Tous et «natoyr»;

Το 37ο Ευρωμπάσκετ αποτελεί παρελθόν με πολύ καλές εντυπώσεις και για τη χώρα μας αλλά και γενικά για τη διοργάνωση! Όμως μετά το πέρας της εγείρει ερωτήματα για το μέλλον και για αρκετά μάλιστα ζητήματα. Το πρώτο εξ αυτών είναι αν τελικά δικαιώθηκε η επιλογή της FIBΑ να διευρύνει το Eυρωμπάσκετ αυξάνοντας τις ομάδες σε 24 και κατά συνέπεια και τη χρονική του διάρκεια. Η αλήθεια έιναι ότι όλοι διαπίστωσαν ότι η διοργάνωση ήταν μεγάλη και κούρασε. Ένα μεγάλο μείον της μάλιστα είναι ότι καθίσταται εξαιρετικά δυσβάσταχτη οικονομικά για κάποιους που θέλουν να την παρακολουθήσουν ταξιδεύοντας από την πατρίδα τους. Συν το μεγάλο χρόνο που θα τους «φάει». Πέραν αυτού κουράστηκαν και οι παίκτες με τα λίγο περισσότερα παιχνίδια αλλά γενικά με τις τρεις εβδομάδες παραμονής σε μια χώρα για τις ομάδες της τελικής φάσης. Το επιχείρημα της FIBΑ έχει να κάνει με προβολή, με έσοδα από τηλεοπτικά και διαφημιστικά προγράμματα και με το να χωρέσει όλα τα μεγάλα ονόματα, καθώς πολλά εξ αυτών κινδύνευαν ή έμεναν και εκτός Ευρωμπάσκετ στα προκριματικά αφού δεν κατέβαζαν τους ΝΒΑers τους που έχουν υποχρεώσεις. Μέσα σε όλα αυτά πάντως είδαμε πολλά παιχνίδια με μεγάλη διαφορά δυναμικότητας και γενικά η παρουσία μη εμπορικών ομάδων-χωρών στην α' φάση δεν έφερε καν κόσμο στα γήπεδα, αφού ποιον να τρέχουν να δουν οι Λιθουανοί; Την Πορτογαλία και την Αγγλία ή τη Γεωργία και τη Βουλγαρία και τη –συμπαθή κατά τα άλλα– Φινλανδία; Και πάει λέγοντας... Συνεπώς από αυτή την πλευρά, των εισιτηρίων στις πρώτες φάσεις και το εμπορικό κομμάτι, δεν είχαμε μεγάλη επιτυχία. Βέβαια σε συνδυασμό και με την κλήρωση, φτάσαμε να έχουμε δύο καλούς ομίλους στην αρχή και έναν όμιλο πραγματική τετράδα μεταλλίων στη β' φάση στο Βίλνιους, ο οποίος έφερε εννέα καταπληκτικά ματς που σε τέτοια φάση δεν είχαμε ποτέ! Βέβαια, όπως σχηματίστηκε αυτή η υπερφόρτωση στον έναν όμιλο, αδυνάτισε τον άλλον αρκετά και οδήγησε σε μέτρια εμπορικά χιαστί, άσχετα αν κυρίως τα Σκόπια αλλά και εμείς φέραμε τα πάνω κάτω! Η αλήθεια όμως είναι ότι είχαμε χρόνια να έχουμε χιαστί με γκραν φαβορί και να σκεφτόμαστε μόνο αν η διαφορά θα περάσει τους 20 πόντους! Συνεπώς το θέμα με τις 24 ομάδες πρέπει να απασχολήσει εκ νέου τη FIBΑ, η οποία ωστόσο και το 2013 έτσι θα πορευθεί, αφού ήδη ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Και εν πάση περιπτώσει ας βγάζει κάποιες wild cards για όσους μεγάλους μένουν εκτός από τα προκριματικά, σε στιλ Ευρωλίγκας. Ας υιοθετήσουν και κάποια θετικά των άσπονδων φίλων τους...

*Και φυσικά το άλλο μεγάλο θέμα, παρεμφερές με αυτό, είναι αν πρέπει να γίνεται κάθε δύο χρόνια το Ευρωμπάσκετ. Άλωλστε, υπάρχει η λογική κούραση των παικτών, οι οποίοι θα ήθελαν η διοργάνωση να διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια και σε αυτή την περίπτωση όλοι συμφωνούν ότι δεν θα είχαμε σημαντικές απουσίες, οι οποίες κακά τα ψέματα επιφέρουν και αλλοίωση του Ευρωμπάσκετ, αφού για άλλες ομάδες μιλάμε με τους ΝΒΑers τους και για εντελώς διαφορετικές χωρίς αυτούς. Βγάλτε για παράδειγμα τους ΝΒΑers από την Ισπανία, τους μισούς έστω. Καμιά τετράδα και αν, θα πάνε... Βγάλτε τους ΝΒΑers από τους Γάλλους. Μόνο ο Ντε Κολό θα μείνει! Βγάλτε τους αστέρες του ΝΒΑ από την Ιταλία και την Τουρκία! Ούτε οκτάδα. Η χάλκινη Ρωσία χωρίς τον Κιριλένκο δύσκολα θα ξανάκανε την επιτυχία της, η Γερμανία του Νοβίτσκι και του Κέιμαν θα ήταν μια μέτρια ομάδα και πάει λέγοντας. Μόνο εμείς που δεν έχουμε ΝΒΑers θα πανηγυρίζαμε! Συνεπώς, καλύτερα ύστερα από όλα αυτά, όπως συμφώνησαν και οι περισσότεροι, ένα Ευρωμπάσκετ 24 ομάδων κάθε τέσσερα χρόνια, για να δικαιολογείται και το χρονικό εύρος αλλά και ο αριθμός των ομάδων που εξυπηρετεί και τις τοπικές αγορές για την ανάπτυξη του αθλήματος· και μπορούν τα προκριματικά να γίνονται το καλοκαίρι που δεν έχουμε Ευρωμπάσκετ που κανονικά θα είχαμε. Ειδάλλως ας επιστρέψουμε στη διοργάνωση των 16 ομάδων, καθώς εδώ που τα λέμε σε λίγο θα φωνάζουν και οι ομάδες της Ευρωλίγκας που παίζουν προκριματικά και πολλοί παίκτες τους δεν θα έχουν κάνει καν προπόνηση! Και οι ομάδες με μπάτζετ 10 εκατ. θα παίζουν το μέλλον τους και οικονομικά, δίχως τα βασικά τους στελέχη!

*Το άλλο μεγάλο θέμα είναι το «natoyr» που το έβαλα μετά το τοus - γαλλιστί όλα. Για τον αριθμό της ομάδας. Οι νατουραλιζέ λοιπόν, οι οποίοι μας απασχόλησαν περισσότερο από ποτέ φέτος με το φαινόμενο ΜακΚάλεμπ στα Σκόπια. Τα Σκόπια που χωρίς τον θαυματουργό Αμερικανό δεν θα είχαν κάνει καν νίκη καλά καλά. Ο Αμερικανός πάντως πήγε και κόντρα στο... ρεύμα, αφού όχι μόνο τα έδωσε όλα όχι για την πατρίδα του, αλλά για τη χώρα που του έδωσε διαβατήριο για να βγάζει περισσότερο χρήμα σαν κοινοτικός από το μπάσκετ, αλλά δάκρυσε κιόλας για αυτήν! Και αυτό ήταν κάτι που μας μένει. Ο ΜακΚάλεμπ αποδείχθηκε μεγάλος μάγκας, έστω και με τη μισητή φανέλα των Σκοπίων και άλλαξε τις ισορροπίες. Το μεγάλο ερώτημα είναι λοιπόν αν συνίσταται αλλοίωση των διοργανώσεων με τους νατουραλιζέ. Πάλι καλά που η FIBΑ έχει πλέον εδώ και μερικά χρόνια επιτρέψει τη χρησιμοποίηση ενός. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή σκέφτηκαν να τους κόψουν όλους, αλλά πληροφορήθηκαν ότι ορισμένες ομοσπονδίες θα στραφούν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια καθώς θα υποστηρίξουν ότι ο τάδε παίκτης τους θεωρείται μέσα από νομότυπες διαδικασίες πολίτης τους, συνεπώς έχει το δικαίωμα να αγωνιστεί. Κάτι σαν τους κοινοτικούς δηλαδή, οι οποίοι αν το κυνηγήσουν μπορεί να παίζουν και είκοσι σε κάθε ομάδα! Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα λοιπόν, για το οποίο απλά η FIBΑ τα έχει «βρει» με τις ομοσπονδίες με το «ένας», για να αποφύγει τα χειρότερα με τους πολλούς ταυτόχρονα σε μια ομάδα ή με τα δικαστήρια. Αλλά αυτή δεν είναι λογική. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για Ελληνοαμερικανούς πχ. Δεν μιλάμε για έναν Αμερικανό που έχει και ρίζα σκοπιανή, αλλά για κάτι εντελώς ξένο προς τη χώρα! Και την κάθε χώρα, αφού ακόμα και οι Ισπανοί έκαναν Ισπανό τον Ιμπάκα! Το βέβαιο είναι ότι ένας παίκτης, θα αναρωτηθεί κανείς, αλλάζει τις ισορροπίες; Η εύκολη απάντηση είναι όχι. Αλλά αν δούμε τι έγινε φέτος με τα Σκόπια, ναι, αλλάζει τις ισορροπίες ο νατουραλιζέ. Και αν αύριο για παράδειγμα κάποιος... μικρός πληρώσει χρήμα που σε πολλές τέτοιες χώρες είναι μαύρο και φέρει έναν σουπερστάρ, τι γίνεται; Συνεπώς είναι σοβαρό ζήτημα το νατουραλιζέ.

*Προσωπικά είμαι κατά κάθε χρήσης νατουραλιζέ και καλά κάναμε και δεν βάλαμε κανέναν τόσα χρόνια. Και είμαι υπέρ του Ευρωμπάσκετ των 24 ομάδων κάθε τέσσερα χρόνια.