Καταστροφικό black out

Η κόπωση που επικαλέσθηκε –και πολύ έκανε– ως δικαιολογία ο προπονητής του Δικεφάλου στις δηλώσεις του σαφώς και αποτελεί πολύ σοβαρό λόγο για τη μέτρια εμφάνιση της ομάδας, ωστόσο δεν μπορεί να καλύψει τα κακώς κείμενα που παρουσίασε το «ασπρόμαυρο» σύνολο σε μεγάλα διαστήματα του αγώνα.

Το πιο μελανό σημείο για τον ΠΑΟΚ στη διάρκεια της αναμέτρησης ήταν το επτάλεπτο από το 34' μέχρι το 41'. Ο Δικέφαλος δέχθηκε δύο γκολ με πανομοιότυπο τρόπο και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το αγωνιστικό και ψυχολογικό προβάδισμα που πήρε με το γκολ του Μπαλάφα. Τα ανακλαστικά τόσο της μεσαίας όσο και της αμυντικής γραμμής δεν λειτούργησαν και οι γηπεδούχοι βρέθηκαν από την κόλαση του 0-1 στον παράδεισο του 2-1.

Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο ΠΑΟΚ αν και αιφνιδιάστηκε από την ορμή των γηπεδούχων στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, κατάφερε να αντισταθεί χωρίς ιδιαίτερο κόπο στον καταιγιστικό ρυθμό των επιθέσεων που επιχειρούσαν ο Ιμπαγάσα, ο Μιραλάς και οι υπόλοιποι παίκτες του Ολυμπιακού.

Από ένα στημένο κατάφερε να προηγηθεί, αλλά δεν είχε την ψυχραιμία να φύγει για τα αποδυτήρια διατηρώντας στο σκορ. Όταν αντιμετωπίζεις μια ομάδα που διαθέτει παίκτες με την ποιότητα ορισμένων «ερυθρόλευκων», δεν επιτρέπονται παιδικά προσωπικά λάθη. Το black out κόστισε ακριβά στον Δικέφαλο, ο οποίος στην επανάληψη με σπασμωδικές κινήσεις προσπάθησε να απειλήσει την αντίπαλη εστία, αλλά δεν έπειθε ότι μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα του αγώνα.

Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα διαδραμάτισε η κακή μέρα των Βιεϊρίνια, Γκαρσία, Αθανασιάδη, η μέτρια εμφάνιση των Σαλπιγγίδη, Ετό, Τσιρίλο που δεν κατάφεραν να βοηθήσουν την ομάδα σε ένα κρίσιμο και καθοριστικό παιχνίδι. Όχι ότι ήταν καλύτεροι οι υπόλοιποι, αλλά θα ήταν άδικο να μην αναφερθούμε στις φιλότιμες προσπάθειες του Μπαλάφα, του Φωτάκη, του Μαλεζά, ακόμα και του Λίνο.

Ο Κρέσιτς σε ένα ακόμα παιχνίδι δεν δικαίωσε την εμπιστοσύνη που του δείχνει η τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ελάχιστα βοήθησαν οι αλλαγές. Ο Ίβιτς άργησε να βρει ρυθμό, ο Γεωργιάδη είχε διάθεση αλλά όχι ουσία, ενώ ο Σταντάτσιο δεν μπορεί να κριθεί, καθώς το παιχνίδι ολοκληρώθηκε πριν προλάβει ο ίδιος να συμπληρώσει πέντε λεπτά στον αγωνιστικό χώρο.

Προσωπικά αξίωνα καλύτερη εμφάνιση από τον ΠΑΟΚ. Πίστευα ότι ακόμα κι αν στράβωνε το αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια του αγώνα (όπως κι έγινε) ο Δικέφαλος θα είχε τη δυνατότητα να παλέψει για την ανατροπή. Η κόπωση σαφώς και αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα, παράλληλα όμως έλειψαν στοιχεία όπως η φαντασία, η αυτοσυγκέντρωση, ίσως και το πάθος. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν είναι εύκολο να αποσπάσεις αποτέλεσμα από μια ομάδα που διαθέτει τετραπλάσιο μπάτζετ.

Αρνητικό το γεγονός ότι σε ένα ακόμα παιχνίδι ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει το σκορ. Είναι η τρίτη φορά στη διάρκεια της φετινής περιόδου που η ομάδα προηγείται, αλλά δεν μπορεί να κερδίσει ένα παιχνίδι. Η αρχή έγινε στην Κρήτη με τον Εργοτέλη, η συνέχεια δόθηκε στο Καζάν και το ίδιο έργο είδαμε στον Πειραιά.

ΥΓ1. Παρά την αυστηρή –αυτό θα θεωρήσουν ορισμένοι– κριτική, θεωρώ λογικό για μια ομάδα που χτίζεται από νέο προπονητή στον πάγκο της να παρουσιάζει αστάθεια στην απόδοσή της. Ο χρόνος είναι σύμμαχος του Μπόλονι και της ομάδας του, καθώς σε βάθος χρόνου θα βελτιώνεται. Ο Ρουμάνος διαπιστώνει μειονεκτήματα, τα οποία καταγράφει για να τα διορθώσει.

ΥΓ2. Άριστη η διαιτησία του Κουκουλάκη, αφού άφησε το παιχνίδι να εξελιχθεί χωρίς ίχνος διάθεσης να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Απέδειξε ότι όταν θέλει μπορεί. Πριν από δύο χρόνια, πάλι μπορούσε, αλλά δεν ήθελε να επιτρέψει στον ΠΑΟΚ να προκριθεί στο ίδιο γήπεδο εις βάρος του Ολυμπιακού για το κύπελλο Ελλάδας.