Χρυσά κομμάτια πίτσας

Πέντε χιλιόμετρα μακριά από το Γκάζι, πιο χαμηλά στην Πειραιώς, στο ύψος του Μοσχάτου έγινε η εκδήλωση της κλήρωσης του εφετινού πρωταθλήματος που θύμιζε κάτι από... γάμο με κλίμα μνημόσυνου.

Είχε προηγηθεί το πυροτέχνημα της αναβολής όλων των Εθνικών πρωταθλημάτων που «πάγωσε» τον κόσμο του βόλεϊ και αποθάρρυνε όσους βρίσκονται εντός κι εκτός των τειχών του αθλήματος. Χωρίς να έχει εξαντληθεί ο διάλογος με τους παράγοντες των σωματείων και χωρίς να υπάρχει σοβαρή, υπεύθυνη και έγκαιρη οικονομοτεχνική μελέτη για τον αγωνιστικό σχεδιασμό του αθλήματος, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΟΠΕ πέταξε μια φωτοβολίδα αλλά δεν έκανε ούτε κρότο ούτε λάμψη, αφού όλοι γνώριζαν πως η όλη φασαρία γίνεται για τις αμοιβές των διαιτητών τους οποίους και πάλι δεν έχει ρωτήσει κανείς.

Μέσα σε αυτό το κλίμα και την ώρα που τέσσερις αθλήτριες του Ηρακλή Κηφισιάς βρίσκονταν ενώπιον του αθλητικού δικαστή για να δώσουν εξηγήσεις γιατί δεν πήγαν στην προετοιμασία παρωδία της Εθνικής γυναικών τον Αύγουστο, στην Πορταριά έγινε η κλήρωση του πρωταθλήματος Α1 γυναικών.

«Λιτή» χαρακτήρισε την εκδήλωση ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ Αχιλλέας Μαυρομάτης, αλλά το σίγουρο ήταν πως το όλο κατασκεύασμα δεν ήταν κλήρωση σοβαρού πρωταθλήματος.

Και δεν μιλάμε για τα κομμάτια πίτσας και τα πεϊνιρλί που μοιράστηκαν στις αθλήτριες λες και ήταν ζητιάνες σε περίοδο πολέμου, αλλά για το γεγονός ότι κουβάλησαν 100 αθλήτριες σε έναν χώρο και δεν μίλησε καμία και κανείς για το νέο πρωτάθλημα και τους στόχους των ομάδων.

Αν απορεί κανείς γιατί το ελληνικό βόλεϊ είναι πίσωμ θα μπορούσε να πάρει ως παράδειγμα αυτή την εκδήλωση. Έγιναν τέσσερις βραβεύσεις, μίλησε ο Μαυρομάτης και αυτό ήταν όλο. Είναι όπως λέει και ο λαός «φτερνίστηκε η νύφη, σχόλασε ο γάμος».

Ξέρετε τι είναι να έχεις σε μια αίθουσα 100 πανέμορφες και γεμάτες ζωή αθλήτριες και αυτό που μένει να είναι ο επικήδειος του Μαυρομάτη πως «έχουμε κρίση και πως θα είναι άθλος εάν βγάλουμε τη σεζόν»; Ξέρεις τι είναι να λέει στα μούτρα των παραγόντων ότι «κάποιοι δεν άντεξαν, δηλαδή, το Πειραματικό και η Κερατέα» και το Πειραματικό να είναι η ομάδα του Μαυρομάτη και η Κερατέα η ομάδα του Θανάση Ρέρρα, στενού συνεργάτη του Μαυρομάτη;

Με τι ψυχολογία μπορεί να συνεχίσουν οι υπόλοιποι, όταν δύο κορυφαία στελέχη της ΕΟΠΕ έκλεισαν τα μαγαζιά τους; Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τους παράγοντες των 12 ομάδων της Α1 γυναικών. Ξοδεύουν τα χρήματά τους και υπομένουν και την κοροϊδία.

Και δεν μιλάμε για τα όποια οικονομικά προβλήματα και τις όποιες περικοπές πρέπει να αποφασιστούν από κοινού. Μιλάμε για τη συνεχή υποβάθμιση του καλύτερου προϊόντος που έχει στα χέρια της η ομοσπονδία και που δεν γνωρίζει πώς να το χειριστεί, πώς να το «πουλήσει» και πώς να το παρουσιάσει. Στην κλήρωση του πρωταθλήματος δεν κλαις τη μοίρα σου. Γιορτάζεις, χαμογελάς, επιβραβεύεις, ελπίζεις και χειροκροτάς. Ανδεικνύεις και φωτίζεις τα νέα παιδιά. Τους δίνεις δύναμη και τους προβάλλεις.

Δυστυχώς κανείς δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις στο άθλημα, κανείς δεν παρακολουθεί ανάλογες εκδηλώσεις που γίνονται ακόμα και σε γειτονικές χώρες.

Κανείς δεν είναι κοντά στις αθλήτριες, κανείς δεν τις γνωρίζει εκτός από τους προπονητές τους, άντε και τους προέδρους των ομάδων.

Αυτές είναι το ατόφιο χρυσάφι που έχει η ΕΟΠΕ και τα σωματεία κι όμως, ο χρυσός εξαργυρώθηκε για ένα κομμάτι πίτσα.

Ο χρυσός παραδοσιακά... ανεβαίνει σε περίοδο κρίσης, όμως στο ελληνικό γυναικείο βόλεϊ οι ράβδοι παραμένουν μαζί με τους τσίγκους και τις λαμαρίνες. Όλοι περιμένουν τις κρατικές επιχορηγήσεις για να κάνουν διαχείριση και ελάχιστοι κάνουν κινήσεις για να βρουν έσοδα. Το γυναικείο βόλεϊ ακόμα και σε ημέρες κρίσης θα μπορούσε να ήταν κερδοφόρο.

Τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει πλέον τι επίπεδο βόλεϊ παίζουμε. Όλοι ξέρουν πως είμαστε χαμηλά και θα χρειαστεί καιρός να ορθοποδήσουμε. Πρέπει, όμως, να ορθοποδήσουμε και ο μοναδικός δρόμος για να τα καταφέρουμε είναι να δημιουργήσουμε πρότυπα και να δώσουμε ευκαιρίες. Στη βιτρίνα δεν μπορεί να μπαίνουν μόνιμα τα προβλήματα και οι παράγοντες, αλλά τα χαμογελαστά πρόσωπα των αθλητριών που ακόμα είναι αγνά, φρέσκα και ανέμελα.

Και δεν μιλάμε, βέβαια, πως κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει κλειδάριθμο στις ισχυρές ομάδες ή στις ομάδες της πρώτης τετράδας του περσινού πρωταθλήματος, ώστε να μην έχουμε ντέρμπι στο ξεκίνημα. Αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Στα αγωνιστικά, η ΑΕΚ και το Μαρκόπουλο ξεχωρίζουν, αλλά και ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό δεν είναι αμελητέες ποσότητες. Η ΑΕΚ με τις Μποροβίτσεκ, Ντόγκανιτς, Κις κάνει τη διαφορά, αλλά και το Μαρκόπουλο με τις Κόστα, Κίλντεμπεργκ και Μελέντεζ θα είναι βασικό φαβορί.

Ο Ολυμπιακός πήρε τη Σίμαντιτς κι αν κάνει μία ακόμα κίνηση, θα μπορέσει να γίνει ανταγωνιστικός. Το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος τελικά θα πάρει διαγώνια και ακραία. Αν κάνουν τη διαφορά μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω.

Από εκεί και πέρα όλες οι ομάδες βράζουν στο ίδιο καζάνι με το Ανατόλια, τον Ηρακλή Κηφισιάς αλλά και τον Πανιώνιο να έχουν προβάδισμα έναντι των υπολοίπων ομάδων. Καλώς εχόντων των πραγμάτων το εναρκτήριο σερβίς θα γίνει 15 Οκτωβρίου και μέχρι τότε θα κάνουμε την ακτινογραφία όλων των ομάδων.

Στο μεταξύ, στη Βόλεϊ Λιγκ δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα με τον Ηρακλή. Οι δύο πρώτες ημέρες της νέας εβδομάδας θα είναι καθοριστικές. Στο πλευρό του «γηραιού» πρέπει να σταθεί όλο το βόλεϊ. Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού πρέπει να κάνει τη δουλειά της, αλλά από τη στιγμή που θα εξετάσεις έναν φάκελο ενός επαγγελματικού τμήματος, πρέπει να έχει οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια. Με την ίδια λογική πρέπει να έχει και φορολογική αυτοτέλεια και μέχρι στιγμής αυτό δεν υφίσταται. Κανονικά η ΕΕΑ είναι αναρμόδια να κρίνει τον Ηρακλή αλλά και όσα ΤΑΑ έχουν το ίδιο ΑΦΜ με ερασιτεχνικούς συλλόγους.

Η υπόθεση του ΤΑΑ δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο και πιθανή διάλυση του «γηραιού» θα είναι καταστροφική. Θα υποβαθμίσει το κορυφαίο πρωτάθλημα και θα φέρει ντόμινο απρόοπτων εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα.