O Τρικέφαλος κι ο... Κοψοκέφαλος!

Στην Τούμπα, όμως, δεν είχε πλάκα. Κι ο ΠΑΟΚ έκανε πλάκα, απέναντι στην ομάδα-πλάκα της ΑΕΚ. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν πλήρως, ο καλύτερος κέρδισε και μάλιστα σβήνοντας τη μηχανή για ένα ολόκληρο ημίχρονο. Στο οποίο η ΑΕΚ ήταν για λύπηση και ο ΠΑΟΚ τη λυπήθηκε. Ή απλώς, έκανε συντήρηση δυνάμεων γιατί ακολουθεί δύσκολη εβδομάδα με ταξίδι στο Ταταρστάν και μάχη στο Καραϊσκάκη.

Πολλοί λένε πως αυτή η μάχη στο Φάληρο θα είναι από αυτές που θα κρίνουν πολλά στο φετινό πρωτάθλημα κι έστω κι αν είναι πολύ νωρίς ακόμα, η εικόνα που δείχνει ως τώρα ο ΠΑΟΚ θέτει από μόνη της το ρώτημα: «Λες να μπορέσει να χτυπήσει στα ίσα τον Ολυμπιακό στην κούρσα για τον τίτλο;»

Την επόμενη Κυριακή θα έχει μια ευκαιρία για μια «πρώτη» απάντηση. Το σίγουρο είναι πως ο φετινός ΠΑΟΚ δείχνει πως έχει δυνατότητες. Δεμένη ομάδα, από την εποχή του δον-Φερνάντο, ταλαιπωρήθηκε πέρυσι από τις ασυναρτησίες της διοίκησης στο θέμα του προπονητή, ωστόσο και πάλι πάτησε στα πόδια της και έκανε μια καλή σεζόν. Φέτος, έχει και προπονητή. Κι αυτό φαίνεται. Γιατί πέρα από την ποιότητα του άξονα Κοντρέρας - Παύλου Γροθία - Βιεϊρίνια (θα μου επιτρέψετε να πιστεύω πως είναι η πιο ποιοτική τριάδα άμυνας - κέντρου - επίθεσης στο πρωτάθλημα), σε αυτά τα πρώτα ματς βλέπουμε κι άλλα. Βλέπουμε δουλειά προπονητή. Βλέπουμε πολύ παιχνίδι από τις πτέρυγες με Έτο και Λίνο, πολύ τρέξιμο και αλληλοκαλύψεις από τους παίκτες που βρίσκονται μπροστά τους (Σάλπι - Βιεϊρίνια στο ματς με την ΑΕΚ), πολύ πρέσινγκ, έναν κυνηγό-κίλερ όπως ο Κλάους, βλέπουμε και ομοιογένεια, βλέπουμε και πάθος.

Βλέπουμε μια πραγματικά πολύ καλή ομάδα με προοπτική, η οποία ωστόσο κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνει την πραγματική της υπέρβαση, αν δεν θέλει να θεωρεί κάθε χρόνο επιτυχία τη δεύτερη ή την τρίτη θέση, μια ευρωπαϊκή έξοδο ή μερικά καλά παιχνίδια και κάποιες νίκες επί των άλλων μεγάλων. Η σεζόν είναι στην αρχή, οπότε οι αποδείξεις μπορούν να δοθούν στην πορεία. Να δικαιωθούν οι προσδοκίες ή αυτές να αποδεχθούν για ακόμα μια φορά μεγάλες και οι στόχοι ανέφικτοι...

Η ΑΕΚ, από την άλλη, είναι η φωτογραφία της φτώχειας. Οι πιο ποιοτικοί της παίκτες είναι σε ποδοσφαιρικά γεράματα. Ο Μολοσσός δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα τον Κολοσσό του παρελθόντος και πλέον μετράει το κατοστάρι... όχι με χρονόμετρο, αλλά με τις καμπάνες του Μπιγκ Μπεν. Ο Νικολάκης Ξαναέλας... δεν ξανάρχεται. Όσο ξανάρθε, ξανάρθε. Δεν μπορεί η ΑΕΚ να στηρίξει την επίθεσή της πάνω του ούτε φυσικά στον Άισμαν, που θέλει ογδόντα λεπτά ξεπάγωμα για να μπορέσει να τρέξει και κάνει το κατοστάρι ένα νταν (του Μπιγκ Μπεν που λέγαμε) πιο γρήγορα από τον Μολοσσό. Τα σχόλια για τα άκρα της, με παίκτες όπως ο Γεωργέας και ο Καράμπελας, τα αφήνω για εσάς γιατί εδώ ισχύει αυτό που λέει ο πεθερός μου για να επιβεβαιώσει την αδυναμία παικτών που συμπαθεί: «Παίζουν όσο μπορούν». Για τους Λεονάρντο, Κάρλος, έχω την αίσθηση πως ανακαλύφθηκε ο όρος «γατάκια», ο Βάργκας έχει ποιότητα αλλά για την ώρα δεν βαστάει πάνω από 30-40 λεπτά, οπότε κάντε τους υπολογισμούς και δείτε τι απομένει...

Μια ομάδα παικτών που δεν θα έβρισκαν ούτε φανελάκι για το δίτερμα στην ΑΕΚ της προηγούμενης δεκαετίας και κάμποσοι ποιοτικοί βετεράνοι που ξέρουν, πιθανότατα θέλουν, αλλά δεν μπορούν. Ή δεν μπορούν πολλά. Που αν βρεθούν σε μια βραδιά στα κέφια τους, μπορεί να κάνουν ζημιές, αλλά σε ομάδες που στα συγκεκριμένα ματς θα εμφανιστούν ασόβαρες και θα τους υποτιμήσουν.

Για αυτά και για άλλα πολλά ήταν αναμενόμενο αυτό το 3-0 της Τούμπας. Που θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο αν ο ΠΑΟΚ είχε ρεπό την άλλη βδομάδα και δεν κατέβαζε στροφές. Γιατί από τη μία υπήρχε μια πλήρης, δεμένη, ποιοτική ομάδα, ένας Δικέφαλος με τρία κεφάλια αν προσθέσουμε τον «εγκέφαλο» προπονητή του. Κι από την άλλη υπήρχε ο... Κοψοκέφαλος, μια ακρωτηριασμένη ΑΕΚ, βουτηγμένη στη μιζέρια της και τα προβλήματά της, λειψή και γκρινιάρα, τόσο από συνήθεια όσο και από καταστάσεις.

Δεν καθάριζε με τίποτα αυτή η ΑΕΚ απέναντι σε αυτόν τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και με λίγα καθάρισε...

Μέχρι να δούμε τι μπορεί να αποδείξει φέτος ο ΠΑΟΚ και τι μπορεί να σώσει αυτή η ΑΕΚ αν δεν αλλάξει δραματικά η ποιότητά της τον Γενάρη, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...