρετικοί άνθρωποι, αλλά καμία υποδομή όχι μόνο για Ευρωμπάσκετ αλλά ουτε καν για κυνήγι!

Πάλι καλά που το... έσωσαν οι φιλόξενοι και χαμογελαστοί Λιθουανοί και οι πανέμορφες Λιθουανίδες. Αλλά Ευρωμπάσκετ με... πανδοχεία αν θες να μένεις στην πόλη, είχαμε χρόνια να δούμε! Ίσως και ποτέ! Όπως επίσης το να μένουν οι ομάδες 45 χλμ μακριά από την πόλη που για να πας από την πρωτεύουσα έπρεπε να πάρεις λεωφορειάκι εποχής ’80 του Σοβιέτ (!) και να ταξιδεύεις 90 χλμ σε δύο και κάτι ώρες και χωρίς μπαριέρα καν! Τρένο είπατε; Όχι, το ξέχασαν! Από εκεί και πέρα όμως, επειδή εγώ τα λέω όλα όπως τα βλέπω και δεν γράφω... τουριστικό οδηγό ή δεν κάνουμε πρόμο του υπουργού Τουρισμού της Λιθουανίας, στο Βίλνιους ήταν μαγευτικά και μέχρι που μετακόμιζα! Και αξίζει και μια βόλτα ακόμα και χειμώνα.

*Πολύ όμορφη πόλη, απίστευτη ηρεμία καθώς δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα ούτε καν στο κέντρο καλά καλά(!), εξαιρετικές τιμές και πολυτέλεια για τα δεδομένα όχι μόνο της Λιθουανίας. Τα εμπορικά τους κέντρα είναι ίσως και καλύτερα και μεγαλύτερα από της Αθήνας και οι τιμές εντυπωσιακές. Ο καφές παντού 1,5 ευρώ όπως και η μπίρα, τα μεζεδάκια με 2 ευρώ (σ.σ νόμιζα ότι κάνουν πλάκα όταν πήραμε τρία πιατάκια και δώσαμε με τις μπίρες 12 ευρώ!!!) και το φαγητό τους εκπληκτικό με τιμές 20 ευρώ το άτομο σε ρεστοράν που γευματίζουν οι σταρ τους και τρως με λινή πετσέτα και σε σερβίρουν με παπιγιόν και υπό το φως κεριών!

Δεν το πιστεύετε, ε; Ούτε εμείς! Αλλά συνέβη παντού! Εκπληκτική η εκδρομή στο κάστρο του Τρακάι μέσα στις λίμνες και φυσικά μιλάμε για μια χώρα που είναι διαφορετική καλοκαίρι και άλλη το χειμώνα, αλλά πανέμορφη και τις δύο εποχές! Διασκέδαση έχουν και καλή. Όχι ότι έχει κανέναν μινιμάλ, πώς τα λένε αυτά, κλαμπάκι. Αλλά έχει ωραία κλαμπάκια με εκπληκτικές γυναίκες και καθαρά ποτά. Οι Λιθουανοί φιλόξενοι, αλλά οι Λιθουανίδες από άλλον πλανήτη! Έχω πάει παντού, αλλά οι Λιθουανές με κερδίζουν καθώς είναι πανέμορφες, ευγενικές, περιποιημένες και προσγειωμένες, αν και στην Ελλάδα αν ήταν θα είχαν στείλει... φυλακή πολλούς! Στο Κάουνας τα πράματα ήταν ενδιάμεσα. Κοινώς κρατάμε μόνο το Βίλνιους

*Αγωνιστικά είχαμε ένα Ευρωμπάσκετ εκπλήξεων. Ένα Ευρωμπάσκετ που όπως τα έφερε η κλήρωση, οδήγησε πολλές μέτριες ομάδες με ένα-δυο καλά παιχνίδια ουσιαστικά, στα ψηλά, και έστειλε στο... σφαγείο πολλούς μεγάλους. Πάντως εμείς είδαμε μια πρόωρη τελική φάση στη 2η στο Βίλνιους με τον όμιλο της φωτιάς και εννιά παιχνιδάρες. Η τελική φάση ήταν κάπως άνοστη, τουλάχιστον σε επίπεδο μπασκετικό. Γενικά είδαμε ένα Ευρωμπάσκετ που το πήρε το μεγάλο φαβορί, η Ισπανία, με περίπατο καθώς είπαμε ότι μόνο αν θέλουν ή αν... σκοτωθούν μεταξύ τους θα το χάσουν. Διαστημική ομάδα η Ισπανία, όποτε πάταγε γκάζι χανόταν και για καμιά τριετία ακόμα, ξεχνάνε ΟΛΟΙ κάθε βλέψη για κορυφή. Βέβαια οι Ισπανοί κάνουν και χαβαλέ ή παίζουν και... στοίχημα και μειώνονται οι διαφορές όταν σε τρίλεπτα τις πάνε στους 20 πόντους (!) ή χάνουν όπως με την Τουρκία με δύο πόντους σε μια περίοδο!

Η Εθνική μας πέτυχε τον μεγάλο της στόχο και κέρδισε τις εντυπώσεις σε μια μεταβατική εποχή. Η Γαλλία ήταν αυτή που περιμέναμε και πιο ώριμη και πλέον απέταξε τον χαρακτηρισμό λούζερ, αφού κέρδισε όλους τους μεγάλους πλην της Ισπανίας φυσικά. Η Ρωσία πήρε το χάλκινο και πέτυχε τον μεγάλο της στόχο. Τα Σκόπια με το περίεργο μπάσκετ και τον Μακάλεμπ πήραν την 4η θέση σε μια πορεία που θύμισε Ελλάδα στο EURO 2004 στο ποδόσφαιρο παίζοντας κατενάτσιο και... ξυλίκι με ένα μόνο, άντε ενάμιση, παίκτη επιπέδου. Και με έναν προπονητή που ήταν στα αζήτητα αφού το είχε γυρίσει και στο μανατζαριλίκι(!), αλλά μας ξάφνιασε αφού και κατενάτσιο να θες να παίξεις δεν είναι εύκολο να το στήσεις καλά. Ο Μαρίν Ντοκουζόφσκι πάντως είναι περίεργο πως ακόμα δεν έχει καλή δουλειά καθώς είναι και γάτος και σοβαρός.

Είχαμε και μεγάλες αρνητικές εκπλήξεις. Πρώτη πρώτη η οικοδέσποινα Λιθουανία. Χωρίς τον Κλέιζα δεν είχε ηγέτη και χάνοντας στην έδρα της από τα Σκόπια είναι για... κλοτσιές που λέμε. Μεγάλη η αποτυχία της, εθνική τραγωδία έγραψαν οι Λιθουανοί. Ο Κεμζούρα στον πάγκο είναι τυχερός που δεν τον έστειλαν στα... γκούλαγκ, μας έμειναν τα πικ εν ρολ Σάρας και Βαλανσιούνας. Αρνητική έκπληξη η Σερβία, η οποία πέρα από προβλέψιμη που λέγαμε, ήταν και άψυχη και χωρίς ενέργεια. Και συνεπώς απέτυχε και ο Ίβκοβιτς φέτος. Αφού η ομάδα του τα παράτησε και στο 5-8 και έχασε και το προ-ολυμπιακό. Η Σλοβενία ήταν χειρότερη του αναμενόμενου, στις αρνητικές εκπλήξεις η Κροατία που αποκλείστηκε από την α' φάση. Η Τουρκία επίσης, και δεν είναι δικαιολογία οι δύσκολοι όμιλοι για μια ομάδα που νίκησε την Ισπανία (!) και έχασε από την Πολωνία και ήταν φιναλίστ στο περσινό Παγκόσμιο! Η Γερμανία πάλεψε σαν σκυλί και είναι κρίμα για τον μεγάλο Νοβίτσκι. Σε άλλο όμιλο στη β' φάση θα ήταν εύκολα στο Κάουνας. Η Ιταλία των τριών ΝΒΑers και του Πιανιτζάνι «πλήρωσε» τους δύσκολους ομίλους και την έλλειψη πλέι μέικερ. Από τις άλλες ομάδες θετική παρουσία Αγγλία, Βοσνία, Φινλανδία (μεγάλα βήματα προόδου), Πολωνία, Λετονία, Γεωργία, Βουλγαρία και Ισραήλ. Η Πορτογαλία μετριότατη, απογοήτευση από το Μαυροβουνιο που περιμέναμε περισσότερα και την Ουκρανία του Φρατέλο από το ΝΒΑ. Τα ίδια και το Βέλγιο.

*Κρατάμε από πλευράς επιπέδου ότι ήταν υψηλό και με πολλά συναρπαστικά παιχνίδια-θρίλερ. Προπονητικά είδαμε μικρές ομάδες να στηρίζονται στην άμυνα για να προχωρήσουν και μιλάμε για άμυνες παθητικές ζώνης. Προπονητικά είδαμε πολλούς... καφετζήδες και... πρώην προπονητές και όχι καινούργια πράματα και συστήματα πλην Σκοπίων, που δεν ήταν ακριβώς συστήματα! Επίσης φάνηκε η έλλειψη πλέι μέικερ σε μεγάλες ομάδες που απέτυχαν εξ αυτών σε αντίθεση με τα Σκόπια που είχαν έναν σούπερ και έναν αρκετά καλό. Και πλέον το μπάσκετ είναι ξεκάθαρο ότι θέλει βασικά καλά γκαρντ και μετά καλούς ψηλούς, καθώς για παράδειγμα πού θα ήταν τα Σκόπια χωρίς ΜακΚάλεμπ και πού θα ήταν η Ιταλία με ΜακΚάλεμπ; Ή η Ρωσία με τον Αμερικανό πλέι μέικερ που δεν είναι δα και ο Τζόρνταν! Ή πού θα ήμασταν εμείς και με Σπανούλη έστω, πόσο μάλλον με Διαμαντίδη!

*Ο κόσμος είναι ένα άλλο θέμα. Οι Λιθουανοί πλην της τελικής φάσης δεν γέμισαν τα γήπεδα παρά μόνο όταν έπαιζε η Εθνική τους και έχει λογική καθώς τα 40 και 50 ευρώ για αυτούς είναι σαν να έχουμε τιμές 100 και 150 εμείς! Πάντως στα δικά τους παιχνίδια είχαν εκπληκτική ατμόσφαιρα, από τις καλύτερες που έχω δει ποτέ! Και που σε εμπνέει να βλέπεις και να παίζεις μπάσκετ! Οι Έλληνες που βρέθηκαν δεν ήταν περισσότεροι από 70, αλλά πολύ εκδηλωτικοί σε ένα μακρινό και ακριβό λόγω διάρκειας ταξίδι. Αυτό που δεν μου άρεσε πάντως ήταν ότι οι Σκοπιανοί έκαναν ανενόχλητοι την προπαγάνδα τους με το «Μακεδονία» και κέρδισαν δυστυχώς τις εντυπώσεις στην κερκίδα με 1000 άτομα στο πλευρό τους και βάλε. Και με φάτσες που ήταν βγαλμένες από το... Αλκατράζ! Αυτό με χάλασε, δεν μπορούσα να βλέπω ούτε τις φάτσες τους ούτε την άμπαλη πλην ΜακΚάλεμπ ομάδα τους ούτε να φωνάζουν Μασεδόνια... Όσοι διαφωνούν ας κάνουν παρέα με τους... προοδευτικούς και τους... παραλίες.

*Να δούμε τι κρατάμε και παικτικά. Αγωνιστικά καθαρά. Για εμάς τα είπαμε. Πάμε λοιπόν εξαιρώντας την Εθνική μας για την οποία κάναμε ιδιαίτερη ανάλυση και ελπίζοντας να μην ξέχασα κάποιον.

**ΕΛΑΜΨΑΝ**

Ναβάρο: Δίκαια MVP του τουρνουά καθώς πήρε όλες τις σημαντικές επιθέσεις σε κρίσιμες στιγμές και ειδικά με τη ζώνη των Σκοπίων(!) και με τους 35π. καθάρισε την πρόκριση. Εκπληκτικός και στον τελικό και ο πιο καθαρόαιμος σκόρερ-σουτέρ, οι οποίοι έχουν πλέον εκλείψει από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Συνεχώς μια δεκαετία κάθε καλοκαίρι, θα είναι ο νέος αρχηγός της ομάδας και σε μια ομάδα που έχει μόνο σταρ, είναι ο πραγματικός της ηγέτης. Απίστευτος απλά και όλο και καλύτερος αν είναι δυνατόν!

Νοβίτσκι: Τι να πεις για τον μεγάλο Νοβίτσκι που πρωταθλητής και του ΝΒΑ άφησε τις διακοπές του για να παίξει με μια μέτρια ομάδα και στους πιο δύσκολους ομίλους, ξέροντας ότι θα είναι θαύμα η πρόκριση στο προ-Ολυμπιακό! Απλά υποκλινόμαστε καθώς πάλευε σχεδόν μόνος με όλα τα θηρία!

Πάρκερ: Σούπερ σταρ, πραγματικά έδωσε απαντήσεις για όσους τον είπαν τελειωμένο με αφορμή τη φετινή του χρονιά στο ΝΒΑ και κάποιους τραυματισμούς. Ο ηγέτης της φιναλίστ Γαλλίας, σκόραρε και πάσαρε και έπαιξε και με απίστευτη ωριμότητα όπως πάντα άλλωστε.

Ντενγκ: Μπορεί να μην είχε τον Γκόρντον, αλλά ο ΝΒΑer της Αγγλίας έκανε χίλιες δυο δουλειές και με 25π. και 10ρ. χάρισε μια καλή πορεία στην οικοδέσποινα των Ολυμπιακών του 2012 που έδειξε ότι αν έχει και τον έτερο ΝΒΑer μπορεί να κάνει ζημιές.

Κεϊμάν: Δεν σου γεμίζει το μπάσκετ ο κολλητός του Νοβίτσκι, ο οποίος είναι παίκτης με εξαιρετική παρουσία και στο ΝΒΑ και παλευόντας με όλα τα θηρία με τη φανέλα της Γερμανιας στους δυσκολότερους ομίλους, έδωσε ρέστα με νταμπλ νταμπλ και 20άρες! Σούπερ σέντερ! Και αν ισχύει το λοκ άουτ μάλλον πάικτης του Ζούρου στη Ζαλγκίρις!

**ΦΟΡΕΣΑΝ ΠΑΛΤΟ...**

Λόρμπεκ: Κανονικά θα ήταν ο ηγέτης της Σλοβενίας και με τόσες απουσίες έπρεπε να έχει μια 20άρα για πλάκα. Απογοήτευσε μάλλον επειδή βαριόταν (δεν ήθελε αρχικά να κατέβει) ή επειδή δεν τα βρήκε με τον Μάλκοβιτς και το μπάσκετ που παίζει, ή και τα δύο μαζί!

Τεόντοσιτς: Μόνο που στο κρίσιμο προητελικό με τη Ρωσία είχε 9 λάθη φτάνει! Ο Ίβκοβιτς του παρέχει ασυλία, κάνει ό,τι θέλει, πήγε να χάσει μόνος του το ματς με την Τουρκία και έπαιζε άμυνα με τα μάτια. Μεγάλο ταλέντο, αλλά κινδυνεύει κάλλιστα με το μυαλό που έχει να πάρει την κάτω βόλτα...

Τούρκογλου: Ο αστέρας της Τουρκίας που περπάταγε... Φανερά κουρασμένος και βαριεστημένος, δεν είχε καμία σχέση με τον Τούρκογλου του Μουντομπάσκετ και δεν μπόρεσε να βοηθήσει την Τουρκία έχοντας μεγάλο μερίδιο στο φετινό κάζο.

Πέκοβιτς: Το μεγάλο αστέρι του Μαυροβουνίου που με τους αντιπάλους που είχε στον όμιλο έβλεπε –όχι άδικα– πρόκριση ποντάροντας σε 25π. του Πέκο! Αντ’ αυτού μάλλον είχε καμιά 15αριά κιλά παραπάνω και περπάταγε στην άμυνα και έμεινε στους 13π. στην επίθεση. Εκτός κλίματος, μεγάλη απογοήτευση..

Τελέτοβιτς: Ο πιο κλασικός μπόμπερ τριών πόντων στη θέση 4 στην Ευρώπη, ξεκίνησε με 0/9(!) με την Εθνική μας και στη συνέχεια έχοντας φανερά κιλά, έπαιζε απλά για να σουτάρει και δεν έβαζε καν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Τρύπα και στην άμυνα, περίμεναν στη Βοσνία να βάζει 25άρες και έμεινε στους 13!

Λαβρίνοβιτς: Απόντος του Κλέιζα θα είχε χρόνο συμμετοχής ακόμα μεγαλύτερο και για πολλούς θα ήταν ο ηγέτης της Λιθουανίας. Παρόλα αυτά ακόμα τον ψάχνουμε. Αδιάφορος αγωνιστικά, άστοχος και βαρύς, δεν ήθελε λένε κιόλας οι πληροφορίες να πάει στο Ευρωμπάσκετ και ένα από τα καλύτερα τεσσάρια στην Ευρώπη έμοιαζε με συνταξιούχο Λιθουανό αγρότη!

Πόσιους: Θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα όχι μόνο της Λιθουανίας αλλά και της Ευρώπης! Όμως έμεινε χωρίς σουτ και απογοήτευσε, ενώ απόντος του Σισκάουσκας όλοι περίμεναν να είναι αποκάλυψη. Εξασφάλισε το συμβόλαιο στη Ρεάλ και δείχνει να τεμπελιάζει και αυτός...

**ΑΝΑΤΕΛΛΟΥΝ**

Βαλανσιούνας : Το θηριάκι της Λιθουανίας έπαιξε δύο εβδομάδες σχεδόν πριν από το τζάμπολ στο Παγκόσμιο Νέων της Ρίγα που έκανε όργια και καπάκι πήγε στο Ευρωμπάσκετ και έβγαλε με τον Σάρας μερικές από τις καλύτερες φάσεις του τουρνουά. Ο πιο χαρισματικός σέντερ της 15ετίας , παίζει εξαιρετικά το πικ εν ρολ, εξαιρετικά γρήγορος, πανέξυπνος , διαβάζει το παιχνίδι και σκοράρει σαν δυάρι! Όπως έλεγα για τον Νοβίτκσι το ’99 στη Γαλλία ότι θα γίνει ο καλύτερος Ευρωπαίος στο ΝΒΑ, τα ίδια λέω για τον Λιθουανό πιτσιρικά. Θα αφήσει εποχή στο ΝΒΑ.

ΜακΚάλεμπ: Φάνηκε σαν να τον γνωρίζουμε δέκα χρόνια στο παρκέ, αλλά μην ξεχνάμε ότι μετρά μια διετία στην Ευρώπη ουσιαστικά και από τηΣιένα τώρα τον μάθαμε σαν all star στο Ευρωμπάσκετ μέλος της καλύτερης πεντάδας και οδηγώντας μόνος του με 25π. και πρώτος σκόρερ του τουρνουά τα άμπαλα Σκόπια στην 4η θέση! Από τις περιπτώσεις παίκτη-ορχήστρα, αφού τα έκανε όλα τέλεια και έδειχνε και ατρόμητος! Μάγκας καθώς είναι νατουραλιζέ και όμως έκλαιγε που δεν πήρε μετάλλιο!

Ντε Κολό: Δεν είναι καινούργιος, αλλά κερδίζει κάθε χρόνο μπόνους με την παρουσία του. Από καλός πλέι μέικερ έδειξε ότι και στο «2» προσφέρει πολλά, αφού είναι ψηλό παιδί και σε κάποια ματς καθάρισε μόνος του όπως με τη Λιθουανία!

Κούκσιτς: Τον είχε βρει ο Ελληνιάδης(!) , τον πήραν οι Ισπανοί στη Βαλένθια! Αμερικανοθρεμμένο παιδί, τριάρι σύγχρονο και πρώτος σκόρερ της Λετονίας και με το μέλλον δικό του.

Τόμιτς: Ο Κροάτης σέντερ πάλευε σχεδόν μόνος και αν και σέντερ των 2,20, ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας του με 16π! Πήρε εμπειρίες από τηΡεάλ, όπου επέμενε ο Μεσίνα να τον πάρουν και πλέον αναδεικνύεται σε σέντερ ολκής στην Ευρώπη.