Λιθουανικές ιστορίες!

Πάει λοιπόν κι αυτό. Το Ευρωμπάσκετ έφυγε, μα οι αναμνήσεις μένουν. Ξέχωρα από το αποτέλεσμα ή τον στόχο, υπάρχουν πολλά περιστατικά που χαράσσονται ανεξίτηλα στο μυαλό όσων έχουν την τύχη να δίνουν το «παρών» σε τέτοιες αποστολές. Τι θα θυμόμαστε λοιπόν από το δικό μας ταξίδι στη Λιθουανία που διήρκεσε 11 μέρες, δηλαδή από το τζάμπολ της δεύτερης φάσης μέχρι το φινάλε;

*Πριν και πάνω απ’ όλα τη... λόξα των Λιθουανών για το μπάσκετ. Αυτό πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Όσες διηγήσεις και να σου κάνουν είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσεις ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν για το μπάσκετ. Μπασκέτες δίπλα στο ποτάμι, ένα φωτεινό διχτάκι να τυλίγει τον πύργο τηλεπικοινωνιών, οι λάμπες στις κολόνες σε σχήμα πορτοκαλί μπάλας, οι σερβιτόρες σε όλα τα εστιατόρια ντυμένες με μπλουζάκια Ευρωμπάσκετ. Αδιανόητο...

*Το Kaunas Arena και το Siemens Arena του Βίλνιους. Γήπεδα που πιθανότατα δεν θα δούμε ποτέ ξανά στην Ελλάδα, καθώς το ΟΑΚΑ θα αποτελεί το τελευταίο προπύργιο σύγχρονης κλειστής κατασκευής. Το ένα πιο μοντέρνο από το άλλο, εξέδρες δίπλα στις γραμμές, ανέσεις, πάρκινγκ, εστιατόρια, μεσοτοιχία σχεδόν με εμπορικά κέντρα που προσφέρουν τα πάντα.

*Τον ωραίο καιρό. Όταν στην Αθήνα έσκαγε ο τζίτζικας μέσα Σεπτέμβρη, στο Βίλνιους θέλαμε... μπουφάν. Όχι όμως το σύνηθες κρύο της Λιθουνίας που δεν σε αφήνει να κουνήσεις ρούπι, αλλά μια... ωραία δροσούλα, ιδανική για βόλτα και καφέ.

* Καφέ; Α, ναι! Μπορεί να ήπιαμε μόνο δύο, αλλά τους εκτιμήσαμε... έξι φορές περισσότερο από την Ελλάδα. Όσο ακριβώς και η τιμή στην οποία προσφέρεται ο καφές στη Λιθουανία. Στα 0,70 λεπτά ο καπουτσίνο, κύριοι... καφετζήδες. Η κλεψιά έχει και όρια...

*Βεβαίως, η λαμογιά δεν είναι αποκλειστικό ελληνικό προνόμιο. Οι Λιθουανοί ταξιτζήδες καλή ώρα, είναι από άλλο ανέκδοτο. Γύριζαν τις ταρίφες χωρίς να το πάρεις χαμπάρι και πλήρωνες τα μαλλιοκέφαλά σου. Μέχρι που τους ανακάλυψε ο... Ασπρούλιας και έκανε τον ταξιτζή, υπό την απειλή της κλήσης αστυνομίας, να ζητήσει να του δώσει ό,τι έχει εκείνος ευχαρίστηση. Η δικαίωση των... Ασπρουλίστας χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και ως «οδηγός» για τους υπόλοιπους...

*Την ατάκα του Μπουρούση όταν το σκορ με τους Σέρβους άνοιγε ολοένα και περισσότερο. Το γήπεδο ήταν άδειο και οι δημοσιογράφοι στα τρία μέτρα. Γυρνώντας λοιπόν, στον πάγκο με μάτι που γυάλιζε και τον γνωστό αυθορμητισμό που τόσο του έχει κοστίσει στο παρελθόν φώναξε: «πάμε, πάμε, δεν σταματάμε τώρα. Θα φάνε... 50 πόντους». Σε ένα σημείο από αυτή την πρόταση λείπει μια λέξη. Ήταν αυτή που δεν γράφεται, αλλά έκανε όλους τους παγκίτες αλλά και εκπροσώπους του Τύπου να... λυθούν από τα γέλια!

*Το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Ελληνιάδη. Το λάθος της Ομοσπονδίας ήταν η έκδοση διαπίστευσης. Ευτυχώς εξαντλήθηκε εκεί και με τους σωστούς χειρισμούς δεν πήρε διαστάσεις. Η FIBA, στελέχη της οποίας έχουν στοχοποιήσει την Ελλάδα λόγω της κόντρας με τον Βασιλακόπουλο, επέμενε να παραλάβει άνθρωπος της ΕΟΚ την τιμωρία του Ελληνιάδη. Κανείς δεν το έπραξε «διότι δεν έχουμε καμία δουλειά με τον κύριο». Και το ότι κανείς δεν μίλησε για το θέμα δεν είναι τυχαίο. Η ομάδα έμεινε ανεπηρέαστη, η φωτιά έσβησε και μόνο ο Ελληνιάδης έμεινε με τη στάμπα του βλακός για την απερίσκεπτη ενέργειά του.

*Η διαιτησία του τουρνουά. Ίσως είναι πρωτοφανές στην ιστορία μιας τέτοιας διοργάνωσης να μην έχουν ακουστεί παράπονα για τους ρέφερι παρά μόνο παρασκηνιακά. Οι διαιτητές πέρασαν σε δεύτερο πλάνο, κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, δεν αλλοίωσαν ή επηρεάσαν αποτέλεσμα, ειδικότερα της τελικής φάσης. Πολύ μεγάλο βήμα προόδου.

*Τη βραδιά μετά την πρόκριση στο Κάουνας. Σαν μια καλή παρέα, έξι παίκτες της Εθνικής βγήκαν και δοκίμασαν την τύχη τους στο καζίνο. Μόνο ο Βασιλειάδης ήταν... εύστοχος, αλλά τα... καλά αποτελέσματα ακολούθησαν στο γήπεδο. Για αυτό και ξαναβγήκαν πάλι παρέα, όταν οι αγώνες τελείωσαν και το άγχος έφυγε. Είναι παρέα και φαίνεται.

*Παραμονή του τελικού, σε night club ένας πενηντάρης με ελάχιστα μαλλιά φέρνει βόλτες στον χορό και μαζεύει όλα τα βλέμματα. Είναι... αυτός; Ένα γρήγορο googlaρισμα στο κινητό για την επιβεβαίωση: Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο. Κάποτε χόρευε τους αντιπάλους και έσταζε τρίποντα, τώρα κάτι... δίμετρες. Δον Ζουάν ο μεγάλος Έπι!

*Το λάθος στους ύμνους Ρωσίας και Φινλανδίας στο μεταξύ τους παιχνίδι. Και οι δύο ύμνοι που ακούστηκαν ήταν... άσχετοι με τους κανονικούς. Αποτέλεσμα; Οι Ρώσοι έγιναν έξαλλοι, ο ύμνος ξανάπαιξε αλλά πάλι λάθος, μέχρι που την τρίτη φορά έπαιξε κανονικά. Πήραν σειρά οι Φινλανδοί, πάλι τα ίδια. Τόσες ανεπιτυχείς προσπάθειες σε ύμνο δεν έχουν ξαναγίνει. Με τις... πέντε έπαιξε το σωστό!

*Το πόσο κοντά στο μετάλλιο έφτασε η Εθνική ομάδα... Ένα σουτ, δύο βολές και η Γαλλία θα δήλωνε παραίτηση πριν από το επόμενο συναπάντημα με την Ελλάδα. Μια πρόκριση που θα ισούταν με χρυσό μετάλλιο. Ήταν τόσο κοντά το θαύμα κι ας ήταν τόσο μακριά οι δυνατότητες των δύο ομάδων...

*Το... πόσο πλούσιοι αισθανόμασταν στη Λιθουανία με τα Litas στα χέρια. Ένα ευρώ ήταν 3,4 Litas, όμως αντίστοιχη ήταν και η διαφορά σε όλες τις τιμές. Σύμπτωση: Όσα περνάμε εμείς τώρα, τα πέρασαν οι Λιθουανοί προ τριετίας όταν έφτασαν ένα βήμα από την κατάρρευση. Τι έκαναν; Ανακοίνωσαν ότι κόβουν όλους τους μισθούς όλων των υπαλλήλων στη μέση αλλά και όλες τις τιμές όλων των προϊόντων. Κι έτσι αναστήθηκαν και δυο χρόνια μετά αρχίζουν πάλι να ευημερούν...

*Τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα στο lobby του ξενοδοχείου όπου διαμέναμε να δίνει ρεσιτάλ με ελληνικές ατάκες «έλα ρε greek mafia», «θα πιούμε φραπεδάκι το πρωί;» και να τσιγκλάει οτιδήποτε αφορούσε τον Ολυμπιακό. Α, και να ψάχνει το dvd του αγώνα Παναθηναϊκού-Μπαρτσελόνα στο Σπόρτιγκ, για να δείξει στον γιο του τι έγινε εκείνο το βράδυ της απόλυτης αποθέωσης, αν και αντίπαλος!

*Τον... αποκλεισμό στο ασανσέρ των Μπουρούση, Καϊμακόγλου, Μαυροειδή. Ξανθόπουλου, Βασιλειάδη, Κουφού ανήμερα του αδιάφορου αγώνα με τη Λιθουανία. Τους άκουσαν όταν άρχισαν να τραγουδούν: «Στο ασανσέρ που συναντιόμαστε φανταζόμαστε να συμβαίνουνε τα πιο τρελά»!

*Τους... επιδοτούμενους Σκοπιανούς που ξεκίνησαν 100 από το Αλίτους και στην τελική φάση είχαν γίνει 1.500. Τα τσάρτερ που έβαλε η κυβέρνηση μιας θεωρητικά φτωχής χώρας γέμισαν και η ιαχή «Ματσεντόνια» ακόμα βουίζει στα αυτιά μας...

*Τα... 630 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο για να δούμε προημιτελικούς, ημιτελικούς, τελικούς... Καθημερινά Βίλνιους-Κάουνας, επειδή η πόλη που φιλοξενούσε τους τελικούς δεν είχε διαθέσιμα ξενοδοχεία. Μάθαμε απ’ έξω όλες τις λίμνες, τις πινακίδες και τους δρόμους, οι οποίοι κατά τα άλλα, θα παρέχουν τέτοια ασφάλεια στην Ελλάδα σε καμιά διακοσαριά χρόνια. Ευθεία 105 χιλιόμετρα έχετε δει;

*Τα παγωτά με τις ονομασίες «Καλνιέτις» και «Κλέιζα». Μείναμε... παγωτό όταν το είδαμε, αλλά είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό της πορτοκαλί τρέλας που επικρατεί στη Λιθουανία. Στον δε εθνικό τους ύμνο, σηκώνονται όρθιοι ακόμα και οι θαμώνες σε ταβέρνες και... ρουλέτες.

*Τη φυσική ομορφιά του Βίλνιους που... παραπέμπει περισσότερο σε πόλη της Δυτικής Ευρώπης και λιγότερο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι κάτοικοι του Κάουνας τους αποκαλούν «νεόπλουτους» και... είναι. Πύργοι, ξενοδοχεία πολυτελείας, ωραίοι δρόμοι, καθαριότητα, νυχτερινή ζωή. Κι όταν όλα αυτά συνοδεύονται από ποτάμι, απέραντο πράσινο και ελάχιστο traffic, τότε κάνουν το πακέτο ελκυστικό για κάθε τουρίστα.

*Τη δήλωση του Ευρωμπάσκετ από τον Κώστας... Κόφους όπως τον αποκαλούσε ο κονφερανσιέ του γηπέδου: Ο Θεός βλέπει κάθε μέρα το όνειρό μου και πιστεύω ότι θα μας στείλει στο Λονδίνο. Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω!